- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Ελληνοεκκλησία
- 1090
- Ελληνοεκκλησίας
- Μεσσηνίας
- Σάμαρι
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Καμιά.
- 2. Η πρώτη το 1810 η δεύτερη το 1900.
- Όχι
- Ένα
- Η γεωργία και η κτηνοτροφία.
- Σύκα, σταφίδα, ελιές, λάδι, σιτάρι, λαχανικά.
- Σιτάρι, λαχανικά για αυτοκατανάλωση, σύκα, σταφίδα, λάδι για εμπόριο.
- Τα ίδια προϊόντα καλλιεργούνται και σήμερα.
- Όχι. Μερικά όμως κτήματα ανήκαν στο μοναστήρι.
- Το κοντινό μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρη (Ανδρομονάστηρο) νοίκιαζε τα κτήματά του προς 20 %.
- Όχι
- Πάνω από 50
- 15
- 20 - 30 στρέμματα
- Ναι
- Δεν υπάρχει
- Ναι. Δύο. Εξακολουθούν να υπάρχουν.
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Σε όλα τα υπάρχοντα, ζώα, προϊόντα, πλήρωναν φόρο. Οι φοροεισπράκτορες έβγαιναν κατόπιν δημοπρασίας. Είχαν 2,3,5 χωριά για είσπραξη συνήθως φόρος το 1/10.
- Σε τρείς, στους πλουσίους με πολλά κτήματα, στους μέσους με λίγα κτήματα και στους εργάτες άκληρους.
- Η προσωπική εργασία ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Μπορεί να πει κανείς υποχρεωτική.
- Η συμμετοχή για όλους τους άνδρες από 16 -60 χρονών ήταν υποχρεωτική. Γυναίκες απαγορευόταν να συμμετέχουν.
- Αν κάποιος αρνιόταν, περιφρονείτο από όλους και ετιμωρείτο με πρόστιμο.
- Η αλληλοβοήθεια ή κοινώς δανεικαριά ήταν συνηθισμένη στους μέσους με λίγα κτήματα σε όλες τις δουλειές γιατί δεν είχαν να πληρώσουν.
- Το χτίσιμο σπιτιού ήταν θέμα σχεδόν όλου του χωριού. Πρόσφεραν ξύλα και πέτρες κλπ. Στον γάμο, στην κηδεία.
- Ναι. Στο σφάξιμο των γουρουνιών, στο λάκκο για ύφανση, στις χαρές, στις λύπες.
- Ο πατέρας του άνδρα, η μητέρα του, οι ανύπαντροι αδελφοί, αδελφές του και καμιά φορά ο παππούς και η γιαγιά.
- Πατέρα, μητέρα
- Παππού
- Γιαγιά
- Παππού
- Γιαγιά
- Με το όνομά τους
- Με το όνομά τους
- Με το όνομά του (συχνά μπροστά έμπαινε το "ρε" π.χ. ρε Κώστα).
- Με το όνομά τους (συχνά το μωρή π.χ. μωρή Βούλα).
- Όχι
- Όχι
- Με το όνομά τους
- Θείο
- Θεία
- Θείο - θεία
- Με το όνομά τους
- Με τα ονόματά τους
- Τα πρωτότοκα έπαιρναν τα ονόματα του παιδιού και της γιαγιάς.
- Προγόνια
- "μπινάρια"
- Συμπέθερε
- Πατέρα
- Μητέρα
- Τον αδελφό "αφέντη", την αδελφή "κυρά".
- Πατέρα ή γέρο
- Μητέρα ή γριά
- Με το όνομά του
- Γαμπρέ, παιδί μου, γιέ μου.
- Τα ίδια παραπάνω
- Με το όνομά του
- Με το όνομά του άνδρα της π.χ. Κώσταινα.
- Συνήθως με το όνομά της.
- Σπάνια με το όνομά τους. Συνήθως "μωρή" "ρε".
- Το αγόρι και το κορίτσι το πρώτο έπαιρναν το όνομα του παππού της γιαγιάς από τον πατέρα. Τα υστερότοκα έπαιρναν ονόματα άλλων μελών οικογένειας. Αν δεν υπήρχε πίεση ο νονός έδινε το όνομά του.
- Δεν υπήρχαν ανδρικές και γυνακείες δουλειές. Όλες γίνονταν από κοινού, εκτός τις καθαρά γυναικείες, που οι άνδρες ούτε καν ανακατεύονταν.
- Όλες, μέχρι και τις πιο δύσκολες π.χ. όργωμα, σκάψιμο και το παιδί μέσα στην "νάκα" στον ώμο.
- Όλες.
- Από 10 χρονών τα παιδιά βοηθούσαν. Δεν ξεχώριζαν δουλειές για αγόρια και κορίτσια.
- Πρώτα όλα τα κορίτσια και με σειρά γεννήσεως αν ήταν δυνατόν. Τα αγόρια έπειτα.
- Για γυναίκες 20 - 25. Για άνδρες 25 - 30. Συνηθισμένο το φαινόμενο η γυναίκα μεγαλύτερη. Αυτά γινόντουσαν αν υπήρχε μεγάλο συμφέρον.
