Αλμυρού Μαγνησίας

Αλμυρού Μαγνησίας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Αλμυρού Μαγνησίας.
  4. 1054
  5. Αγίων Θεοδώρων
  6. Αλμυρού
  7. Μαγνησίας
  8. Δεν υπάρχει
  9. Όχι
  10. Υπάρχουν 21 περίπου οικογένειες Σαρακατσαναίων που κατοικούν σήμερα στο χωριό.-
  11. Η ομάδα αυτή των Σαρακατσαναίων παλαιότερα ήταν σκηνίτες(δηλαδή μετακινούνταν) σήμερα όμως κατοικούν μόνιμα στο χωριό.-
  12. Οι κάτοικοι του χωριού από τα παλιά χρόνια μιλούσαν την ίδια διάλεκτο.
  13. Μία η οποία χτίστηκε το 1908.-
  14. Όχι
  15. Ένα
  16. Περίπου το 1890.
  17. Κτηνοτροφία-Γεωργία-Κυρίως σιτοπαραγωγή-ελαιοπαραγωγή
  18. Ελιές-Δημητριακά-Καπνός.
  19. Για αυτοκατανάλωση τα Κουκιά-Ρεβύθια Φασόλια. Για το εμπόριο Σίτος-Ελιές
  20. Σήμερα στην περιοχή εξακολουθούν να καλλιεργούνται τα ίδια προϊόντα εκτός του καπνού.-
  21. Όχι
  22. Οι παλιοί κάτοικοι του χωριού υποστηρίζουν ότι τα χτήματα της περιοχής ήτανΕθνικά.
  23. Δεν γνωρίζουν
  24. Δεν υπάρχουν-Τον μεγαλύτερο κλήρο που πήραν δεν υπερέβαινε τα 20 στρέμματα.
  25. Από 100 μέχρι 150 στρέμματα.-
  26. Υπήρχε
  27. Από το 1920 και μετέπειτα.
  28. Υπήρχαν 4 περίπου. Σήμερα δεν υπάρχουν.
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Μέχρι το 1910 περίπου ο άρχων του χωριού λεγόνταν Πάρεδρος εκλεγόμενος από τους κατοίκους με ψηφοφορία.
  32. Την Δεκάτη δηλ. τα 16% επι του ακαθαρίστου στα προϊόντα. Τα πλήρωναν στους εισπράκτορες του Δημοσίου και της κοινότητας.-
  33. Ναι οι κάτοικοι προσέφερεν εργασία χωρίς αμοιβή και με την εργασία τους αυτή έχει γίνει το σημερινό σχολείο η Εκκλησία και πολλοί δρόμοι.-
  34. Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική στην προσωπική εργασία της Κοινότητος από το 20 έτος της ηλικίας. Γυναίκες δεν συμετείχαν.
  35. Του επιβάλλετο πρόστιμο από την κοινότητα το οποίο εισπράτετο από το Δημόσιο Ταμείο.
  36. Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο κυρίως στο θέρο στο αλώνισμα και στον τρύγο.-
  37. Ναι στο χτίσιμο των σπιτιών.-
  38. Μεταξύ των γυναικών η αλληλοβοήθεια γινόταν κυρίως στις δουλειές του σπιτιού ασβέστωμα κοπάνισμα των μάλλινων ρούχων στο ρέμα κ.τ.λ.
  39. Μια συνηθισμένη οικογένεια την αποτελούσαν περισσότερα από 10 μέλη.
  40. Συνήθως Πατέρα-Μητέρα-Παππού-Μανιά
  41. Παππού
  42. Γιαγιά-Μανιά
  43. Παππού
  44. Γιαγιά-Μανιά
  45. Με το ονομά τους
  46. Με το ονομά τους
  47. Με το ονομά τους
  48. Με το ονομά τους
  49. Όχι
  50. Όχι
  51. Δεν υπήρχε ιδιαίτερος όρος
  52. Θείο
  53. Θεία
  54. Θείο και θεία
  55. Με το ονομά τους
  56. Με το ονομά τους
  57. Όχι
  58. Μελαδέρφια
  59. Διπλάρκα
  60. Συμπεθέρους
  61. Πατέρα
  62. Μητέρα
  63. Κουνιάδος-κουνιάδα ή κεράτσω
  64. Πατέρα
  65. Μητέρα
  66. Κουνιάδο-κουνιάδα ή κεράτσω
  67. Παιδί μου ή Γαμπρέ μου
  68. Παιδί μου ή Γαμπρέ μου
  69. Γαμπρέ
  70. Νύφη μας ή με το ονομά της
  71. Νύφη
  72. Κυρά και αφέντη
  73. Το πρώτο του παππού από τον Πατέρα το Δεύτερο πάλι όριζε ο Πατέρας για κάποιο συγγενικό του πρόσωπο. Από κεί και κάτω πέρνανε και από τους γονείς της μητέρας.
  74. Εκτός από τις δουλειές του σπιτιού μοιράζονταν σχεδόν όλες τις δουλειές του άνδρα. Δηλ. θέριζαν-άρμεγαν-φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα κ.λ.π.
  75. Θέριζαν-μάζευαν τα καπνά-Σκάλιζαν τα σιτηρά και τα αμπέλια, ακόμη πολλές φορές έκαναν και χωράφι με τα ζώα.
  76. Άρμεγαν-Έπαιρναν τις κλάρες για τα μαντριά στον ώμο και τις μετέφεραν από το δάσος στο μαντρί. Καθάριζαν τα μαντριά.πίζανε το τυρί.
  77. Υπήρχαν ελαιοτριβεία χειροκίνητα και νερόμυλοι. Στα ελαιοτριβεία κουβαλούσαν το νερό ενώ στους νερόμυλος έκαναν πολλές φορές την ίδια δουλειά με τον άνδρα.
