Αργυρούπολις

Αργυρούπολις

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Αργυρούπολις
  4. 1238
  5. Αργυρουπόλεως
  6. Ρεθύμνης
  7. Ρεθύμνου
  8. Το σημερινό χωριό Αργυρούπολη, ονομαζόταν Λάππα
  9. Όχι. Καμμιά τέτοια ομάδα δεν κατοικεί στο χωριό
  10. Όχι
  11. Εκτός της παραδοσιακής κρητικής διαλέκτου, καμμιά άλλη δε μιλήθηκε
  12. Γύρω στις 20. Υπήρχαν δύο καθεδρικοί ναοί καί πολλά εξωκκλήσια. Χτίστηκε η πρώτη στα 1895. Υπάρχει η χρονολογία στα κτίρια.
  13. Ανήκαν στην κοινότητα. Είχαν κτισθεί ορισμένες από ιδιώτες, αλλά είχαν αφιερωθεί στην κοινότητα
  14. Υπήρχαν δύο
  15. Στα 1866. Υπάρχει το κτίριο με τη χρονολογία
  16. Ήταν γεωργικές και κτηνοτροφικές
  17. Ελιές, χαρούπι, σταφύλια, κίτρα
  18. Για εμπόριο, κυρίως τό λάδι και χαρούπι καί κίτρο. Για αυτοκατανάλωση το κρασί καί τά κηπευτικά
  19. Καλλιεργούνται τα ίδια προϊόντα, εκτός του κίτρου. Νέες καλλιέργειες δεν υπάρχουν
  20. Κεφαλοχώρι
  21. Όχι οι περιοχές ήταν ιδιόκτητες
  22. Από εκατό στρέμματα και πάνω, ο κλήρος ήταν μεγάλος
  23. Γύρω στις 10 οικογένειες
  24. Είναι ογδοήντα (80) μέχρι εκατό (100) στρέμματα
  25. Ναί, και σε όλα τα μέλη του χωριού
  26. Οικόσιτη κτηνοτροφία δεν υπήρχε ούτε και τώρα υπάρχει
  27. Όχι
  28. Όχι. Το χωριό δεν είναι παραθαλάσσιο
  29. Ναί. Υπήρχαν τα ελαιοτριβεία, και οι Ρασοτριβές, πού κατεργάζονταν τό μαλλί προβάτων, γιά τήν κατασκευή ράσων (=ανδρικών καπών)
  30. Ναί. Υπάρχει πρότυπο συνεταιρικό Ελαιουργείο και στη θέση των Ρασοτριβών, έγινε κοινοτικό βελεντζοστάσιο, πού εργάζεται με την κίνηση του νερού
  31. Μετά τό 1925 δημιουργήθηκαν πιστωτικοί καί ελαιουργικοί συνεταιρισμοί
  32. Πλήρωναν τον κοινοτικό φόρο, πριν τη Γερμανική κατοχή, για ανάγκες της κοινότητος για έργα κοινοτικά κλπ. Το χρηματικό ποσό καθόριζε το κοινοτικό Συμβούλιο ανάλογα με το εισόδημα καθ'έτος
  33. Διακρίνονταν, αναλόγως του εισοδήματος που παρήγαγε ο κάθε ένας, σε πλούσιους-μέσους-πτωχούς
  34. Ναί, προσέφεραν την εργασία τους εθελοντικά. Όμως, πολλές φορές το κοινοτικό Συμβούλιο όριζε σε κάθε άτομο του χωριού να εργάζεται υποχρεωτικά ορισμένες μέρες το χρόνο για ανάγκες κοινότητας και χωρίς βέβαια αμοιβή
  35. Ναί. Η ηλικία τους κυμαίνονταν από τά 20 μέχρι τα 80. Οι Γυναίκες συμμετείχαν εθελοντικά, χωρίς να υποχρεώνονται απ'το κοινοτικό Συμβούλιο
  36. Ναί. Το Κοινοτικό συμβούλιο του επέβαλλε σαν πρόστιμο χρηματική ποινή ισότιμη με την αξία της εργασίας που δεν έκαμε
  37. Ναί. Σε όλες ανεξαίρετα τις γεωργικές εργασίες η αλληλοβοήθεια ίσχυε. Όμως ιδιαίτερα ίσανε στις πιο δύσκολες γεωργικές εργασίες όπως στο μάζεμα ελιών, στο τρύγημα των αμπελιών, στο αλώνισμα των σιταριών
