- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Αρκίτσα
- 1400
- Αρκίτσας
- Λοκρίδας
- Φθιώτιδας
- Λέγεται ότι ήταν Ακρίτσα, διότι βρίσκεται στην άκρη(ακρωτήρι) της εδώ ξηράς και με αναγραμματισμό κατέληξε Αρκίτσα
- Όχι
- Υπάρχουν μερικές που ανήκουν σε Μικρασιάτες και είναι 4-5.
- Όχι
- Τις σημερινές
- Δύο. Η πρώτη είχε κτιστεί πριν το 1890.
- Όχι
- Ένα
- Το 1890
- Γεωργία(Δημητριακά-Αμπέλια-Ελιές) και κτηνοτροφία
- Δημητριακά(Σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, καλαμπόκι, ρεβύθι), Αμπέλια, ελιές
- Τα περισσότερα ήταν για αυτοκατανάλωση. Τα περισσεύματα διατίθονταν στο εμπόριο και κυρίως τα ρεβύθια.
- Σήμερα καλλιεργούνται σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, καλαμπόκι. Έπαψε η καλλιέργεια ρεβιθιού. Μέχρι το 1970 καλλιεργείτο και καπνός, τον οποίο τώρα καλλιεργούν δύο-τρεις οικογένειες. Σήμερα καλλιεργείται κατά κόρο πατάτα ανοιξιάτικη και χειμωνιάτικη. Σημαντική κι επαυξημένη η καλλιέργεια της ελιάς και λιγώτερο του αμπελιού. Στον οικισμό Μελιδόνι καλλιεργείται και ντομάτα.
- Ήταν βακούφι κι ο κύριος πληθυσμός κατοικούσε κοντά στον Άγιο Νικόλαο, εξωκκλήσι πλησίον του οικισμού Μελιδόνι. Αυτά παρατηρούντο μετά την Τουρκοκρατία.
- Δεν υποχρεούντο να καταβάλουν δοσίματα, αλλά προσέφεραν το κατά δύναμη και με το παραπάνω, αν λάβουμε την ευαισθησία των κατοίκων απέναντι σ'ό,τι αφορούσε τη θρησκεία εκείνη την εποχή.
- Όχι
- 100 και πάνω
- Δύο-τρεις οικογένειες
- 30-40 στρέμματα
- Ναι. Μέχρι το 1912-13 υπήρχε και τσελιγκάτο στο Μελιδόνι
- Από το 1950.
- Υπήρχε στον οικισμό Μελιδόνι ένα.
- Όχι
- Όχι
- Το χωριό έγινε ιδιαίτερη κοινότητα το 1914. Μέχρι τότε αποτελούσε ένα δήμο με το γειτονικό κεφαλοχώρι Λιβανάτα και ονομαζόταν Δήμος Δαφνησίου. Εκπροσωπείτο από ένα σύμβουλο στο τότε Δημοτικό Συμβούλιο.
- Πλήρωναν ανάλογα με την περιουσία τους, στον τότε δήμο και μετά στην Κοινότητα δια μέσω του εισπράκτορα του Δημοσίου Ταμείου.
- Σε πλούσιους και φτωχούς. Εκτός του οικονομικού κριτηρίου δεν υπήρχε ιδιαίτερο χαρακτηριστικό διάκρισης
- Ναι
- Δεν ήταν υποχρεωτική αρχικά. Αλλά οικειοθελώς προσέτρεχαν σχεδόν όλοι. Καμμιά φορά συμμετείχαν και γυναίκες
- Όχι. Απλώς είχε την κατακραυγή της κοινής γνώμης.
- ΝΑΙ. Ίσχυε κύρια στις πιο επείγουσες γεωργικές εργασίες τρύγος, θέρος.
- Σπανιότερα στις άλλες γεωργικές εργασίες.
- ΌΧΙ. Εκτός των περιπτώσεων που αφορούσαν χειροτεχνικά ή βιοτεχνικά θέματα(αργαλειούς κ.λ.π.).
- Πέντε έως έξι. Συνήθως ο πατέρας κι η μητέρα του άνδρα. Ανύπαντρα αδέρφια ή αδελφές του άνδρα. Τα παιδιά του ανδρόγυνου.
- Πατέρα, Μάννα ή όσο ήταν μικρά σε ηλικία Μπαμπά, Μαμά.
- Παππού
- Γιαγιά
- Παππού
- Γιαγιά
- Παιδί μου. Ή με το όνομά τους.
- Παιδί μου. Ή με το όνομά τους.
- Αδερφέ ή με το όνομά του
- Αδερφή ή με το όνομά της
- ΌΧΙ
- ΌΧΙ
- Με το όνομά τους ή αδερφέ
- Μπάρμπα ή Θείο.
- Θεια.
- Το ίδιο. Δηλαδή Μπάρμπα ή θείο και θεια.
- Ανηψιέ, ή με το όνομά τους.
- Γιε μου ή κόρη μου ή παιδί μου.
- ΌΧΙ
- Με τον παραπάνω τρόπο.
- Μπινιάρια.
- Συμπέθερε
- Πατέρα
- Μητέρα
- Κουνιάδε ή κουνιάδα ή με το όνομα
- Πατέρα ή πεθερέ
- Μητέρα ή πεθερά
- Κουνιάδε ή κουνιάδα ή με το όνομα.
