Ζηλευτό

Ζηλευτό

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Ζηλευτό
  4. 1412
  5. Ζηλευτού
  6. Φθιώτιδας
  7. Φθιώτιδας
  8. Η Ζέλη
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Όχι
  12. Ελληνικά και τίποτε άλλο.
  13. Μια (ο Άγιος Νικόλαος), είχε χτιστεί περίπου στα 1870.
  14. Σε όλους τους κατοίκους. Δεν ήταν οικογενειακή.
  15. Ένα (1). Αυτό υπάρχει και σήμερα.
  16. Δεν είναι γνωστό. Οπωσδήποτε πριν από το 1910.
  17. Η γεωργία και η κτηνοτροφία.
  18. Καλαμπόκια, σιτάρια και λίγα καπνά.
  19. Σχεδόν όλα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση. Για το εμπόριο μικρές ποσότητες καλαμποκιού και σιταριού για την αγορά ρούχων, παπουτσιών και ειδών διατροφής.
  20. Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες, αλλά περισσότερο ο καπνος και το καλαμπόκι πιο συστηματικά με μηχανέ, λιπάσματα και πότισμα.
  21. Ήταν τσιφλίκι.
  22. Οι καλλιεργητές ήταν μισακάρηδες συνήθως. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις οι ιδιοκτήτες έπαιρναν τα 2/3 και το υπόλοιπο οι καλλιεργητές.
  23. Θεωρούντο και εθνικά, αλλά τα κατείχαν οι τσιφλικάδες (αφεντάδες) και κατά την αγορά αποζημιώθηκαν μόνο αυτοί. Το έθνος δεν πήρε τίποτε, επειδή μεσολάβησαν οι πολιτικοί κατά το 1925.
  24. Από 50 στρέμματα και περισσότερα.
  25. Τρείς με τέσσερις (3-4) οικογένειες.
  26. Περίπου 50 με 60 στρέμματα.
  27. Ναι
  28. Μετά το 1955
  29. Ναι, δύο, τρία, τσελιγκάτα συνολικά. Σήμερα δεν υπάρχουν.
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Όχι
  33. Όχι
  34. Πλήρωναν κοινοτικούς φόρους για τα κτήματα. Πλήρωναν επίσης στο Δημόσιο Φόρο Μεταβιβάσεως Ακινήτου (Φ.Μ.Α.)
  35. Κτηματίες - καλλιεργητές (αφεντικά - καλλιεργητές).
  36. Χτίσιμο σχολείου ή εκκλησίας ναι.
  37. Όχι
  38. Πριν από το 1950 όχι, μετά το 1950 ναι. Πλήρωνε το ημερομίσθιο ή τα ημερομίσθια που δεν συμμετείχαν.
  39. Ναι, στις επείγουσες γεωργικές εργασίες (τρύγος, θέρος), σε φτωχές οικογένειες για το χτίσιμο κατοικίας και στους γάμους ή κηδείες.
  40. Όπως αναφέρεται στην προηγούμενη απάντηση.
  41. Ναι στο ετίμασμα της προίκας, γενικά δουλειές γάμου ή κηδείας.
  42. 8 μέχρι 12 ή και περισσότερα. Ο πατέρας του άνδρα, η μητέρα του, η γυναίκα, τα παιδιά του, τα αδέρφια του ανύπαντρα ή παντρεμένα με τις γυναίκες και τα παιδιά τους.
  43. Πατέρα, μάνα
  44. Παππού
  45. Βαβά
  46. Παππού
  47. Βαβά
  48. Στο όνομά τους (Γιάνν', Μήτσιο, Κωσταντή, Κώτσιο κλπ.)
  49. Όπως και ο παππούς
  50. Στα ονόματά τους. Σπανιότατα, καρντάση.
  51. Στα ονόματά τους ή καρντασίνα.
  52. Όχι
  53. Όχι
  54. Στα ονόματά τους
  55. Μπάρμπα
  56. Θειά
  57. Μπάρμπα - θειά (αντίστοιχα)
  58. Στα ονόματά τους
  59. Στα ονόματά τους
  60. Όχι
  61. Ονομάζονταν προγόνια, σε συζητήσεις με άλλα πρόσωπα όταν εκείνα απουσίαζαν.
  62. Μπινιάρικα, σε συζητήσεις με άλλα πρόσωπα όταν εκείνα δεν ήταν παρόντα.
  63. Συμπεθέρους (συμπέθερε, συμπεθέρα).
  64. Πατέρα
  65. Μάνα
  66. Συνήθως στα ονόματά τους. Σπάνια, αφέντη, κουνιάδες, κουνιάδα.
  67. Πατέρα
  68. Μάνα
  69. Στα ονόματά τους
  70. Με το όνομά του ή γαμπρέ, γαμπρουλιά, γαμπρούκα.
