- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Σείσι
- 1000
- Βραχασίου
- Μεραμβέλλου
- Λασιθίου
- Δεν υπάρχει
- Όχι
- Όχι
- Το γλωσσικό ιδίωμα της Ανατολικής Κρήτης ως και σήμερα.
- Επτά μέχρι σήμερα. Απο αυτές οι δύο είναι μέσα στο συνοικισμό και οι άλλες είναι έξω. Η πρώτη θεωρείται ο Άγιος Ιωάννης που κτίσθηκε γύρω στη Βυζαντινή εποχή.
- Αυτές που είναι εντός του χωριού δεν ήταν οικογενειακές. Οι άλλες σύμφωνα με τις γνώμες των παλαιοτέρων ήταν οικογενειακές.
- Δεν υπήρχε ούτε και σήμερα υπάρχει.
- Το 1952
- Γεωργία, κτηνοτροφεία, αλιεία.
- Ελαιόλαδο, αμύγδαλα, χαρούπια, ολίγα κηπουρικά, ολίγα οπωροφόρα.
- Αυτοκατανάλωση: Κηπουρικά, οπωροφόρα. Εμπόριο: Ελαιόλαδο, αμύγδαλα, χαρούπια, σταφίδα.
- Ελαιόλαδο, μποστανικά (για εμπόριο), ολίγη σταφίδα (σουλτανίνα). Απο τις παλαιές εξακολουθούν η ελαιοκαλλιέργεια. Οι νέες άνοιξαν μετά τη διάνοιξη γεωτρήσεων δηλ πριν απο 20 χρόνια περίπου.
- Όχι
- Όχι
- Πάνω απο εκατό (περίπου)
- Παλαιότερα: Περί τους 4-8
- 20-40 στρέμματα
- Ναι
- Απο πολύ παλιά η οικόσιτη κτηνοτροφία ήταν συνηθισμένη, σήμερα περιορισμένη.
- Ναι, αλλα με την εύνοια μικρών (περί τα 5 ή 6). Εξακολουθούν 2 ή 3, αλλά πολύ μικρότερα.
- Ασχολούντο με την αλιεία αλλά όχι κυρίως. Σήμερα 3 με 4 ασχολούνται κυρίως με την αλιεία.
- Όχι
- Το Σείσι υπάγεται στην Κοινότητα του Βραχασίου. Σήμερα αντιπροσωπεύεται απο ένα σύμβουλο (Πάρεδρο) που διαμένει στο Σείσι.
- Τη δεκάτη (επί της παραγωγής), στο κράτος μέσω ενοικιαστών φόρων
- Γενικά δεν χωρίζονταν σε τάξεις (κτηματίες, βοσκοί, εργάτες)
- Ναι
- Ναι. Απο της ενηλικιώσεως. Γυναίκες όχι. Σε άλλες περιπτώσεις η συμμετοχή ήταν εθελοντική
- Με πληρωμή (επί υποχρεωτική συμμετοχής) σε χρήμα των ημερομισθίων που του καθόριζαν.
- Ναι. Τρύγος, λιομάζωμα κλπ, όχι όμως σε όλες τις γεωργικές εργασίες.
- Κτίσιμο σπιτιών, κατασκευή μαντρών.
- Στην υφαντική, στο σπάσιμο αμυγδάλων, στην ελαιοσυλλογή (απο το έδαφος) δηλ του ελαιοκάρπου που έπεφτε στη γη.
- Η καθ αυτό οικογένεια: 4-6 (πατέρας, μητέρα, παιδιά). Σε μερικές περιπτώσεις οι γονείς του άνδρα, ή της γυναίκας. Καμιά φορά και άλλα συγγενικά πρόσωπα.
- Ο αφέντης μου, ο κύρης μου, τέλος ο πατέρας μου. Η μά ή η μάννα.
