Σαραντάπορο Λάρισας

Σαραντάπορο Λάρισας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Σαραντάπορο Λάρισας
  4. 955
  5. Σαραντάπορο
  6. Ελασσόνας
  7. Λάρισας
  8. Γλύκοβο (κατά μια εκδοχή η λέξη είναι σύνθετη, γλυκό και βουνό).
  9. Όχι
  10. Τρεις οικογένειες Πόντιοι και 4 οικογένειες Σαρακατσάνοι.
  11. Όχι
  12. Ελληνικά, με πολλές Τούρκικες λέξεις και ιδιωματισμούς.
  13. Υπήρχαν τέσσερις.
  14. Κοινοτικές
  15. Ένα
  16. Το 1900
  17. Γεωργοκτηνοτρόφοι
  18. Σίκαλη, κριθάρι, σιτάρι, καλαμπόκι, τριφύλι και διάφορα λαχανικά.
  19. Όλα για αυτοκατανάλωση.
  20. Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες και από το 1983 - 84 άρχισαν να καλλιεργούναι αγγούρια που προορίζονται για βιομηχανοποίηση (τουρσιά).
  21. Τσιφλίκι, ορισμένεως όμως εκτάσεις ανήκαν στο βακούφι.
  22. Οι χωρικοί πλήρωναν 6/10 της παραγωγής στον τσιφλικά και 1/10 στο βακούφι.
  23. Όχι
  24. Πάνω από 80 στρέμματα
  25. Δεκαπέντε
  26. 25 στρέμματα
  27. Ναι
  28. Από το 1960 μετά τον περιορισμό της νομαδικής.
  29. Υπήρχαν πέντε μεγάλα, πάνω από 1000. Σήμερα δεν υπάρχουν τέτοια μεγάλα, το μεγαλύτερο κοπάδι είναι περίπου 500.
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Δεν χωρίζονταν σε τάξεις.
  33. Ναι μέχρι το 1978, όλα τα έργα γίνονταν με προσωπική εργασία των κατοίκων και μόνο.
  34. Ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες από 18 και πάνω. Οι γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  35. Όχι, αφηνόταν στην ευσυνειδησία των χωρικών.
  36. Ναι ήταν. Ίσχυε κυρίως στο θερισμό, αλωνισμό και στην σπορά.
  37. Ίσχυε για το χτίσιμο σπιτιών, σταύλων, κούρεμα των ζώων.
  38. Ήταν αναπτυγμένη περίπου το ίδιο και στους άνδρες και στις γυναίκες.
  39. Μια οικογένεια αποτελούνταν περίπου από 8 ή 10 άτομα: πατέρας και μάνα του άνδρα, το ανδρόγυνο, τα ανύπανδρα αδέρφια του συζύγου και τα παιδιά που αποκτούσαν.
  40. Πατέρα, μάνα
  41. Παππού
  42. Γιαγιά - μανιά
  43. Παππού
  44. Γιαγιά - μανιά
  45. Με το βαφτιστικό τους, αλλά τροποιημένο στο χαϊδευτικότερο.
  46. Όπως και ο παππούς.
  47. Με το βαφτιστικό
  48. Με το βαφτιστικό
  49. Όχι
  50. Όχι
  51. Με το βαφιστικό τους όνομα
  52. Μπάρμπα ή λαλά
  53. Θειά ή κάκου
  54. Μπάρμπα - θειά/ λαλά ή κάκου
  55. Με το βαφτιστικό τους.
  56. Παιδί μου, κορίτσι μου
  57. Όχι
  58. Κουπέλια
  59. Συμπεθέρια, συμπεθέροι
  60. Πατέρα
  61. Μάννα
  62. Άντρα, αδερφέ ή αφέντη - ή κουνιάδα ή αντραδερφή.
  63. Παππού
  64. Μπάμπο
  65. Κουνιάδε - κουνιάδα
  66. Νυφαδιά
  67. Νυφαδιά
  68. Τα ονόματα πήγαιναν με σειρά: πρώτα του παππού από τον πατέρα. Ο νονός έδινε όποιο όνομα ήθελε σε λίγες μόνο περιπτώσεις, αφού βάφτιζε πρώτα με όλα τα ονόματα των συγγενών.
  69. Βοηθούσαν σε όλες τις αγροτικές δουλειές.
  70. Θέρισμα, αλώνισμα, πότισμα, σκάψιμο
  71. Έβγαζαν τα ζώα για βοσκή, κούρεμα, άρμεγμα.
  72. Το χτίσιμο, το όργωμα και το σκάρο (νυχτερινή βοσκή).
  73. Από έξι χρονών και πάνω συνήθως στην βοσκή των ζώων.
  74. Πρώτα παντρεύονταν όλα τα κορίτσια και έπειτα τα αγόρια.
  75. Τα 18 για τις γυναίκες και τα 20 για τους άνδρες.