  71. Όπως και ο πεθερός.
  72. Όπως και ο πεθερός.
  73. Στο όνομά της, ή νύφη και σπάνια π.χ. τη γυναίκα του Γιώργου, Γίωργαινα, του Γιάννη, Γιάνναινα κλπ.
  74. Όπως και οι αδελφοί.
  75. Ο σύζυγος πολλές φορές μαρή, αποφεύγοντας το όνομά της,μαρή = ε, εσύ (δείγμα ντροπής). Η σύζυγος με το όνομά του.
  76. Του παππού από τον πατέρα. Στο πρώτο κορίτσι της γιαγιάς από τον πατέρα. Στα υπόλοιπα μπορούσε να δώσει ο νονός όποιο ήθελε ο ίδιος, των γονων της μητέρας ή και της δικής του οικογένειας.
  77. Οι γυναίκες βοηθούσαν σε όλες τις δουλειές έξω από το σπίτι (κουβαλούσαν ξύλα, το νερό, φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα κλπ.) και γενικά έκαναν δουλειές που χρειάζονταν μικρότερο χρόνο απουσίας από το σπίτι από ότι οι δουλειές του άντρα.
  78. Θέριζαν, έσκαβαν, σκάλιζαν, τρυγούσαν και γενικά βοηθούσαν τους άνδρες σε όλες τις αγροτικές δουλειές.
  79. Έφεραν το γάλα από το κοπάδι στο σπίτι, το έπηζαν τυρί και βοηθούσαν τον άνδρα σε όλες τις δουλειές προσπαθώντας να απουσιάζουν από το σπίτι όσο γινόταν λιγότερο χρόνο.
  80. Όργωμα, μύλο, κόψιμο τριφυλλιού, άρμεγμα κλπ.
  81. Από την ηλικία των 11 ετών και μετά. Τα αγόρια βοηθούσαν τον πατέρα στις αγροτικές και τις δουλειές που είχαν σχέση με την κτηνοτροφία. Τα κορίτσια βοηθούσαν τη μητέρα στο σπίτι (πρόσεχαν τα μικρότερα αδέρφια κλπ.)
  82. Κατά προτίμηση έπρεπε πρώτα να παντρευτούν τα κορίτσια και ύστερα τα αγόρια.
  83. Για τις γυναίκες συνήθως ύστερα από τα 20. Για τους άνδρες μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής τους θητείας. Σπάνια η γυναίκα να ήταν μεγαλύτερη από τον άνδρα.
  84. Συνήθως από το ίδιο χωριό. Σπάνια και από άλλα χωριά, χωρίς να υπήρχε ιδιαίτερη προτίμηση από κάποιο.
  85. Κατά κανόνα στο πατρικό του γαμπρού.
  86. Ναι. Τα περισσότερα, τις περισσότερες φορές. Και έτσι ζούσαν όλοι μαζί, εργάζονταν, έτρωγαν μαζί, κοιμόνταν κάτων από την ίδια στέγη (πατριαρχική οικογένεια).
  87. Ναι
  88. Χώριζαν όταν τύχαινε ένα από τα ανωτέρω ή και σε περίπτωση διενέξεως.
  89. Ο μικρότερος γιός.
  90. Όταν δεν είχε αγόρι.
  91. Όχι
  92. Για το μικρότερο.
  93. Το μεγαλύτερο μέρος της πατρικής περιουσίας το έπαιρνε ο σώγαμπρος. Χωρίς να ήταν υποχρεωτικό να του την γράψει ο πεθερός.
  94. Όχι, δεν έπαιρνε ο γαμπρός το επώνυμο του πεθερού και τα παιδιά κρατούσαν το επώνυμο του πατέρα τους.
  95. Όχι
  96. Ναι, το απογόρευε το έθιμο. Περισσότερο όταν τα δεύτερα εξαδέλφια είχαν κοινό επώνυμο.
  97. Μπορούσαν να παντρευτούν αφού δεν ήταν συγγενείς (δεύτερα εξαδέρφια).
  98. Σχεδόν καθόλου.
  99. Ο νονός του γαμπρού.
  100. Το πρώτο ο νονός που στεφάνωνε, εκτός αν δήλωνε αδυναμία. Τα υπόλοιπα δεν ήταν απαραίτητο ο ίδιος (συνήθως δινόταν σε άλλους).
  101. Προτιμούσαν κάποιο πλούσιο και κοινωνικά ανώτερο.
  102. Απαγορευόταν ο γάμος.
  103. Όχι
  104. Σε περιπτώσεις φιλίας ή μεγάλης ανάγκης για αλληλοβοήθεια.
  105. Αναλάμβαναν την υποχρεώση με όρκο να παντρέψουν την αδερφή του ενός ή της προστασία της και γενικά είχαν από κοινού όλες τις οικογενειακές υποχρεώσεις.