- Παππού
- Λαλά
- Παππού
- Λαλά
- Με το βαπτιστικό τους ή "παιδί μου"
- Όπως ο παππούς
- Αδερφός, αδέρφι
- Παλαιότερα: αμπλά, αργότερα αδερφή
- Ήταν σεβαστός στους μικρότερους
- Βοηθούσαν όλοι για να παντρευτεί και μάλιστα πρώτη.
- Αδερφάκι
- Μπάρμπα
- Θειά
- Όπως παραπάνω, μπάρμπα και θειά
- Με το βαπτιστικό τους ή ανήψο.
- Γιε μου. Κοπελιά μου ή κόρη μου ή θυγατέρα μου.
- Όχι το τελευταίο το έλεγαν στεροβύζι.
- Προγόνια
- Ατζιμπραγά
- Συμπεθέρους
- Αφέντη
- Μάννα
- Κουνιάδο, κουνιάδα
- Αφέντη ή πατέρα
- Μά ή μάννα
- Κουνιάδο, κουνιάδα
- Γαμπρέ μου
- Γαμπρέ μου
- Κουνιάδο, σπάνια γαμπρό.
- Κουνιάδα
- Κουνιάδα, σπάνια νύφη
- Ο σύζυγος: Γυναίκα (Μωρή γυναίκα, που πας;). Η σύζυγος: Ο αφέντης μου, ο άντρας μου.
- Συνήθως του παππού απο τον πατέρα. Συνήθως της γιαγιάς απο τη μητέρα. Απο θείους και θείες. Σπάνια συνέβαινε μόνο ύστερα απο συνεννόηση με τους γονείς.
- Συμμετείχαν σε όλες τις γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες.
- Μάζεμα ελιών απο το έδαφος. Μάζεμα αμυγδάλων απο το έδαφος. Μάζεμα χαρουπιών απο το έδαφος. Τρύγος. Καλλιέργεια μικρών κήπων.
- Σπάνια έκαναν οι ίδιες τις βόσκισσες. Περιποιούντο την μάνδρα. Βοηθούσαν στο άρμεγμα και στο τυροκομιό. Έξεναν τα μαλλιά και ύφαιναν υφάσματα.
- Καμία
- Δεν υπήρχαν.
- Του ζευγά (αυτός που οργώνει με το αλέτρι που σέρνουν τα ζώα). Του φαμπρικάρη (εγάτης ελαιοτριβείου), του τσαγκάρη, του μυλωνά, του ψάλτη, του κουρέα, του αγωγιάτη, του μαραγκού κ.α
- Απο τις μεγαλύτερες τάξεις του Δημοτικού. Τα αγόρια βοηθούσαν τον πατέρα τους συνήθως. Τα κορίτσια βοηθούσαν τις μητέρες του συνήθως. Πολλές φορές τους ανέθεταν και ελαφριές αγροτικές δουλειές.
- Ήταν συνηθισμένο να προηγούνται τα κορίτσια αλλά δεν ήταν πάντα απόλυτο.
- Για τις γυναίκες μετά τα 17 ή 18 χρόνια. Για τους άνδρες μετά τη θητεία του ως κληρωτού. Επιτρεπτό ήταν, αλλά όχι πολύ συνηθισμένο.
- Ναι (συνήθως). Κυρίως απο τα γειτονικά (Μάλλια, Μιλατος, Πατσίδα, Νεάπολη σπάνια απο πιο μακριά)
- Συνήθως στο πατρικό της νύφης. Με προοπτική να κάνουν δικό τους. Σπάνια στο πατρικό του γαμπρού. Το καινούριο σπίτι εθεωρείτο προίκα της νύφης.
- Όχι
- Επί αρκετό χρονικό διάστημα, πολλές φορές και μετά το γάμο τους.
- Συνήθως όταν παντεύονταν. Κυρίως οικογενειακές έριδες.
- Ακριβής απάντηση δεν υπάρχει. Αν καμιά φορά συνέβαινε αξαρτόταν απο την προτίμηση των γονιών ή απο την οικονομική κατάσταση αυτών (των παιδιών).
- Όταν είχε μια κόρη.
