Πήδημα Μεσσηνίας

Πήδημα Μεσσηνίας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Πήδημα Μεσσηνίας
  4. 1104
  5. Πηδήματος
  6. Καλαμάτας
  7. Μεσσηνίας
  8. Δεν υπάρχει
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Όχι
  12. Δεν μιλούσαν καμία διάλεκτο, αλλά την κοινή ελληνική γλώσσα, που μιλούν και σήμερα.
  13. Υπήρχαν 6 εκκλησίες: 1 ο ενοριακός ναός, 1 παρεκκλήσι και 4 εξωκκλήσια.
  14. Στο χωριό.
  15. Ένα
  16. Το 1925
  17. Γεωργία κατά κύριο λόγο και λίγη κτηνοτροφία προβάτων.
  18. Δημητριακά, κηπευτικά, ελιές, σύκα, σταφύλια.
  19. Για αυτοκατανάλωση τα δημητριακά και κηπευτικά. Για εμπόριο τα σύκα και οι ελιές.
  20. Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες και από το 1955 άρχισε η καλλιέργεια των εσπεριδοειδών.
  21. Όχι
  22. Όχι
  23. 50
  24. 2 εως 3
  25. 20 - 25 στρέμματα
  26. Ναι προβάτων.
  27. Μετά το 1950
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Η κοινοτική οργάνωση του χωριού ήταν η ίδια με την σημερινή από το έτος ιδρύσεώς του.
  33. Δεν υπήρχαν κοινωνικές διακρίσεις.
  34. Από τα παλιά χρόνια οι κάτοικοι προσέφεραν την προσωπική τους εργασία για την εκτέλεση κοινοτικών έργων και εξακολουθούν να την προσφέρουν και σήμερα.
  35. Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική μόνο για τους άνδρες ηλικίας από 20 -60 χρονών.
  36. Πλήρωνε τα ημερομίσθια που ήταν υποχρεωμένος να κάνει στην κοινότητα με τιμή που όριζε η κοινότητα με απόφασή της.
  37. Η αλληλοβοήθεια "δανεικαριές" ήταν συνηθισμένη κυρίως στο θέρο και στον τρύγο.
  38. Για το χτίσιμο των σπιτιών τους.
  39. Ναι, κυρίως στην προεργασία της ύφανσης με αργαλειό και στην κατασκευή σαπουνιού.
  40. Το αντρόγυνο, τα παιδιά, και οι γονείς του άντρα ή της γυναίκας, όταν ο άντρας εγκαθίστατο στο σπίτι της γυναίκςα (σώγαμπρος).
  41. Μητέρα - πατέρα, μάνα, μπα-μα.
  42. Παππούλη, παππού
  43. Γιαγιά - γιαγιάκα
  44. Το ίδιο
  45. Το ίδιο
  46. Με το όνομά τους
  47. Με το όνομά τους
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Όχι
  51. Όχι
  52. Με το όνομά τους
  53. Θείε - μπάρμπα
  54. Θεία - θειά
  55. Το ίδιο
  56. Με το όνομά τους
  57. Με το όνομά τους
  58. Όχι
  59. Προγόνια
  60. Δίδυμα
  61. Συμπέθερους
  62. Πατέρα
  63. Μητέρα
  64. Με το όνομά τους ή κουνιάδε και κουνιάδα
  65. Πατέρα
  66. Μητέρα
  67. Κουνιάδε, κουνιάδα ή με το όνομά τους.
  68. Παιδί μου ή με το όνομά του
  69. Παιδί μου ή με το όνομά του
  70. Με το όνομά του ή αδερφέ.
  71. Με το όνομά της ή αδερφή
  72. Νύφη ή με το όνομά της
  73. Με το όνομά τους και άμα ήταν ηλικιωμένη: γέρο - γριά.
  74. Το πρώτο αγόρι έπαιρνε το όνομα του πατέρα του γαμπρού και το πρώτο κορίτσι το όνομά της μητέρας του γαμπρού. Τα υπόλοιπα έπαιρναν τα ονόματα των γονιών της μητέρας.
  75. Οι γυναίκες εκτός από τις δουλειές του σπιτιού βοηθούσαν τους άνδρες στις δουλειές τους.
  76. Θέρο - τρύγο
  77. Έκαναν τυρί από το γάλα.
  78. Όχι
  79. Ράβδος, κλάδεμα, πάτημα σταφυλιών.
  80. Από 10 χρονών. Στα αγόρια να προσέχουν τα ζώα και τα κορίτσια να βοηθούν τη μητέρα στις δουλειές του σπιτιού.
  81. Πρώτα παντρεύονταν τα κορίτσια και μετά τα αγόρια. Όλα παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία τους.
