Σέριφος

Σέριφος

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Σέριφος.
  4. 876
  5. Σερίφου
  6. Κέας
  7. Κυκλάδων
  8. Όχι
  9. Όχι
  10. Την κοινή ομιλούμενη Ελληνική.
  11. (26) Είκοσι έξι. Για το χτίσιμο της πρώτης δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνία. Πιθανόν το 18ο αιώνα
  12. Εκτός από μία οι άλλες ανήκουν στις 2 Ενορίες του χωριού. Για τη συντήρηση των όμως και για τον εορτασμό της φροντίζει μια ομάδα ανθρώπων οι λεγόμενοι "κτήτορες" ή "αδελφοί". "Αδελφός" μπορεί να γίνει όποιος θέλει και όποτε θέλει.
  13. 1
  14. Το έτος 1834
  15. Γεωργία, κτηνοτροφία και εργάτες στα μεταλλεία σιδήρου (Τα μεταλλεία σήμερα δε λειτουργούν
  16. Κριθάρι, σιτάρι, σταφύλια, κρασί, οπωροκηπευτικά
  17. Για αυτοκατανάλωση ήταν το κριθάρι, το σιτάρι και τα οπωροκηπευτικά. Για το εμπόριο τα σταφύλια, το κρασί και τα αγγούρια.
  18. Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες με σημαντική μείωση των σταφυλιών και των αγγουριών.
  19. Κεφαλοχώρι
  20. Όχι
  21. Σαράντα με πενήντα στρέμματα (Πάντως ο όρος "κλήρος" δεν επικρατούσε)
  22. Περίπου 10 άτομα
  23. Περίπου τριάντα (30) στρέμματα
  24. Ναι
  25. Από τα παλιά χρόνια υπήρχε οικόσιτη κτηνοτροφία.
  26. Υπήρχαν. Πέντε (5) ή έξι (6). Υπάρχουν μόνο δύο (2)
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Πλήρωναν ένα μικρό γεωργικό φόρο στην Κοινότητα (μόνο οι γεωργοί)
  30. Δεν υπήρχε διαχωρισμός
  31. Ναι
  32. Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες. Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων μέχρι 60 ετών. Γυναίκες δε συμμετείχαν.
  33. Ναι. Με χρηματική τιμωρία.
  34. Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο σε όλες τις γεωργικές εργασίες.
  35. Στο χτίσιμο των σπιτιών
  36. Η αλληλοβοήθεια ήταν αναπτυγμένη μεταξύ των γυναικών σε έκτακτα κυρίως γεγονότα του σπιτιού (Γιορτές, γάμους κ.τ.λ.).
  37. Από έξι (6) μέχρι οχτώ (8). Το αντρόγυνο, τα παιδιά, ο πατέρας της γυναίκας και η μητέρα της γυναίκας. (Ο παππούς και η γιαγιά έμπαιναν στην οικογένεια όταν πλέον δεν ήταν σε θέση να συντηρηθούν).
  38. Μπαμπά, μάνα, μητέρα
  39. Πάππου
  40. Γιαγιά
  41. Πάππου
  42. Γιαγιά
  43. Με τ' όνομά τους
  44. Με τ' όνομά τους
  45. Με τ' όνομά του
  46. Με τ' όνομά των
  47. Όχι
  48. Όχι
  49. Με τ' όνομά των
  50. Μπάρμπα
  51. Άμνια
  52. Μπάρμπα-Άμνια
  53. Με τ' όνομά τους ή σπάνια "ανηψιέ"
  54. "Γιε μου"-"Κόρη μου"
  55. Όχι
  56. Μιλαδέρφια
  57. Γέμελα
  58. Συμπέθερε-συμπεθέρα
  59. Πεθερό και σπάνια μπαμπά
  60. Πεθερά και σπάνια μητέρα
  61. Με τ' όνομά τους
  62. Πεθερό και σπάνια μπαμπά
  63. Πεθερά και σπάνια μητέρα
  64. Με τ' όνομά τους
  65. Με τ' όνομά του και σπάνια "γαμπρέ"
  66. Με τ' όνομά του και σπάνια "γαμπρέ"
  67. Με τ' όνομά του
  68. Με το όνομά της
  69. Με το όνομά της
  70. Με τ' όνομα
  71. Στο πρώτο αγόρι έδιναν όνομα του παππού από τον πατέρα. Στο πρώτο κορίτσι της γιαγιάς. Στα υπόλοιπα παιδιά έδιναν εναλλάξ ονόματα μια από την οικογένεια της μητέρας και μια του πατέρα. Εκτός από το πρώτο παιδί, στις άλλες περιπτώσεις, εφ' όσον το επιθυμούσε, το ζητούσε από τους γονείς του και εκπληρωνόταν η επιθυμία του.
