- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Μαλακάσι
- 1343
- Μαλακασίου
- Καλαμπάκας
- Τρικάλων
- Το χωριό λέγεται Μαλακάσι, από της κτίσεώς του μέχρι και σήμερα.
- Κατοικείται μόνον από Βλάχους από της κτίσεώς του μέχρι σήμερα.
- Δεν υπάρχουν
- Μιλούσαν και μιλούν ακόμα και σήμερα τη Βλάχικη.
- Είχε και έχει και σήμερα έξι (6) εκκλησίες, από τις οποίες οι (5) κτίσθηκαν τον 17ο αιώνα, η δε έκτη το 1893
- Όλες ήταν του χωριού.
- Μόνο ένα, το οποίο υπάρχει και σήμερα.
- Το έτος 1881, με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τον Τουρκικό ζυγό.
- Οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Από το 193 άρχισαν να ασχολούνται και με την υλοτομία.
- Προιόντα που καλλιεργούνταν ήταν : σιτηρά και αραβόσιτος
- Τα σιτηρά καταναλώνονταν από τους ίδιους και από τα ζώα τους.
- Σήμερα δεν καλλιεργούνται τίποτα εκτός από Τριφύλια και λειβάδια για τα ζώα τους.
- Ήταν κεφαλοχώρι.
- Ήταν ιδιόκτητο, όμως ύστερα από την απελευθέρωση το 1912 κατέστη Δημόσιο, γιατί οι κάτοικοι δεν είχαν τίτλους κυριότητας.
- Υπήρχαν παλιότερα πολλά γιδοπρόβατα, περίπου 12.000.
- Μετά το 1960 άρχισε η οικόσιτη κτηνοτροφία.
- Υπήρχαν : 5-10. Σήμερα δεν υπάρχει κανένα.
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Το Μαλακάσι ήταν έδρα Δ'ημου, μέχρι το 1914 και υπάγονταν σ'αυτό τα χωριά : 1)Μαλακάσι, 2)Νέα Κουτσούφλιανη 3)Κορυδαλλός(ή Τζεναράδες), 4)Πεύκη(ή Στρούντζα) και 5)Τρυγώνα(ή Χλιτζάδες). Δήμαρχοι : 1)Αθανάσιος Νακόπουλος 2)Λάμπρος Μπάρδας, από το έτος 1914 καταργηθέντων των Δήμων συνεστήθηκαν οι κοινότητες και συνεπώς και το χωριό Μαλακάσι.
- Φόρους πλήρωναν οι κάτοικοι στην κοινότητα για δικαίωμα βοσκής και φόρο δεκάτης στο Δημόσιο.
- Σε δυό στους εύπορους και τους άπορους.
- Μέχρι και το 1959 επιβάλλονταν η προσωπική εργασία γενικώς σ'όλους τους άρρενες του χωριού από ηλικίας 18 ετών μέχρι και του 60ου για εκτέλεση κοινοφελών έργων.
- Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους τους άρρενες από 18 έως 60 ετών. Οι γυναίκες δε συμμετείχαν.
- Για τους δύστροπους καταρτίζονταν πίνακας και η κοινότητα είσπρατε από το Δημόσιο Ταμείο το αντίτιμο, το οποίο καθορίζετο με πράξη του Κοινοτικού Συμβουλίου.
- Η αλληλοβοήθεια υπήρχε μόνο μεταξύ συγγενικών οικογενειών και ίσχυε αυτή μόνο σε ορισμένες αγροτικές εργασίες, όπως στη συγκομιδή του αραβόσιτου, στο μάζεμα και δέσιμο του αγριόχορτου από λειβάδια.
- Όταν ένα σπίτι εκαίγετο τότε όλοι οι κάτοικοι βοηθούσαν στο να κτισθεί ένα άλλο νέο.
- Η αλληλοβοήθεια ήταν κοινή όπως και στους άνδρες και για τις ανωτέρω μόνο γεωργικές εργασίες.
- Κάθε οικογένεια αποτελούνταν πάνω από 6 μέλη. Αυτά ήταν : Ο πατέρας-η γυναίκα, τα τέκνα και οι τυχόν γονείς δηλ. ο παπούς και η γιαγιά και καμιά ανύπαντρη αδελφή ή αδελφός του άνδρα ή της γυναίκας.
