Αγία Μαρίνα Φθιώτιδας

Αγία Μαρίνα Φθιώτιδας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Αγία Μαρίνα Φθιώτιδας
  4. 1393
  5. Αγίας Μαρίνας
  6. Λοκρίδας
  7. Φθιώτιδας
  8. Όχι
  9. Δεν υπάρχουν
  10. Όχι
  11. Καμία ιδιαίτερη διάλεκτο
  12. Πέντε (5) Περίπου το 1000-1200 μ.Χ.
  13. Σε όλους τους κατοίκους
  14. Ενα (1)
  15. 1890
  16. Γεωργία και κτηνοτροφία.
  17. Καπνός, σιτάρι, κριθάρι, αμπέλια.-
  18. Για αυτοκατανάλωση : σιτάρι, κριθάρι, αμπέλια. Για εμπόριο : Καπνός.
  19. Καπνός, σιτάρι, κριθάρι, ελιές. Εξακολουθούν οι παλιές εκτός του αμπελιού. Νέα καλλιέργεια είναι της ελιάς που άρχισε περίπου το 1955_
  20. Όχι
  21. Όχι
  22. Από 50 στρεμ.και πάνω._
  23. Περίπου 12 κάτοικοι.
  24. Περίπου 40 στρεμ.
  25. Ναι. Γιδοπρόβατα και αγελάδες.
  26. Το 1960 περίπου.
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Το χωριό υπαγόταν στη Δημαρχία Τιθορέας που ήταν Κεφαλοχώρι. Εκλεγόταν από το χωριό ένας αντιπρόσωπος που ελέγετο Πάρεδρος, και αντιπροσώπευε το χωριό. Στα Δημαρχία Τιθορέας υπάγονταν όλα τα κοντινά μικρά χωριά.
  31. Πλήρωναν συνήθως ανάλογα με τα ζώα που έτρεφαν π.χ. 17 δρχ. για μια αγελάδα. Τα πλήρωναν στην Εφορία.
  32. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις.
  33. Ναι, Κατόπιν προσκλήσεως από τον Πάρεδρο
  34. Ναι, από 18 ετών. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  35. Ήταν στην κρίση του Προέδρου. Πλήρωνε το ημερομίσθιο που δεν εργάστηκε, ή τον έβαζαν να κάνει κάτι άλλο κοινοτικό που δεν χρειαζόταν μεγάλη συμμετοχή.
  36. Βοηθούσαν σε όλες ανεξαιρέτως τις γεωργικές εργασίες η μια οικογένεια την άλλη, όποτε η μια οικογένεια είχε ευκαιρία.
  37. Ίσχυε η αλληλοβοήθεια συνήθως όταν έχτιζαν ένα σπίτι ή μια αποθήκη που χρειάζονταν πολλά εργατικά χέρια.
  38. Όχι. Δεν υπήρχε διάκριση.
  39. Ο πατέρας του άντρα, η μάνα του άντρα, ο άντρας, η γυναίκα, τα παιδιά, η ανύπαντρη αδερφή του άντρα._
  40. Πατέρα και μάνα
  41. Παππού
  42. Κυρούλα ή μανούλα
  43. Παππού
  44. Κυρούλα ή μανούλα
  45. Εγγόνια
  46. Εγγόνια
  47. Αδέλφια
  48. Αδελφές
  49. Οχι
  50. Έπρεπε να παντρευτεί πρώτη.
  51. Αδέλφια
  52. Μπάρμπα
  53. Θειά.
  54. Μπάρμπα και θειά.
  55. Ανήψια
  56. Με το όνομά τους.
  57. Οχι.
  58. Μιλαδέλφια.
  59. Μπινιάρια.
  60. Συμπέθεροι.
  61. Πατέρα
  62. Μάνα
  63. Κουνιάδο και Κουνιάδα
  64. Γέρο
  65. Γριά
  66. Κουνιάδο και Κουνιάδα
  67. Γαμπρέ.
  68. Γαμπρέ
  69. Γαμπρέ ή το όνομά του.
  70. Νύφη ή το όνομά της.
  71. Με το όνομά της.
  72. Με το όνομά τους αντιστοίχως.
  73. Του παππού από τον πατέρα. Της γιαγιάς από τον πατέρα. Τα υπόλοιπα έπαιρναν τα ονόματα του παππού και της γιαγιάς από τη μητέρα, ή ενός αδελφού αν είχε πεθάνει.-Αν είχαν βγεί όλα τα ονόματα και δεν υπήρχαν υποχρεώσεις τότε ο νονός έδινε όποιο όνομα ήθελε.
  74. Οι γυναίκες βοηθούσαν σε όλες τις γεωργικές δουλειές και κτηνοτροφικές. Ύφαιναν στον αργαλειό, έπλεκαν, φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα.
  75. Γενικά όλες.-Σκάλιζαν, βοηθούσαν στη σπορά, θέριζαν.-
  76. Το άρμεγμα, και το πάχνιασμα των ζώων.
  77. Το όργωμα, τη σπορά.
