Πτελέος Μαγνησίας

Πτελέος Μαγνησίας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Πτελέος Μαγνησίας
  4. 1074
  5. Πτελεού
  6. Αλμυρού
  7. Μαγνησίας
  8. Από τον Όμηρο(Ιλιάδος Β΄697) αναφέρεται "λεχεποίη Πτελεός", στην Ενετοκρατία Φιτέλεον, παλαιότερα Φτελιό
  9. Όχι
  10. Ναι. Δύο των Σαρακατσάνων και των Αρβανιτοβλάχων.
  11. Όχι
  12. Πάντοτε την Ελληνική διανθισμένη με πολλά τοπικά ιδιώματα, γλωσσικά λέιψανα επιδρομέων και περικοπή φωνηέντων, όπως στη Ρούμελη.
  13. Μία στο κέντρο του χωριού, που θεμελιώθηκε το 1927, στην ίδια θέση που υπήρχε παλαιός. Στην περιφέρεια του χωριού υπήρχαν δέκα εξωκκλήσια.
  14. Όλες ανήκαν στην Μητρόπολη.
  15. Ένα: αυτό που υπάρχει και σή,ερα
  16. Το 1897
  17. Γεωργία, Κτηνοτροφία, ελαιοκαλλιέργεια
  18. Δημητριακά, καπνά, βαμβάκια, λινάρι, ελιές, αμπέλια.
  19. Όλα για αυτοκατανάλωση. Για το εμπόριο προορίζονταν λάδι και λίγα γεωργικά.
  20. Εξακολουθεί συστηματικά η καλλιέργεια της ελιάς. Όλες οι υπόλοιπες ή σταμάτησαν ή ελάχιστοι ασχολούνται με αυτές.
  21. Κεφαλοχώρι
  22. Όχι
  23. Είκοσι στρέμματα και άνω.
  24. Δεκατέσσερις
  25. Σαράντα
  26. Ναι
  27. 1910
  28. Ναι ένα. Σήμερα δεν υπάρχουν.
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Το 1837 η κοινότητα Πτελεού απετέλει Δήμον Πτελεατών που περιελάμβανε όλα τα γειτονικά χωριά. Μέχρι το 1911 ανήκε στο Νομό Φθιώτιδα και έκτοτε στο Νομό Μαγνησίας. Κοινοτικός άρχοντας ήταν ο Δήμαρχος βοηθούμενος από τον κλητήρα που εκτελούσε και χρέη Γραμματέα. Οι αποφάσεις παίρνονταν από το Δήμαρχο.
  32. Πλήρωναν φόρους προς το Κράτος σε στρατιωτικούς φοροεισπράχτορες. Υπήρχε και μικρός φόρος για το Δήμο.
  33. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις.
  34. Ναι
  35. Υποχρεωτική ανεξάρτητα από ηλικία. Οι γυναίκες δεν συμμετείχαν
  36. Τιμωρούνταν με χρηματικό πρόστιμο.
  37. Ναι ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Κύρια στο ελαιομάζεμα, θερισμό και τρύγο.
  38. Χτίσιμο σπιτιών, κούρεμα αιγοπροβάτων.
  39. Όχι
  40. Πατέρας, μητέρα, παιδιά(ελεύθερα και παντρεμένα με παιδιά), επίσης παππούς και γιαγιά των γονιών.
  41. Πατέρα και Μάνα
  42. Παππού
  43. Μανιά
  44. Παππού
  45. Μανιά
  46. Αγγόνια
  47. Αγγόνια
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Οχι
  51. Οχι
  52. Με το όνομά τους.
  53. Μπάρμπα.
  54. Θκιά
  55. Μπάρμπα και Θκιά
  56. Ανηψούδι ή με το όνομα
  57. Με το όνομά τους
  58. Όχι
  59. Προγόνια.
  60. Διπλάρκα.
  61. Συμπέθέρε-συμπεθέρα.
  62. Πατέρα
  63. Μάνα
  64. Κουνιάδε-Κουνιάδα
  65. Πατέρα ή πεθερέ
  66. Μάνα ή πεθερά
  67. Κουνιάδε-κουνιάδα
  68. Γαμπρέ
  69. Γαμπρέ
  70. Γαμπρέ
  71. Νύφη
  72. Νύφη
  73. Γναίκα-άνδρα.
  74. Στο πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού από τον πατέρα. Στο κορίτσι της γιαγιάς από τον πατέρα. Στα υπόλοιπα έδιναν ονόματα των συμπεθέρων ή νεκρών συγγενών. Ο νονός έδινε όνομα, μόνο σε παιδιά πολυμελών οικογενειών.
