Γελινιάτικα

Γελινιάτικα

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Γελινιάτικα
  4. 824
  5. Γελινιατίκων
  6. Κορινθίας
  7. Κορινθίας
  8. Γελήνη(η) με τρείς οικισμούς. Ο ένας "Σπαρτιναίικα" μεταφέρθηκε στο σημερινό "Γελινιάτικα"
  9. Όχι
  10. Δύο (2) οικογένειες, Μικρασιάτες.
  11. Όχι
  12. 2 εκκλησίες. Το 1850 (περίπου).
  13. Ενοριακές.
  14. Ένα νεκροταφείο.
  15. Το 1860 (περίπου).
  16. Οι κυριότερες ασχολίες των κατοίκων ήταν οι γεωργικές, και οι κτηνοτροφίκές.
  17. Δημητριακά, σταφίδες, δενδροκαλλιέργειες(αχλαδιές, μηλιές, ελιές).
  18. Για αυτοκατανάλωση: Δημητριακά-ελιές-λάδι. Για εμπόριο: Σταφίδες, μήλα, αχλάδια.
  19. Σήμερα κυριαρχεί η καλλιέργεια των λεμονιών, η οποία άρχισε το 1950. από τις παλιές είναι: οι σταφίδες και οι ελιές.
  20. Κεφαλοχώρι
  21. Όχι
  22. 50 στρέματα και πάνω.
  23. Περίπου 10 οικογένειες σε σύνολο 150 οικογένειες.
  24. 12 στρέματα.
  25. Κτηνοτροφία υπήρχε στο Γελήνι. Στα Γελινιάτικα έπαψε να υπάρχει.
  26. Από της συστάσεως του χωριού μέχρι το 1960.
  27. Υπήρχαν 5 τσελιγκάτα. Σήμερα δεν υπάρχουν.
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Μέχρι το 1910 η διοίκηση του χωριού γίνονταν από τη Δημογεροντία με έδρα τα Τρίκαλα Κορινθίας.
  32. Επί Τουρκοκρατίας πλήρωναν στους "φορανζήδες" Τούρκους. Κατόπιν τις ανάλογες εισφορές στη Δημογεροντία.
  33. Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις.
  34. Στα κοινοτικά έργα η συμμετοχή των κατοίκων αποτέλεσε τη βάση της κατασκευής τους.
  35. Η συμμετοχή δεν ήταν υποχρεωτική με νόμο για κανέναν, όμως σχεδόν όλοι προσέφεραν τις υπηρεσίες τους, και οι γυναίκες.
  36. Η τιμωρία ήταν η περιφρόνηση και η κοινωνική αποστροφή.
  37. Η αλληλοβοήθεια ήταν επιβεβλημένο φαινόμενο της εποχής εκείνης. Σε όλες τις εργασίες, ιδίως τις γεωργικές.
  38. Στην μεταφορά υλικών για το χτίσιμο σπιτιών, στις κοινωνικές εκδηλώσεις-γάμος-προετοιμασία για το γάμο-θάνατος-μεταφορά και ταφή.
  39. Η αλληλοβοήθεια των γυναικών είχε σχέση με τις γυναικείες δουλειές όπως: ύφανση, κέντημα, γνέσιμο.
  40. Τα μέλη μιας οικογένειας έφθαναν και 10. Ο παπούς, η γιαγιά, οι γονείς, τα παιδιά. Τα αδέλφια των γονιών έμεναν στην ίδια οικογένεια αν δεν είχαν δική τους.
  41. Πατέρα-Μάνα.
  42. Παπουλάκο
  43. Τσάτσα ή γιαγιά
  44. Παππού
  45. Τσάτσα ή γιαγιά
  46. Με το όνομά τους.
  47. Με το όνομά τους.
  48. Αδελφέ ή με το όνομά του.
  49. Με το όνομά της.
  50. Τον σέβονταν οι μικρότεροι σαν τον αρχηγό της οικογ.
  51. Το ίδιο για την αδελφή.
