Αναβρυτή

Αναβρυτή

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Αναβρυτή
  4. 911
  5. Αναβρυτής
  6. Λακεδαίμονος
  7. Λακωνίας
  8. Δήμος Βρύσεων Αναβρυτής
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Όχι
  12. Καμία
  13. Τέσσερις (4). Η πρώτη είχε κτιστεί τον 7ο μ.Χ. αιώνα.
  14. Στο δήμο
  15. Δύο (2)
  16. Επί Τουρκοκρατίας λειτούργησε κρυφό σχολειό. Έκτοτε λειτουργεί συνεχώς.
  17. Βιοτεχνία (βυρσοδεψία, υποδηματοποιία, ταπητουργία, σχοινοπλοκία). Κτηνοτροφία, γεωργία.
  18. Δημητριακά.
  19. Όλα για αυτοκατανάλωση και δεν επαρκούσαν.
  20. Λίγες ελιές. Κατά τα άλλα γεωργία περιορισμένη. Δεν υπάρχουν νέες καλλιέργειες.
  21. Κεφαλοχώρι
  22. Όχι
  23. Από 50 στρέμματα και πάνω.
  24. Το 15%
  25. 20 στρέμματα, με την παρατήρηση ότι δεν καλλιεργείται.
  26. Ναι, πολύ ανεπτυγμένη
  27. Ανέκαθεν, υπήρχε.
  28. Ναι. Υπήρχαν 30. Εξακολουθούν να υπάρχουν 2.
  29. Όχι, το χωριό είναι ορεινό.
  30. Ναι, υπήρχαν βιοτεχνίες επεξεργασίας δερμάτων (βυρσοδεψία) και υποδηματοποιεία, καθώς επίσης και σχοινοπλοκεία και ταπητουργεία.
  31. Σταμάτησαν
  32. Επί Τουρκοκρατίας, υπήρχε δημογεροντία.
  33. Πλήρωναν παλαιότερα στον Δήμο, που επιβάλλοντο και από τον Δήμο.
  34. Σε τρεις: 1) σύμφωνα με την οικονομική κατάσταση, 2) σύμφωνα με την μόρφωση και 3) λαϊκή τάξη οικονομικά ασθενής.
  35. Ναι, σε μεγάλο βαθμό.
  36. Ναι για όλους τους άνδρες από 18 έως 65. Συμμετείχαν και γυναίκες, εθελοντικά καθώς και τα παιδιά.
  37. Όχι, απλώς τον περιφρονούσαν.
  38. Ναι, συνήθως σε όλες τις εργασίες και σε όλες τις ανάγκες. Όχι μόνο τις γεωργικές, ο ένας βοηθούσε τον άλλο.
  39. Ναι, ίσχυε σε όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής.
  40. Όχι
  41. Ο πατέρας του άνδρα και η μητέρα, ο άνδρας, η γυναίκα και τα παιδιά, ζούσαν σε μια οικογένεια. Περίπου 10 μέλη.
  42. Πατέρα, μάνα
  43. Παππού
  44. Γιαγιά
  45. Παππού
  46. Γιαγιά
  47. Βρε, έγγονα
  48. Παιδί μου
  49. Με το όνομά του
  50. Με το όνομά τους
  51. Ναι
  52. Ναι
  53. Με το όνομά τους
  54. Μπάρμπα
  55. Θειά
  56. Μπάρμπα και θειά
  57. Με το όνομά τους
  58. Με το όνομά τους
  59. Του παππού και της γιαγιάς για τα πρωτότοκα. Για τα υστερότοκα, του παππού και γιαγιάς από το σόϊ της μητέρας και για τυχόν άλλα δεν υπήρχε κανόνας.
  60. Παίρνανε το όνομα του νόμιμου συζύγου.
  61. Διγόνια
  62. Συμπεθέρους
  63. Πατέρα
  64. Μάνα
  65. Με το όνομά τους
  66. Πατέρα
  67. Μάνα
  68. Με το όνομά τους
  69. Με το όνομά του
  70. Παιδί μου
  71. Με το όνομά του
  72. Η νύφη μας
  73. Η νύφη μας
  74. Με το όνομά τους
  75. Στο πρώτο και δεύτερο, τα ονόματα των γονιών του άνδρα. Στα υπόλοιπα τα ονόματα των γονιών της γυναίκας. Εάν υπήρχαν παραπάνω, έβαζε ο νονός συνήθως το όνομα, το δικό του ή της γυναίκας του.
  76. Οι άνδρες έκαναν τις καθαρά επαγγελματικές τους δουλειές και επιπροσθέτως γεωργικές, κτηνοτροφικές. Σε αυτές τις γεωργοκτηνοτροφικές συμμετείχαν 50% οι γυναίκες και επίσης συμμετείχαν 100% στην ταπητουργία και 50% στην σχοινοπλοκία.