  75. Βοηθούσαν πάντα τον άνδρα, σε όλες τις γεωργικές δουλειές, ενώ οι άνδρες ποτέ δεν ασχολούνταν με δουλειές του σπιτιού.
  76. Σκάλο αμπελιού, θέρο, βοτάνισμα, συγκέντρωση καπνού, βελόνιασμα.
  77. Συγκρέντρωση κλαδιών για περίφραξη μαντριού, στρώσιμο μαντριού με θάμνους, άρμεγμα, πήξιμο τυροκομικών προϊόντων.
  78. Καμιά.
  79. Όργωμα, τίναγμα ελιών, φ'υλαγμα αιγοπροβάτων.
  80. Από 10 χρονών. Δεν υπήρχε διαφοροποίηση στις δουλειές.
  81. Έπρεπε να παντρευτούν όλα τα κορίτσια και ύστερα τα αγόρια, σύμφωνα με την ηλικία τους.
  82. Ηλικία γάμου για τον άνδρα το 21ο έτος, και για τα κορίτσια 17ο. Ο άνδρας έπρεπε να είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα.
  83. Συνήθεια ήταν γαμπρός και νύφη να είναι από το ίδιο χωριό. Σπάνια συμπεθέριαζαν με γειτονικά χωριά(Σούρπη, Άγιοι Θεόδωροι, Χαμάκου, Παληοχώρι, Γαύριανη).
  84. Συνήθως στο πατρικό του γαμπρού, σε ιδιαίτερο δωμάτιο, αν υπήρχε.
  85. Ναι.
  86. Ναι.
  87. Χώριζαν όταν δεν τους χωρούσε το σπίτι ή μετά τον θάνατο του πατέρα
  88. Ο μικρότερος γιός.
  89. Όταν δεν είχε αρσενικό παιδί.
  90. Ναι
  91. Παντρεύονταν τα μεγαλύτερα και για το μικρότερο έπαιρναν σώγαμπρο.
  92. Στο σώγαμπρο έγραφε το σπίτι και μέρος της περιουσίας.
  93. Ο γαμπρός κρατούσε το επώνυμό του που το έπαιρναν και τα παιδιά του.
  94. Όταν υπήρχε συγγένεια. Πολλές φορές παντρεύονταν και πρώτα ξαδέλφια από πατέρα ή μητέρα.
  95. Ναι
  96. Μπορούσαν να παντρευτούν αν δεν υπήρχε συγγένεια.
  97. Ναι σπάνια. Για λόγους ηθικής.
  98. Ο νονός του γαμπρού.
  99. Το πρώτο παιδί υποχρεωτικά το βάφτιζε ο νονός. Τα υπόλοιπα διάφοροι άλλοι
  100. Ανάλογα με το σκοπό που θα εξυπηρετούσε η κουμπαριά.
  101. Επιτρεπόταν
  102. Όχι
  103. Όταν ήταν φίλοι
  104. Ήταν αδελφοί και στις σχέσεις και στις υποχρεώσεις τους.
  105. Μόνον οι άνδρες.
  106. Ναι
  107. Με προικοσύμφωνο.
  108. Όχι
  109. Ειρηνοδίκες και συμβολαιογράφοι
  110. Ναι από 5.000 έως 50.000
  111. Ναι όχι.
  112. Στο χωριό
  113. Ναι
  114. Ναι
  115. Ανάλογα με την κοινωνική τάξη και τη δουλειά του γαμπρού, δίδονταν τα μερίδια.
  116. Όχι
  117. Όχι
  118. Ναι συνεισέφεραν και τα παιδιά. Πολλές φορές ξενιτεύονταν για να παντρέψουν τις αδελφές.
  119. Ναι αν οι γονείς δεν είχαν μοιράσει την περιουσία τους
  120. Επιστρεφόταν στον πατέρα εκτός ενός μικρού μεριδίου που παρέμενε στον άνδρα.
  121. Όχι
  122. Ανάλογα με τις περιστάσεις.
  123. Ίσα.
  124. Ανάλογα με το γαμπρό και τα παζάρια.
  125. Άλλοτε προφορικά και άλλοτε με συμβόλαια.
  126. Όχι
  127. Το μερίδιο κανονίζονταν ανάμεσα στους ενδιαφερομένους.
  128. Σε όλες τις περιπτώσεις κληρονομικά δικαιώματα είχαν τα αδέλφια του άνδρα της.
  129. Οι κόρες του
  130. Όχι
  131. Στην περίπτωση που δεν είχε καθόλου παιδιά.
  132. Παιδιά αδελφών.
  133. Κληρονομούσε, χωρίς άλλους διεκδικητές, την περιουσία των γονιών του.