  78. Από 10 χρονών. Στα κορίτσια ανέθεταν ποιο πολύ δουλειές του σπιτιού, αλλά και στο χωράφι. Στα αγόρια πιο πολύ δουλειές στους αγρούς και κοντά στο κοπάδι.
  79. Παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία.
  80. 25 χρονών και για τους άντρες και για τις γυναίκες.
  81. Δεν υπήρχε ιδιαίτερη προτίμηση. Εγίνετο ότι έλεγε ο πατέρας. Αυτός πρώτος είχε το λόγο μέσα στην οικογένεια.
  82. Στο πατρικό του γαμπρού αν επρόκειτο να μείνει με τον πατέρα του ο γαμπρός. Διαφορετικά σε καινούργιο σπίτι. Αν η νύφη είχε προίκα σπίτι μένανε σ'αυτό.
  83. Δεν συνέβαινε ποτέ αυτό.
  84. ΌΧΙ. Καθένα έπαιρνε το μερίδιό του που του έδινε ο πατέρας του.
  85. Όταν παντρεύονταν.
  86. Όποιο παιδί διάλεγαν οι γονείς ή του είχαν αδυναμία, κι αν η νύφη ήταν της προτιμήσεώς τους._
  87. Αν δεν είχε αγόρια.
  88. Δεν πήγαιναν-
  89. Αν είχαν ανάγκη από δουλειές στα κτήματα που χρειαζόταν άντρας, στο μεγαλύτερο.
  90. Το μεγαλύτερο μερίδιο το έπαιρνε ο γαμπρός και το έγραφε στο όνομα της κόρης του, ο πεθερός.
  91. Τα παιδιά πάντοτε έπαιρναν το επώνυμο του γαμπρού.
  92. Αν ήταν στενοί συγγενείς. Δεν υπήρξε περίπτωση γάμου στο χωριό μεταξύ πρώτων εξαδέλφων.-
  93. Ναι. Σπάνια παντρευόντουσαν. Η κοινή γνώμη δεν τους το επέτρεπε.
  94. ΌΧΙ. Το επώνυμο δεν έπαιζε ρόλο. Μόνο η συγγένεια εμπόδιζε το γάμο.
  95. Όχι
  96. Ο νονός του γαμπρού. Αν είχε πεθάνει αυτός, τα παιδιά του.
  97. Ο νονός που τους στεφάνωσε. Δεν είχαν ποτέ όλα τα παιδιά τον ίδιο νονό.
  98. Προτιμούσαν ένα φίλο ή κάποιο πλούσιο και κοινωνικά ανώτερο.
  99. Απαγορευόταν ο γάμος.
  100. Όχι
  101. Αν ήταν πολύ στενοί φίλοι, αδελφικοί.
  102. Οι συνηθισμένες.
  103. Συνήθως μόνο οι άντρες.
  104. Ναι υπήρχε.
  105. Γινόταν προφορικά. Ο λόγος συμβόλαιο έλεγαν.
  106. Όχι
  107. 1000δρχ. Προίκα το 1900
  108. Αν υπήρχε
  109. Δεν έκαναν εξαίρεση.
  110. Ναι
  111. Ναι αν υπήρχαν.
  112. Ανάλογα με τη γαμπρό κάνανε. Καλύτερος κατά τη γνώμη γαμπρός έπαιρνε και περισσότερη προίκα.
  113. Όχι
  114. Όχι. Την προίκα της μητέρας την όριζε ο πατέρας_
  115. Οι αδελφοί βοηθούσαν στην προίκα της αδελφής τους. Αν πέθαινε ο πατέρας αναλάμβανε ο μεγαλύτερος ή αυτός που ήταν στο πατρικό σπίτι την προίκιση των κοριτσιών.
  116. Είχε δικαίωμα να ζητήσει. Σπάνια γινόταν αυτό.
  117. Παρέμενε στον άντρα της._
  118. Όχι
  119. Ανάλογα με τις περιστάσεις. Τις περισσότερες φορές κατά τη στιγμή του γάμου τους.
  120. Ανάλογα. Μεγαλύτερο κληρονομούσε αυτός που έμενε στο πατρικό σπίτι._
  121. Ανάλογα, συνήθως μικρότερο από των αγοριών.
  122. Προφορικά.
  123. Όχι
  124. Αν τα παιδιά ήταν μικρά την όριζε όλη την περιουσία η μητέρα. Όταν μεγάλωναν και παντρευόντουσαν το μεγαλύτερο μερίδιο το κρατούσε η μητέρα.
  125. Κανένας. Όλα τα έπαιρνε η γυναίκα.
  126. Οι κόρες του.
  127. ΌΧΙ. Το παιδί ποτέ δεν κληρονομούσε τον αδελφό του πατέρα του. Τον κληρονομούσε μόνο αν δεν υπήρχε άλλος αδελφός στη ζωή. Κανένας, φυσικά ούτε ο πατέρας του παιδιού, ούτε η γυναίκα του αδελφού του πατέρα του.
  128. Αν δεν είχε παιδιά.
  129. Παιδιά αδελφών και στενών συγγενών.
  130. Ό,τι έχει ένα πραγματικό παιδί._