  78. Το όργωμα-το κλάδεμα των ελαιοδένδρων-την Σπορά.-
  79. Από 10 ετών τα αγόρια βοσκούσαν τα ζώα και βοηθούσαν τους γονείς σ'όλες τις άλλες τις αγροτικές δουλειές. Τα κορίτσια βοηθούσαν την μητέρα από 10 ετών σ'όλες τις οικιακές δουλειές και κυρίως στον αργαλειό.
  80. Πρώτα έπρεπε να παντρευτούν κατά προτίμηση τα κορίτσια και έπειτα κατά σειρά ηλικίας τα αγόρια.-
  81. Η γυναίκα δεν επιτρεπόνταν ποτέ να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα. Η συνηθισμένη ηλικία για τις γυναίκες ήταν από 20-25 ετών ενώ για τους άνδρες 25-30.-
  82. Η συνήθεια ήταν ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό. Διαφορετικά προτιμούσαν να διαλέξουν γαμπρό ή νύφη από τα κοντινά χωριά Αχίλλειο-Σούρπη-Πτελεό Γαύριανη(?).-
  83. Συνήθως ο γαμπρός έπαιρνε για προίκα πάντα ένα σπίτι στο οποίο εγκαθίστατο το ζευγάρι.
  84. Πολύ σπάνια βέβαια συνέβαινε και αυτό, τότε ζούσαν όλοι μαζί και εργάζονταν τρώγοντας μαζί στην ίδια στέγη.
  85. Ναι την περιουσία τα αδέρφια συνήθως την κρατούσαν αδιαίρετη και την δούλευαν από κοινού.-
  86. Λόγοι χωρισμού των αδερφών ήταν κυρίως η μη χωριτικότητα του σπιτιού και πολλές φορές οι οικονομικές διαφορές που προέκυπταν κατά την μοιρασιά των κερδών.-
  87. Εάν υπήρχε κορίτσι έμεινε πάντα το μεγαλύτερο κορίτσι διαφορετικά ο μεγαλύτερος γιός.-
  88. Πάντα όταν είχε κορίτσι και το πάντρευ το ζευγάρι έμεινε και μένει με τους γονείς του κοριτσιού.-
  89. Βέβαια όταν ήταν πάνω από ένα παιδί στην οικογένεια, έπαιρνε το μερίδιο από τον Πατέρα του και πήγαινε σώγαμπρος.
  90. Για το μεγαλύτερο.-
  91. Ο πεθερός έγραφε ότι ανήκε στο κορίτσι του στο όνομα του σώγαμπρου σπίτι, περιβόλια, χωράφια κ.λ.π.
  92. Οχι ο γαμπρός διατηρούσε το όνομά του τα δε παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα.
  93. Οταν συνδέονταν με τρίτο βαθμό συγγενείας(τρίτα ξαδέρφια). Ποτέ.
  94. Υπήρχε. Δεν το επέτρεπαν οι γονείς
  95. Όχι
  96. Τουλάχιστον οι παλαιότεροι του χωριού δεν θυμούνται καμμία περίπτωση διαζυγίου.-
  97. Ο νονός του γαμπρού.
  98. Ο νονός του γαμπρού. Συνήθως όλα τα παιδιά τα βάφτιζε η οικογένεια του νονού του γαμπρού(Σύζυγος-αδερφός γιος του κ.λ.π.)
  99. Κάποιος πλούσιος και κοινωνικά ανώτερος.-
  100. Απαγορευόνταν
  101. Ναι
  102. Όταν κάποιος είχε μεγάλη περιουσία και είχε μόνο ένα παιδί τότε αποφάσιζε να πάρει και άλλο.
  103. Και οι δυό περιπτώσεις συνήθως όμως αδελφοποιτοί γινόνταν άνδες.-
  104. Ναι και μάλιστα ήταν το πρώτο που συζητούσαν σε κάποιο πραξενειό.
  105. Στις αρραβώνες προφορικά οι γονείς της νύφης έλεγαν τι δίνουν στο γαμπρό πριν την τέλεση όμως του γάμου γινόνταν προικοσύμφωνο. Δεν είχε άλλη ονομασία.
  106. Όχι
  107. Κάποιος εγγράματος του χωριού ενώπιον μαρτύρων.
  108. Χρήματα Ανάλογα την οικον κατάσταση των γονιών συνήθως δίνονταν σε λίρες από 50 μέχρι 300.-
  109. Σπίτι ναι
  110. Στο χωριό
  111. Ναι
  112. Ναι
  113. Συνήθως την ίδια προίκα εκτός της πρωτότοκης που έπαιρνε και το πατρικό της σπίτι.
  114. Όχι
  115. Όχι
  116. Αυτό συνέβαινε σε περιπτώσεις θανάτου του πατέρα.-
  117. Όχι
  118. Στον άνδρα της
  119. Όχι
  120. Κατά την στιγμή του γάμου τους.
  121. Μόνο ο πρωτότοκος συνήθως που έπαιρνε παραπάνω το πατρικό σπίτι.-
  122. Συνήθως ήταν μεγαλύτερο
  123. Με διαθήκη
  124. Όχι
  125. Η περιουσία μοιράζονταν σε ίσια μερίδια(Δηλαδή αν υπήρχαν δυο παιδιά ή περιουσία μοιραζόνταν σε τρία μερίδια, ένα για την μητέρα και από ένα για κάθε παιδί.-
  126. Κανένας
  127. Οι κόρες του.
  128. Ναι
  129. Οταν δεν είχε καθόλου παιδιά
  130. Συνήθως παιδιά αδερφών ή συγγενών τους.
  131. Ότι και ένα κανονικό παιδί.