Νέα Κορώνη

Νέα Κορώνη

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Νέα Κορώνη
  4. 1148
  5. Νέας Κορώνης
  6. Πυλίας
  7. Μεσσηνίας
  8. Καντιάνικα
  9. Όχι
  10. Μιλούσαν την ίδια διάλεκτο με τη σημερινή, όχι όμως τόσο εξευγενισμένη όπως σήμερα και με φτωχότερο λεξιλόγιο χωρίς ιδιαίτερους ιδιωματισμούς
  11. Στο χωριό υπήρχαν παλαιότερα 3 εκκλησίες. Η πρώτη χτίστηκε το 1893.
  12. Όχι
  13. 1
  14. 1934
  15. 1)Καλλιέργεια σταφιδαμπέλων (Κορινθιακή), 2)καλλιέργεια ελαιοδέντρων
  16. Με τη γεωργία λίγοι κάτοικοι ασχολούντο μόνο για οικογενειακές ανάγκες (δημητρικά, λαχανικά)
  17. Η σταφίδα εξολοκλήρου για το εμπόριο και το λάδι όσο περίσσευε. Όλα τα άλλα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση.
  18. Έξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες με σύγχρονα μέσα και περισσότερη παραγωγή. Σήμερα οι κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια περισσοτέρων λαχανικών (στα θερμοκήπια). Άρχισαν το 1960 περίπου.
  19. Όχι
  20. Από 100 και πάνω
  21. Κανένας
  22. Σαράντα (40) στρέμματα περίπου
  23. Ναι
  24. Από τότε που χτίστηκε το χωριό
  25. Όχι
  26. Όχι
  27. Υπήρχαν στο χωριό δύο βιοτεχνίες. Μια παραγωγή κρασιού και μία βιοτεχνία κεραμοποιίας.
  28. Σταμάτησαν
  29. Όχι
  30. Δεν γνωρίζουν να πλήρωναν φόρους άλλους εκτός από αυτούς που πληρώνουν σήμερα
  31. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις
  32. Ναι και με προθυμία
  33. Η συμμετοχή εθεωρείτο υποχρεωτική για τους άνδρες ηλικίας (18 - 65 ετών). Οι γυναίκες για ελαφρές δουλειές συμμετείχαν αν το ήθελαν. Δεν ήταν υποχρεωτική.
  34. Ναι. Ο πρόεδρος της κοινότητας είχε το δικαίωμα να χρεώσει αυτόν που αρνιόνταν στο Δημόσιο Ταμείο να καταβάλλει αντίστοιχο ποσό με την εργασία που έπρεπε να εκτελέσει.
  35. Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο μεταξύ γειτονικών ή συγγενικών οικογενειών (τρύγος, θέρος, ελαιομάζμα)
  36. Λιγότερο στο χτίσιμο σπιτιών, γιατί αυτό αναλαμβόνταν εργολαβικά από ειδικούς μαστόρους (ελαιομάστοροι)
  37. Ήταν περίπου το ίδιο. Συνήθως οι γυναίκες αλληλοβοηθούντο (συγγενείς, φίλες, γείτονα) σε περίπτωση ετοιμασίας γάμου, αραβώνων, γιορτών.
