Αμύκλαι

Αμύκλαι

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Αμύκλαι
  4. 910
  5. Αμυκλών
  6. Λακεδαίμονος
  7. Λακωνίας
  8. Η επίσημη ονομασία του χωριόυ είναι Αμύκλες. Κατά την παράδοση οι Αμύκλες πήραν το όνομά τους από τον Αμύκλα τον γιό του Λακεδαίμονος και της Σπάρτης. Ο Αμύκλας, επειδή ήθελε να αφήσει και αυτός κάτι σαν ανάμνηση στην πατρίδα του έκτισε τις Αμύκλες. "Αμύκλας δε ο Λακεδαίμονος, γράφει ο Παυσανίας, βουλόμενος υπολιπέσθαι τι και αυτός ες μνήμην, πόλισμα έτκισεν εν τη Λακωνική". Επίσης το χωριό φέρει και την ονομασία Σκλαβοχώρι. Για την ονομασία αυτήν υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη εκδοχή λέει ότι ένα κύμα Σλάβων που εγκαταστάθηκε στο χωριό και έτσι ονομάστηκε Σλαβοχώρι. Αργότερα, χάρην ευφωνίας μετανομάστηκε σε Σκλαβοχώρι. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι, όταν ο Πάρις έκλεψε την Ωραία Ελένη το χωριό σκλαβώθηκε στο πένθος. Αιτία αυτού του σκλαβώματος και η ονομασία Σκλαβοχώρι.
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Την ελληνική διάλεκτο.
  12. Υπήρχαν και υπάρχουν 8 εκκλησίες.
  13. Η μια ήταν οικογενειακή οι άλλες ανήκαν στην κοινότητα.
  14. Υπήρχαν και υπάρχουν δύο.
  15. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας δεν φαίνεται, αφού αυτό δεν προκύπτει από κανένα στοιχείο να λειτούργησε σχολείο στις Αμύκλες. Όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα τα λίγα γράμματα διδάσκονταν από τους παπάδες με βοηθήματα τα εκκλησιαστικά βιβλία. Κατά μια παράδοση, λειτούργησε κρυφό σχολείο στην παλαιά Εκκλησία της Παναγίας. Αυτό είναι πολύ πιθανό, ιδίως όσο καιρό την περιοχή "διαφέντευε" ο Μαχμούτ μπέης γνωστός για τα φιλικά του αισθήματα απέναντι στους ραγιάδες. Μετά την απελευθέρωση και μέχρι το 1915 το δημοτικό σχολείο Αμυκλών στεγάστηκε σε ένα ισόγειο κτήριο της εποχής της Τουρκοκρατίας.
  16. Αποκλειστικά γεωργικές.
  17. Πορτοκάλια, ελιές, αμπέλια, σύκα, καλαμπόκι, φύλλα μουριάς με τα οποία εκτρέφονταν μεταξοσκώληκες.
  18. Όλα τα προϊόντα για αυτοκατανάλωση και εμπόριο.
  19. Εξακολουθούν να καλλιεργούνται τα ίδια προϊόντα. Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες, νέες δεν υπάρχουν. Εκτός τα φύλλα μουριάς.
  20. Ήταν κεφαλοχώρι.
  21. Όχι
  22. Περίπου πάνω από 50 στρέμματα
  23. Γύρω στις 10 οικογένειες
  24. Περίπου στα 30 στρέμματα
  25. Υπήρχε
  26. Από παλιά υπήρχε και υπάρχει.
  27. Μέτρια τσελιγκάτα υπήρχαν τρία και εξακολουθούν να υπάρχουν.