  52. Με το όνομά τους.
  53. Μπάρμπα
  54. Θείτσα
  55. Μπάρμπα-Θείτσα
  56. Ανηψιέ ή με το όνομά τους.
  57. Με το όνομά τους.
  58. Τον πρωτότοκο:Βλαστάρι Τον υστερότοκο:Αποσπόρι
  59. Ξενάδελφα
  60. Μπινιάρια
  61. Συμπέθέρους.
  62. Πατέρα
  63. Μάνα
  64. Κουνιάδια
  65. Πεθερέ ή γέρο.
  66. Πεθερά ή γριά
  67. Κουνιάδια
  68. Με το όνομά του.
  69. Με το όνομά του.
  70. Γαμπρέ ή Γαμπραδελφέ ή το όνομά του.
  71. Νύφη ή με το όνομά της.
  72. Νύφη ή με το όνομά της
  73. Κυρά-Αφέντη ή νοικοκύρη.
  74. Δεν υπήρχε ιδιαίτερη συμφωνία-Ο νουνός όμως έδινε συνήθως το όνομα του παππού από τον πατέρα ή της γιαγιάς από τον πατέρα. Τα ονόματα των υπόλοιπων παιδιών έδιναν οι νονοί κατά προτίμηση.
  75. Κάθε πρωί ο αρχηγός της οικογένειας(πατέρας) έδινε εντολή ποιες δουλειές ια κάνει ο καθένας. Στις γυναίκες ανατίθονταν απ'όλες τις δουλειές οι ελαφρότερες.
  76. Οι γυναίκες λάβαιναν μέρος στις ομαδικές δουλειές όπως: σκάλισμα, τρύγος, μάζεμα ελιών, λεμονιών.
  77. Το άρμεγμα των ζώων-Το θύλασμα των νεογέννητων ζώων.
  78. Το όργωμα, το κλάδεμα, την κοπή ξύλων.
  79. Από 10 χρονών βοηθούσαν στην κτηνοτροφία τα αγόρια. Τα κορίτσια από 15 χρονών βοηθούσαν στις αγροτικές δουλειές.
  80. Πρώτα τα κορίτσια έπρεπε να παντρευτούν. Τα αγόρια με σειρά ηλικίας.
  81. Για τις γυναίκες από 18 χρονών. Για τους άνδρες από 22 χρονών. Ο άνδρας έπρεπε να είναι μεγαλύτερος. Σε σπάνιες περιπτώσεις συνέβαινε το αντίθετο.
  82. Συνήθως έπαιρναν από άλλα χωριά. Ιδίως από τη Ζάχολη νύφες και γαμπρούς από τα Τρίκαλα Κορινθίας.
  83. Συνήθως στο πατρικό έμενε ο πρωτότοκος. Τα άλλα αδέλφια σε σπίτι που έκτιζαν μόνοι τους ή σε σπίτι που έρπαιρναν ως προίκα από τη νύφη.
  84. Συνέβαινε αν τα αγόρια δεν είχαν κτίσει δικό τους σπίτι. Ζώριζαν όταν αποκτούσαν δική τους στέγη. Ως τότε ζούσαν όλοι μαζί, έτρωγαν μαζί. Αυτές οι περιπτώσεις ήταν ελάχιστες.
  85. Την περιουσία την μοίραζε ο πατέρας. Σε ελάχιστες περιπτώσεις έμενε αδιαίρετη.
  86. Τα αδέλφια χώριζαν μετά το γάμο τους.
  87. Στο πατρικό έμενε ο πρωτότοκος. Αν δεν υπήρχαν αγόρια η μικρότερη κόρη.
  88. Μια οικογένεια έπαιρνε σώγαμπρο αν δεν είχε αγόρι.
  89. Πήγαιναν αν τύχαινε οι γονείς τους να έχουν και άλλο αγόρι.
  90. Συνήθως σώγαμπρο έπαιρναν για τη μικρότερη κόρη.
