Μέση Ροδόπης

Μέση Ροδόπης

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Μέση Ροδόπης
  4. 1267
  5. Μέσης
  6. Κομοτηνής
  7. Ροδόπης
  8. Πρόσφυγες Α. Θράκης (Ν. Καλλιπόλεςως, επαρχία Κεσσάνης, Ψαθιά ή Ψαθάδες) (Ν. Ραιδεστού, επαρχία Αρκαδιουπόλεως, Βερώνη) (Ν. Ραιδεστού, επαρχία Μαλγάρων, Εύανδρο)
  9. Όχι
  10. Διαφορά σε ονομασίες αντικειμένων: τσουβάλι - βερών, μπούρτα - η Ψαθιά, μπατανιά η Ψαθιά, Κελέμι το Εύανδρο, χράμια η Βερώνη
  11. Το 1924 φτιάχτηκε μια ξύλινη στην πλατεία του χωριού. Παράγκα την έλεγαν. Προορίζονταν για σχολείο αλλά χρησιμοποιήθηκε και για εκκλησία. Το 1957 χτίστηκε αλλού η σημερινή.
  12. Ήταν του χωριού
  13. Το 1924
  14. Γεωργοκτηνοτρόφοι
  15. Σιτάρι σκληρό, καλαμπόκι, κριθάρι, σουσάμι, κεχρί, καπνό
  16. Απ' όλα κρατούσαν για αυτοκατανάλωση και τα υπόλοιπα για το εμπόριο. Τις ζωοτροφές τις πολούσαν κυρίως σε νησιώτες.
  17. Από τις παλιές το καλαμπόκι. Βασική καλλιέργεια είναι το μαλακό σιτάρι. Από δεκαετίας περίπου καλλιεργόντας τεύτλα, βαμβάκι, καρπούζια, βιομηχανική ντομάτα περίπου 5 χρόνια.
  18. Όχι
  19. Όχι
  20. Ο βασικός κλήρος ήταν 33 στρέμματα. Αυξάνονταν ανάλογα με τα μέλη της οικογένειας.
  21. 4 κλήροι θεωρούνται μεγάλοι
  22. Συνήθως παίρνουν 20 μέχρι 25 στρέμματα. Δεν υπάρχουν όμως διαθέσιμες εκτάσεις. Μειώνεται ανάλογα με την περιουσία του πατέρα.
  23. Ναι. Τα έφεραν μαζί τους κοπαδιαστά (βόδια, βουβάλια)
  24. Από τότε που ήρθαν
  25. Όχι
  26. Όχι
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Προσωπική εργασία το έλεγαν. Αυτή η προσφορά κράτησε μέχρι και τη δεκαετία του 60. Μετά επειδή ήταν δύσκολη η προσφορά πλήρωναν τα ημερομίσθια που ορίζονταν και η κοινότητα έπρεπε να παρουσιάσει στους κατοίκους το έργο των χρημάτων αυτών.
  30. Ναι, από 18 μέχρι 60. Δε συμμετείχαν οι γυναίκες.
  31. Χρηματικό πρόστιμο. Πλήρωνε όσα ημερομίσθια όριζε η Κοινότητα ότι έπρεπε να εργαστούν όλοι.
  32. Ναι σε περιπτώσεις ανάγκης (αρρώστια)
  33. Μεταφορά υλικών για το χτίσιμο σπιτιών
  34. Ναι, αλλά η βοήθεια θεωρούνταν ανταλλάξιμη με προσφορά εργασίες. Μόνο στην ύφανση ήταν καθαρή αλληλοβοήθεια.
  35. Οι οικογένειες είχαν τη σημερινή μορφή. Σπάνια μόνο από οικονομικούς λόγους έμειναν για λίγο όλοι μαζί. Ποτέ όμως οι συγγενείς της γυναίκας.
