Ελατοχώρι

Ελατοχώρι

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Ελατοχώρι
  4. 1206
  5. Ελατοχωρίου
  6. Πιερίας
  7. Σκουτέρνα
  8. Όχι. Κατοικείται μόνο από ντόπιους
  9. Υπάρχει μια οικογένεια από αρβανίτες και μια οικογένεια που δημιουργήθηκε από άντρα. Σαρακατσάνο και ντόπια γυναίκα.
  10. Όχι, έμεναν μέσα στο χωριό μαζί με τους ντόπιους.
  11. Μιλούσαν τη ντόπια διάλεκτο.
  12. Μια, χτίστηκε το 1779.
  13. Όχι, ανήκαν σε όλο το χωριό.
  14. Ένα.
  15. Λειτούργησε για πρώτη φορά γύρω στα 1860.
  16. Ήταν η κτηνοτροφία (γιδοπρόβατα, γελάδια) και η γεωργία. Επίσης ήταν και μερικοί υλοτόμοι και κυρατζήδες (κουβαλούσαν ξύλα με τα μουλάρια).
  17. Καλαμπόκι, σιτάρι, βρώμη, κριθάρι, ρόδι και λίγο κέχρι. Επίσης καλλιεργούσαν και πατάτες και φασόλια.
  18. Αν είχαν περίσεμα από όσα καλλιεργούσαν το πουλούσαν, το πήγαιναν με τα μουλάρια σε άλλα χωριά και τα πουλούσαν.
  19. Από τα παλιά τα καλλιεργούν όλα εκτός, από το ρόδι και το κέχρι. Καινούργια καλλιέργεια είναι τα καπνά από το 1950 και μετά.
  20. Ήταν τσιφλίκι τούρκικο.
  21. Στο σιτάρι οι Τούρκοι έπαιρναν το μισό. Στο καλαμπόκι έπαιρνε τα 3 μερίδια ο νοικοκύρης και ένα ο Τούρκος (τριτάρικο).
  22. Όχι καμιά φορά.
  23. Δεν υπήρχαν πολλά χωράφια. Παλιότερα όλη η περιοχή ήταν τούρκικα τσιφλίκια.
  24. Γύρω στα 20 στρέμματα.
  25. Υπήρχε: γιδοπρόβατα, γελάδια, μουλάρια, γαϊδούρια, άλογα, γουρούνια και κότες στο σπίτι.
  26. Από ανέκαθεν
  27. Πάνω από 100 με 150 γιδοπρόβατα δεν είχε κανένας καμιά φορά. Σήμερα υπάρχουν βοσκοί στο χωριό που έχουν γύρω στα 100 γιδοπρόβατα ο καθένας.
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Υπήρχε παλαιότερα κοινοτική οργάνωση με πρόεδρο που λεγόταν "Μουχτάρης" και κοινοτικοί σύμβουλοι που λέγονταν "αλάδες". Αυτοί έδιναν λόγο στον Μπέη (Τούρκος) για όλο το χωριό.
  31. Το τριτάρικο στο καλαμπόκι. Το μισό στάρι και το τζιλέπκου για σφαχτά. Αυτά στους Τούρκους και το βακούφικο. Αργότερα όταν έφυγαν οι Τούρκοι τους φόρους τους πλήρωναν στους Έλληνες άρχοντες.
  32. Όχι. Ήταν μόνο το νοικοκυράτο. Νοικοκυραίοι ήταν μόνο όσοι είχαν σφαχτά. Οι άλλοι ήταν φτωχοί.
  33. Ήταν. Δούλευαν στο χτίσιμο του σχολείου της εκκλησίας των δρόμων. Ακόμα βοηθούσαν και στο χτίσιμο των σπιτιών.
  34. Δεν ήταν υποχρεωτικό αλλά όλοι βοηθούσαν. Βοηθούσαν και οι γυναίκες. Έφερναν ξύλα για να σκεπάσουν τα σπίτια στο ώμο, έριχναν πέτρες κτλ.
  35. Όχι, δεν ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή.
  36. Ανεξαίρετα σε όλες τις δουλειές βοηθούσε η μια οικογένεια την άλλη.
  37. Παντού σε όλες τις περιπτώσεις ίσχυε η αλληλοβοήθεια.
  38. Η αλληλοβοήθεια μεταξύ των ανδρών και των γυναικών ήταν η ίδια (μεγάλη) σε όλες τις δουλειές (προίκα, χτίσιμο σπιτιών κτλ.)
