Σαρακίνα Τρικάλων

Σαρακίνα Τρικάλων

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Σαρακίνα Τρικάλων
  4. 1353
  5. Σαρακίνας
  6. Καλαμπάκας
  7. Τρικάλων
  8. Δεν υπάρχει παλιότερο όνομα.
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Δύο εκκλησίες υπήρχαν(και υπάρχουν). Η πρώτη χτίστηκε το 1875.
  12. Ανήκαν(και ανήκουν) στο χωριό.
  13. Ένα.
  14. Το 1885
  15. 1)Γεωργία(κυρίως) 2)Κτηνοτροφία
  16. Κυρίως: σιτάρι, καλαμπόκι.
  17. Τα γεωργικά προϊόντα του χωριού προορίζονταν αποκλειστικά για αυτοκατανάλωση.
  18. Παλιές: σιτάρι, καλαμπόκι(και συνεχίζουν) Νέες: καρπούζια, βαμβάκι, τεύτλα(απ'το 1975).
  19. Ήταν τσιφλίκι.
  20. Ήταν "μεσιακά", δηλ. έπαιρνε μισή σοδειά ο γεωργός-καλλιεργητής και μισή ο τσιφλικάς
  21. Όχι
  22. Από 20 και πάνω
  23. Περίπου 5(πέντε).
  24. Σαράντα(40) στρέμματα, περίπου.
  25. Ναι
  26. Δεν υπάρχει.
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Ναι, υπήρχαν, αλλά απ'το 1920 και μετά.
  30. Οι παλιότεροι θυμούνται που δίναν τη μισή σοδειά στον τσιφλικά. Τίποτα άλλο.
  31. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις. Η κοινωνική διάκριση ήταν: τσιφλικάς-κολίγας.
  32. Ναι
  33. Ναι, υποχρεωτική, από ηλικίας 20 ετών και άνω. Πολλές φορές οι γυναίκες αναπλήρωναν τους απουσιάζοντες άντρες τους.
  34. Του "έκοβε" πρόστιμο η Κοινότητα.
  35. Ναι: στο θέρο.
  36. Στο χτίσιμο σπιτιού. Παρατηρείται, συχνά, ακόμη και σήμερα.
  37. Όχι
  38. Α)Ο πατέρας του άνδρα, β)η μητέρα του άνδρα, γ)ο άντρας, δ)η γυναίκα, ε)τα παιδιά.
  39. Μάνα-πατέρα.
  40. Παππού.
  41. Μανιά.
  42. Παππού
  43. Μανιά.
  44. Παιδιά μ'(παιδί μ')
  45. Παιδί μ'
  46. Με το μικρό όνομα(βαφτιστικό)
  47. Με το μικρό όνομα(βαφτιστικό).
  48. Όχι
  49. Όχι
  50. Γιαννάκη, Δημητράκη, Κωστάκη κλπ.
  51. Μπάρμπα
  52. Θειά.
  53. Μπάρμπα-Θειά.
  54. Με το βαφτιστικό τους ή "ανεψιέ"
  55. Γιέ μ' - θυγατέρα.
  56. Όχι
  57. Δεν υπήρχε ξεχωριστή ονομασία.
  58. Διπλά ή "διπλάρ'κα"
  59. "Συμπέθερε!"
  60. "Αφέντ'!"
  61. Μάνα.
  62. "Αφέντ'!"-με το όνομά της ή κουνιάδα
  63. Πατέρα
  64. Μάνα ή πεθερά
  65. Με τα ονόματά τους
  66. "Γαμπρέ μ'!"
  67. "Γιέ μ'!" ή με το όνομά του.
  68. Γαμπρέ μ' ή με το όνομά του
  69. "Νύφ'!"
  70. "Νύφ'!"
  71. Ο σύζυγος : "γυναίκα". Η σύζυγος: "άντρα"-πολύ παλιότερα"αφέντη"
  72. Α)Του παππού από τον πατέρα β)Της γιαγιάς απ'τον πατέρα Γενικά: Αφού μπούν τα ονόματα του πατέρα και της μάνας του άντρα, μετά ακολουθούν τα ονόματα των γονιών της γυναίκας.
  73. Ναι, οι γυναίκες, εκτός απ'τις οικιακές εργασίες, ασχολούνταν και μ'όλες τις άλλες(θέρο, σπορά, σκάλισμα, νερό, ξύλα)
  74. Α)Θέρο β)Σκάλισμα καλαμποκιού γ)Πότισμα δ)Σκάλισμα αμπελιού
  75. Καμιά, συνήθως
  76. Ι--Ι
  77. Δεν υπήρχαν.
  78. Καμία. (Εντύπωση προξενεί το γεγονός που και οι άντρες, όταν υπήρχε ανάγκη, σχολούνταν με γυναικείες δουλειές: μαγείρεμα, πλύσιμο κ.ά.)
  79. Από επτά(7)-οχτώ(8) ετών. Αγόρια:Βοσκή, φύλαγμα μποστανιών. Κορίτσια:νερό, μαγείρεμα, καθαριότητα.
