Μικρό Κρανοβούνι Ροδόπης

Μικρό Κρανοβούνι Ροδόπης

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Μικρό Κρανοβούνι Ροδόπης
  4. 1268
  5. Δήμος Κομοτηνής
  6. Κομοτηνής
  7. Ροδόπης
  8. Κιουτσούκ Σουκουρλού. Ήταν τσιφλίκια στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και τα εξουσίαζε ένας μπέης. Το όνομα ήταν της περιοχής κι όχι του χωριού.
  9. Όλοι οι κάτοικοι είναι πρόσφυγες Πόντιοι και Θρακιώτες από την Ανατολή Θράκης
  10. Όχι κατοικούσαν ανέκαθεν μαζί (κι όχι σε ιδιαίτερους μαχαλάδες)
  11. Μιλούσαν παλαιότερα την ποντιακή διάλεκτο, την απλή Ελληνική επηρεασμένη από την τουρκική γλώσσα και οι περισσότρεροι τουρκικά.
  12. Η μοναδική εκκλησία του χωριού χτίστηκε το 1955.
  13. Όχι. Χτίστηκε με τη βοήθεια όλων των κατοίκων του χωριού και της Νομαρχίας.
  14. Ένα, αυτό που είναι και σήμερα
  15. Το 1934 - 1935
  16. Ήταν κτηνοτρόφοι και γεωργοί
  17. Καλλιεργούσαν δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, σίκαλη), σούσαμι, καλαμπόκι
  18. Γι΄ αυτοκατανάλωση είχαν το σιτάρι, το κριθάρι, τη βρώμη, τη σίκαλη, το καλαμπόκι. Για το εμπόριο ένα μέρος από το σιτάρι, το σουσάμι και λίγο καλαμπόκι.
  19. Σήμερα καλλιεργούνταν δημητριακά, βαμβάκι, ζαχαρότευτλα, καλαμπόκι, ντομάτες, κολοκύθια. Το βαμβάκι άρχισε να καλλιεργείται από το 1945 σε περιορισμένη έκταση. Τα ζαχαρότευτλα από το 1974. ντομάτες και κολοκύθια από το 1976.
  20. Ήταν τσιφλίκι επί τουρκοκρατίας. Μετά έγινε απαλλοτρίωση και διανομή προσωρινή στην αρχή και μετά οριστική.
  21. Όταν ήταν περισσότερα από 24 στρέμματα
  22. Περίπου 8 οικογένειες είχαν μεγάλο κλήρο
  23. Ο μέσος γεωργικός κλήρος σήμερα είναι 35 στρέμματα
  24. Ναι υπήρχε (πρόβατα κι αγελάδες)
  25. Από το 1923
  26. Όχι
  27. Όχι
  28. Δεν υπήρχαν
  29. Από το 1923 μέχρι το 1950 διοριζόταν ένας κάτοικος από το Δήμο Κομοτηνής κι ύστερα από τη Νομαρχία σαν πάρεδρος που φρόντιζε για τα προβλήματα του χωριού
  30. Πλήρωναν στο Δήμο Κομοτηνής φόρο νομής και φόρο εσοδείας
  31. Δεν υπήρχαν ενδιάκριτες κοινωνικές τάξεις. Όλοι ανήκαν στην ίδια τάξη.
  32. Ναι, οι κάτοικοι του χωριού πρόσφεραν την εργασία τους για τα κοινά έργα χωρίς αμοιβή.
  33. Η συμμετοχή δεν ήταν υποχρεωτική αλλά όλοι πρόσφεραν εργασία με τη θέληση τους. Πρόσφεραν εργασία άνδρες ηλικίας 25 χρονών και πάνω. Οι γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  34. Όχι δεν τον τιμωρούσαν
  35. Ναι, βοηθούσε ο ένας τον άλλο στο θερισμό, αλωνισμό, στον τρύγο
  36. Γενικά σ΄ όλες τις εργασίες βοηθούσε ο ένας τον άλλο. Υπήρχε βαθειά ριζωμένο το αίσθημα της αλληλοβοηθείας.
  37. Όχι. Υπήρχε αλληλοβοήθεια και στις γυναίκες του χωριού αλλά σε μικρότερο βαθμό από τους άνδρες και για δουλειές του σπιτιού κυρίως (γνέσιμο του μαλλιού, καθάρισμα).
  38. Συνήθως οι οικογένειες αποτελούνταν από 10 περίπου μέλη (πατέρας, μητέρα, παιδιά κι οι γονείς του πατέρα)
  39. Τον πατέρα τον φώναζαν "μπαμπά" και τη μητέρα "μάνα"
  40. Παππού
  41. Γιαγιά
  42. Παππού
  43. Γιαγιά
  44. Παιδί μου, αγόρι μου
  45. Κορίτσι μου, παιδί μου
  46. Τα μικρότερα αδέρφια φώναζαν τον μεγαλύτερο "μπατσί". Τα μεγαλύτερα τον μικρότερο "αδερφέ".
  47. Τη μεγαλύτερη αδερφή "τσάτσα", τη μικρότερη "αδερφή"
  48. Θείο
  49. Θεία
  50. Θείο - θεία
  51. Ανεψάκια
  52. Το αγόρι "αγόρι και παιδί" το κορίτσι "κορίτσι"
  53. Το αγόρι "παραγιός", το κορίτσι "παρακόριτσο"
  54. "Διμάρικα" δηλαδή διδυμάρικα
  55. Συμπέθερε, συμπεθέρα και συμπεθεράκια
  56. Μπαμπά
  57. Μαμά
  58. Κουνιάδο, κουνιάδα
  59. Μαμπά
  60. Μαμά
  61. Κουνιάδο, κουνιάδα
  62. Γαμπρέ, παιδί
  63. Παιδί
  64. Γαμπρέ
  65. Νύφη
  66. Νύφη
  67. Με το όνομα ή με τις λέξεις "άνδρα" και "γυναίκα"
  68. Στο πρώτο αγόρι τ΄ όνομα του παππού από τον πατέρα. Στο πρώτο κορίτσι τ΄ όνομα της γιαγιάς από τον πατέρα. Στα υπόλοιπα ονόματα των γονέων της μητέρας ή ονόματα συγγενών. Και ο νονός έδινε δικά του ονόματα. Έδιναν και ονόματα των πεθαμένων παιδιών τους.