  76. Από το ίδιο χωριό.
  77. Στο πατρικό σπίτι του γαμπρού συνήθως. Σπάνιες οι περιπτώσεις να εγκατασταθεί το ζευγάρι σε καινούριο σπίτι.
  78. Ναι όλα τα αγόρια έφερναν τις γυναίκες τους στο πατρικό του σπίτι. Ζούσαν κάτω από την ίδια στέγη για μερικά χρονια και όταν δημιουργόταν αδιαχώρητο έφτιαχναν δικό τους σπίτι.
  79. Η περιουσία μοιραζόταν όταν έφευγαν από το πατρικό τους σπίτι.
  80. Χώριζαν όταν δεν τους χωρούσε το σπίτι. Ο χωρισμός επισπεύονταν μόνο από παρεξηγήσεις και καυγάδες οι οποίοι δεν έλλειπαν εξαιτίας του χώρου.
  81. Συνήθως ο μικρότερος. Αυτό όμως εξαρτιόταν από την θέληση των γονιών και των άλλων αδερφών. Γινόταν συννενόηση.
  82. Όταν δεν είχε αρσενικό παιδί.
  83. Σε λίγες μόνο περιπτώσεις.
  84. Γινόταν συννενόηση με τους γαμπρούς και τις οικογένειες τους.
  85. Δεν ήταν υποχρεωμένος ο πεθερός. Γινόταν συννενόηση μεταξύ τους.
  86. Ο γαμπρός κρατούσε το επώνυμό του και τα παιδιά έπαιρναν το δικό του επώνυμο. Υπάρχει μια μόνο γνωστή περίπτωση αλλαγής επωνύμου του άνδρα.
  87. Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση.
  88. Όχι δεν υπήρχε κανένα κώλυμα.
  89. Μπορούσαν
  90. Υπήρξαν περιπτώσεις διαζυγίων.
  91. Ο νονός του γαμπρού.
  92. Όλα τα παιδιά είχαν τον ίδιο νονό.
  93. Προτιμούσαν πρώτα να είναι φίλος και μετά συγγενής.
  94. Απαγορευόταν και ακόμα απαγορεύεται
  95. Όχι δεν μπορούσαν.
  96. Μόνο σε επικύνδινες περιπτώσεις. Όταν για παράδειγμα ο ένας έσωζε την ζωή του άλλου.
  97. Συμπεριφέρονταν όπως ακριβώς και τα πραγματικά αδέρφια.
  98. Μπορούσαν να γίνουν και γυναίκα με άνδρα, δεν υπήρχε περιορισμός.
  99. Ναι υπήρχε.
  100. Προφορικά
  101. Όχι
  102. Χρήματα αν είχε και ήθελε ο πατέρας του κοριτσιού.
  103. Σπάνιες περιπτώσεις.
  104. Χωράφια λίγες φορές έδινε ο πεθερός στον γαμπρό, πάντως λιγότερα από όσα στα αρσενικά παιδιά.
  105. Ναι έδινε.
  106. Δεν υπήρχε κανόνας. Ανάλογα με την οικονομική ευχέρεια την εποχή που γινόταν ο γάμος.
  107. Όχι
  108. Συνέβαινε να μεταβιβάζεται η προίκα της μητέρας στις κόρες της. Αν αποκτούσε μόνο γιούς μοιράζονταν εξίσου.
  109. Βοηθούσαν και οι αδελφοί χωρίς όμως να είναι υποχρεωμένοι. Στις περιπτώσεις όμως θανάτου του πατέρα αναλάμβαναν υποχρεωτικά την προίκιση των κοριτσιών.
  110. Ναι
  111. Παρέμενε στον άνδρα της.
  112. Όχι
  113. Όταν έφευγαν από το σπίτι η με το θάνατο και των δύο γονιών, προηγούνταν συνεννόηση.
  114. Συνήθως τα ίδια μερίδια ή αν κάποιον συμπαθούσε ο πατέρας, περισσότερο ή εκτιμούσε ότι είχε περισσότερες ανάγκες.
  115. Ήταν ίσο ή μικρότερο. Πολύ σπάνια να ήταν μεγαλύτερο.
  116. Και προφορικά και με διαθήκη.
  117. Γινόταν όλα τα μερίδια ίσα μεταξύ των αδερφών και ακολουθούσε λαχνός.
  118. Μέναν όλα στην γυναίκα.
  119. Μόνο η γυναίκα.
  120. Οι κόρες του μόνο.
  121. Όχι. Εκτός και αν ο άτεκνος έκανε σε κάποιον δωρεά ή διαθήκη.
  122. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά ή αν υπήρχε κάποιο ορφανό που δεν είχε άλλους συγγενείς.
  123. Ορφανά ή αδερφών.
  124. Τα ίδια με το πραγματικό.