  39. Γύρω στα δεκαπέντε άτομα. Πατέρα, μάνα, νύφες, παιδιά, εγγόνια. Ακόμα αν υπήρχε ανύπαντρος αδερφός ή αδερφή έμενε και αυτός μέσα στην οικογένεια.
  40. Πατέρα και μάνα
  41. Παπού
  42. Μανιά
  43. Παπού
  44. Μανιά
  45. Ονομαστικά
  46. Ονομαστικά
  47. Ονομαστικά
  48. Ονομαστικά
  49. Όχι
  50. Όχι
  51. Ονομαστικά
  52. Μπάϊου
  53. Θειά
  54. Μπάϊου και θειά
  55. Ονομαστικά
  56. Ονομαστικά
  57. Όχι, σουγκάρια.
  58. Μηλαδέλφια
  59. Ντιντμάρκα
  60. Συμπέθερους
  61. Αφέντη
  62. Μάνα
  63. Αφέντη και κυράτσα
  64. Παπού
  65. Μπάμπου
  66. Ονομαστικά
  67. Ονομαστικά
  68. Ονομαστικά
  69. Ονομαστικά
  70. Νύφη (Βαγγέλαινα, Γιάνναινα, Δημήτραινα κτλ.)
  71. Νύφη (Γιώργινα, Νίκαινα, Χρίστινα, Στέφαινα).
  72. Ο σύζυγος έλεγε τη σύζυγο μουρή και ο σύζυγος του άντρα της αρά. Πολύ σπάνια φωνάζονταν ονομαστικά.
  73. Πάντοτε έλεγε το όνομα που ήθελε ο νονός.
  74. Έκαναν τις δουλειές του σπιτιού και ακόμα όλες τις άλλες δουλειές. Θέριζαν, τσάπιζαν, κουβαλούσαν ξύλα κλπ.
  75. Θέριζαν, αλώνιζαν, τσάπιζαν. Γενικά βοηθούσαν τους άνδρες σε όλες τις δουλειές. Όταν ο άνδρας ήταν καλά η γυναίκα δεν πήγαινε μόνο στο όργωμα και στο σπαρμό του σιταριού.
  76. Βοσκούσαν γιδοπρόβατα, γελάδια κτλ. Άρμεγαν μερικές (όχι όλες).
  77. Στην υλοτομία και στο κουβάλημα των ξύλων με μουλάρια δεν πήγαιναν οι γυναίκες. Επίσης δεν όργωναν οι γυναίκες εκτός και αν δεν ήταν καλά οι άντρες.
  78. Από τα 7 με 8 χρόνια άρχιζαν να βοηθούν. Τα αγόρια στην αρχή βοσκούσαν τα σφαχτά. Το ίδιο και τα κορίτσια. Από τα 10 με 11 χρόνια άρχιζαν να βοηθούν και στις γεωργικές δουλειές (θέρισμα, αλώνισμα κτλ). Τα κορίτσια έκαναν και τις σπιτικές δουλειές.
  79. Συνήθως παντρεύονταν κατά ηλικία. Τα κορίτσια δεν στέκονταν εμπόδιο στο γάμο των αγοριών.
  80. Γύρω στα 20 - 25 για τις γυναίκες. Το ίδιο και για τους άνδρες, υπήρχαν όμως και εξαιρέσεις που παντρεύονταν μεγαλύτεροι αλλά και μικρότεροι. Καμιά φορά και 15 χρονών. Συνήθως η γυναίκα ήταν μικρότερη από τον άνδρα.
  81. Η συνήθεια ήταν οι μελλόνυμφοι να είναι από το ίδιο χωριό. Καμιά φορά όμως ο ένας από τους δύο μελλόνυμφους τύχαινε να είναι από άλλο γειτονικό χωριό.
  82. Το νέο ζευγάρι εγκαθίστατο στο πατρικό του γαμπρού.
  83. Ήταν όλοι μαζί, μαζί δούλευαν, μαζί έτρωγαν και κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη.
  84. Ναι την κρατούσαν αδιαίρετη την περιουσία και ύστερα από 10 - 15 χρόνια αφού μεγάλωναν τα παιδιά τους, τότε μόνο συνέβαινε να χωρίζουν και να μοιράζουν την περιουσία.
  85. Όταν γίνονταν πολλοί και δεν τους χωρούσε το σπίτι χώριζαν.