  80. Έπρεπε να παντρευτούν πρώτα όλα τα κορίτσια της οικογένειας και μετά τα αγόρια.
  81. Δεν υπήρχε ορισμένη ηλικία. -Συνήθως επεδίωκαν η γυναίκα να'ναι μεγαλύτερη στην ηλικία από τον άντρα για να'ναι "μυαλωμένη" και "να κρατήσει το σπίτι".
  82. Υπήρχε συνήθεια ο γαμπρός και η νύφη να'ναι απ'το ίδιο χωριό.
  83. Συνήθως στο πατρικό του γαμπρού.
  84. Ναι συνέβαινε ακριβώς αυτό. Όλα τα αγόρια φέρναν τις γυναίκες στο πατρικό τους και εργάζονταν, έτρωγαν, κομόνταν στο ίδιο σπίτι.
  85. Ναι, την κρατούσαν αδιαίρετη. Σπάνια συνέβαινε να'ρθουν σε "κρούση"΄και να χωρίσουν.
  86. Χώριζαν: 1)Όταν πέθαινε ο πατέρας 2)Όταν "μάλωναν".-σπάνια
  87. Δεν άνοιγαν-ο καθένας-δικό του σπιτικό.
  88. Μόνο στην περίπτωση που είχε "μοναχοκόρη"-δηλ. ένα μόνο παιδί, κι αυτό κορίτσι.
  89. Όχι.
  90. Στην περίπτωση αυτή παίρναν σώγαμπρο για τη μικρότερη τη "στερνοκόρη".
  91. Μετά το θάνατο του πεθερού, η περιουσία περνούσε στα χέρια του γαμπρού.
  92. Όχι, κρατούσε το δικό του επώνυμο.
  93. 1)Δεν υπήρξε καμιά περίπτωση γάμου μεταξύ συγγενών. 2)Όχι δεν έγινε γάμος ποτέ μεταξύ πρώτων εξαδέρφων.
  94. Όχι, κανένα κώλυμα.
  95. Δε δίναν σημασία στα επώνυμα.
  96. Όχι, δεν υπήρξαν.
  97. Συνήθως ο νονός του γαμπρού.
  98. Δεν υπήρχε διάκριση. Μπορούσε ο νονός να είναι οποιοσδήποτε, αρκεί να είχε την εκτίμηση της οικογένειας. Μπορούσε να βαφτίσει όλα τα παιδιά ο ίδιος.
  99. Καμία διάκριση πάνω σ'αυτό. Προτιμούσαν ένα πρόσωπο που εκτιμούσαν και που είχε "ζήλο" να πραγματοποιήσει τη συγκεκριμένη βάφτιση.
  100. Απαγορευόταν ο γάμος.
  101. Όχι, σε καμιά περίπτωση.
  102. Δεν υπήρχε αυτή η συνήθεια.
  103. Ι--Ι
  104. Ι--Ι
  105. Ναι, υπήρχε.
  106. Η προικοδοσία γινόταν προφορικά
  107. ΌΧΙ Ι--Ι
  108. Ι--Ι
  109. Δε έπαιρνε χρήματα
  110. Όχι
  111. Ι--Ι
  112. Ναι
  113. Όχι
  114. Όχι, έπαιρναν ανάλογα με τη "ζήτηση" που είχαν. Μεγαλύτερη ζήτηση:λιγότερη προίκα, λιγότερη ζήτηση:περισσότερη προίκα.
  115. Όχι
  116. Όχι, δεν υπήρχε αυτή η διάκριση.
  117. Όχι, ανεξάρτητα απ'το αν υπήρχε πατέρας ή όχι, οι αδερφοί είχαν υποχρέωση ν ασυνεισφέρουν στην προίκιση των κοριτσιών.
  118. Όχι
  119. Παρέμεινε στον άντρα της.
  120. Όχι, δεν υπήρχε τέτοια συνήθεια.
  121. Ι--Ι
  122. Ι--Ι
  123. Ι--Ι
  124. Ι--Ι
  125. Συνήθως ύστερα απ'το θάνατο του πατέρα.
  126. 1)Συνήθως έπαιρναν ίσα μερίδια. 2)Μόνο όταν χώριζαν και οι γονείς έμεναν με κάποιο γιο, εκείνος έπαιρνε και το μερίδιο των γονιών του.
  127. Ανάλογα μρ την περίπτωση. Αν ήταν δύσκολο να παντρευτεί η κόρη, τότε της έδιναν μεγαλύτερο μερίδιο. Σ'ευνοϊκή περίπτωση παίρναν ίσο μερίδιο ή και καθόλου.
  128. Γινόταν προφορικά.
  129. Σπάνια γινόταν το μοίρασμα με λαχνό.
  130. Όχι, στα παιδιά.
  131. Αν δεν υπήρχαν παιδιά, τα κληρονομικά δικαιώματα τα είχε αποκλειστικά η γυναίκα.
  132. Τον κληρονομούσαν οι κόρες του.
  133. Όχι δε γινόταν αυτό, σε καμιά περίπτωση.
  134. Μόνο όταν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  135. Ορφανά, αγνώστων οικογενειών.
  136. Σαν να ήταν κανονικό παιδί τους.