  36. Μπαμπά, μάνα
  37. Παππού
  38. Γιαγιά
  39. Παππού
  40. Γιαγιά
  41. Με τ΄ όνομά τους
  42. Με τ΄ όνομά τους
  43. Μπάτσο, μπαντά, μπάτη ή με τ΄ όνομά τους
  44. Τσατσά
  45. Με τ΄ όνομά του
  46. Θείο, νταή
  47. Θείο
  48. Θείο - θεία
  49. Με τ΄ όνομά τους
  50. Δεν υπήρχαν ιδιαίτερα αονόματα
  51. Όχι
  52. Μηλαδέλφια
  53. Δίδυμα, διπλάρια
  54. Συμπέθερε
  55. Αφεντάκη μου και αργότερα πατέρα
  56. Πεθερά
  57. Κουνιάδο - κουνιάδα. Ο μπασιάς μου.
  58. Πατέρα
  59. Μητέρα
  60. Κουνιάδο - κουνιαδάκι. Κουνιάδα. Ο μπασιάς μου.
  61. Γαμπρέ ή με τ΄ όνομα του
  62. Γαμπρέ ή με τ΄ όνομά του
  63. Γαμπρέ ή με τ΄ όνομά του
  64. Νύφη ή με τ΄ όνομά της
  65. Με τ΄ όνομά της
  66. Γυναίκα - άνδρα και κυρίως με τ΄ όνομα
  67. Πάντα όπως ήθελε ο νονός. Βέβαια διάλεγε ονόματα από την οικογένεια για τα πρώτα συνήθως, αλλά δεν τολμούσε κανείς να το επιρρεάσει. Στις πολύτεκνες οικογένειες έβαζε όποιος ήθελε.
  68. Οι άντρες τις γεωργικές (όργωμα, σπάρσιμο). Οι γυναίκες: στα οικόσιτα μόνο άρμεγαν (όχι πάντα) και ήταν υπεύθυνες για τα πουλερικά. Κουβαλούσαν νερό, έπαιρναν μέρος στο θέρισμα, σκάλισμα χωραφιών. Όχι στις μεταφορές. Εκτός αν η οικογένεια δεν διέθετε "χέρια" όπως έλεγαν. τα ξύλα και τα πουρνάρια, τα έφερναν οι άντρες απ΄ το βουνό της Ροδόπης και του Ισμάρου το φθινόπωρο με αλληλοβοήθεια.
  69. Μεταφορές, κόψιμο ξύλων. Αγορά ειδών διατροφής και τις σκληρές γεωργικές.
  70. Μόλις τελείωναν τα σχολεία. Τα αγόρια συνήθως έβοσκαν τα ζώα. Αν δεν υπήρχε κοπάδι (πρόβατα), το ζευγάρι που ήταν ο δεύτερος εαυτός τους. Ακόμα τα μνημόνευαν με τα ονόματά τους. Τα κορίτσια βοηθούσαν τη μητέρα.
  71. Πρώτα όλα τα κορίτσια, με σειρά ηλικίας. Και μετά τα αγόρια με την ίδια σειρά.
  72. Πάνω από 20. Έπρεπε ο άνδρας να είναι μεγαλύτερος.
  73. Όχι. Απ΄ όλη τη γειτονική περιοχή. Συνήθως όμως από τα χωριά που εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τα ίδια περίπου χωριά ή γειτονικά της Ανατ. Θράκης γαιτί μπορούσαν να πάνε να μείνουν σε γνωστούς ή συγγενείς. Προσκυνητές, Ίμερος, Άγιοι Θεόδωροι, Πόρπη, Αιγειρος, Αμαξάδες (Νέα Κεσάν, Σέλινο Ν. Ξάνθης).
  74. Στο πατρικό του γαμπρού μέχρι να πάρει οικόπεδο. Σπίτια δεν δίνονταν προίκα. Όταν έχτιζε ο γαμπρός αν μπορούσε ο πεθερός τον βοηθούσε.
  75. Συνέβαινε και εργάζονταν όλοι μαζί. Το είχαν όμως γιατί αδυνατούσαν να χτίσουν σπίτια. Χώριζαν όταν υπήρχαν οι δυνατότητες να χτίσουν τα σπίτια.