  86. Τις περισσότερες φορές οι γονείς έμενα με το μικρότερο παιδί τους. Μερικές φορές πάλι οι γονείς έμεναν με ένα άλλο παιδί τους.
  87. 1) Αν δεν είχε αγόρια, 2) Μερικές φορές (σπάνια πολύ) αν και είχαν αγόρια έπαιρναν και σώγαμπρους.
  88. Δεν είχαν δική τους περιουσία και για αυτό πήγαιναν.
  89. Συνήθως στο μεγαλύτερο.
  90. Όταν μια οικογένεια έπαιρνε σώγαμπρο ήταν υποχρεωμένη να γράψει ένα μέρος της περιουσίας στο όνομα του γαμπρού.
  91. Ο σώγαμπρος έπαιρνε το όνομα του πεθερού και τα παιδιά του σώγαμπρου το όνομα του πεθερού (π.χ.) κάποιος Δρούγκας πήγε σώγαμπρος σε κάποιον Πατσιούρη και πήρε και αυτός και τα παιδιά του το όνομα του πεθερού του.
  92. Όταν ήταν ξαδέλφια πρώτα ποτέ δεν παντρεύονταν. Επίσης και τα δεύτερα ξαδέλφια δεν παντρεύονταν. Πρώτα ξαδέλφια δεν παντρεύτηκαν ποτέ.
  93. Δεν παντρεύονταν, δεν έδινε άδεια ο δεσπότης.
  94. Μπορούσαν αρκεί να μην ήταν συγγενείς, μέχρι δεύτερα εξαδέλφια.
  95. Πολύ σπάνια τα διαζύγια. Αν χώριζαν ήταν επειδή μεταχειρίζονταν τις γυναίκες σαν σκυλιά, σαν ζώα.
  96. Ο νονός του γαμπρού.
  97. Όλα είχαν τον ίδιο νονό, αυτόν που στεφάνωνε το ζευγάρι.
  98. Δεν άλλαζαν σχεδόν ποτέ κουμπάρο αλλά αν τυχόν δεν ήθελε ο παλιός έπαιρναν κάποιο καινούργιο συνήθως συγγενή.
  99. Δεν παντρεύονταν μεταξύ τους ποτέ με κουμπαριά.
  100. Όχι
  101. Όχι
  102. Όλες το ίδιο. Δηλαδή 2-3 αλλαξιές ρούχα και μια βελέντζα από μαλλί γίδας.
  103. Όχι
  104. Δεν είχε προίκα δική της.
  105. Αν πέθαινε ο πατέρας τότε τα κορίτσια τα πάντρευαν τα αδέλφια (αγόρια) χωρίς όμως να τα δώσουν προίκα.
  106. Όχι
  107. Αν υπήρχε κάτι το έπαιρνε πάλι πίσω η οικογένειά της.
  108. Όταν πήγαιναν να πάρουν τη νύφη έδιναν ένα κέρμα.
  109. Ο γαμπρός.
  110. Εκείνη τη στιγμή.
  111. Αυτός που την έπαιρνε μόνο.
  112. Όχι
  113. Συνήθως έπαιρναν κάτι όταν χώριζαν από την οικογένεια.
  114. Όλοι ίσα μερίδια όταν πέθαινε ο πατέρας, αλλιώς αν ζούσε ότι ήθελε στον καθένα.
  115. Όταν έπαιρναν μερίδιο (πράγμα σπάνιο) ήταν πολύ μικρό.
  116. Προφορικά.
  117. Όταν πέθαινε ο πατέρας και δεν ήταν μοιρασμένη η περιουσία την χώριζαν σε ίσα κομμάτια και έριχναν λαχνό.
  118. Η γυναίκα έπαιρνε συνήθως το 1/4 της περιουσίας.
  119. Αν η γυναίκα δεν είχε παιδιά δεν δικαιούταν να πάρει μερίδιο της περιουσίας, τότε την μοιράζονταν τα αδέλφια του άντρα.
  120. Οι κόρες του.
  121. Όχι. Συνήθως, αν δεν είχε παιδί έπαιρνε ψυχοπαίδι και εκείνο τον κληρονομούσε.
  122. Μόνο όταν δεν είχε παιδιά
  123. Όπως ήθελε ο καθένας, ή ορφανά, ή φτωχά κλπ.
  124. Τα ίδια με ένα κανονικό παιδί.