- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Αλιστράτη
- 1292
- Αλιστράτης
- Φυλλίδας
- Σερρών
- Αλιστράτη (σε μερικά συγγράμματα γράφεται Αλεστρά και Αρχίστρα).
- Όχι
- Το 1/3 του πληθυσμού της Αλιστράτης είναι πρόσφυγες α) Πόντιοι οικογ. 50 β) Μικρασιάτες οικογ. 70 γ) Θράκες οικογ. 80 και 20 περίπου οικογ. Βλάχοι.
- Κατά την εγκατάστασή τους οι Πόντιοι κυρίως κατοικούσαν στο Βλάκρο, του οικισμού Αλιστράτης και αρκετοί Θράκες και Μικρασιάτες.
- Εκτός από την Ελληνική καμιά άλλη, κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας μιλούσαν υποχρεωτικά και την Τούρκικη για συνεννόηση με τους Τούρκους.
- Υπήρχε μια ακόμη εκκλησία Ταμάρχου Αγίου Ευστρατίου και πρέπει να κτίστηκε προ του 1720, αλλά σήμερα δεν υπάρχει. Σήμερα υπάρχει η εκκλησία Άγιος Αθανάσιος.
- Όχι, δεν ήταν οικογενειακές, αλλά υπήρχαν αρκετοί ιερείς, καθένας είχε και από ένα συνοικισμό, οι κάτοικοι του οποίου πλήρωναν περισσότερο με είδος προϊόντων.
- Ένα όπως και σήμερα. Κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας υπάρχουν δύο νεκροταφεία. Τα τούρκικα και τα χριστιανικά.
- Σε όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας λειτουργούσαν ελληνικά σχολεία. Ένα από τα οποία λέγονταν Κεντρική Ελληνική Σχολή. Το 1849 ήταν στην καλύτερη […]
- Γεωργία, καπνά - δημητριακά, βαμβάκι.
- Καπνός που ήταν και είναι το κύριο προϊόν, σιτάρια και βαμβάκια και αρκετή κτηνοτροφία, μικρά κυρίως ζώα και αμπελοκαλλιέργεια.
- Σιτάρια, σταφύλια, κτηνοτροφικά.
- Καπνός, σιτάρια, κριθάρια, κτηνοτροφία. Μετά την κατασκευή αρδευτικού σωλήνα καλλιεργούνται ζαχαρότευτλα, καλαμπόκια, βαμβάκια, μηδική και λίγα κηπευτικά.
- Κεφαλοχώρι, με μεγάλη εμπορική κίνηση μέχρι το 1922.
- 100 στρέμματα και πάνωλ.
- 20 περίπου. Σήμερα όμως με την διαφοροποίηση των επαγγελμάτων υπάρχουν περισσότερο από 100 οικογένειες που έχουν 100 και πλέον στρέμματα.
- 20 στρέμματα
- Ναι
- Κυρίως στα χρόνια της κατοχής και στην συνέχεια έγινε συνήθεια.
- Υπάρχουν και τα αποτελούσαν Σαρακατσάνοι. Σήμερα υπάρχουν δύο, τρεις.
- Όχι
- Όχι
- Υπήρχε η Ελληνική Κοινότητα κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας, η οποία συντηρήτο από εισφορές των κατοίκων και την αποτελούσαν οι Δημογέροντες. Υπήρχε μάλιστα και ένα σωματείο Αμφιπολέως που με συνεργασία και της Κοινότητας διατηρούσαν την Κεντρική Ελληνική Σχολή.
- Αβάστακτους φόρους πλήρωναν στις Τούρκικες αρχές κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας για τους οποίους διαμαρτυρήθηκαν στον Σουλτάνο τόσο οι κάτοικοι της Κοινότητας Αλιστράτη όσο και οι κάτοικοι των γύρω χωριών. Σώζεται γραπτή διαμαρτυρία.
- Σε πλούσιους και φτωχούς, Τσορμπατζήδες και κολλήγους. Η διάκριση τους γινόταν από τον τρόπο της […] και της ενδυμασίας ακόμα και από την επιβολή της θέλησής τους προς τις φτωχότερες τάξεις.
- Ναι, με εθελοντική προσφορά και εργασία κτίστηκαν παλαιότερα αρκετά δημόσια κτίρια όπως, το Αρρεναγωγείο, Παρθεναγωγείο, Κεντρική Ελληνική Σχολή,και το 1928 το Δημοτικό Σχολείο Αλιστράτης με μεγαλύτερη προσφορά των κατοίκων.
- Μεταγενέστερα θεσπίστηκε ο θεσμός της προσωπικής εργασίας από ηλικίας 18 ετών μέχρι 60, μόνο για άνδρες. Γυναίκες δεν συμμετείχαν στην υποχρέωση.
- Καθοριζόταν το τίμημα της μη προσφερθήσης προσωπικής εργασίας, το οποίο πλήρωναν στην Κοινότητα και αργότερα εισπράττονταν σαν δημόσιο χρέος.