  106. Όλες οι ανωτέρω περιπτώσεις μπορούσαν να γίνουν.
  107. Ναι
  108. Προφορικά ή με συμφωνητικό και ονομαζόταν, προικοσύμφωνο.
  109. Ναι, "το συμβόλαιο".
  110. Το συνέτασσαν οι δικηγόροι ή συμβολαιογράφοι και τα υπέγραφαν ο πεθερός του γαμπρού, ο γαμπρός και οι μάρτυρες.
  111. Έπαιρνε και χρήματα από 20 δρχ εως 600 δρχ.
  112. Σπίτι έπαιρνε πολύ σπάνια. Επιπλωμένο ποτέ.
  113. Στο χωριό
  114. Ναι
  115. Ζώα ναι
  116. Δεν έπαιρναν την ίδια προίκα όλα τα κορίτσια μιας οικογένειας. Ούτε η πρωτότοκη έπαιρνε κατά έθιμο μεγαλύτερο μερίδιο. Για τα μικρότερα προσπαθούσαν να έχουν οι γονείς περισσότερα.
  117. Όσα παντρεύονταν με κλέψιμο, τότε ίσως να μην έπαιρναν καθόλου προίκα. Ολόκληρη η περιουσία του πατέρα πολύ σπάνια δινόταν σε ένα κορίτσι.
  118. Η προίκα της μητέρας δεν μεταβιβαζόταν ως προίκα στις κόρες, αλλά δινόταν και στα αγόρια.
  119. Μπορούσαν να συνεισφέρουν και οι αδελφοί και όταν ζούσε ο πατέρας αφού ήθελαν, χωρίς αυτό να αποτελούσε υποχρέωση. Σε περιπτώσεις θανάτου του πατέρα τότε αποτελούσε υποχρέωση.
  120. Σπάνια. Αυτό συνέβαινε σε άτομα "ανάποδα", "κακορίζικα" όπως χαρακτηριστικά ονομάζονταν.
  121. Δεν έχουμε υπόψην μας τέτοιες περιπτώσεις.
  122. Όταν ήταν πλούσιος ο γαμπρός και φτωχός ο πεθερός τότε έδινε ο γαμπρός ζώα για το τραπέζι του γάμου. Αλλού είδους προσφορά δεν υπήρχε εκτός βέβαια από τα δώρα (κοσμήματα, ρούχα).
  123. Όταν αποτελούσαν μια οικογένεια ο πατέρας, διαφορετικά ο γαμπρός.
  124. Δεν έδινε ιδιαίτερη προσφορά.
  125. Μερικά από τα δώρα (κοσμήματα) μπορούσε ο γαμπρός να ζητήσει πίσω και του τα επέστρεφαν.
  126. Ανάλογα με τις περιστάσεις. 2)Όταν αποτελούσε οικογένεια με ξεχωριστά οικονομικά λίγο μετά τον γάμο. Β)Ύστερα από το θάνατο του πατέρα του, επίσης όταν αποτελούσε χωριστή οικογένεια. Γ)Μετά το θάνατο και των δύο γονέων σχεδόν πάντοτε, εκτός και αν υπήρχαν ανύπαντρες αδερφές.
  127. Όλα τα αγόρια της οικογένειας κληρονομούσαν ίσα μερίδια.
  128. Το μερίδιο που έπαιρναν τα κορίτσια της οικογένειας (είτε ως προίκα είτε ως κληρονομική μερίδα) μπορούσε να είναι μικρότερο, ίσο ή μεγαλύτερο από το μερίδιο που έπαιρναν τα αγόρια.
  129. Με διαθήκη
  130. Γινόταν το μοίρασμα της πληροφορίας με λαχνό μεταξύ αγοριών και κοριτσιών (δηλ. μεταξύ όλων των παιδιών) μιας οικογένειας, όταν δεν όριζε ή δεν υπήρχε διαθήκη.
  131. Συνέχισε να τα διαχειρίζετια όλα όπως και ο σύζυγος. Σε περιπτώσεις που αποκτούσαν τα παιδιά που αποτελούσαν χωριστή οικογένεια, τότε εκείνη έπαιρνε το 1/4.
  132. Δεν υπήρξε τέτοιες περιπτώσεις.
  133. Τα κληρονομούσαν οι κόρες του
  134. Ναι, κληρονομούσε τον αδελφό του πατέρα ως ανηψιός. Το ίδιο συνέβαινε και με τον αδελφό της μητέρας του.
  135. Όταν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  136. Κατά προτίμηση παιδιά αδελφών, μετά μακρινών συγγενών και πιο σπάνια ορφανά.
  137. Όλα, όταν η οικογένεια δεν έκανε παιδί καθόλου. Όταν έκαναν εκείνοι μετά παιδί όσαν είχαν γράψει από πριν στην διαθήκη.