Καλλιθέα Λέσβου

Καλλιθέα Λέσβου

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Καλλιθέα Λέσβου
  4. 1036
  5. Καλλιθέας
  6. Λήμνου
  7. Λέσβου
  8. Σαρπί
  9. Όχι
  10. ΌΧΙ
  11. Όχι
  12. Τη Λημνιακή διάλεκτο
  13. Μία. Δεν ξέρουμε πότε χτίστηκε η εκκλησία.
  14. Η εκκλησία ανήκε και ανήκει σ'όλο το χωριό.
  15. Ένα.
  16. Το 1868 χτίστηκε το σχολείο
  17. Γεωργοί-κτηνοτρόφοι-ψαράδες.
  18. Σιτάρι, κριθάρι, σουσάμι, καλαμπόκι, φασόλια μαυρομάτικα.
  19. Αυτοκατανάλωση : Σιτάρι, κριθάρι, σουσάμι, φασόλια μαυρομάτικα, καλαμπόκι. Εμπόριο : Σουσάμι, φασόλια μαυρομάτικα.
  20. Σήμερα και οι παλιές καλιέργειες έχουν περιοριστεί. Πάντως σαν νέα καλλιέργεια μπορούμε ν'αναφέρουμε το αμπέλι, η καλλιέργεια του οποίου άρχισε πριν 10 χρόνια
  21. Τίποτα απ'αυτά
  22. Όχι
  23. Από 15 στρέμματα.
  24. Περίπου 6 οικογένειες
  25. Περίπου 5 στρέμματα
  26. Μερική
  27. Από πολύ παλιά. Έτσι βρέθηκε.
  28. Όχι
  29. Λίγοι. 2-3 οικογένειες
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Όχι
  33. Η κοινότητα έπαιρνε το "δέκατο", όπως το έλεγαν, της παραγωγής των σιτηρών δηλαδή 2% ή 3%.
  34. Υπήρχαν τα λεγόμενα "αφεντικά", περίπου 3-4 άτομα οι οποίοι είχαν στην κατοχή τους γύρω στα 100 στρέματα έκαστος. Τα χωράφια αυτά τα δούλευαν ακτήμονες και μοιράζονταν την παραγωγή.
  35. Ναι. Κάθε άντρας από 20 ετών και άνω ήταν υποχρεωμένος να προσφέρει στην κοινότητα την προσωπική του εργασία ανάλογα με τις ανάγκες της κοινότητας. Δούλευε χωρίς αμοιβή 4-5 μέρες ετησίως.
  36. Ναι για όλους τους άντρες, οι οποίοι είχαν απολυθεί από το στρατό. Δεν συμμετείχαν γυναίκες.
  37. Πλήρωνε την αξία του ημερομισθίου των 4-5 ημερών. Αυτή ήταν η τιμωρία του.
  38. Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο συνήθως στη σπορά, στο θέρος και στο τρύγος.
  39. Σε καμιά.
  40. Η αλληλοβοήθεια μεταξύ των γυναικών ίσχυε στις περιπτώσεις κατασκευής τροφών, οι οποίες χρησίμευαν συνήθως το χειμώνα και στις περιπτώσεις κατασκευής υφαντών.
  41. Πατέρας-μητέρα-παιδιά. Αυτοί αποτελούσαν την οικογένεια.
  42. Πατέρα-Μάνα
  43. Παππού
  44. Γιαγιά ή μανάκα
  45. Παππού
  46. Γιαγιά ή μανάκα
  47. Με τα ονόματά τους
  48. Με τα ονόματά τους
  49. Με τα ονόματά τους
  50. Με τα ονόματά τους
  51. ΌΧΙ
  52. ΌΧΙ
  53. Με τα ονόματά τους
  54. Θείο ή μπάρμπα
  55. Θειά ή θεία
  56. Θείο ή μπάρμπα-Θεία ή θειά
  57. Με τα ονόματά τους
  58. Με τα ονόματα τους
  59. ΌΧΙ
  60. Προγόνια
  61. Δμαρέλια
  62. Συμπεθέρους
  63. Πατέρα
  64. Μητέρα
  65. Με τα ονόματα τους
  66. Πατέρα
  67. Μητέρα
  68. Με τα ονόματά τους
  69. Με το όνομά του
  70. Με το όνομά του
  71. Με το όνομά του
  72. Με το όνομά της
  73. Με το όνομά της
  74. Με τα ονόματά τους.
