Μικρομάνη

Μικρομάνη

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Μικρομάνη
  4. 1100
  5. Μικρομάνης
  6. Καλαμών
  7. Μεσσηνίας
  8. Κουτζούκ - μάνη ή κουτσούκ - μάνη ή Μάϊνα, Μικρά Μάνια, Κουτζουκμάνη ή Κουτσουμάνη ή Κουτζούκου Μάνι.
  9. Όχι. Ο πρώτος οικισμός πιθανόν να δημιουργήθηκε από μικρή ομάδα Μανιατών. Ο πλήθυσμος της είναι όμως είναι καθαρά Μεσσηνιακός με συρροή οικογενειών από την Άμφεια και την μακρινή Αρκαδία. Τα επώνυμα αποδεικνύουν την παραπάνω θέση.
  10. Όχι
  11. Όχι
  12. Δεν μιλούσαν καμία τοπική διάλεκτο.
  13. Δέκα. Η πρώτη έχει κτιστεί κατά τους μεταβυζαντινούς χρόνους (14ο - 16ο αιώνα).
  14. Ένα και μετά την πλήρωσή του δημιουργήθηκε νέο.
  15. Απεφασίσθη το 1824 και λειτούργησε το 1830
  16. Γεωργία και κτηνοτροφία.
  17. Κηπευτικά , σταφίδες, αμπέλια, σύκα και λίγες ελιές.
  18. Τα κηπευτικά - ελιές, προορίζονταν κυρίως για αυτοκατανάλωση. Οι σταφίδες, τα σύκα και τα περισσεύματα των κηπευτικών, των ελιών και των αμπελιών προορίζονταν για το εμπόριο.
  19. Σήμερα εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες με ελάττωση των σύκων και αύξηση των ελαιών (λαδιού). Μετά το 1940 προστέθηκε η καλλιέργεια του ρυζιού και ανθήζει η καλλιέργεια της αγκινάρας
  20. Επι τουρκοκρατίας ήταν πρωτεύουσα του καζά (επαρχίας Μικρομάνης διοικητικό κέντρο δέκα μεσσηνιακών χωριών. Ήταν ημιαυτόνομη περιοχή και δεν είχε τούρκους κατοίκους πλην ενός τοποτηρητή (σούμπαση).
  21. Οι κάτοικοί της είχαν πλήρη δικαιώματα επάνω στην κινητή και την ακίνητη περιουσία τους που μπορούσαν να την διαθέτουν κατά βούληση.
  22. Όχι
  23. Από 15 στρέμματα και πάνω.
  24. Περίπου οχτώ οικογένειες.
  25. Ο μέσος γεωργικός κλήρος είναι περίπου τα 15 στρέμματα.
  26. Ναι
  27. Γενικά κάθε οικογένεια έτρεφε μερικά ζώα (λίγα) στο σπίτι από τα χρόνια της απελευθέρωσης.
  28. Όχι, τσελιγκάτα δεν υπήρχαν ούτε και σήμερα υπάρχουν.
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Το 1815 ο Τούρκος επόπτης (σούμπασης) νοικιάζιε τους φόρους της επαρχίας Κιουτσούκ στον ηγμούμενο της Βελανιδιάς Γρηγόριο Κόλια. Εξαρτάτο δε από του Καζά των Πατρών. Το 1825 έπαρχος στην Μικρομάνη ήταν ο Αναγνώστης Δίκαιος. Η επαρχία Μικρομάνης με το γνωστό αστερισμό των χωριών της που έφτασαν τα 14 διατηρήθηκε ως το 1835. Τότε τα χωριά της αποδεσμεύτηκαν και η ίδια υπήχθη διοικητικά στο δήμο Θουρίας.
  32. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλλουν μια σχετικά μικρή φορολογία στην δημογεροντία των Πατρών για λογαρισμό του βοεβόδα, που ήταν αρμόδιος για την είσπραξη των φόρων της επαρχίας του.
  33. Ναι ήταν
  34. Ναι από ηλικία 20 ετών. Δεν συμμετείχαν γυναίκες.
  35. Επεβάλλετο χρηματικό πρόστιμο.
  36. Σε όλες τις γεωργικές εργασίες ίσχυε το φαινόμενο της αλληλοβοήθειας (δανεικαριά).
  37. Σε πολύ λίγες (ελάχιστες) περιπτώσεις.
  38. Ναι, κυρίως στις γεωργικές ασχολείες.
  39. Πατέρα, μητέρα (το λεξιλόγιό τους δεν περιέχει τοπικούς ιδιωματισμούς).
  40. Παππού
  41. Γιαγιά
  42. Παππού
  43. Γιαγιά
  44. Με το βαφτιστικό τους όνομα
  45. Με το βαφτιστικό τους όνομα
  46. Με το βαφτιστικό τους όνομα
  47. Με το βαφτιστικό τους όνομα
  48. Όχι
  49. Όχι
  50. Με το όνομά τους
  51. Θείος ή μπάρμπα και βαφτιστικό όνομα (π.χ. μπάρμπα Γιάννης)
  52. Θεία ή θειά
  53. Θείος ή θεία
  54. Ανηψιέ ή βαφτιστικά ονόματα
  55. Γιέ μου, κόρη μου, θυγατέρα μου
  56. Όχι
  57. Συμπέθεροι
  58. Πατέρα
  59. Μητέρα
  60. Με τα ονόματά τους ή (κουνιάδος ή κουνιάδα)
  61. Πατέρα
  62. Μητέρα
  63. Με το όνομά τους ή "ο κουνιάδος ή κουνιάδα μου"
  64. Παιδί μου ή "ο γαμπρός μου (σε τρίτα πρόσωπα)"
  65. Ομοίως
  66. Ο γαμπρός μου.