  38. 1. Ο πατέρας και η μητέρα του άνδρα, 2.Το ανδρόγυνο με τα παιδιά του, 3.Οι αδελφοί του άνδρα ανύπανδροι και παντρεμένοι, 4. Οι αδελφές του άνδρα ανύπανδρες
  39. Πατέρα - μητέρα
  40. Παππούλη
  41. Γιαγιά
  42. Παππούλη
  43. Γιαγιά
  44. Με το βαφτιστικό τους ή χαϊδευτικό τους όνομα
  45. Με το βαφτιστικό τους ή χαϊδευτικό τους όνομα
  46. Με το βαφτιστικό ή σχετικό παρατσούκλι
  47. Με το βαφτιστικό ή χαϊδευτικό της όνομα
  48. Ναι, κυρίτσης
  49. Ναι, τσάτσα
  50. Με τα βαφτιστικά τους
  51. Μπάρμπα και το όνομά του
  52. Θείτσα ή θειά και το όνομά του
  53. Μπάρμπα - θείτσα ή θειό
  54. Με τα βαφτιστικά ή χαϊδευτικά τους ονόματα
  55. Με τα βαφτιστικά ή χαϊδευτικά τους ονόματα
  56. Όχι
  57. Προγόνια
  58. Διπλάρια
  59. Συμπεθέρους
  60. Πατέρα
  61. Μητέρα
  62. Με τα βαφτιστικά τους ή χαϊδευτικά τους
  63. Πατέρα
  64. Μητέρα
  65. Με τα βαφτιστικά τους ή χαϊδευτικά τους
  66. Γαμπρέ ή με το βαφτιστικό του
  67. Γαμπρέ ή με το βαφτιστικό του
  68. Γαμπρέ ή με το βαφτιστικό του
  69. Νύφη ή με το βαφτιστικό της
  70. Νύφη ή με το βαφτιστικό της
  71. Ρε γυναίκα ή κυρά
  72. 1.Το πρώτο αγόρι έπαιρνε το όνομα του πατέρα του άντρα, 2. το δεύτερο αγόρι έπαιρνε το όνομα του πατέρα της γυναίκας. Αντίστοιχα το πρώτο και το δεύτερο κορίτσι. Για τα υπόλοιπα κανόνοζαν οι γονείς ή οι συγγενείς μαζί. Μετά το 4ο παιδί όχι σε όλες τις οικογένειες μπορούσε ο νονός να δώσει όποιο όνομα ήθελε.
  73. Οι άνδρες εργάζοντο στα χωράφια. Στο σπίτι δεν έκαναν καμιά εργασία. Οι γυναίκες εργάζοντο όλη μέρα μαζί με το σύζυγο στα χωράφια κάνοντας σχεδόν την ίδια εργασία. Το βράδυ έκαναν όλες τις δουλειές του σπιτιού, πλύσιμο, ζύμωμα. Όταν έβρεχε οι άνδρες καθόντουσαν στο καφενείο και οι γυναίκες ύφαιναν, έπλεκαν, κεντούσαν. Οι γυναίκες κουβαλούσαν ξύλα νερό, φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα.
  74. Σχεδόν όλες
  75. Φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα και παρασκέυαζαν γαλακτοκομικά προϊόντα, στάρι, μυζήθρα, βούτυρο, γιαούρτι. Φρόντιζαν να παστώνουν το χοιρινό κρέας.
  76. Καμμιά
  77. Δεν συμμετείχαν οι γυναίκες στις βιοτεχνίες
  78. Μόνο το σκάψιμο των σταφιδαμπέλων θεωρείτο ανδρική δουλειά αλλά συμμετείχαν και οι γυναίκες
  79. Από 10 - 12 ετών. Τα αγόρια μετά το Δημοτικό Σχολείο ακολουθούσαν τον πατέρα τους στα χτήματα. Τα κορίτσια έκαναν τις δουλειές του σπιτιού.
  80. Οι συνήθειες ήταν να παντρεύονται πρώτα τα κορίτσια και κατόπιν τ΄ αγόρια κατά σειρά ηλικίας
  81. Για τις γυναίκες 20 - 25 ετών συνήθως. Για τους άνδρες 35 - 45 ετών συνήθως. Ήταν συνηθισμένο η γυναίκα να είναι μικρότερη από τον άνδρα.
  82. Και από το ίδιο χωριό και από τα γειτονικά χωριά
  83. Συνήθως στο πατρικό του γαμπρού
  84. Συνέβαινε όλα τ΄ αγόρια μιας οικογένειας να φέρνουν τις γυναίκες τους, στο πατρικό τους σπίτι. Ζούσαν όλοι μαζί, εργάζονταν, έτρωγαν μαζί, κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη.
  85. Όσο έμεναν στο πατρικό σπίτι η περιουσία ήταν αδιαίρετη. Όταν χώριζαν μοίραζαν την περιουσία τους.
  86. Όταν γίνονταν πολλοί και δεν τους χωρούσε πια το σπίτι. Λόγοι που μπορούσαν να επισπεύσουν το χωρισμό των αδελφών ήταν η διαμάχη μεταξύ των συνυφάδων.
  87. Τις περισσότερες φορές έμενε ο μικρότερος γιός. Αν δεν υπήρχαν αγόρια, το μικρότερο κορίτσι.