  38. Σ'όλες γενικά τις περιπτώσεις μα ιδιαίτερα στο κτίσιμο σπιτιών, στις ετοιμασίες γάμου και βάφτισης, όπως και στις περιπτώσεις κηδειών, μνημοσύνων κλπ
  39. Όχι. Ήταν στον ίδιο βαθμό. Η αλληλοβοήθεια μεταξύ των γυναικών ίσχυε και στις γεωργικές δουλειές μα και στις οικιακές (π.χ. αργαλειός)
  40. Το ανδρόγυνο, τα παιδιά του, από πέντε μέχρι δέκα (υπήρχαν οικογένειες με 15 παιδιά) και σε ορισμένες περιπτώσεις οι γονείς και του άνδρα και της γυναικός
  41. Μπαμπά ή Πατέρα-Μάννα ή μητέρα
  42. Παππού
  43. Γιαγιά
  44. Παππού
  45. Γιαγιά
  46. Τό γκονάκι μου
  47. Τό γκονάκι μου
  48. Με τα βαπτιστικά τους ονόματα
  49. Με τα βαπτιστικά τους ονόματα
  50. Όχι
  51. Οχι
  52. Κανονικά, με τα ονόματά τους
  53. Μπάρμπα ή θείε
  54. Θειά ή θεία
  55. Όπως και παραπάνω
  56. Ανηψιέ μου
  57. Κοπέλλι μου-Κοπελλιά μου
  58. Προγόνια
  59. Τζιμπραγά
  60. Συμπεθέρους
  61. Πατέρα
  62. Μητέρα
  63. Κουνιάδο-κουνιάδα
  64. Πατέρα
  65. Μητέρα
  66. Κουνιάδο-κουνιάδα
  67. Παιδί μου
  68. Παιδί μου
  69. Κουνιάδο
  70. Κουνιάδα
  71. Κουνιάδα
  72. Με τα βαπτιστικά τους ονόματα
  73. Στο πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού από τον πατέρα. Στο πρώτο κορίτσι της γιαγιάς από τον πατέρα. Των άλλων παιδιών τα ονόματα προήρχονταν από τις οικογένειες και του άνδρα και της γυναίκας
  74. Κουβαλούσαν νερό, φρόντιζαν οικόσιτα ζώα οι γυναίκες. Οι άνδρες ασχολούνταν με τις αγροτικές δουλειές και με τα διάφορα επαγγέλματά τους χωρίς να συμμετέχουν καθόλου στιος δουλειές του σπιτιού
  75. Μάζεμα και ράβδισμα ελιών και χαρουπιών. Πότισμα περιβολιών, τρύγιμα αμπελιών, θέρισμα χόρτων
  76. Ασχολούνταν μόνο με την οικόσιτη κτηνοτροφία, δηλαδή φρόντιζαν κυρίως όρνιθες και κουνέλια
  77. Δεν ασχολούντο καθόλου
  78. Δεν συμμετείχαν
  79. Βοσκή προβάτων, σκάψιμο αμπελιών, όργωμα χωραφιών
  80. Από τα 12 τους χρόνια. Τα αγόρια αναλάμβαναν τη βοσκή των ζώων, το πότισμα περιβολιών και γενικά σ'όλες τις γεωργικές εργασίες συμμετείχαν. Τα κορίτσια βοηθούσαν στην ανατροφή των μικρότερων παιδιών, στις εργασίες σπιτιού (πλύσιμο ρούχων, μαγείρεμα) και το μάζεμα ελιών και χαρουπιών
  81. Φρόντιζε να παντρέψει η οικογένεια, πρώτα τα κορίτσια κατά σειρά ηλικίας και κατόπιν τα αγόρια
  82. Για τις γυναίκες ήταν από 20-25 για τους άνδρες από 25-30. η γυναίκα ήταν συνήθως μικρότερη στην ηλικία. Ένας νέος μπορούσε να πάρει μια γυναίκα μεγαλύτερη του μόνο όταν αυτή είχε μεγάλη περιουσία, αλλ'αυτό γινόταν ελάχιστες φορές
  83. Ναί. Τα χωριά που έπαιρναν τους γαμπρούς και τις νύφες δεν ήταν καθορισμένα. Συνήθως ήταν χωριά κοντινά, που γνώριζε έτσι οένας τον άλλο.
  84. Συνήθως στο πατρικό του γαμπρού. Αλλά πολλές φορές έμεναν και στο πατρικό της νύφης, προσωρινά μέχρι να κτίσουν δικό τους, καινούριο σπίτι.