  91. Συνήθως μοιράζονταν σε ίσα μερίδια με υπόδειξη του πεθερού. Σε λίγες περιπτώσεις έγραφαν μέρος της περιουσίας.
  92. Πάντοτε ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του και τα παιδιά έπαιρναν του όνομα του γαμπρού. Π.χ. Η Ελένη Δημ. Ζωγράφου πήρε σώγαμπρο τον Πέτρο Μάρκου. Τώρα λέγεται: Μάρκου Ελένη του Πέτρου. Το παιδί Μάρκου Δημήτριος του Πέτρου.
  93. Δεν υπήρξε ποτέ περίπτωση γάμου μεταξύ πρώτων εξαδέλφων.
  94. Ναι υπήρχε κώλυμα. Υπήρξε η περίπτωση αυτή μια φορά.
  95. Μπορούσαν να παντρευτούν αν δεν είχαν συγγένεια.
  96. Τα διαζύγια ήταν σπάνια περίπτωση και μόνον για λόγους τιμής.
  97. Ο νονός του γαμπρού.
  98. Το πρώτο παιδί βάφτιζε ο νονός του γαμπρού τα υπόλοιπα παιδιά άλλα άτομα. Δεν υπήρξε περίπτωση να έχουν τον ίδιο νονό όλα τα παιδιά.
  99. Υπάρχουν περιστατικά για όλες τις περιπτώσεις.
  100. Επιτρέπονταν σε σπάνιες περιπτώσεις.
  101. Όχι
  102. Δεν έχουμε κανένα περιστατικό αυτής της περιπτώσεως.
  103. Ναι
  104. Η προικοδοσία γινόταν με τους δύο τρόπους. Δεν έχουμε ιδιαίτερη ονομασία του προικοσυμφώνου.
  105. Όχι
  106. Τα συνέτασαν οι συμβολαιογράφοι και τα υπέγραφαν οι γονείς των, και μάρτυρες.
  107. 5-10 χιλιάδες δρχ. περίπου
  108. Αν υπήρχε
  109. Στο χωριό
  110. Ναι
  111. Ναι
  112. Η προίκα δεν ήταν ίδια. Η διαφορά της προίκας υπήρχε γιατί ήταν ανάλογη με τις απαιτήσεις του γαμπρού.
  113. Όχι
  114. Η προίκα της μητέρας μοιράζονταν εξίσου σε όλους.
  115. Σε περίπτωση θανάτου του πατέρα τα αγόρια προίκιζαν τα κορίτσια. Αν ζούσε ο πατέρας προσέφεραν ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση.
  116. Όχι
  117. Υπήρχαν περιπτώσεις που επιστρεφόταν η προίκα όταν αυτή ήταν ακίνητα, χωράφια ή σπίτι.
  118. Όχι
  119. Ο πατέρας μοίραζε την περιουσία πριν πεθάνει εξ ίσου στα παντρεμένα και τα ανύπανδρα παιδιά.
  120. Μπορούσε να πάρει κάτι περισσότερο το παιδί με το οποίο συζούσαν οι γονείς.
  121. Τα κορίτσια έπαιρναν προίκα ανάλογα με την απαίτηση του γαμπρού. Αν δεν υπήρχε απαίτηση οι γονείς μοίραζαν εξ ίσου.
  122. Με διαθήκη μετά το 1900. Πριν γίνονταν προφορικά
  123. Με λαχνό γίνονταν το μοίρασμα αν τα μερίδια δεν ήταν στην ίδια τοποθεσία ή δεν είχαν την ίδια ακριβώς αξία, σε όλους τους βαθμούς συγγένειας.
  124. Ολόκληρο το μερίδιο που κρατούσε ο σύζυγος αφού την υπόλοιπη περιουσία είχε μοιράσει στα παιδιά.
  125. Κανένας άλλος.
  126. Οι κόρες του.
  127. Ναι και στις δύο περιπτώσεις.
  128. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  129. Προτιμούσαν των αδελφών.
  130. Όλα τα δικαιώματα.