  88. Όταν υπήρχε μόνο ένα κορίτσι. Εάν υπήρχαν πολλά κορίτσια στο τελευταίο κορίτσι.
  89. Όταν διέθεταν μικρή περιουσία πήγαιναν, όταν διέθεταν μεγάλη, όχι.
  90. Για το μικρότερο
  91. Ο πεθερός δεν έγραφε την περιουσία στον γαμπρό γιατί συνήθως σώγαμπρος πήγαινε στην οικογένεια που είχε ένα κορίτσι ή στο μικρότερο κορίτσι. Τα μεγαλύτερα θα είχαν παντρευτεί και θα είχαν πάρει προίκα, οπότε όλη η περιουσία που είχε μείνει έμενε στην μικρότερη κόρη.
  92. Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του και παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα.
  93. Όταν είχαν συγγένεια δεν παντρευόντουσαν. Υπήρχε στο χωριό μεταξύ εξαδέλφων από πατέρα.
  94. Υπήρχε
  95. Μπορούσαν
  96. Ναι, για οικογενειακούς λόγους
  97. Στεφάνωνε ο νονός του γαμπρού ή ο γιός του
  98. Αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι βάφτιζε το πρώτο παιδί. Τα παιδιά είχαν ξεχωριστό νονό.
  99. Στις περισσότερες φορές όταν ήθελε να αλλάξει κουμπάρο προτιμούσε κάποιον πλούσιο ή κοινωνικά ανώτερο.
  100. Κοινωνικά απαγορευόταν
  101. Όχι θεωριόντουσαν αδέρφια
  102. Ναι
  103. Η προικοδοσία γινόταν προφορικά και με προικοσύμφωνο
  104. Όχι
  105. Ο πεθερός του γαμπρού, παρουσία του και οι μάρτυρες σε κάποιο συμβολαιογράφο
  106. Έπαιρνε χρήματα (30.000) περίπου
  107. Πολύ σπάνιο
  108. Όπου ήθελαν να μείνουν
  109. Ναι
  110. Δέντρα, ζώα ναι, καΐκια όχι
  111. Ανάλογα με τις απαιτήσεις του γαμπρού και την ομορφιά της νύφης
  112. Όχι, ποτέ
  113. Στις περισσότερες οικογένειες η προίκα της μητέρας συγχωνευόταν με την περιουσία του άνδρα και μοιραζόταν δίκαια σε όλα τα παιδιά
  114. Ανεξάρτητα αν ζούσε ή όχι ο πατέρας. Οι αδελφοί είχαν υποχρέωση να βοηθήσουν στην προίκιση των κοριτσιών, όταν βέβαια μπορούσαν.
  115. Εάν δεν είχε κάμει παραίτηση ζητούσε
  116. Παλιά επιστρεφόταν ολόκληρη, κατόπιν η μισή και επί της εποχής του Ελ. Βενιζέλου με νόμο παραμένει στο σύζυγο.
  117. Όχι
  118. Ανάλογα με τις περιστάσεις. Συνήθως μετά τον θάνατο του πατέρα.
  119. Ο υστερότοκος έπαιρνε μεγαλύτερομερίδιο γιατί θα φρόντιζε τους γονείς τους. Εάν φυσικά έμενε στο πατρικό σπίτι.
  120. Συνήθως ήταν μικρότερο
  121. Συνήθως με διαθήκη
  122. Μοίρασμα της κληρονομιάς γινόταν και με λαχνό, όταν δεν ανέφερε η διαθήκη ονομαστικά τ΄ αγροτεμάχια καθενός. Γινόταν κυρίως μεταξύ αδελφών.
  123. Αν πέθαινε ο σύζυγος όλη η περιουσία αναλογούσε στην γυναίκα και στα παιδιά της
  124. Κανένας. Όταν πέθαινε η γυναίκα θα όριζε με διαθήκη τους κληρονόμους. Εαν δεν υπήρχε διαθήκη οι στενότεροι συγγενείς.
  125. Οι κόρες του
  126. Το παιδία μπορούσε να κληρονομήσει τον αδελφό του πατέρα του καθώς και τον αδελφό της μητέρας του, εάν δεν είχαν παιδιά.
  127. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά
  128. Συνήθως παιδιά αδελφών
  129. Κληρονομούσε την περιουσά των θετών γονιών σαν να ήταν πραγματικό παιδί τους