- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Σοφικό Κορινθίας
- 851
- Σοφικού
- Σολλυγίας
- Κορινθίας
- Χόρι
- Αλβανόφωνους Έλληνες
- Όχι
- Όχι
- Περισσότερο αρβανίτικα, και ελάχιστα Ελληνικά.
- Τρείς (1)Αγ.Γεώργιος (2)Αγ.Δημήτριος (3)των Ταξιαρχών.
- Δεν ήταν οικογενειακές. Ανήκαν σε όλο το χωριό.
- Οι τρείς παραπάνω εκκλησίες ήσαν συχρόνως και νεκροταφεία.
- 1887
- Γεωργία, Κτηνοτροφία, συλλογή ρητίνης, και καμίνα(?) κάρβουνου.
- Δημητριακά, φακή, κουκιά, μπιζέλια ρεβύθια-ελιές-ελάχιστα κηπευτικά.
- Όλα για αυτοκατανάλωση, πλην λαδιού, ρετσίνης κ κάρβουνου.
- Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες αλλά με σύγχρονα μέσα.
- Όχι
- Όχι
- Από 50 στρεμ. και πάνω.
- 5-6 οικογένειες περίπου.
- Από 25-35 στρέμ. περίπου.
- Ναι
- Ποτέ
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- (1)Στρεμματιάτικα όταν έσπερναν τους αγρούς και λιβαδιάτικα, όταν έβοσκαν τα ζώα σ'αυτούς. Στην Κοινότητα (2)1/10 της παραγωγής λαδιού στο ΔΗΜΟΣ.ΤΑΜΕΙΟ.
- (1) Στους πλουσίους, (2)Στους μεσαίους (3) Στους παρακατιανούς. Κριτήριο η περιουσία και το χρήμα.
- Ναι.(προσωπική εργασία).
- Για όλους τους άντρες. Από 18-65 ετών. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
- Τον τιμωρούσαν. Με χρηματικό πρόστιμο.
- Ναι. Ήταν σε όλες τις γεωργικές εργασίες αναιξερέτως.
- Χτίσιμο σπιτιών φούρνου, περιφράξεις, πσιτιών και αγρών(πεζούλες).
- Υπήρχε και μεγάλος βαθμός αλληλοβοήθειας και στις γυναίκες. Συνήθως στην κατεργασία του μαλλιού, στην ύφανση στον αργαλειό και κατά την ετοιμασία του ρουχισμού προίκας των μελλονύμφων.
- Ο άντρας με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, οι αδελφοί του με τις οικογένειές τους, ο πατέρας και η μητέρα, και αν ζούσαν και ο παππούς και η γιαγιά.
- Τάτε(πατέρα) μάμε(μητέρα)
- Παππού
- Γιαγιά, μάνε(μάνα).
- Παππού
- Γιαγιά, μάνε(μάνα)
- Με τα ονόματά τους
- Με τα ονόματά τους
- Αδελφέ, καρδάση ή με το όνομά του.
- Μοτρ(?)(αδελφή) και με το όνομά της.
- ΝΑΙ.
- ΝΑΙ.
- Με το όνομά τους, ή καρδάση.
- Μπάτς(θείε)
- Μπαμπ, Μπάμπο,(θεία)
- Μπατς(θείε) Μπαμπ(θεία)
- Ανήψι, ανηψιά, και με όνομα.
- Με το όνομα.
- ΌΧΙ.
- ;
- Μπινιάρια.
- Κρούσκ(συμπέθερε)
- Τάτε(πατέρα) ή παππού.
- Μάνε(Μάνα).
- Λάλ(κουνιάδο) λάλα(κουνιάδα)
- Παππού(είτε Ελληνικά είτε αρβανίτικα)
- Μαν(μάνα) ή και πεθερά.
- Με το όνομα.
- Γαμπρέ ή με το όνομα.
- Γαμπρέ ή με το όνομα.
- Με όνομα. Πότε-πότε και γαμπρέ.
- Με το όνομα ή νούσε(νύφη)
- Με το όνομα ή νούσε(νύφη)
- Ο σύζυγος την προσφωνούσε με το όνομα ή γυναίκα ή νύφη. Η σύζυγος τον σύζυγο μόνο με το όνομα.
- Του παππού από πατέρα ή χαμένου νέου αδελφού. Της γιαγιάς από πατέρα. Ακολουθούσε ο παππούς από μητέρα, η γιαγιά από μητέρα. Ο νονός έδινε όταν είχαν συμπληρωθεί και οι 4 γονείς ή κατόπιν προσυμφωνίας.
- Αφού τέλειωναν τις δουλειές του σπιτιού βοηθούσαν και σ'όλες τις άλλες. Λιομάζωμα, θέρισμα, τρύγο, βοσκή ζώων, κόψιμο καυσοξύλων και κουβάλημα αυτών, κ.ά.
- Μάζεμα ελιών, τη συλλογή ρητίνης(όχι χτύπημα πεύκων) όργωμα, σκάψιμο αμπελιών θέρισμα, αλώνισμα-λίγνισμα.
- Όλες αν δεν παρευρισκόταν ο άντρας.
- Καμιά(το χωριό δεν είναι παραθαλάσιο).
- Δεν υπήρχαν.