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Μετά την απελευθέρωση και την έλευση του Όθωνα στην Ελλάδα με νόμο της Αντιβασιλείας της 27 Δεκεμβρίου 1833 "περί συστάσεως Δήμων" καθωρίσθηκε, ότι τα χωριά με περισσότερους των 300 κατοίκων θα αποτελούσαν ιδιαίτερο δεσμό με δικούς τους δημοτικούς άρχοντες. Τότε οι Αμύκλες έγιναν δήμος και ονομάστηκαν Δήμος Αμυκλών με Δήμαρχο, Πάρεδρο του Δημάρχουν και 6μελές Συμβούλιο. Ο δήμος είχε στρογγυλή σφραγίδα με την επιγραφή "Δημαρχία Αμύκλων". Το 1846 καταργήθηκε ο Δήμος Αμυκλών και προσαρτίστηκε στο Δήμο Σπαρτιατών. Στο δήμο Σπαρτιατών παρέμειναν οι Αμύκλες μέχρι το 1912 όταν τέθηκε σε εφαρμογή ο νόμος "περί κοινοτήτων" (Β.Δ. 31-8-1912, ΦΕΚ 261/1912 Τ.Α.). Το 1921 ο συνοικισμός Μαχμούτμπεη μετωνομάστηκε σε Αμύκλες (Απόφ. Υπουρ. Εσωτ. 26152/15-5-1921, ΦΕΚ 52/1921, Τ.Β.) Το 1940 με Βασιλ. Διάταγμα (ΒΔ 28-8-1940 ΦΕΚ 27/1940 Τ.Α.) ο συνοικισμός Σκλαβοχωρίου, οικιστικά συγχωνεύθηκε με τον οικισμό Αμύκλες και η κοινότητα Σκλαβοχωρίου ονομάστηκε κοινότης Αμυκλών.
  32. Στο Ελληνικό δημόσιο πλήρωναν τον φόρο Δεκάτης.
  33. Κοινωνικές τάξεις δεν υπήρχαν. Όπως σε κάθε χωριό υπάρχουν οι πλούσιοι, φτωχοί που διαχωρίζονται ανάλογα της οικονομικής ανέσεως που είχαν.
  34. Ναι ήταν συνηθισμένο.
  35. Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες πάνω από 20 χρόνων. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  36. Τον τιμωρούσαν με χρηματικό πρόστιμο.
  37. Ήταν συνηθισμένο φαινόμενο σε όλες ανεξαιρέτως τις γεωργικές εργασίες.
  38. Σε κάθε περίπτωση που κάποιος είχε ανάγκη της βοήθειας του άλλου, αυτή προσφερόταν.
  39. Δεν μπορώ να πω ότι η αλληλοβοήθεια ήταν περισσότερο αναπτυγμένη μεταξύ των γυναικών. Αλληλοβοήθεια υπήρχε κυρίως στο φτιάξιμο γλυκών και ζυμαρικών καθώς και στον αργαλειό.
  40. Οι γονείς του άνδρα, το ανδρόγυνο και τρία ως τέσσερα παιδιά.
  41. Πατέρα, μητέρα
  42. Παππού
  43. Γιαγιά
  44. Παππού
  45. Γιαγιά
  46. Εγγόνια
  47. Εγγόνια
  48. Με το όνομά του
  49. Με το όνομά της
  50. Όχι
  51. Όχι
  52. Με τα ονόματά τους
  53. Θείο
  54. Θεία
  55. Θείο, θεία
  56. Με τα ονόματά τους
  57. Με το όνομά τους
  58. Όχι
  59. Προγόνια
  60. Μπινιάρια
  61. Συμπεθέρους
  62. Πατέρα
  63. Μητέρα
  64. Με το όνομά τους
  65. Πατέρα
  66. Μητέρα
  67. Με το όνομά τους
  68. Με το όνομά του
  69. Με το όνομά του
  70. Με το όνομά του
  71. Με το όνομά της
  72. Με το όνομά της
  73. Με τα ονόματά τους
  74. Το πρώτο αγόρι ή κορίτσι έπαιρνε αντίστοιχα το όνομα των γονιών του πατέρα. Το δεύτερο αγόρι ή κορίτσι των γονιών της μητέρας. Στα μετέπειτα παιδιά έβαζε κατά βούληση το όνομα ο νονός.
  75. Όλες οι δουλειές εκτός σπιτιού ανήκαν στους άνδρες αλλά και οι γυναίκες βοηθούσαν σε όλες τις γεωργικές δουλειές.
  76. Όλες ανεξαιρέτως.
  77. Όλες ανεξαρτήτως.
  78. Δουλειές εκτός σπιτιού ήταν ανδρικές.
