Δροσοπηγή Λακωνίας

Δροσοπηγή Λακωνίας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Δροσοπηγή Λακωνίας
  4. 916
  5. Δροσοπηγής
  6. Γυθείου
  7. Λακωνίας
  8. Λεγόταν Τσέροβα. Σλαβικό όνομα για αυτό και το χωριό μετονομάστηκε.
  9. Όχι
  10. Δεν υπάρχει καμιά τέτοια πληροφορία
  11. Όχι
  12. Η γλώσσα τους είναι η απλή καθομιλουμένη με μερικές φράσεις από την αρχαία Ελληνική π.χ. παιδία, παίζουσι κλπ.
  13. Υπήρχαν τρείς εκκλησίες εκ των οποίων η μία λίγο πιο έξω από το χωριό έχει γκρεμιστεί.
  14. Όχι
  15. Ένα
  16. Πριν το 1900. Το σημερινό κτίριο έγινε το 1909
  17. Γεωργοί και κτηνοτρόφοι ως επί το πλείστον
  18. Ελιές, αμπέλια, λίγα σιτηρά.
  19. Η ελιά, το λάδι, το σταφύλι και μούστος όταν ήταν σε πολύ σοδειά ήταν εμπορεύσιμα, όταν όμως ήταν λίγα έφταναν μόνο για αυτοκατανάλωση. Το σιτάρι ήταν για αυτοκατανάλωση.
  20. Μόνο ελιές και λίγα αμπέλια.
  21. Ήταν μάλλον κεφαλοχώρι διότι ήταν απρόσιτο από τους επιδρομείς, διότι βρίσκεται σε βουνό.
  22. Ήταν ιδιοκτησίες των κατοίκων.
  23. Περίπου από 10 στρέμματα
  24. Περίπου τις 10 με 15 οικογένειες.
  25. 50 στρέμματα
  26. Ναι, αιγοπρόβατα - βόϊδα.
  27. Περίπου από το 1900
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Ήτο διαμορφωμένη ως μέχρι σήμερα.
  32. Για τα ζώα στο αγρονομείο. Οι εφοριακοί υπάλληλοι έβγαιναν στους δρόμους και εισέπρατο τους φόρους από τις αγοροπωλησίες.
  33. Δεν υπήρχαν
  34. Και η εκκλησία και το σχολείο κτίστηκαν με εθελοντική εργασία των κατοίκων.
  35. Δεν ήταν υποχρεωτική. Συμμετείχαν και γυναίκες.
  36. Όχι
  37. Στις πιο επείγουσες. Ελαιομάζεμα, θέρο και τρύγο.
  38. Ίσχυε πάντοτε, εάν παρίστατο ανάγκη.
  39. Όχι. Ήταν ανεπτυγμένη σε όλους.
  40. 8 έως 10 μέλη. Το ανδρόγυνο παιδία, και παππούς, γιαγιά και αν υπήρχαν ανύπαντροι θείος, θεία, κουνιάδοι.
  41. Μάνα, πατέρα (χρησιμοποιούσαν το "λο")
  42. Πάππο
  43. Κυρά
  44. Πάππο
  45. Κυρά
  46. Αφέντες (ή με το όνομά τους)
  47. Όπως και ο παπούς
  48. Ή με το όνομά τους ή "κορόνι μου"
  49. Με το όνομά τους ή "κορόνι μου"
  50. Επομοίζετο όλες τις ευθύνες και είχε τον κύριο λόγο.
  51. Υπήρχε το προτέρημα ότι έμενε ως βοηθός της μητέρας στο σπίτι.
  52. "Κορόνα μου" ή με το όνομά τους.
  53. Μπάρμπα ή (θείε)
  54. Θεία
  55. Μπάρμπα και θεία
  56. Ανεψούδια ή "κορόνια".
  57. Ρε και μορί.
  58. Όχι για τα πρωτότοκα, αλλά για το υστερότοκο "απογέννι".
  59. Μητροπαίδεια
  60. Διπλάρικα
  61. Συμπεθέρους
  62. Πατέρα
  63. Μητέρα
  64. Κουνιάδους
  65. Πατέρα
  66. Μητέρα
  67. Κουνιάδους
  68. Γαμπρέ ή παιδί μου
  69. Γιέ μου - γαμπρέ μου
  70. Γαμπρέ
  71. Νύφη
  72. Νύφη
  73. Κυρά μου, γυναίκα μου - αφέντη μου, άνδρα μου.