- Η προσφώνηση ήταν : Πατέρα και μάνα
- Παπού
- Γιαγιά
- Παπού
- Γιαγιά
- Με τα ονόματα του καθενός
- Με τα ονόματά τους
- Με τα ονόματά τους
- Με τα ονόματα.
- Οχι
- Οχι
- Συνήθως με το χαϊδευτικό τους όνομα.
- Θείε ή μπάρμπα
- Θεία ή Θειά
- Θείο και Θεία
- Με τα ονόματά τους.
- Παιδί το αγόρι και κορίτσι
- Όχι, δεν υπήρχαν ονόματα άλλα.
- Μελαδέρφια
- Συμπέθερε και συμπεθέρα
- Πατέρα ή Μπαμπά
- Μητέρα ή μάνα
- Κουνιάδε και κουνιάδα
- Πατέρα ή μπαμπά
- Μάνα ή μητέρα
- Κουνιάδε ή κουνιάδα
- Παιδί μου ή με το όνομά του.
- Παιδί μου ή με το όνομά του.
- Γαμπρέ
- Νύφη ή με το όνομά της.
- Με το όνομά της
- Με τα ονόματά τους
- Το όνομα που έδιναν στο πρώτο αγόρι της οικογένειας ήταν το όνομα του παπού από τον πατέρα και αν ήταν κορίτσι της γιαγιάς από τον πατέρα.
- Οι άνδρες συνήθως ασχολούνταν με εξωτερικές εργασίες, οι δε γυναίκες με τις δουλειές του σπιτιού: μαγείρεμα, πλύσιμο, πλέξιμο ως και με τα λίγα ζώα που είχαν μέσα στο σπίτι. Καμιά φορά όμως βοηθούσαν τους άνδρες και σε γεωργικές εργασίες.
- Οι κυριώτερες αγροτικές δουλειές που έκαναν οι γυναίκες ήταν : θερισμός, φόρτωμα και κουβάλημα καυσοξύλων με ζώα, μεταφορά χόρτων στις αποθήκες κ.λ.π.
- Βοσκούσαν τα γιδοπρόβατα όταν ο άνδρας απουσίαζε. Πήγαιναν με ζώο και μετέφεραν το γάλα στο σπίτι ή στο Τυροκομείο.
- Δεν υπάρχει θάλασσα.
- Βιοτεχνίες δεν υπήρχαν, αλλά η γυναίκα σε κάθε σπίτι έκανε τα πλιχτά, κάλτσες, φανέλες και στον αργαλειό φλοκάτες μάλλινες, ταπάκια, χαλιά κ.ά. 'ο,τι χρειάζετο για το σπίτι της.
- Ανδρικές δουλειές θεωρούνταν μόνον οι εξωτερικές, όπως : κοπή και φόρτωμα καυσοξύλων και μεταφορά αυτών με ζώα, το κόψιμο των λειβαδιών και των τριφυλλιών, βοσκή γιδοπροβάτων.
- Τα παιδιά άρχιζαν την εργασίαν τους από 14 ετών και βοηθούσαν τα μεν αγόρια τον πατέρα στις εξωτερικές δουλειές, τα δε κορίτσια τις μητέρες στο σπίτι
- Τα αγόρια όταν μεγάλωναν και αφού πρώτα εξεπλήρωναν τις στρατιωτικές υποχρεώσεις παντρεύονταν σε ηλικία 24 ετών και άνω αν δεν είχαν αδερφές, άλλως παντρεύονταν πρώτα οι αδελφές και ύστερα αυτά, εκτός σπανίων περιπτ.
- Κανονική ηλικία γάμου για τις γυναίκες ήταν άνω των 18 ετών και για τους άνδρες άνω των 24 ετών. Συνήθως η γυναίκα έπρεπε να είναι μικρότερης ηλικίας.
- Συνήθως ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό.
- Συνήθως στο πατρικό σπίτι ή όταν η νύφη ήταν μοναχοκόρη στου πεθερού του, ως σώγαμπρος.
- Παλαιότερα αυτό συνέβαινε, όλα τα αγόρια που παντρεύονταν έμειναν στο πατρικό σπίτι. Βασίλευε μεταξύ τους η ομόνοια η υπακουή στους γονείς όλα ήταν κοινά, εργασία, φαγητό ύπνος κ.λ.π. Τη διεύθυνση των είχε ο πατέρας τους ακόμα και την οικονομική διαχείρηση.