  76. Όταν έστηνε δικό του σπιτικό όχι
  77. Όταν πέθαινε ο πατέρας μοίραζαν την περιουσία όταν δεν υπήρχε διαθήκη. Συνήθως οικογενειακή διαφωνία.
  78. Ο μικρότερος γιος
  79. Όταν δεν αποκτούσε αγόρια
  80. Όχι
  81. Για το μικρότερο
  82. Αν υπήρχε κι άλλος αδερφός, έπαιρνε το μερίδιο της γυναίκας του
  83. Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση. Τα παιδιά έπαιρναν το όνομα του γαμπρού.
  84. Δεν υπήρξε γάμος μεταξύ πρώτων εξαδέλφων
  85. Υπήρχε και όταν συνέβαινε να παντρευτούν τρίτα ξαδέλφια, το θεωρούσαν οι κάτοικοι μεγάλο αμάρτημα.
  86. Μπορούσαν αρκεί ν΄ απόδειχαν ότι δεν είναι συγγενείς
  87. Όχι
  88. Ο νονός του γαμπρού
  89. Όλα ο νονός ή τα παιδιά του
  90. Δεν υπήρχαν διακρίσεις. Αν συνέβαινε ν΄αλλάξουν (διαφορές, μικρομαζέματα συνήθως) πάλι τον ρωτούσαν τυπικά ή ζητούσε η νύφη συγγνώμη με χειροφίλημα. Αυτό ίσχυε και για τις βαφτίσεις των παιδιών.
  91. Απαγορεύονταν
  92. Δεν μπορούσαν
  93. Δεν υπήρξαν περιπτώσεις
  94. Ναι
  95. Προφορικά
  96. Χρήματα. Ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες συνήθως λίγες
  97. Όχι
  98. Ναι
  99. Ζώα
  100. Δεν υπήρχαν διακρίσεις
  101. Όχι
  102. Όχι
  103. Δε βοηθούσαν. Πρόσφεραν καλύτερα δώρα. Μόνο στις περιπτώσεις θανάτου, οπότε υπήρχε οικονομικό πρόβλημα, βοηθούσαν αν ήθελαν οικονομικά.
  104. Ναι. Ανάλογα με τις διαθέσεις της και τις πιέσεις του άντρα της όταν η περιουσία του πατέρα της ήταν μεγάλη. Παρέμενε στον άντρα της. Αν ξαναπαντρευόταν, τότε πολλές φορές δημιουγούνταν πρόβλημα από τους γονείς της.
  105. Παρέμενε στον άντρα της. Αν ξαναπαντρευόταν, τότε πολλές φορές δημιουργούνταν πρόβλημα από τους γονείς της.
  106. Στο χωριό μας όχι. Στο διπλανό χωριό ναι. Την έλεγαν μπαμπά χακί.
  107. Ο πατέρας του
  108. Πρίν από το γάμο
  109. Συνήθως ύστερα από το θάνατο του πατέρα. Όταν κάποιος δημιουργούσε πολλά προβλήματα ο πατέρας τον χώριζε δίνοντάς τους το μερίδιό του.
  110. Όλα το ίδιο
  111. Συνήθως μικρότερο
  112. Με διαθήκη. Προβλήματα δημιουργούσε η μη ύπαρξή της.
  113. Με λαχνό γινόταν όταν δεν υπήρχε διαθήκη. Ναι δεν μπορούσαν να μοιράσουν τα ακίνητα (χωράφι λόγω ποιότητας).
  114. Αν δεν υπήρχε διαθήκη, γινόταν ίσα μερίδια. Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις που η μάνα πήρε μικρότερο ή και μεγαλύτερο μερίδιο.
  115. Κανείς
  116. Οι κόρες του
  117. Μπορούσε και στις δύο περιπτώσεις
  118. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά. Υπήρξαν περιπτώσεις που πήραν παιδιά συγγενών που ορφάνεψαν στη φυγή. Τα υιοθέτησαν ενώ είχαν και δικά τους.
  119. Ορφανά
  120. Ότι και τα υπόλοιπα