  75. Στο πρώτο αγόρι έβαζαν το όνομα του παππού από τον πατέρα και το πρώτο κορίτσι το όνομα της γιαγιάς από τον πατέρα. Τα υπόλοιπα παιδιά έπαιρναν τα ονόματα του παππού ή της γιαγιάς από την μητέρα ή άλλων συγγενών του ανδρογύνου. Στην περίπτωση που είχαν βάλει τα ονόματα των παππούδων ή γιαγιάδων του + +ανδρογύνου, ο νονός σε συνεννόηση πάντα με τους γονείς του παιδιού έβαζε δικό του όνομα.
  76. Εκτός τις δουλειές του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών οι γυναίκες κουβαλούσαν ξύλα, νερό, φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα και βοηθούσαν τους άνδρες τους στα χωράφια.
  77. Σκάλισμα, θέρισμα, φύτεμα δημητριακών, ξελάκιασμα.
  78. Πήγαιναν τροφή και νερό στα ζώα, τα άρμεγαν, καθάριζαν τους σταύλους
  79. Διόρθωναν δύχτια
  80. Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες
  81. Το όργωμα των χωραφιών μόνο εθεωρούσαν ανδρική δουλειά.
  82. Μόλις τελείωναν το σχολείο τα παιδιά άρχιζαν να βοηθούν τους γονείς τους στις δουλειές. Δεν υπήρχαν ξεχωριστές δουλειές για τα αγόρια και για τα κορίτσια.
  83. Τις περισσότερες φορές τα αγόρια πάντρευαν τις αδερφές τους και μετά παντρεύονταν αυτά.
  84. Ως κανονική ηλικία γάμου για τις γυναίκες θεωρούσαν την ηλικία των 20-25 χρον.και για τους άνδρες την ηλικία των 25-30 χρονών. Ήταν επιτρεπτό η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα.
  85. Το γαμπρό και τη νύφη τη διάλεγαν ή από το χωριό τους ή από τα άλλα χωριά του νησιού, χωρίς να υπάρχει συνήθεια.
  86. Το ζευγάρι εγκαθίστατο σε καινούριο σπίτι, το οποίο ήταν προίκα της νύφης.
  87. ΌΧΙ
  88. ΌΧΙ
  89. Τα αδέλφια χώριζαν όταν παντρεύονταν.
  90. Κανένας.
  91. Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση
  92. ΌΧΙ
  93. Όταν τα άτομα ήταν πρώτα ή δεύτερα εξαδέλφια, τότε δεν μπορούσαν να παντρευτούν.
  94. Βέβαια, υπήρχε.
  95. ΌΧΙ, μπορούσαν να παντρευτούν αν ήταν μόνο περίπτωση συνωνυμίας
  96. Όχι
  97. Ο νονός του γαμπρού.
  98. Υπήρχε η συνήθεια το πρώτο παιδί και τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας να τα βαφτίζει ο νονός του γαμπρού.
  99. Συνήθως προτιμούσε συγγενή ή φίλο.
  100. Απαγορευόταν ο γάμος.
  101. Όχι
  102. Βέβαια, υπήρχε.
  103. Άλλοτε γινόταν προφορικά και άλλοτε με προικοσύμφωνα(συμβόλαια)
  104. Όχι
  105. Οι γονείς του γαμπρού και της νύφης συνέτασσαν το προικοσύμφωνο και υπέγραφαν δυο μάρτυρες.
  106. Όχι
  107. Ναι
  108. Στο χωριό
  109. Ναι
  110. Όχι
  111. Φρόντιζαν να παίρνουν όλα τα κορίτσια την ίδια προίκα.
  112. Όχι
  113. Όχι. Ό,τι αποκτούσε το ανδρόγυνο αυτό έδινε τα παιδιά του.
  114. Πάντα φρόντιζαν τα αδέλφια να βοηθήσουν στην προίκα των κοριτσιών της οικογένειας.
  115. Όχι
  116. Στον άνδρα της
  117. Όχι
  118. Μετά το θάνατο και των δυο γονέων τα αγόρια της οικογένειας έπαιρναν το μερίδιο που τους αναλογούσε.
  119. Όλα τα αγόρια της οικογένειας κληρονομούσαν ίσα μερίδια.
  120. Συνήθως ήταν μεγαλύτερο.
  121. Με διαθήκη
  122. Όχι
  123. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις που τα παιδιά ζητούσαν το μοίρασμα της πατρ.περιουσίας όταν πέθαινε ο πατέρας τους, η μητέρα τους έπαιρνε ίσο με τα παιδιά μερίδιο.
  124. Κανένας
  125. Οι κόρες του.
  126. Βέβαια.
  127. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  128. Ό,τι εύρισκαν.
  129. Τα ίδια δικαιώματα που είχαν και τα κανονικά παιδιά.