  74. Το πρώτο όνομα στο αγόρι ή κορίτσι έπαιρνε του παππού (από τον πατέρα) ή της γιαγιάς (από τον πατέρα). Το δεύτερο από τους γονείς της μητέρας. Τα δε άλλα τα χάριζε ο νονός.
  75. Οι άνδρες κάθονταν στα καφενεία και στις αγροτικές δουλειές ενώ οι γυναίκες εργάζονταν και στο σπίτι και έξω στα κτήματα. Ασχολούντο και με τον αργαλειό που έφτιαχναν την προίκα των κοριτσιών. Κεντούσαν, έπλεκαν.
  76. Θέρο, βότανο, τρύγο, ελαιομάζωμα.
  77. Όλες
  78. Το χωριό είναι ορεινό.
  79. Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες.
  80. Σκάψιμο στο αμπέλι. Όργωμα, κλάδος δένδρων, κτίσιμο γενικώς.
  81. Από πολύ μικρά που άρχιζαν να καταλαβαίνουν. Τα κορίτσια βοηθούσαν στο σπίτι.
  82. Ακριβώς αυτό συνέβαινε. Πρώτα τα κορίτσια και κατά ηλικίαν όλα τα αγόρια.
  83. Για τους άνδρες μετά τη θητεία, για τις γυναίκες μετά τα 25. Και έπρεπε να είναι ο άνδρας μεγαλύτερος της γυναίκας.
  84. Και από το ίδιο χωριό, αλλά και από άλλα γειτονικά χωριά.
  85. Ή στο πατρικό του γαμπρού ή σε ξεχωριστό σπίτι.
  86. Συνέβαινε και αυτό μερικές φορές προσωριν, διότι συνέβαιναν συμπλοκές μεταξύ των συνυφάδων.
  87. Ναι
  88. Κυρίως μετά τον θάνατο των γονέων.
  89. Το μικρότερο.
  90. Όταν δεν υπήρχαν αγόρια.
  91. Πήγαιναν.
  92. Συνήθως το μικρότερο.
  93. Ναι
  94. Όχι
  95. Όχι
  96. Όχι
  97. Όχι
  98. Για λόγους τιμής, και συνήθως οι διαφορές λύνονταν με τα όπλα.
  99. Ο νονός του γαμπρού.
  100. Αυτός που στεφάνωνε, βάφτιζε το πρώτο. Για τα άλλα δεν υπήρχε κανόνας.
  101. Κάποιος φίλος.
  102. Απαγορεύετο
  103. Όχι, θεωρούντο πνευματικοί αδελφοί.
  104. Μόνο στους φόνους ή στους τραυματισμούς, μετά την συμφιλίωση.
  105. Όσες και των πραγματικών αδελφών.
  106. Μπορούσαν
  107. Ναι
  108. Και με τις δύο περιπτώσεις.
  109. Το ιδιωτικό συμφωνητικό.
  110. Οι συμπεθέροι και δύο μάρτυρες.
  111. 50 - 60.000 δρχ
  112. Όχι
  113. Όχι
  114. Ναι
  115. Ναι
  116. Την ίδια
  117. Όχι
  118. Την μοίραζε σε όλα ανεξαρτήτως φίλου.
  119. Μόνο στις περιπτώσεις θανάτου του πατέρα.
  120. Εάν δεν είχε δηλώσει παραίτηση από την περιουσία.
  121. Μετά τον θάνατο του ανδρός επιστρέφετο στους δικούς της.
  122. Πήγαινε δώρα 12 γκεσέμια (τραγιά) σαν μπεσκέσι.
  123. Ο πατέρας του, αν υπήρχε.
  124. Πριν του γάμου.
  125. Κανείς
  126. Όχι, μόνον τα τομαλφή.
  127. Ανάλογα με τις περιστάσεις. Συνήθως τους χώριζε την περιουσία σε ένα χαρτί για να ξέρουν το μερίδιό τους και το παραλάμβαναν μετά το θάνατο των γονέων.
  128. Αναλόγως την επιθυμία του πατέρα.
  129. Μεγαλύτερο στα κορίτσια.
  130. Με ατομική διαθήκη.
  131. Όταν η μοιρασιά γινόταν εξίσου.
  132. Άφηναν κάποιο μέρος των κτημάτων για γεροθρόφι.
  133. Τα αδέλφια
  134. Οι κόρες του.
  135. Ναι και στις δύο περιπτώσεις.
  136. Συνήθως αν δεν είχε παιδιά.
  137. Συνήθως συγγενών ή ορφανά.
  138. Όπως το πραγματικό.