  79. Τελειώνοντας το δημοτικό τα αγόρια βοηθούσαν τον πατέρα και τα κορίτσια την μητέρα.
  80. Συνήθως έπρεπε να παντρευτούν όλα τα κορίτσια και έπειτα τα αγόρια (αναλόγως της ηλικίας).
  81. Για τους άνδρες μετά την εκπλήρωσε των στρατιωτικών υποχρεώσεων. Για τις γυναίκες γύρω στα 20. Οι περιπτώσεις ήταν σπάνιες που οι γυναίκες ήταν μεγαλύτερες του άντρα.
  82. Συνήθως ο γαμπρός και η νύφη ήταν από το ίδιο χωριό ή από κοντινά χωριά.
  83. Στο πατρικό του γαμπρού.
  84. Συνήθως ένα αγόρι έμενε στο πατρικό μαζί με τους γονείς και τα υπόλοιπα έχτιζαν το δικό τους σπιτικό.
  85. Μέχρι το θάνατο του πατέρα τους, την κρατούσαν αδιαίρετη.
  86. Χώριζαν όταν γίνονταν πολλοί και δεν τους χωρούσε πια το σπίτι. Ο μόνος λόγος που μπορούσε να επισπεύσει το χωρισμό των αδελφών ήταν ο γάμος τους.
  87. Συνήθως έμενε το μικρότερο αγόρι. Σε σπάνιες περιπτώσεις ή μικρότερη κόρη όταν δεν υπήρχαν αγόρια και ο γαμπρός ήταν από πολυμελή οικογένεια.
  88. Όταν δεν υπήρχαν αγόρια στην οικογένεια.
  89. Πήγαιναν.
  90. Συνήθως ανάλογα με την οικονομική κατάσταση των γαμπρών.
  91. Ο σώγαμπρος έπαιρνε το μεγαλύτερο μερίδιο της πατρικής περιουσίας.
  92. Σε καμιά περίπτωση δεν γινόταν αλλαγή επωνύμων. Τα παιδιά έπαιρναν πάντα το επώνυμο του πατέρα τους.
  93. Όταν υπήρχε δευτέρου βαθμού συγγένεια δεν μπορούσαν να παντρευτούν. Ποτέ δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση.
  94. Υπήρχε
  95. Μπορούσαν
  96. Πολύ σπάνιες περιπτώσεις κυρίως για λόγους ηθικής.
  97. Ο νονός του γαμπρού.
  98. Ο κουμπάρος βάφτιζε το πρώτο και τα υπόλοιπα άνθρωποι κατά βούληση των γονιών.
  99. Προτιμούσαν κάποιον που ήταν πλούσιος και κοινωνικά ανώτερος.
  100. Επιτρεπόταν
  101. Όχι
  102. Δεν υπήρχε τέτοιο φαινόμενο.
  103. Υπήρχε
  104. Η προικοδοσία γινόταν με προικοσύμφωνα.
  105. Όχι
  106. Τα συνέτασσαν οι συμπέθεροι και τα υπέγραφε ο πατέρας της νύφης.
  107. Ανάλογα της οικονομικής καταστάσεως.
  108. Έδιναν
  109. Έδιναν
  110. Όλα τα κορίτσια έπαιρναν την ίδια προίκα.
  111. Όχι
  112. Μεταβιβαζόταν στα παιδιά της ανεξάρτητου φύλου.
  113. Μόνον ο πατέρας της νύφης. Σε περίπτωση θανάτου του μόνο οι αδελφοί της νύφης.
  114. Είχε, αλλά συνήθως έκανε παραίτηση.
  115. Παρέμενε στον άνδρα της.
  116. Όχι
  117. Η οριστική διανομή γινόταν όταν πέθαινε ο πατέρας.
  118. Όλα κληρονομούσαν ίσα μερίδια.
  119. Συνήθως μικρότερο.
  120. Με διαθήκη
  121. Σε λίγες περιπτώσεις γινόταν με λαχνό.
  122. Συνήθως εδικαιούτο την επικαρπία
  123. Τα αδέλφια
  124. Οι κόρες του
  125. Ναι και στις δύο περιπτώσεις.
  126. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  127. Παιδιά αδελφών.
  128. Τα ίδια με ένα πραγματικό.