- Ναι παλαιότερο σε μεγάλο βαθμό. Στο τελείωμα της επεξεργασίας του καπνού, τον τρύγο και στο θέρος και σε κάθε συμφορά, πυρκαγιά, θεομηνία.
- Ναι σε μεγάλο ποσοστό βοηθούσαν στο κτίσιμο των σπιτιών κυρίως όμως συγγενικά πρόσωπα.
- Όχι περισσότερο συνέτρεχαν οι άνδρες, χωρίς φυσικά να απουσιάζουν και οι γυναίκες που βοηθούσαν σε πάρα πολλές γεωργικές εργασίες.
- 8 - 10 ήταν, η συνηθισμένη σύνθεση οικογενείας: παππούς, γιοί, εγγονοί με αρχηγό τον μεγαλύτερο, όπως ο πατέρας του άνδρα, ο μεγαλύτερος αδελφός. Την οποία σεβόταν όλα τα μέλη της οικογένειας και είχαν κοινή οικονομία.
- Μπαμπά, μαμά, πατέρα, μάνα
- Μόνο παππού
- Μόνο γιαγιά
- Μόνο παππού
- Μόνο γιαγιά
- Με το όνομά του κάθε ένας εγγονός
- Επίσης με το όνομά τους
- Με το όνομά τους
- Με το όνομά τους
- Προτεραιότητα είχε στον γάμο. Αν δεν παντρευόταν ο μεγάλος οι μικροί έμενα ανύπαντροι συνήθως.
- Πιο αυστηροί περιορισμοί στο θέμα του γάμου. Έπρεπε να παντρευτεί η μεγάλη αδελφή πρώτα και ύστερα τα μικρότερα αδέλφια της.
- Με το όνομά τους
- Θείο, μπάρμπα, λάλο
- Θεία
- Μπάρμπα, θείε, θεία
- Με το ονόματά τους δεν υπήρχε ιδιαίτερη προσφώνηση.
- Με τα ονόματά τους
- Όχι
- Μηλαδέρφια
- Διδυμάρκα, δίδυμα
- Συμπεθέρια
- Πατέρα
- Μητέρα
- Κουνιάδο, κουνιάδα
- Πατέρα
- Μητέρα
- Κουνιάδες, κουνιάδα
- Με το όνομα και σπάνια γαμπρός.
- Με το όνομα και σπάνια γιέ μου.
- Γαμπρέ, και συνήθως με το όνομα.
- Με το όνομα και σπάνια νύφη.
- Με το όνομα
- Γυναίκα, άντρα μου και πολύ συνηθέστερο με τα ονόματά τους.
- Τα δύο πρώτα παιδιά, έπαιρναν το όνομα του παππού από τον άνδρα και της γιαγιάς, δηλαδή της μητέρας του άνδρα. Το τυχόν άλλα παιδιά έπαιρναν τα ονόματα του πατέρα και της μητέρας της γυναίκας. Αν πάλι κάποιο στενά συγγενικό πρόσωπο θα πέθαινε, έδιναν το όνομά του.
- Τις πιο βαριές δουλειές έκανε ο άντρας. Η γυναίκα ασχολήτο με ελαφρότερες γεωργικές εργασίες και με τα καθήκοντα της νοικοκυράς, ανατροφή των παιδιών.
- Στην καλλιέργεια του καπνού, θερισμό σιτηρών σκαλίσματα άλλων γεωργικών προϊόντων και στην συγκομιδή τους κυρίως και στην επεξεργασία του καπνού.
- Με την κτηνοτροφία δεν ασχολούνταν οι γυναίκες, εκτός από τις λίγες οικογένειες Σαρακατσάνων που οι γυναίκες τους βοσκούσαν τα γιδοπρόβατά τους.
- Καμία.
- Εμπορικές βιομηχανίες δεν υπήρχαν. Τοπικά όμως ήταν ανεπτυγμένη η κατασκευή κιλιμιών με τους εγχώριους αδργαγιούς, ακόμα και σήμερα ύφαιναν τα ωραία κιλίμια.
- Η περιποίηση των ζώων, το όργωμα των χωραφιών, η ζύμωση και όλες οι υπόλοιπες, γεωργικές εργασίες, κυρίως οι πιο δύσκολες.
- Από 10 - 12 χρονών και πάνω βοηθούσαν σημαντικά σε όλες τις γεωργικές εργασίες ανάλογα με την σωματική τους διάπλαση και δύναμη. Τα κορίτσια βοηθούσαν στις ελαφρότερες γεωργικές εργασίες.
- Έπρεπε να παντρευτούν πρώτα οι αδελφές και μετά τα αγόρια με την σειρά της ηλικίας τους.
- Η γυναίκα στα 22 - 25 χρόνια της, οι άνδρες έπρεπε να υπηρετήσουν πρώτα στον στρατό. Δεν ήταν συνηθισμένο η γυναίκα να ήταν μεγαλύτερη. Σε σπάνιες όμως περιπτώσεις ο άντρας έπαιρνε μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα.
- Συνήθως ήταν από το ίδιο το χωριό, πολύ σπάνια έπαιρναν από γειτονικά χωριά, ίσως γιατί τα μέσα συγκοινωνίας και επαφής ήταν ανύπαρκτα.
