- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Χρυσό
- 1334
- Χρυσού Σερρών
- Σερρών
- Τοπολιάνη
- Όχι μόνο από ντόπιους
- Ελάχιστες που έγιναν από γάμους μεταπολεμικά. Περίπου 13
- Όχι σ' όλο το χωριό
- Πάντοτε μα με μερικούς ιδιωματισμούς.
- Μία κεντρική του Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου και των παρεκκλησίων: Αγίου Γεωργίου-Αναλήψεως-Ζωοδόχου Πηγής και Αγίου Βασιλείου
- Όχι στο χωριό
- Ένα
- ;
- Καπνοκαλλιέργεια η κυριότερη. Επίσης σιτοκαλλιέργεια-Αμπέλια
- Καπνός, σιτηρά, αμπέλια
- Καπνός, σιτηρά για εμπόριο και Αμπέλια-σιτηρά (μέρος) για αυτοκατανάλωση
- Σήμερα καπνός, σιτηρά, αμπέλια δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα. Επίσης ελάχιστη αμυγδαλοκαλλιέργεια.
- Ναι ήταν τσιφλίκι
- Σχεδόν όλοι εργάζονταν στο Τσιφλίκι για ένα ή και περισσότερους χρόνους και η αποζημίωση σε είδος ή χρήματα ήταν θέμα του τσιφλικά.
- Όχι
- Πάνω από 20 στρέμματα
- Οι περισσότεροι είχαν μικρούς κλήρους και λίγοι ήταν που είχαν μεγάλους κλήρους.
- 15 δεκ. στρέμ.
- Ναι
- Μεταπολεμικά και κυρίως από αγελάδες εξευγενισμένες.
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Όχι απ' ότι θυμάμαι
- Κοινοτικούς στη κοινότητα. Τη δεκάτη (στη διακίνηση των προϊόντων τους)
- Δεν υπήρχε κοινωνική διάκριση τάξεων
- Βεβαίως και είναι πολλά τα παραδείγματα
- Αναλόγως στη περίπτωση και περίσταση-Γυναίκες σπάνια
- Ναι με περιφρόνηση
- Ναι σε επείγουσες κυρίως περιπτώσεις
- Και σε κάθε κοινωνική εκδήλωση. Γάμος, βάφτιση, θάνατος
- Ναι σ'όλες τις παραπάνω περιπτώσεις.
- 1)Συνήθως ολιγομελείς από 10-30 άτομα. 2) Γονείς, γιοι, νύφες, εγγόνια και δισέγγονα σπάνια ή και χωρίς οικογένεια αδελφούς γονέων.
- Πατέρας. Μάνα
- Παππού (Μανίστα ή Μπαμπού ή Γιαγιά τελευταία)
- Μανίτσα ή Μπαμπού ή Μανιά ή γιαγιά τελευταία
- Το ίδιο
- Το ίδιο
- Με τα ονόματά τους
- Με τα ονόματά τους
- Με το όνομά τους. Με τη διαφορά στις περιπτώσεις των συνονυμιών - κι αυτό ήταν σύνηθες γιατί όλοι οι γιοι έβαζαν ονόματα των γονιών τους στα παιδιά τους - υπήρχε διάκριση π.χ. Χρήστος-Χρηστάκης-Τάκος
- Με το όνομά τους κατά τον ίδιο τρόπο
- Ναι τον αποκαλούσαν "Μεγαλύτερο" "Τρανό"
- Ναι τα ίδια
- Με τα ονόματά τους
- Θειόκα (Θειο)
- Θειάκα (Θειά)
- Θειόκα και Θειάκα
- Με τα ονόματά τους
- Με τα ονόματά τους
- Ναι. Πρωτοπαίδι και οψιμάδι
- Προγόνια
- Σμαρά
- Ζμπέθερε και Ζμπεθέρα
- Πατέρα
- Μάνα και αν ήταν μεγάλη Μανίστα
- Αντράδερφο και αντρέδρφη και κουνιάδος-κουνιάδα αργότερα
- Πατέρα
- Μάννα
- Στο όνομα
- Στο όνομα και σπανίως γαμπρέ
- Τα ίδια
- Στ' όνομα
- Στ' όνομα και αν ήταν η πρώτη την έλεγαν Τατσίνα.
- Τα ίδια
- Στ' όνομα αλλά και με τη προσφώνηση αρή-ατ
- Στα αγόρια το όνομα του παππού και στα κορίτσια της γιαγιάς. Συμφωνούσαν -αδιαφορούντες για τους γονείς - οι παππούδες με τους Νονούς. Αυτή ήταν η συνηθισμένη κατάσταση. Σπάνια εδίδετο το όνομα που ήθελε ο νονός.
- Όλοι μαζύ στη γεωρηία και εκτός αυτής τις δουλειές του σπιτιού, ανατροφή παιδιών ξέχωρα οι γυναίκες. Επίσης πολλές φορές οι γυναίκες φρόντιζαν τα ζώα, κουβαλούσαν νερό.
- Ολες εκτός οργώματος και θερισμού χόρτων (κόσισμα)
- Εκτός της βοσκής όλες τις άλλες
- Όργωμα, ξύλα, κοπή χόρτου
- Αγόρια και κορίτσια από 5-6 ετών σ' ελαφρές δουλειές στη καπνοκαλλιέργεια γενικά. Τα αγόρια συμμετείχαν και στη βοσκή των ζώων.