  82. Συνήθως η γυναίκα ήταν μικρότερη από τον άντρα. Τα κορίτσια παντρεύονταν μετά τα 25 και τα αγόρια μετά το στρατιωτικό.
  83. Συνήθως προτιμούσαν ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό ή από κάποιο διπλανό.
  84. Συνήθως στο πατρικό του γαμπρού. Όταν όμως η νύφη ήταν μοναχοκόρη, μερικές φορές, εγκαθίστατο στο πατρικό της νύφης. Τότε ο γαμπρός λεγόταν σώγαμπρος.
  85. Πραγματικά, τα αγόρια μιας οικογένειας έφερναν τις γυναίκες τους στο πατρικό σπίτι, το οποίο μεγάλωναν και εργάζοντνα και έτρωγαν όλοι μαζί.
  86. Την μοιράζανε, όταν πέθαιναν οι γονείς τους.
  87. Όταν πέθαιναν οι γονείς τους χώριζαν τα αδέρφια ή όταν δεν τους χώραγε το πατρικό σπίτι.
  88. Συνήθως έμενε στο πατρικό σπίτι ο μεγαλύτερος γιός.
  89. Όταν δεν είχε αγόρι.
  90. Σπανίως.
  91. Για το μικρότερο.
  92. Το κορίτσι που θα παντρευόταν σώγαμπρο και θα έμενε με τους γονείς του, έπαιρνε μεγαλύτερο μερίδιο από τα άλλα αδέρφια.
  93. Ο σώγαμπρος διατηρούσε το δικό του επώνυμο και τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα.
  94. Όταν συγγενείς μέχρι 4ου βαθμού. Υπήρξαν όμως και μερικές περιπτώσεις που παντρεύτηκαν από αγάπη και πρώτα ξαδέρφια από πατέρα.
  95. Ναι
  96. Όχι
  97. Όχι
  98. Ο νονός της νύφης.
  99. Το πρώτο παιδί το βάφτιζε αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι και τα υπόλοιπα, άλλα πρόσωπα, χωρίς περιορισμούς.
  100. Κάποιος κοινωνικά ανώτερος, σύμφωνα με μια τοπική παροιμία: "τον όμοιο σου συμπέθερο τον κάλλιο σου κουμπάρο".
  101. Δεν επιτρεπόταν
  102. Όχι ποτέ. Γιατί λέγονταν "λαδαδέρφια".
  103. Κυρίως σε κοινούς αγώνες υπέρ της Πατρίδας.
  104. Αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοβοήθεια.
  105. Γίνονταν άνθρωποι του ίδιου φύλου και κυρίως άντρες.
  106. Ναι και υπάρχει ακόμα
  107. Γινόταν με προικοσύμφωνα.
  108. Όχι
  109. Τα συνέτασσε συμβολαιογράφος και τα υπέγραφαν οι γονείς των μελλόνυφων.
  110. Έπαιρνε κτήματα, ζώα και χρήματα, ανάλογα με την οικονομική κατάταση του πατέρα της νύφης.
  111. Σπάνια
  112. Στο χωριό
  113. Ναι
  114. Ναι
  115. Όλα τα κορίτσια έπαιρναν την ίδια προίκα. Έπαιρνε παραπάνω το κορίτσι που είχε κάποιο ελάττωμα.
  116. Όχι
  117. Όχι. Η προίκα μεταβιβαζόταν σε όλα τα παιδιά της οικογένειας.
  118. Εκτός από τον πατέρα και τα αδέρφια, δούλευαν για να συγκεντρωθεί η προίκα του κοριτσιού.
  119. Όχι, γιατί υπέβαλε παραίτηση.
  120. Παρέμενε στον άντρα της.
  121. Όχι
  122. Μετά τον θάνατο του πατέρα, άνοιγα την διαθήκη και την εκτελούσαν πιστά.
  123. Όλα τα αγόρια κληρονομούσαν ίσα μερίδια.
  124. Συνήθως μεγαλύτερο.
  125. Με διαθήκη
  126. Όταν δεν υπήρχε διαθήκη τα αδέρφια χώριζαν την περιουσία σε ίσα μέρη με τον αριθμό τους, έβαζαν κλήρους και τα μοιράζανε με κλήρο.
  127. Εκτός από την γυναίκα είχαν κληρονομικά δικαιώματα τα μέλη της πατρικής οικογένειας του άντρα.
  128. Οι κόρες του.
  129. Ναι
  130. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  131. Παιδιά αδελφών και κυρίως αγόρια.
  132. Κληρονομούσε ολόκληρη την περιουσία.