  77. Συλλογή ελαίων, σκαλίσματα αμπελιών, κηπευτικά, συλλογή καρυδιών, καστάνων, σύκων, θερισμό σιτηρών.
  78. Άρμεγμα, φύλαξη ζώων κατά ποσοστό 50% και τυροκομία.
  79. Ταπητουργία 100%, σχοινοπλοκιά 50%.
  80. Οι βιοτεχνίες (βυρσοδεψεία, υποδηματοποιεία, κηροπλαστική, υλοτομία και κτηνοτροφία).
  81. Μετά το δημοτικό, όσαν δεν συνέχιζαν γράμματα, ακολουθούσαν στις εργασίες. Τα παιδιά βοηθούσαν τον πατέρα και την μάνα τους. Σε όλες τις δουλειές, χωρίς σαφή διαχωρισμό.
  82. Συνήθως πρώτα, τα κορίτσια και έπειτα τα αγόρια, κατά σειρά ηλικίας.
  83. Για τις γυναίκες από 20 και πάνω. Για τους άνδρες έπρεπε να έχει γυρίσει από στρατιώτης. Δεν επιτρέπετο η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα.
  84. Επί το πλείστον από το ίδιο χωριό. Σε μικρή έκταση, από τα γειτονικά χωριά, Καλύβια Σόχας, Αγιάννη και Μυστρά.
  85. Επί το πλείστον στο πατρικό του γαμπρού.
  86. Σε πολλές περιπτώσεις ναι γίνονταν όλα αυτά.
  87. Ναι, την κρατούσαν και δούλευαν όλοι μαζί.
  88. Όταν δεν τους χωρούσε πια το σπίτι.
  89. Ο μεγαλύτερος γιός.
  90. Όταν δεν είχε αγόρι.
  91. Όχι
  92. Για το μικρότερο.
  93. Ναι, κατά βούληση την περισσότερη στο σώγαμπρο.
  94. Ποτέ, ο γαμπρός διατηρούσε το όνομά του, τα παιδιά του έπαιρναν το όνομά του, καθώς και η περιουσία επέρχετο στο όνομά του.
  95. Πρώτα και δεύτερα ξαδέλφια δεν παντρεύονταν ποτέ. Δεν υπήρξε ποτέ γάμος πρώτων εξαδέλφων.
  96. Ναι, δεν επιτρέπετο.
  97. Και αυτό το πρόσεχαν και δεν επιτρέπετο.
  98. Πολύ ελάχιστες περιπτώσεις για λόγος συμφέροντος.
  99. Του γαμπρού.
  100. Το πρώτο ο νονός του γαμπρού. Για τα άλλα δεν υπήρχε κανόνας.
  101. Κάποιος φίλος.
  102. Απαγορευότανε
  103. Όχι, πότε
  104. Δύο καλοί φίλοι, παντρευόντουσαν δύο αδελφές.
  105. Αδελφικές σχέσεις.
  106. Όχι
  107. Βέβαια, ανέκαθεν σε υψηλό βαθμό.
  108. Προικοσύμφωνο
  109. Ναι, μεταβίβαση περιουσίας.
  110. Οι δήμαρχοι και οι δημογέροντες. Νεώτερα οι συμβολαιογράφοι.
  111. Ναι, σε σημείο που να δυστυχεί η υπόλοιπη οικογένεια.
  112. Όχι
  113. Ναι
  114. Ναι
  115. Όχι, ανάλογα με την κοινωνική θέση του γαμπρού δίνανε και μεγαλύτερη προίκα.
  116. Όχι
  117. Συνήθως γινόταν κανονική διανομή στα παιδιά, μετά το θάνατο των γονέων τους. Υπήρχαν και εξαιρέσεις κατά συμπάθεια που είχαν σε ορισμένα παιδιά, ανεξάρτητα από φύλο και ηλικία.
  118. Σε πολλές περιπτώσεις ναι.
  119. Εάν δεν είχε κάνει νόμιμη παραίτηση, ναι.
  120. Αν πέθαινε σε λίγο χρονικό διάστημα μετά το γάμο, πολλές φορές η προίκα επιστρεφόταν. Σε αντίθετη περίπτωση παρέμενε στον άνδρα της.
  121. Όχι
  122. Συνήθως, μετά τον θάνατο του πατέρα.
  123. Κατά βούληση του πατέρα.
  124. Αυτό ήταν ακαθόριστο.
  125. Συνήθως προφορικά και γραπτά στη δημογεροντία.
  126. Ναι, μεταξύ των αδελφών.
  127. Η γυναίκα έπαιρνε μερίδιο, όσο της αρκούσε για να συντηρείται και η υπόλοιπη περιουσία μοιραζότανε από τα παιδιά.
  128. Τα αδέλφια του άνδρα.
  129. Οι κόρες του
  130. Μπορούσε και στις δύο περιπτώσεις.
  131. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  132. Συνήθως αδελφών.
  133. Ακέραια, όπως ένα φυσικό.