- Πολλές. Παλαιότερα άρχιζε από την Πέμπτη και τελείωνε τη Δευτέρα. Τα παιδιά παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία τους.
- Από 15 και πάνω. Τότε τράνευαν. Ήταν συνηθισμένο και εππιτρεπτό η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη του άνδρα.
- Ναι από το ίδιο χωριό. Σπανίως και αυτό προπολεμικά. Μετά τον πόλεμο δεν υπήρχε φραγμός.
- Στο πατρικό του γαμπρού
- Βεβαίως στο πατρικό και ζούσαν όλοι μαζί, εργάζονταν και κοιμόταν κάτω από την ίδια στέγη.
- Συνήθως, σπανίως εγίνετο η διαίρεση
- Συνήθως όταν γίνονταν πολλοί, αλλά και όταν πέθαινε ο πατέρας.Ακόμη και όταν δεν υπήρχε συμφωνία αδελφών, διάφορες προστριβές, διαφωνίες κ.ά.
- Συνήθως όποιον διάλεγε λόγω συμπάθειας και εκτιμήσεως ο πατέρας και η μητέρα.
- Όταν δεν υπήρχε αρσενικό παιδί στο σπίτι. Και κυρίως όταν ήταν Μοναχοκόρη
- Ναι. Συνήθως πήγαιναν αυτοί αυτοί που δεν διέθεταν
- Αναλόγως τις ανάγκες και της συμπάθειας και εκτιμήσεως που είχαν οι γονείς σε κάποια θυγατέρα.
- Όχι. Κατά την προαίρεσή του. Αυτός τα κανόνιζε.
- Έπαιρναν συνήθως το όνομα του γαμπρού. Σε λίγες περιπτώσεις του πεθερού για να διαιωνισθεί το όνομα.
- Ποτέ δεν παντρεύτηκαν πρώτα εξαδέλφια.
- Όχι κι είναι πολλές οι πειρπτώσεις.
- Όχι
- Υπήρχαν. Διαφωνία από γονείς και από τους ίδιους. Λόγος σοβαρός πολλές φορές ήταν και η ατεκνία.
- Ο νονός του γαμπρού
- Κοινός (οικογενειακός) νονός.
- Σπάνια άλλαζε ο νονός και αυτό συνέβαινε όταν προέκυπταν ειδικοί λόγοι. Συνήθως δια λόγους σεβασμού την πρωτοπορεία σ' αυτό την αναλάμβανε ο νονός.
- Απαγορευόταν
- Όχι
- Δεν έχουμε σχετική περίπτωση
- Ναι
- Συνήθως προφορικά και σπανίως με προικοσύμφωνα
- Προφορικά και ενώπιο μαρτύρων
- Το συνέτασσε κάποιος που ήξερε γράμματα και συνυπέγραφαν οι συμπεθέροι.
- Χρήματα. Παλαιότερα φλουριά πεντόλιρα [..] με χωράφια
- Όχι
- Ναι όταν είχε
- Όχι
- Όχι, όλα την ίδια εκτός εξαιρέσεων και έκτακτων συμβάντων.
- Όχι
- Η προίκα πατέρα μητέρας αποτελούσε κοινό δικαίωμα συμμετοχής για όλα τα απαιδιά. Εξ αυτής το μεγαλύτερο μέρος το έπαιρναν τα αγόρια και τα λιγότερα τα κορίτσια σε ίσα μέρη πάντοτε.
- Όχι. Μόνον αν πέθαινε ο πατέρας ή ήτο ανάξιος εργασίας (σπανίως)
- Αυτή (η προίκα) έμεινε στη διάθεσή της και ο άντρας είχε δικαίωμα να ζητήσει και κληρονομικό μερίδιο.
- Περέμενε στον άνδρα
- Όχι
- Ανάλογα με τις περιστάσεις. Συνήθως παρέμειναν αδιαίρετα. Αλλά και όταν οι γονείς ήταν υπερήλικες.
- Όλα ίδια και ίσα συνήθως αλλά υπήρχαν και εξαιρέσεις.
- Συνήθως μικρότερο και λιγότερο
- Προφορικά πολλές φορές, αλλά και με διαθήκη.
- Πολλές φορές με λαχνό παρουσία όλων των γιων.
- Τις περισσότερες φορές έπαιρναν όσο και οι άλλοι κληρονόμοι. Αλλά υπήρξαν και περιπτώσεις αδικίας.
- Στη γυναίκα αν αποτελούσαν ξεχωριστή οικογένεια και είχαν περιουσία στηριγμένη με συμβόλαια. Αν όμως μένανε με τους γονείς τότε αλλάζουν τα πράγματα.
- Οι κόρες του
- Όχι δεν έχουμε τέτοια περίπτωση
- Όταν δεν είχε καθόλου παιδιά ή για να τους "στεριώσουν" όπως λέγεται, τότε έπαιρναν ξένο παιδί
- Ορφανά αγνώστων. Κι αυτό παρέμεινε κοινό μυστικό δοτών και δεκτών. Σπανίως μακρινών αδελφών ή αδελφής.
- Τα καθιερωμένα, ότι και όταν ήθελε ο γονιός. Τώρα με το νόμο άλλαξαν (ως γνωστόν) τα πράγματα