- Καμιά(Μόνο το παζάρι)
- Ανάλογα με την σωματική ανάπτυξη. Συνήθως από τα 10 έτη. Τα αγόρια βοηθούσαν στις αγροτικές δουλειές και τα κορίτσια στο νοικοκυριό.
- Παντρεύονταν με σειρά ηλικίας.
- Τα 20 χρόνια για τις γυναίκες και μετά τη στρατιωτική θητεία οι άντρες. Ήταν επιτρεπτό η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άντρα.
- Προτιμούσαν να είναι από το ίδιο χωριό. Αν δεν γινόταν έτσι τότε κατέφευγαν στα γύρω χωριά. Κάρφος(?), Αγγελόκαστρο, Ρητό, Αλμυρή, Κυρα Βρύση.
- Στο πατρικό του γαμπρού.
- ΝΑΙ. ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ.
- Ναι.
- Όταν πέθαινε ο πατέρας. Η έλειψη χώρου, αλλά μόνον και πάντα μετά το θάνατο του πατέρα.
- Συνήθως ο μικρότερος γιός.
- Όταν η κόρη ήταν μοναχοπαίδι. Ή όταν ήταν προχωρημένης ηλικίας.
- Ναι.
- Για το μικρότερο.
- Ο πεθερός υποχρεούτο να γράψει μέρος της περιουσίας στο γαμπρό.
- Δεν έπαιρνε το όνομα του πεθερού, ο γαμπρός. Διατηρούσε το δικό του, και το δικό του έπαιρναν τα παιδιά.
- Μέχρι δεύτερα ξαδέλφια.
- Ναι. Οι γονείς το θεωρούσαν προσβολή. Αλλά και η εκκλησία δεν ενέκρινε άδεια τέλεσης μυστηρίου.
- Παντρεύονταν(Αρκεί να μην υπήρχε συγγένεια)
- Όχι
- Ο νονός του γαμπρού. Αν αυτός αρνείτο ή δε ζούσε, τότε το κουμπάτο τον διάλεγε ο γαμπρός.
- Το πρώτο το βάφτιζε αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι. Τα υπόλοιπα συγγενείς ή φίλοι, ή κ.ά.
- Συνήθως προτιμούσαν πλούσιο, ή κοινωνικά ανώτερα και μάλιστα βουλευτές.
- Επιτρεπόταν
- Μόνο σε εξαιρετική περίπτωση που δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.
- 1.Οταν είχαν στενές φιλικές σχέσεις. 2. Όταν ανάμεσε σε δυο οικογένεις υπήρχαν διαρκώς φασαρίες, καυγάδες, και γενικά έχθρες. Για να αποφύγουν αυτά και να συμφιλιθούν, αποφάσιζαν οι αρχηγοί των οικογενειών να γίνουν αδελφοποιτοί.
- Αμοιβαίος σεβασμός και αλληλοβοήθεια όπως ακριβώς με τα πραγματικά αδέλφια.
- ;
- Ναι
- Και προφορικά και γραπτά. Και τότε προικοσύμφωνα λέγονταν.
- Όχι
- Ο Συμβολαιογράφος συνέτασσε το προικοσύμφωνο και το υπόγραφαν οι γονείς της νύφης.
- Χρήματα έως 100.000 δρχ. περίπου.
- Σε ελάχιστες περιπτώσεις.
- Στο χωριό, ή σε άλλο χωριό, σπάνια στη πόλη.
- Ναι
- Ναι
- Όχι. Ανάλογα με τα χαρίσματα(ομορφιά, μυϊκή δύναμη, νοικοκυροσύνη κ.λ.π)
- ΝΑΙ. Αρκετές φορές.
- Ελάχιστες φορές. Σχεδόν πάντα είτε υπήρχαν κορίτσια, είτε όχι η προίκα της μητέρας μεταβιβαζόταν στα αγόρια.
- Είχαν υποχρέωση να συνεισφέρουν όσο μπορούσαν. Μόνο σε περίπτωση θανάτου του πατέρα είχαν όλη την ευθύνη οι αδελφοί.
- Είχε. Όταν δεν υπήρχε διαθήκη του πατέρα.
- Έμενε στον άντρα της.
- Όχι. Ο Γαμπρός μόνο έπαιρνε.
- Κανείς
- Ποτέ
- Μετά το θάνατο του πατέρα.
- Όλα τα αγόρια κληρονομούσαν ίσα μερίδια.
- Πολύ λιγότερο.
- Όσο ζούσε ο πατέρας προφορικά μόνο για εκμετάλευση. Έδιναν μάλιστα και μέρος των καρπών στον πατέρα. Η διαθήκη γινόταν εν αγνοία των παιδιών και ανακοινώνετο μετά το θάνατό του.
- Ναι, γινόταν με λαχνό. Αλλά οι γυναίκες έπαιρναν μειωμένο συγκριτικά με τους άντρες.
- Τίποτα. Τη μητέρα συντηρούσαν τα παιδιά δίνοντας ένα μικρό ποσοστό από τη συγκομιδή των αγαθών.
- Τότε όλα έμεναν στην γυναίκα.
- Οι κόρες του.
- Ναι, μπορούσε, και στις δυο περιπτώσεις.
- Εάν δεν είχε καθόλου παιδιά.
- Παιδιά αδελφών.
- Ότι είχε και το κανονικό. Δηλ. κληρονόμος γενικός ήταν ο υιοθετημένος.