  85. Όχι. Τα πατρικά σπίτια ήταν μικρά και δε χωρούσαν πολλοί. Μπορούσαν σε αυτά να κατοικήσουν δύο οικογένειες, οπότε εργάζονταν μαζί, έτρωγαν μαζί και βέβαια κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη
  86. Το θέμα της περιουσίας εξαρτιόταν κυρίως από τον πατέρα. Αν ο πατέρας είχε μοιράσει την περιουσία του, τότε κάθε αδελφός εργαζόταν στο μοιράσι του. Διαφορετικά όλοι εργάζονταν στην ίδια περιουσία και είχα ίδιες απολαβές
  87. Ο θάνατος τις περισσότερες φορές χώριζε τα αδέλφια. Όμως αρκετες φορές χώριζαν όταν αποκτούσαν παιδιά, οπότε το σπίτι δεν τους χωρούσε. Πολλές φορές ακόμα οι γυναίκες των αδελφών δε συμφωνούσαν μεταξύ τους, οπότε αναγκαστικά χώριζαν
  88. Συνήθως η μικρότερη κόρη έμενε και περιποιούνταν τους γονείς της. Συνήθως μετά το θάνατό τους παντρευόταν. Αν πάλι παντρευόταν πριν αυτοί πεθάνουν και πήγαινε σε άλλο σπίτι, τότε τους περιποιόταν εκείνο το παιδί που είχε μείνει και παντρευτεί στο πατρικό σπίτι
  89. Σώγαμπρο έπαιρνε όταν η κοπέλλα ήταν μοναχοκόρη, οπότε εγκαθίστατο στο πατρικό σπίτι της, ή όταν ο γαμπρός δε διέθετε δικό του σπίτι
  90. Ναί
  91. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έπαιρνε η οικογένεια σώγαμπρο
  92. Δεν ήταν υποχρεωμένος. Την πατρική περιουσία όταν τη μοίραζε, την έδιδε στην κόρη του
  93. Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα τους
  94. Γάμος μεταξύ πρώτων εξαδέλφων δεν έγινε ποτέ. Επίσης γάμος μεταξύ δεύτερων εξαδέλφων δεν επιτρεπόταν. Από τα τρίτα εξαδέλφια και μετά γινόταν γάμος
  95. Ναί. Η θρησκεία και ο νόμος δεν το επέτρεπαν
  96. Μπορούσαν να παντρευτούν αν δεν υπήρχε στενός βαθμός συγγένειας
  97. Υπήρξαν αλλά ήσαν ελάχιστα. Το ανδρόγυνο έστω και αν δεν περνούσε καλά σπάνια χώριζε, γιατί το διαζευγμένο ελάχιστα εκτιμούσε η κοινωνία. Κυρίως χώριζαν σε περιπτώσεις μοιχείας
  98. Προτιμούσαν το νονό του γαμπρού χωρίς και αυτό να είναι υποχρεωτικό
  99. Αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι, ο κουμπάρος γινόταν και σύντεκνος, βαφτίζοντας το πρώτο παιδί συνήθως. Τα άλλα παιδιά βάφτιζαν φίλοι ή συγγενείς του ζευγαριού. Ο ίδιος ο νονός μπορούσε να βαφτίσει πολλά παιδιά της ίδιας οικογένειας
  100. Συνήθως φίλος αλλά πολλές φορές και κάποιος πλούσιος και κοινωνικά ανώτερος, που θα μπορούσε να βοηθήσει αργότερα την οικογένεια
  101. Επιτρεπόταν ο γάμος
  102. Όχι. Δεν επιτρεπόταν, γιατί ο νονός εθεωρείτο πνευματικός πατέρας
  103. Κυρίως στις περιπτώσεις πολέμων
  104. Ήταν υποχρεωμένοι να βοηθά ο ένας τον άλλον. Μπορούσε ο ένας να δώσει τη ζωή του για να σωθεί ο άλλος, αλλά και το αντίθετο
  105. Μόνο οι άνδρες
  106. Ναί. Ήταν απαραίτητο στοιχείο για το γάμο μιάς κοπέλλας. Επειδή η οικονομική κατάσταση των οικογενειών εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολη, έπρεπε η κοπελλιά να έχει προίκα, για να συμβάλει έτσι στη στη δημιουργία της νέας οικογένειας
  107. Με προικοσύμφωνα, γιατί μ'αυτά καθοριζόταν το τί θα έπαιρνε σαν προίκα η κοπέλλα και δεν θα είχε μετά το δικαίωμα ο γαμπρός να ζητήσει περισσότερα από τον πεθερό του
  108. Το προικοσύμφωνο συνέτασσε ο συμβολαιογράφος καί το υπέγραφαν οι γονείς της κοπέλλας, ο γαμπρός καί δύο ή τρείς μάρτυρες, κάτοικοι του χωριού.