- Κατά 95% στο πατρικό σπίτι του γαμπρού.
- Το συνηθέστερο ήταν όταν στεγάζονταν στο πατρικό σπίτι, έτρωγαν μαζί και είχαν κοινή οικονομία, όταν ήταν πολλά αγόρια φρόντιζαν να πάρουν γυναίκες που είχαν σπίτια δικά τους. Αυτό όμως ήταν εξαίρεση. Η στενότητα του σπιτιού ανάγκαζε όλα τα μέλη, αποκτήσουν στην δεύτερη κατοικία.
- Ναι
- Μετά τον θάνατο των γονέων τους αρκετά νοικοκυριά χώριζαν την οικονομία τους αφού όμως έμεναν πάλι στο ίδιο σπίτι με κάποιο χώρισμα του χώρου. Αρκετοί φρόντιζαν να αποκτήσουν δικό τους σπίτι. Άλλος λόγος ήταν η φιλονικία κυρίως των γυναικών.
- Συνήθως παρέμενε ο μικρότερος γιός.
- Όταν δεν είχε αγόρια και είχε σημαντική περιουσία, που ήταν κίνητρο για τον νέο.
- Όχι
- Για το μικρότερο.
- Στις περισσότερες φορές ήταν υποχρεωτική η μεταβίβαση μέρους αν όχι όλης της περιουσίας του πεθερού.
- Όχι διατηρούσε το δικό του επώνυμο ο γαμπρός.
- Τα πρώτα εξαδέλφια και δεύτερα ακόμη, δεν μπορούσαν να παντρευτούν. Υπήρχαν ελάχιστες περιπτώσεις που παντρεύτηκαν πρώτα εξαδέλφια
- Και στα δεύτερα
- Όχι, δεν συνέβη αυτό. Μπορούσαν να παντρευτούν.
- Ναι για ανήθικους κυρίως λόγους και σε μερικές περιπτώσεις λόγω ασυμβίβαστου χαρακτήρα.
- Ο νονός του γαμπρού.
- Κυρίως ο ίδιος βάπτιζε όλα τα παιδιά ή και τα φθηνότερα τα παιδιά του νονού.
- Προτιμούσαν συγγενικά πρόσωπα ή και πολύ στενό φίλο. Πολλές φορές πρόσεχαν ο νονός να ήταν πλούσιος.
- Απαγορευόταν
- Όχι
- Όταν πέθαιναν τα παιδιά κάποιου αντρόγυνου. Έπαιρναν ένα ξένο παιδί, το είχαν σαν παιδί τους και φυσικά σαν αδελφοποιτό, με τα παιδιά που θα αποκτούσαν.
- Ίδια όπως και τα φυσικά αδέλφια.
- Ναι
- Ναι σε μεγάλο βαθμό παλαιότερα.
- Και προφορικά και με προικοσύμφωνα. Δεν υπήρχε ιδιαίτερη ονομασία. Τα προικοσύμφωνα.
- Όχι
- Ο πρόεδρος της Κοινότητας , ο ιερέας στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Στα νεότερα χρόνια ο συμβολαιογράφος.
- Χρήματα. Όσα μπορούσε να δώσει.
- Σπάνια
- Σε γειτονική πόλη.
- Ναι
- Ναι
- Το ίδιο σε όλα
- Όχι
- Σε όλα τα παιδιά
- Όλοι συνεισέφεραν στην προίκιση των κοριτσιών.
- Όχι
- Το 1/2 στον άνδρα της, η υπόλοιπη επιστρεφόταν στην πατρική της οικογένεια.
- Όχι
- Κανένας
- Ύστερα από τον θάνατο του πατέρα και γενικότερα των γονέων του. Σε μερικές περιπτώσεις, πολύ σπάνια μοιράζονταν οι περιουσίες κατά την διάρκεια της ζωής των γονέων.
- Στον υστερότοκο συνηθέστερα, που έμενε με τους γονείς του, έπαιρνε περισσότερη περιουσία.
- Το μερίδιο των κοριτσιών ήταν μεγαλύτερο από τα αγόρια συμπεριλαμβανομένης και της προίκας.
- Με τους δύο τρόπους, προφορικά και με διαθήκη.
- Μεταξύ των αδελφών γίνονταν διανεμητήριο οικογενειακό το οποίο και τηρούσαν σαν συμβολαιογραφική πράξη.
- Το 1/4 έπαιρνε η γυναίκα και τα υπόλοιπα 3/4 μοιράζονταν σε παιδιά.
- Το 1/2 έπαιρνε και εξακολουθεί να παίρνει η χήρα και το άλλο 1/2, τα αδέρφια του άντρα ή οι γονείς του.
- Οι κόρες του.
- Ναι ήταν και είναι συνηθέστερο φαινόμενο
- Μόνο όταν δεν είχε κανένα παιδί.
- Παιδιά αδερφών συνήθως.
- Τα ίδια δικαιώματα όπως το γνήσιο παιδί.