  67. Η νύφη μας (δεν υπάρχουν ιδιωματισμοί).
  68. Η νύφη μας
  69. Η γυναίκα μου, ο άντρας μου.
  70. Συνήθως το α' αγόρι έπαιρνε το όνομα του παππού από τον πατέρα. Το α' κορίτσι το όνομα της γιαγιάς από τον πατέρα. Το τρίτο αγόρι του παππού από την μητέρα . Το δ' κορίτσι της γιαγιάς από την μητέρα (με πολλές εξαιρέσεις).
  71. Οι γυναίκες εκτός των εργασιών του σπιτιού βοηθούσαν και στο χωράφι ή κτήμα, εκτελούσαν όμως τις ελαφρότερες εργασίες
  72. Ριζοσκαλίσματα, ποτίσματα, συγκομοιδή σύκων, σταφίδων, αμπελιών και ελαιών.
  73. Άρμεγμα, τυροκομείο.
  74. Όργωμα, σπορά, σκάψιμο, κλάδεμα, ραντίσματα και ράβδισμα ελαιών.
  75. Μετά το 13ο έτος, τα αγόρια συνήθιζαν στις εργασίες των ανδρών και τα κορίτσια στις εργασίες του σπιτιού μαγείρεμα, κέντημα, αργαλειός.
  76. Συνήθως πρώτα παντρεύονταν τα κορίτσια και ύστερα τα αγόρια με αρκετές εξαιρέσεις.
  77. Για τους άνδρες 28 - 30, για τις γυναίκες 23 - 25. Συνήθως ο άντρας ήταν μεγαλύτερος.
  78. Δεν υπήρχε διάκριση ως προς την εκλογή από τα γύρω χωριά. Τον πρώτο λόγο στην εκλογή είχε η προίκα ή η περιουσία.
  79. Συνήθως στο πατρικό του γαμπρού.
  80. Πολλές φορές συνέβαιναν όλα τα παραπάνω και τότε ζούσαν όλοι μαζί, εργάζονταν μαζί, έτρωγαν μαζί και κοιμόντουσαν κάτω από την ίδια στέγη.
  81. Όχι, μετά τον θάνατο του πατέρα.
  82. Όταν πέθαινε ο πατέρας ή και για άλλους λόγους.
  83. Συνήθως ο μικρότερος γιός με πολλές εξαιρέσεις.
  84. Όταν δεν είχε αγόρι.
  85. Πολλές φορές ναι.
  86. Συνήθως για το μικρότερο.
  87. Η περιουσία γραφόταν στην κόρη.
  88. Τα παιδιά έπαιρναν το όνομα του πατέρα και ας ήταν σώγαμπρος.
  89. Περίπτωση γάμου μεταξύ πρώτων ξαδέλφων δεν υπήρξε.
  90. Εξ' αίματος ναι.
  91. Μπορούσαν να παντρευτούν.
  92. Μόνο για λόγους τιμής.
  93. Ο νονός του γαμπρού.
  94. Ίδιο νονό δεν είχαν. Το πρώτο το βάφτιζε συνήθως ο νονός του πατέρα ή άλλο μέλος της οικογένειάς του.
  95. Προσπαθούσαν να βρούν κάποιο πλούσιο ή κοινωνικά ανώτερο.
  96. Συνήθως ήταν απαγορευμένος γάμος
  97. Όχι
  98. Δεν υπήρξαν περιπτώσεις.
  99. Δεν υπήρξαν περιπτώσεις.
  100. Ναι
  101. Με προικοσύμφωνα
  102. Τα συνέτασσαν οι συμβολαιογράφοι και τα υπέγραφαν οι γονείς της νύφης.
  103. Ή έπαιρνε χρήματα ή έπαιρνε κτήματα. Συνήθως 50 - 100.000 δρχ.
  104. Όχι
  105. Ναι έπαιρνε
  106. Δέντρα όσα είχαν τα κτήματα. Ζώα, καϊκια όχι.
  107. Συνήθως έπαιρναν ίδια προίκα.
  108. Όχι
  109. Όχι
  110. Και οι αδελφοί είχαν υποχρέωση να συνεισφέρουν, και αν ακόμη ζούσε ο πατέρας, στην προίκιση των κοριτσιών αν βεβάιως υπήρχε ανάγκη. Στις περιπτώσεις θανάτου του πατέρα η υποχρέωση αυτή ήταν μεγαλύτερη.
  111. Βεβαίως.
  112. Ένα μέρος επιστρεφόταν στην οικογένεια.
  113. Όχι
  114. Συνήθως μετά τον θάνατο του πατέρα με πολλές εξαιρέσεις.
  115. Έπαιρναν ίσα μερίδια εκτός εκείνου που αναλάβαινε την συντήρηση των γονέων και κληρονομούσε μεγαλύτερο μερίδιο.
  116. Σχεδόν ίσο με το μερίδιο που έπαιρναν τα αγόρια.
  117. Με διαθήκη
  118. Όταν δεν υπήρχε διαθήκη και η περιουσία ήταν αδιανέμητη.
  119. Συνήθως το 1/4 της περιουσίας.
  120. Οι πλησιέστεροι συγγενείς (αδελφός, αδελφές ή ανηψιοί).
  121. Οι κόρες του.
  122. Ναι και στις δύο περιπτώσεις.
  123. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  124. Παιδιά αδελφών ή και μακρινών συγγενών.
  125. Ίδια με τα φυσικά παιδιά.