  109. Αν η οικονομική κατάσταση του πατέρα ήταν καλή, ναί. Πάντως δεν ήταν απαραίτητο στοιχείο προίκας
  110. Ναί. Κυρίως ελιές, περιβόλια, αμπέλια
  111. Συνήθως ναί.
  112. Ποτέ δε γινόταν κάτι τέτοιο. Κάθε παιδί έπρεπε να πάρει ένα μέρος της πατρικής περιουσίας
  113. Η προίκα της μητέρας μεταβιβάζονταν σ'όλα της τα παιδιά, είτε αγόρια ήταν είτε κορίτσια
  114. Τα αδέλφια συνήθως βοηθούσαν στην προίκιση των κοριτσιών της οικογένειας, χωρίς όμως να είναι υποχρεωμένα. Βοηθούσαν τα αδέλφια όταν ήταν εύπορα, ανεξάρτητα από το άν ζούσε ή ήταν πεθαμένος ο πατέρας
  115. Αν με την προίκα δεν είχε πάρει ότι ακριβώς της αναλογούσε, μετά το θάνατο των γονέων της ζητούσε κληρονομικό μερίδιο και το έπαιρνε
  116. Μοιράζονταν στη μέση. Η μισή παρέμενε στον άνδρα της και η άλλη μεταβιβάζονταν στους γονείς της αν ζούσαν ή στα αδέλφια της, αν οι γονείς της ήταν πεθαμένοι
  117. Όχι, δεν υπήρχε
  118. Μεταβιβάζονταν η πατρική περιουσία στα αγόρια, συνήθως μετά το θάνατο του πατέρα τους, με βάση τη διαθήκη που αυτός έπρεπε να έχει κάνει. Όμως, μπορούσε ο πατέρας, όταν βρισκόταν εν ζωή να μοιράσει την περιουσία του στα αγόρια του
  119. Περίπου ίσα μερίδια κληρονομούσαν. Δεν έπαιζε κανένα ρόλο αν το αγόρι της οικογένειας ήταν πρωτότοκο ή υστερότοκο
  120. Καμμιά φορά τα κορίτσια έπαιρναν λίγο μεγαλύτερο μερίδιο από τα αγόρια γιατί εθεωρούντο, όπως χαρακτηριστικά λεγόταν, "αδύνατο μέρος"
  121. Συνήθως με διαθήκη, γιατί μόνο τότε η μετατβίβαση της περιουσίας εθεωρείτο έγκυρη
  122. Στην περίπτωση, που πέθαινε ο πατέρας και τα παιδιά ήταν ανήλικα, οι συγγενείς τους έκαναν οικογενειακό συμβούλιο, μοίραζαν την κληρονομιά σε ίσα κομμάτια και με το λαχνό όριζαν τί θα έπαιρνε ο κάθε ένας
  123. Αναλογούσε στη γυναίκα περιουσία ίση με εκείνη που έπαιρνε κάθε παιδί της
  124. Κληρονομικά δικαιώματα είχαν και όλα τα αδέλφια του άνδρα στην περίπτωση που αυτόις δεν είχε κάνει διαθήκη, αφήνοντας την περιουσία του σε κάποιον
  125. Μόνο οι κόρες του
  126. Μπορούσε να κληρονομήσει και τον αδελφό του πατέρα του και τον αδελφό της μητέρας του όταν δεν υπήρχαν άλλοι κληρονόμοι ή όταν μέσω της διαθήκης τους τα άφηναν σ'αυτό
  127. Υιοθετούσε παιδί, μόνο όταν το ζευγάρι ήταν άτεκνο και είχε μια κάπως καλή οικονομική κατάσταση για να μπορεί και να αναθρέψει το παιδί, αλλά και αργότερα να το αποκαταστήσει παντρεύοντάς το.
  128. Εξαρτιώταν από το ζευγάρι. Πολλές φορές υιοθετούντο παιδιά αδελφών καί άλλες φορές εντελώς ξένα, που τα ανάτρεφαν από μικρά, κρύβοντάς τους ότι είναι υιοθετημένα
  129. Κληρονομούσε οτιδήποτε ανήκε σ'αυτόν, που το είχε υιοθετήσει