Λοφάριο

Λοφάριο

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Λοφάριο
  4. 1264
  5. Λοφαρίου
  6. Σαπών
  7. Ροδόπης
  8. Υπάρχει στην Τουρκική, Λεφετζιλέρ
  9. Το χωριό κατοικείται από Χριστιανούς και Μωαμεθανούς. Οι περισσότεροι Χριστιανοί ει΄ναι πρόσφυγες από την Α. Θράκη. Οι άλλοι είναι Σαρακατσαναίοι.
  10. Οι Σαρακατσαναίοι παλαιότερα ανήκαν σε τσιλιγκάτα ή έμεναν σε σκηνές και άρχισαν να έρχοναι στο χωριό μας μετά το 1955
  11. Δεν υπήρχε καμία ξεχωριστή διάλεκτος
  12. Στους κατοίκους του χωριού
  13. Ένα Χριστιανικό και ένα Μωαμεθανικό
  14. Ελληνικό από το 1922
  15. Γεωργία, κτηνοτροφία
  16. Σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, φασόλια
  17. Όλα για αυτοκατανάλωση και τα περισεύματα στο εμπόριο με πρώτο το καλαμπόκι και τα φασόλια
  18. Εξακολουθούν να υπάρχουν οι παλιές αλλά έχουν αναπτυχθεί και οι νέες, όπως ζαχαρότευτλα (γύρω στο 1970) ηλιόσπορος, κολοκυθόσπορος (μετά το 1955)
  19. Κεφαλοχώρι
  20. Όχι
  21. Από 60
  22. Οι περισσότεροι οι Μωαμεθανοί
  23. 40 στρέμματα
  24. Ναι
  25. Από της εγκαταστάσεως των κατοίκων
  26. Όχι
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Ναι πριν την ανταλλαγή του πληθυσμού (1922 - 1923) υπήρχε Κοινοτικό συμβούλιο από Μωαμεθανούς
  31. Πλήρωναν τα λεγόμενα δέκατα στην Κοινότητα η οποία τα έβγαλε σε πλειοδοτικό διαγωνισμό και τα εισέπρατε ο τελευταίος πλειοδότης
  32. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις
  33. Ναι υπήρχε η συνήθεια αυτή, εκτός από τη λεγόμενη "προσωπική εργασία" που ήταν υποχρεωτική
  34. Η συμμετοχή στην προσωρινή εργασία που όριζε η Κοινότητα ήταν υποχρεωτική μόνο για τους άνδρες. Και από ηλικία 20 εως και 50 ετών
  35. Ναι τον τιμωρούσε το Κοινοτικό Σύμβούλιο με χρηματική ποινή ανάλογη με τα ημερομίσθια που ήταν υποχρεωμένος να κάνει
  36. Ναι σε όλες ανεξαιρέτως τις γεωργικές εργασίες (και σήμερα υπάρχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό)
  37. Η αλληλοβοήθεια ίσχυε για το χτίσιμο σπιτιών, διόρθωμα σπιτιών, φτιάξιμο μαντριών και σε κάθε άλλη χειρονακτική εργασία
  38. Υπήρξε και υπάρχει αλληλοβοήθεια μεταξύ γυναικών αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν πιο αναπτυγμένη από των ανδρών
  39. Ο πατέρας, η μητέρα, οι αδελφοί και οι ανύπαντρες αδελφές του άνδρα
  40. Μπαμπά - μάνα
  41. Παππού
  42. Γιαγιά
  43. Παππού
  44. Γιαγιά
  45. Με τα βαφτιστικά ονόματα
  46. Με τα ονόματά τους
  47. Μπάτη, μπαντά, μπάτσο
  48. Μπούλα -τσατσά
  49. Μπαντά
  50. Τσάτσα
  51. Στο όνομα
  52. Νταή, θείο
  53. Τέτη, θεία
  54. Θείο - θεία
  55. Με τα βαφτιστικά ονόματα
  56. Με τα βαφτιστικά ονόματά τους
  57. Όχι
  58. Παραδέλφια
  59. Δίδυμα ή διπλάρια
  60. Συμπεθέρους
  61. Αφενιάκο, αφέντη
  62. Μάνα κυρίως μητέρα
  63. Μπασάκο - κυράτσα
  64. Πατέρα
  65. Μητέρα
  66. Μπασάκο
  67. Γαμπρουλάκι
  68. Με το βαφτιστικό όνομα και γαμπρέ
  69. Μποσά
  70. Νύφη, νυφάδα, νυφούλα
  71. Νύφη, νυφάδα, νυφούλα
  72. Με το βαφτιστικό όνομα
  73. Το όνομα του πρώτου αγοριού όσο και του πρώτου κοριτσιού ήταν και είναι από την πλευρά του απτέρα. Μετά από τα ονόματα αυτά μπορούσε ο νονός να δώσει όποιο όνομα ήθελε.