- Γαμπρουλιά ή γαμπρέ.
- Γαμπρέ ή με το όνομα ή παιδί μου
- Με το όνομα.
- Νύφη ή με το όνομα
- Νύφη ή με το όνομα
- Άντρα, γυναίκα ή με το όνομα.
- Στο πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού από τον πατέρα. Στο πρώτο κορίτσι το όνομα της γιαγιάς από τον πατέρα. Μετά τα δυο πρώτα παιδιά στα άλλα έδιναν τα ονόματα του παππού και της γιαγιάς από τη μητέρα ή σε αδέλφια του αντρόγυνου που είχαν πεθάνει. οταν κάποιος βρισκόταν είχε πολλά παιδιά κι ήταν κοινωνικά κατώτερος του νονού.
- Ήταν σχεδόν σκλάβες. Κατά το πώς όριζε ο πατέρας-αφέντης. Όχι μόνο τα προαναφερόμενα αλλά και όργωναν τα χωράφια κι έσκαβαν αμπέλια και φύλαγαν αιγοπρόβατα. Σε όλες ήταν μπροστά.
- Όλες.
- Όλες.
- Δεν υπήρχε αλιεία εδώ.
- Δεν υπήρχαν
- Σχεδόν καμμιά. Αλλά αν θα θέλαμε να αναφέρουμε κάποια αυτή ήταν το όργωμα των χωραφιών.
- Από μικρά. Από 6-7 χρόνων. Δεν υπήρχε σαφής διαχωρισμός. Τα αγόρια προσανατολίζονταν προς την καλλιέργεια των χωραφιών, την περιποίηση των ζώων, που χρησιμοποιούσαν για καλλιέργεια ή των κοπαδιών, αν υπήρχαν κυρίως, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι γυναίκες δε συμμετείχαν και σ'αυτά, πλην της ανατροφής των παιδιών ή των οικιακών ασχολιών.
- Προτιμούντο να προηγηθούν τα κορίτσια.
- Οι άνδρες μετά το στρατό, δηλαδή από 22-26 χρονών. Οι γυναίκες από 20-30 χρόνων. Ναι ήταν επιτρεπτό.
- Κατά κανόνα να είναι από το ίδιο ή και από τα γειτονικά. Δεν υπήρχαν ιδιαίτερες προτιμήσεις.
- Στο πατρικό του γαμπρού κατά κανόνα.
- Ναι ζούσαν όλα μαζί για ένα χρονικό διάστημα, μα όταν επέτρεπαν οι οικονομικές συνθήκες έφτιαχναν δικά τους σπίτια και χώριζαν.
- Πολλές φορές ναι.
- Κυρίως όταν γίνονταν πολλοί και δεν τους χωρούσε το σπίτι. Συχνά όμως μπορούσε να επισπευστεί ο χωρισμός, όταν οι γυναίκες των αδελφών ερχόντουσαν σε προστριβές ή καμμιά φορά έφερναν και τους αδελφούς σε αντιδικία.
- Συνήθως ο μικρότερος γιος ή η μικρότερη κόρη αν δεν υπήρχε γιος.
- Όταν δεν είχε αγόρι η οικογένεια.
- Σπανιότατα.
- Για το μικρότερο
- Ναι, ήταν.
- Όχι. Τόσο ο πατέρας όσο και τα παιδιά του διατηρούσαν το επώνυμό τους.
- ΌΧΙ.
- Ναι
- Όχι. Μπορούσαν
- Σπάνια. Λόγοι περιουσιακοί. Όταν ο πατέρα της νύφης δεν έδινε την προίκα, που είχε υποσχεθεί ή λόγοι τιμής, που υπαίτια ήταν η γυναίκα.
- Ο νονός του γαμπρού.
- Το πρώτο το βάφτιζε ο νονός του γαμπρού. ΌΧΙ.
- Ναι
- Απαγορευόταν
- Όχι
- Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.
- Βέβαια
- Προφορικά αλλά και με προικοσύμφωνο. Λεγόταν προικώο.
- Όχι
- Οι συμβολαιογράφοι.
- (Πρόβατα. Γίδια. Αγελάδες-Χωράφι) 1.000 δρχ. περίπου
- Όχι
- Αν είχε ο πατέρας της νύφης
- Ναι. Δέντρα, ζώα.
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- ΝΑΙ. Είχαν και οι αδελφοί, πολύ περισσότερο όταν πέθαινε ο πατέρας.
- Ναι
- Παρέμεινε στον άνδρα.
- Όχι
- Συνήθως όταν χώριζαν από το πατρικό σπίτι. Ήταν όμως συνήθεια και μόλις παντρεύονταν.
- Ο υστερότοκος κληρονομούσε μεγαλύτερο.
- Ίσα.
- Και προφορικά και με διαθήκη.
- Όχι
- Συνήθως ό,τι κι όταν ζούσε ο σύζυγος.
- Οι κουνιάδοι ή κουνιάδες της γυναίκας.
- Οι κόρες.
- Ναι
- Όταν δεν είχε παιδί.
- Μία από τις παραπάνω. Χωρίς ιδιαίτερη προτίμηση.
- Τα ίδια με ένα μη υιοθετημένο.