  69. Οι γυναίκες βοηθούσαν τους άνδρες στις δουλειές έξω από το σπίτι: κουβαλούσαν νερό, φρόντιζαν τα ζώα, του σπιτιού, δούλευαν στα χωράφια
  70. Βοηθούσαν στις δουλειές των χωραφιών, θερισμό, αλωνισμό, τσαπίσματα
  71. Φρόντιζαν τα ζώα, όταν έλειπε ο άνδρας
  72. Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες
  73. Το όργωμα, η σπορά, το χτίσιμο των σπιτιών
  74. Από 12 - 13 χρονών βοηθούσαν τους γονείς τους και τ΄ αγόρια και τα κορίτσια, στα χωράφια και στις δουλειές του σπιτιού περισσότερο τα κορίτσια.
  75. Παντρεύονταν με τη σειρά, χωρίς να περιμένουν τα κορίτσια. Το αγόρι, όταν ζητούσε σε γάμο ένα κορίτσι έδινε προίκα "τράχωμα" χρήματος, μαλλί. Όταν ο γαμπρός ήταν φτωχός, ο πατέρα του πουλούσε ένα ζευγάρι βόδια για να τον παντρέψει.
  76. Παντρευόταν από 22 χρονών και πάνω. Οι γονείς διάλεγαν το γαμπρό ή τη νύφη. Δεν έδιναν μεγάλη σημασία, αν η γυναίκα ήταν μεγαλύτερη από τον άνδρα.
  77. Όχι. Άλλοτε ο γαμπρός κι η νύφη ήταν από το ίδιο χωριό κι άλλοτε από γειτονικά χωριά.
  78. Το νέο ζευγάρι έμενε στο πατρικό σπίτι του γαμπρού, σπάνια στο πατρικό της νύφης. Επίσης σπάνια σε καινούργιο σπίτι.
  79. Στο σπίτι συνήθως μαζί με τους γονείς έμενε ένα από τα παιδιά ή ο μεγαλύτερος ή ο μικρότερος.
  80. Όχι ο πατέρας τη μοίραζε στα παιδιά του
  81. Συνήθως όταν παντρευόταν
  82. Συνήθως έμενε στο πατρικό σπίτι ο μικρότερος γιός ή κόρη.
  83. Όταν η οικογένεια δεν είχε αγόρι
  84. Όχι
  85. Για το μικρότερο
  86. Την περιουσία τη μοίραζε ο πατέρας σ΄ όλα τα παιδιά του κι έδινε στο γαμπρό που έμενε μαζί του τη μερίδα τη δική του και της γυναίκας του.
  87. Όχι, τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα
  88. Δεν παντρεύονταν τα πρώτα και τα δεύτερα ξαδέρφια
  89. Ναι, υπήρχε
  90. Όχι, δεν υπήρχε εμπόδιο
  91. Όχι
  92. Ο νονός του γαμπρού
  93. Ο κουμπάρος που τους στεφάνωνε, βάφτιζε το πρώτο παιδί και πολλές φορές και τα υπόλοιπα
  94. Άλλαζαν κουμπάρο όταν ο νέος υποψήφιος ήταν κοινωνικά ανώτερος
  95. Απαγορευόταν ο γάμος
  96. Όχι
  97. Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση
  98. Υπήρχε
  99. Η προικοδοσία γινόταν προφορικά
  100. Δεν υπήρχε
  101. Ανάλογα με τη δυνατότητα του πατέρα
  102. Σπίτι,όταν υπήρχε
  103. Συνήθως στο χωριό
  104. Ναι
  105. Ζώα
  106. Η πρωτότοκη έπαιρνε μεγαλύτερο μερίδιο, γιατί έφευγε πρώτη από το σπίτι
  107. Όχι
  108. Όχι
  109. Έδιναν μόνο όταν πέθαινε ο πατέρας
  110. Μετά το θάνατο
  111. Παρέμενε η προίκα στον άνδρα της
  112. Ναι, και λεγόταν "τράχωμα"
  113. Ο πατέρας του
  114. Πριν από το γάμο
  115. Ο πατέρας της νύφης
  116. Όχι
  117. Μετά το θάνατο των γονέων γινόταν η μεταβίβαση της πατρικής περιουσίας
  118. Μετά το θάνατο κληρονομούσαν ίσα μερίδια
  119. Ίσο το μερίδιο
  120. Με διαθήκη σπάνια. Συνήθως προφορικά.
  121. Το μοίρασμα γινόταν με λαχνό μεταξύ των παιδιών
  122. Στη γυναίκα αναλογούσε το μισό της περιουσίας
  123. Μετά τη γυναίκα οι πλησιέστεροι συγγενείς
  124. Τον κληρονομούσαν οι κόρες
  125. Ναι, μπορούσε. Το ίδιο συνέβαινε και με τον αδελφό της μητέρας του, αν δεν υπήρχαν πλησιέστεροι συγγενείς
  126. Αποφάσιζε να υιοθετήσει, αν δεν είχε καθόλου παιδιά
  127. Προτιμούσν παιδιά αδερφών
  128. Τα κληρονομικά δικαιώματα ενός φυσικού παιδιού