  74. Οι γυναίκες εκτός των άλλων φρόντιζαν τα οικόσιτα, το νερό και συμετείχαν στις γεωργικές δουλειές, θερισμός, σκάλισμα και μάζεμα καρπών
  75. Το θέρισμα, το σκάλισμα και το μάζεμα του καρπού
  76. Πότιζαν και τάιζαν τα οικόσιτα ζώα και άρμεγαν συνήθως μόνο αγελάδες
  77. Το όργωμα, τη σπορά, το κουβάλημα των ξύλων, το φύλαγμα του κοπαδιού και ότι είχε σχέση με οικονομική διαχείριση
  78. Από την ημέρα που τελείωναν το Δημοτικό Σχολείο. Τα αγόρια πήγαιναν μαζί με τον πατέρα στη δουλειά και φύλαγαν λίγα ζώα και συνήθως το ζευγάρι (βόδια ή αγελάδες). Τα κορίτσια πρόσεχαν τα μικρότερα αδέλφια και φύλαγαν στο σπίτι.
  79. Ανάλογα με την ηλικία αλλά και με μια ιδιαίτερη προτεραιότητα, προσοχή, στα κορίτσια της ηλικίας πάνω από 17 χρονών
  80. Για τις γυναίκες η κανονική ηλικία ήταν από 16 μέχρι 21 και για τους άνδρες από 18 και πάνω
  81. Η συνήθεια ήταν ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό και αν κάποτε συνέβαινε αυτό διάλεγαν από χωριά όπου έμεναν πρόσφυγες από την Αν. Θράκη.
  82. Στο πατρικό σπίτι του γαμπρού
  83. Ναι συνέβαινε αυτό και όλοι μαζί έμεναν κάτω από την πατρική στέγη, έτρωγαν και εργάζονταν όλοι μαζί κάτω από τις οδηγίες του πατέρα ο οποίος είχε όλη την οικονομική διαχείριση
  84. Ναι
  85. Συνήθως όταν πέθαινε ο πατέρας. Άλλος λόγος ήταν οι διαφορές που θα προέκυπταν μεταξύ των συννυφάδων (νυφών).
  86. Συνήθως το μικρότερο αγόρι αν δεν συνέβαινε αυτό τότε όποιο διάλεγαν οι γονείς
  87. Όταν δεν είχε αγόρια
  88. Ναι
  89. Για το μικρότερο
  90. Ναι, ο πεθερός ήταν υποχρεωμένος να γράψει στο όνομα του γαμπρού (να δίνει) το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του, αν όχι όλη.
  91. Όχι κρατούσε το επώνυμό του που έπαιρναν αργότερα και τα παιδιά του
  92. Μεταξύ εξαδέλφων δεν γίνονταν γάμος
  93. Ναι δεν επιτρεπόταν ποτέ
  94. Όχι, μπορούσαν αν δεν είχε συγγένεια.
  95. Διαζύγιο δεν δινόταν, αλλά χωρισμοί πιθανόν να υπήρχαν για λόγους ηθικής
  96. Ο νονός του γαμπρού
  97. Το πρώτο παιδί το βάφτιζε αυτός που στεφάνωνε αλλά συνήθως και τα άλλα παιδιά είχαν τον ίδιο νονό
  98. Να είναι φίλος
  99. Απαγορευόταν
  100. Όχι
  101. Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση
  102. Ναι
  103. Προφορικά
  104. Όχι
  105. Ναι ανάλογα με την πατρική δυνατότητα
  106. Ζώα
  107. Όχι
  108. Όχι
  109. Όχι αλλά μοιράζονταν σε όλα τα παιδιά
  110. Ναι στις περιπτώσεις θανάτου
  111. Ναι
  112. Επιστρεφόταν στην οικογένειά τους
  113. Ναι, στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης των προσφύγων. Η προσφορά αυτή είχε την Τουρκική ονομασία Μπαμπά Χακί (πράγμα που έχουν σήμερα στο χωριό οι Μωαμεθανοί)
  114. Ο γαμπρός
  115. Πριν από το γάμο
  116. Την έπαιρνε ο πατέρας της νύφης και δεν μοιράζονταν με κανέναν
  117. Αν δεν είχαν σπαταληθεί από τον πεθερό του, μπορούσε.
  118. Ύστερα από το θάνατο του πατέρα
  119. Όχι όλα τα αγόρια κληρονομούσαν ίσα μερίδια. Η μόνη διαφορά που μπορούσε να υπάρξει ήταν να πάρει μεγαλύτερο μερίδιο αυτός που θα έμεν στο σπίτι και θα φρόντιζε την μητέρα.
  120. Όχι ήταν ίσο
  121. Προφορικά
  122. Όχι. Η περίπτωση αυτή γίνονταν μόν αν υπήρχε κανένα καλό κτήμα μικρής έκτασης και γινόταν μεταξύ των αδερφών (αγοριών).
  123. Το μερίδιο που αναλογούσε και στα παιδιά
  124. Κληρονόμοι ήταν η γυναίκα και έχαν την κληρονομιά μόνο εάν παντρεύονταν γρήγορα και χωρίς συγκατάθεση του πεθερού και αν δεν ζούσε των κουνιάδων
  125. Οι κόρες του
  126. Ναι συνέβαιναν και τα δύο
  127. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά ή αν έμενε ορφανό από πατέρα και μητέρα παιδί αδελφού ή αδελφής
  128. Παιδιά αδελφών
  129. Όλα τα δικαιώματα που είχε και ένα άλλο κανονικό παιδί