- Ναι
- Σπάνια έπαιρναν. Και τότε για το μεγαλύτερο (χωρίς αυτό να είναι απόλυτο).
- Δεν ήταν υποχρεωμένος, αλλά συνήθως γινόταν στην περίπτωση της μιας κόρης (χωρίς αδελφές).
- Όχι. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα τους.
- Μέχρι και δεύτερα εξαδέλφια. Όχι
- Ναι (εκκλησιαστικό και παραδοσιακό)
- Όχι
- Ναι. Κυριότεροι λόγοι ήταν ηθικοί, οικονομικοί, κτηματικές διαφορές κ.α.
- Συνήθως ο νονός του γαμπρού ή και στενός συγγενής, χωρίς όμως να αποτελεί αυτό δέσμευση.
- Το πρώτο: Συνήθως ο κουμπάρος του ζεύγους. Τα άλλα συγγενείς ή φίλοι. Δεν είχαν όλα τον ίδιο νονό.
- Συνήθως συνέβαινε η τελευταία περίπτωση.
- Κατά συνήθεια και παράδοση απαγορευόταν.
- Όχι. ΓΙ αυτό ο νονός αγοριών δεν γινόταν και νονός κοριτσιών.
- Συνήθως σε πολεμικές περιόδους (Τουρκοκρατία).
- Αλληλοβοήθεια και αλληλουποστήριξη σε περίπτωση κινδύνου (κυρίως).
- Μόνον άνδρες μεταξύ τους
- Ναι
- Συνήθως προφορικά ο πατέρα της νύφης έτασσε (υποσχοταν) τι θα δώσει προίκα. Αν γινόταν προικοσύμφωνο συντασόταν απο τον παπά και σπάνια απο επίσημο συμβολαιογράφο.
- Για τη σύνταξη βλέπε παραπάνω. Υπέγραφαν ο πατέρας της νύφης και μάρτυρες (συνήθως συγγενείς του γαμπρού)
- Σπάνια έπαιρνε χρήματα, άναλογα τις οικονομικές καταστάσεις.
- Ναι
- Συνήθως στο χωριό της νύφης
- Ναι, αλλά όχι αμέσως
- Ναι, αλλά όχι αμέσως
- Σπανιώτατα συνέβαινε αυτό για την πρωτότοκη.
- Όχι
- Μόνο στις κόρες : Όχι. Στις νύφες της (το σύνηθες)
- Υποχρέωση όχι. Συνήθως συνεισέφεραν. Στην περίπτωση θανάτου εθεωρήτο ηθική υποχρέωση.
- Ναι, αν προίκα ήταν μικρότερη του κληρονομικού μεριδίου της.
- Στον άνδρα της
- Όχι. Μερικές φορές έδιναν νομίσματα (λοϊγγια, λουδοβικεια)
- Όχι
- Σπάνια κατά το γάμο. Συνήθως μετά το θάνατο του πατέρα ή και των δυο γονέων.
- Συνήθως έπαιρναν ίσα μερίδια.
- Οι περιπτώσεις που τα κορίτσια έπαιρναν μεγαλύτερα μερίδια ήταν σπάνιες. Συνήθως τα μερίδια ήταν ίσα.
- Προφορικά: Οι περιπτώσεις διαθήκης ήταν σπάνιες.
- Συνέβαινε σπάνια και μόνο σε περίπτωση διαφωνιών. Μεταξύ αδελφών και ελλείψει τούτων μεταξύ εξαδέλφων.
- Ίσο με το μερίδιο κάθε παιδιού.
- Οι συγγενείς του συζύγου και της γυναίκας του σε οποιαδήποτε περίπτωση εκτός αν δήλωναν οτι δεν θέλουν κληρονομιά.
- Οι κορες του.
- Ναι κυρίως στην πρώτη περίπτωση.
- Μόνο αν δεν είχε καθόλου παιδιά και σπανιώτατα στη β περίπτωση.
- Κυρίων αδελφών.
- Τα ίδια όπως και τα κανονικά, τα φυσικά τους παιδιά.