  72. Οι γυναίκες κουβαλούσαν νερό, πήγαιναν φορτωμένες τα ρούχα στο ποτάμι και τα έπλυναν. Η μεταφορά γινόταν με το δισάκι. Επίσης φρόντιζαν και για τα οικόσιτα ζώα.
  73. Μάζεμα της ελιάς, θέρος, τρύγος.
  74. Φύλαγμα των ζώων, μάντρωμα, άρμεγμα και Παρασκευή τυριού και μυζήθρας.
  75. Καμιά
  76. Σκάψιμο, ζευγάρι, κλάδεμα, κτίσιμο σπιτιών.
  77. Από 14 χρονών. Οι δουλειές ήταν σχεδόν οι ίδιες. Συνήθως βοηθούσαν στην κτηνοτροφία.
  78. Τα παιδιά παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία τους.
  79. Για τις γυναίκες από 18 μέχρι 20 και για τους άνδρες από 23 μέχρι 25. Επιτρέπονταν, αλλά δεν ήταν συνηθισμένο η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα.
  80. Η συνήθεια ήταν ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό.
  81. Το νέο ζευγάρι εγκαθίσταντο σε κάποιο καινούργιο σπίτι, που αποτελούσε προίκα της νύφης.
  82. Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση, ούτε και υπάρχει.
  83. Όχι
  84. Χώριζαν μόνο μετά το γάμο, δηλαδή όταν άνοιγαν δικό τους σπιτικό.
  85. Στο πατρικό σπίτι δεν παρέμενε κανένας. Το σπίτι μετά το θάνατο των γονέων περιέρχονταν σε κάποια κόρη, ως προίκα.
  86. Δεν υπάρχει περίπτωση σώγαμπρου, γιατί μετά το γάμο ανοίγεται καινούργιο σπιτικό.
  87. Μέχρι και δεύτερα εξαδέλφια.
  88. Ναι. Υπήρξαν όμως και ελάχιστες περιπτώσεις που παντρεύτηκαν.
  89. Όχι
  90. Υπήρξαν. Ο κύριος λόγος ήταν ασυμφωνία χαρακτήρων.
  91. Και οι δύο. Ο νονός του γαμπρού και η νονά της νύφης.
  92. Το πρώτο παιδί το βάφτιζε ο κουμπάρος. Τα υπόλοιπα παιδιά το βάφτιζαν άτομα φιλικά ή οικογενειακά που τα ζητούσαν. Συνήθως ο πρώτος που το ζητούσε.
  93. Δεν έκανε καμιά από τις παραπάνω προτιμήσεις. Εκείνος που θα το ζητούσε πρώτος θα ήταν και ο κουμπάρος. Το θεωρούσε σαν τύχη του παιδιού.
  94. Απαγορευόταν
  95. Όχι
  96. Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση, ούτε και υπάρχει.
  97. Υπήρχε
  98. Η προικοδοσία γινόταν και με τους δύο τρόπους. Συνήθως με προικοσύμφωνα.
  99. Τα συνέτασσαν οι συμβολαιογράφοι και τα υπέγραφαν οι γονείς της νύφης.
  100. Όχι
  101. Ναι. Επιπλωμένο
  102. Στο χωριό
  103. Ναι
  104. Ναι. Ναι. Όχι
  105. Όλα την ίδια προίκα.
  106. Όχι
  107. Η προίκα της μητέρας δεν μεταβιβαζόταν ως προίκα στις κόρες της. Η προίκα μοιραζόταν σε όλους εξίσου, χωρίς εξαίρεση.
  108. Όχι. Σε καμία περίπτωση
  109. Όχι
  110. Επιστρεφόταν στην οικογένειά της
  111. Όχι
  112. Ύστερα από το θάνατο των δύο γονέων.
  113. Όλα τα αγόρια κληρονομούσαν ίσα μερίδια.
  114. Ήταν ίσο
  115. Γινόταν με διαθήκη ή συμβόλαια
  116. Όχι
  117. Στη γυναίκα αναλογούσε ένα μερίδιο, ίσο με το μερίδιο των παιδιών. 1/2, 1/3, 1/4 κ.τ.λ.
  118. Δεν είχαν τ' αδέλφια του
  119. Οι κόρες του.
  120. Μπορούσε να τον κληρονομήσει στην περίπτωση που δε ζούσε ο πατέρας του. Το ίδιο συνέβαινε και με τον αδελφό της μητέρας του.
  121. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  122. Παιδιά αδελφών
  123. Τα ίδια με ένα κανονικό παιδί.