- Όχι. Δεν υπήρχαν συγκεκριμένα χωριά για γαμπρό. Νύφες πολλές από τις Νταβιές Αρκαδίας. Αυτές είχαν προίκα σε χρήμα.
- Μετά το γάμο το ζευγάρι πήγαινε στο σπίτι του πατέρα του. Προίκα σπίτι ήταν κάτι που συνέβαινε τακτικά.
- Πολύ συνηθισμένο τα αγόρια όταν παντρεύονταν να φέρνουν τις γυναίκες τους στο πατρικό. Ζούσαν όλοι μαζί, εργάζονταν, έτρωγαν, κοιμόντουσαν κάτω από την ίδια στέγη. Και τα ζώα ακόμη κοιμούνταν στο ίδιο.
- Όσοι έμεναν στην ίδια στέγη ναι. Όσοι χώριζαν από το πατρικό έπαιρναν το μερτικό τους.
- Κυριότερη αιτία χωρισμού ήταν ο τσακωμός των γυναικών και όχι το αδιαχώρητο.
- Συνήθως έμενε το αρσενικό στερνοπαίδι.
- Όταν δεν είχε αρσενικά παιδιά, ή όταν είχαν φύγει από το σπίτι και είχαν ανοίξει δικό τους μακριά από το γονικό.
- Σώγαμπρος εθεωρείτο υποτιμητικό. Πήγαιναν μόνο ανθρώποι που δεν είναι περιουσία.
- Για το μικρότερο.
- Μοιρασιά γινόταν εξ' ίσου, γιατί ο πεθερός έγραφε στο όνομα του γμαπρού και ανάλογο μερτικό. Κανείς δεν πήγαινε να δουλεύειε σε ξένα, αν δεν είχε κάτι στο όνομα του.
- Το επώνυμο έμενε τις περισσότερες φορές. Οι άλλοι του χωριού τον φώναζαν με όνομα του πεθερού, οπότε πολλές φορές χανόταν το δικό του και έμενε του πεθερού. Π.χ. Αθανασόπουλος και τον φώναζαν καλλόγαμπρο, έτσι του έμεινε το επίθετο κι όλας.
- Όταν ήταν πρωταδέλφια. Υπήρξε περίπτωση τέτοιου γάμου χωρίς ποτέ να ευλογηθεί από την εκκλησία. Τα εξαδέλφια ήταν από μητέρα.
- Όχι
- Όχι
- Όχι, ποτέ.
- Ο νονός του γαμπρού.
- Το πρώτο αγόρι ήταν του κουμπάρου που στεφάνωσε. Αν γεννιόταν πρώτα κορίτσι, βάφτιζε ο ίδιος και αυτό. Τα υπόλοιπα παιδιά τα βάφτιζαν διάφοροι.
- Πλούσιος και κοινωνικά ανώτερος.
- Επιτρεπόνταν
- Όχι ποτέ
- Μόνο άνδρες μεταξύ τους.
- Υπήρχε και ήταν μάλιστα βασική προϋπόθεση για ένα γάμο.
- Με προφορική προικοδοσία παντρεύονταν όπως έλεγαν "οι κουτοί". Πίσω από αυτην υπήρχε δόλος. Το προικοσύμφωνο δινόταν στο χέρι πριν το γάμο.
- Όχι
- Τα συνέτασσαν συμβολαιογράφοι αν υπήρχαν ή κάποιος που γνώριζε γράμματα. Υπέγραφε ο πατέρας της νύφης.
- 1.500 - 2.500
- Σπάνιο
- Στο χωριό
- Ναι
- Ζώα
- Η προίκα δινόταν ανάλογη με την οικονομική κατάταση της στιγμής και ανάλογα με το πρόσωπο του γαμπρού.
- Όχι
- Όχι
- Οι αδελφοί είχαν υποχρέωση να βοηθούν στην προίκα της αδελφής, είτε παντρεμένοι, είτε ανύπαντροι. Πολλάκις παντρεύονταν πρώτοι για να εξαοικονομήσουν με την προίκα τους την προίκα της αδελφής.
- Όχι έκανε παραίτηση από την πατρική περιουσία.
- Το μερτικό της το έπαιρναν πάλι πίσω.
- Όχι
- Συνήθως κατά την στιγμή του γάμου τους.
- Όχι εκτός και αν ο πατέρας για κάποιον είχε ιδιαίτερη συμπάθεια.
- Τα αγόρια έπαιρναν περισσότερο.
- Συνήθως προφορικά.
- Με λαχνό γινόταν όταν ο πατέρας είχε πεθάνει και δεν είχε αφήσει διαθήκη.
- Μερίδιο ανάλογο με την προίκα που είχε πάρει.
- Κληρονομικά δικαιώματα είχαν τα αδέλφια του πεθαμένου.
- Οι κόρες.
- Και βέβαια μπορούσε και το δικαιούταν. Το ίδιο συνέβαινε και με τον αδελφό της μητέρας του.
- Μόνο όταν δεν είχε καθόλου παδιά.
- Μάλλον συγγενών.
- Τα ίδια με το πραγματικό.