- Την κρατούσαν αδιαίρετη και μόνον σε περίπτωση φιλονικίας, ο πατέρας εμοίραζε την περιουσία στον καθένα.
- Τα αδέλφια χώριζαν όταν μεγάλωναν οι οικογένειες και δεν χωρούσαν στο πατρικό τους, τότε αναγκάζονταν ο πατέρας να κάνει σπίτι για τον καθένα χωριστά και ο μικρότερος έμεινε πάντα στο πατρικό σπίτι με τους γονείς του.
- Στο πατρικό σπίτι συνήθως παρέμεινε ο μικρότερος, αν δεν υπήρχε αγόρι, η μικρότερη κόρη
- Όταν δεν είχε γιό.
- ΌΧΙ.
- Στην περίπτωση που μια οικογένεια είχε δύο ή περισσότερα κορίτσια, οι γονείς έβαζαν σώγαμπρο στο μικρότερο.
- Ανάλογα με τη συμφωνία που έκαναν. Τις περισσότερες φορές η περιουσία εγράφετο και στους δύο εξίσου.
- Ο γαμπρός διατηρούσε το πατρικό του επώνυμο και δεν έπαιρνε σε καμιά περίπτωση το επώνυμο του πεθερού. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα.
- Μόνο μπορούσαν να παντρευτούν μεταξύ τους δύο άτομα που είχαν τρίτο βαθμό συγγενείας. Πρώτα ξαδέρφια ποτέ.
- Όχι. Μόνο θρησκευτικό κώλυμα.
- Όχι
- Όχι
- Ο νονός του γαμπρού.
- Συνήθως παλαιότερα όλα τα παιδιά μιας οικογένειας είχαν τον ίδιο νονό.
- Σε περίπτωση που μια οικογένεια άλλαζε κουμπάρο, προτιμούσε να είναι κάποιος συγγενής ή φίλος.
- Απαγορεύονταν μεταξύ οικογενειών που συνδέονταν με κουμπαριά ο γάμος.
- Όχι, ποτέ
- Σε καμία περίπτωση.
- Υπήρχε παλαιότερα ο θεσμός της προίκας.
- Η προικοδοσία γινόταν προφορικά και με προικοσύμφωνα.
- Όχι
- Τα προικοσύμφωνα συντάσοντο στα συμβολαιογραφία ή και ιδιωτικά και υπογράφοντο μεταξύ των γονέων του γαμπρού και της νύφης ή μεταξύ πεθερού και γαμπρού.
- Όσα είχε στο μεριδιό της.
- Όχι
- Όχι
- Τα ζώα που της ανήκαν.
- Όλα τα κορίτσια δεν έπαιρναν την ίδια προίκα. Συνέβαινε καμιά φορά μία απ'όλες να πάρει μεγαλύτερη προίκα λόγω το ότι δεν διέθετε φυσικά προσόντα ή είχε κάποια σωματική ή πνευματική αναπηρία.
- Όχι
- Σ'όλα τα παιδιά της.
- Όταν παντρεύονταν οι αδελφοί βοηθούσαν τις ανύπαντρες αδελφές και περισσότερο όταν πέθαινε ο πατέρας.
- Όχι
- Επιστρέφονταν κατά το ήμισυ.
- Όχι
- Ναι
- Τα αγόρια μιας οικογένειας έπαιρναν το μερίδιο που τους αναλογούσε μετά το θάνατο και των δύο γονέων.
- Όλα τα αγόρια της οικογένειας έπαιρναν το ίδιο μερίδιο και μόνο το αγόρι που έμεινε με τους γονείς του έπαιρνε μεγαλύτερο μερίδιο.
- Το μερίδιο των κοριτσιών ήταν ίδιο με των αγοριών.
- Η μεταβίβαση της περιουσίας γινόταν συνήθως με διαθήκη ιδιόχειρη ή συμβολαιογραφική.
- Όχι
- Μόνο οι αδελφοί και οι αδελφές.
- Οι κόρες του.
- Ναι, το ίδιο.
- Όταν δεν είχε καθόλου παιδιά.
- Συνήθως παιδιά αδελφών, όταν οι σχέσεις ήτανε καλές, άλλως παιδιά ορφανά.
- Όλη η περιουσία και γενικότερα ακίνητη εγράφετο στο υιοθετημένο παιδί.
