Κόμανος

Κόμανος

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Κόμανος
  4. 782
  5. Κόμανου
  6. Εορδαίας
  7. Κοζάνης
  8. Πάντοτε το χωριό ονομαζόταν Κόμανος. Δεν υπήρχε άλλα ονομασία.
  9. Κατοικείται κυρίως από πρόσφυγες και γηγενείς(εντόπιους όπως τον ονομάζουν οι κάτοικοι)
  10. Υπάρχουν περίπου 70 οικογένειες προσφύγων και 170 γηγενείς
  11. Όχι
  12. Την Ποντιακή διάλεκτο και την (Σλαυο)μακεδονική ή εντόπια διάλεκτο.
  13. Μία εκκλησία. Του Αγίου Νικολάου που κτίστηκε το 1882.
  14. Ήταν ενοριακός ναός.
  15. Ένα, του Αγίου Νικολάου.
  16. Επί Τουρκοκρατίας.
  17. Γεωργία και λίγη κτηνοτροφία
  18. Σιτηρά(αραβόσιτος, κριθάτι γλυκάνισσος, λαχανικά, τριφύλια)
  19. Για αυτοκατανάλωση προορίζονταν το σιτάρι ο αραβόσιτος κριθάρι.-Για εμπόριο το γλυκάνισσο το ρεβύθι και το περίσσευμα των γεωργικών προϊόντων.
  20. Σήμερα δεν καλλιεργούνται προϊόντα γεωργικά, λόγω απαλλοτριώσεως της κτηματικής περιοχής και μετατροπής της σε βιομηχανική.
  21. Ήταν τσιφλίκι των μπέηδων
  22. Ήταν κολήγοι στους Τούρκους τσιφλικάδες και το εισόδημα το καρπώνονταν οι Τσιφλικάδες.
  23. Έγιναν εθνικές γαίες μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών από το 1922 και εδώ.
  24. Ο βιώσιμος κλήρος ήταν 30 στέμματα. Πέραν των 30 εθεωρείτο μεγάλος
  25. Οι γηγενείς. Περίπου 50 οικογένειες
  26. 30 στρέμματα.
  27. Ναι
  28. Μετά το 1912.
  29. Υπήρχαν τσελιγκάτα. Περίπου 20 οικογένειες. Δεν εξακολουθούν να υπάρχουν.
  30. Ποτέ
  31. Δεν υπήρχαν.
  32. Όχι
  33. Όχι
  34. Το δέκατο από τα προϊόντα τους στην κοινότητα.
  35. Ανήκαν όλοι στην ίδια τάξη των γεωργοκτηνοτρόφων με μικρή διαφορά στην οικονομική δυνατότητα.
  36. Ναι
  37. Ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες από τα 18 έως τα 60. Οι γυναίκες όχι.
  38. Τον τιμωρούσαν. Με πρόστιμο σε χρηματικό ποσό.
  39. Ναι. Υπήρχε αλληλοβοήθεια σε όλες τις γεωργικές εργασίες και στο κτίσιμο των σπιτιών.
  40. Ναι.
  41. Υπήρχε αλληλοβοήθεια μεταξύ των γυναικών κυρίως στις οικιακές δουλειές, ζύμωμα, φούρνισμα, αργαλειό.
  42. 8-15 άτομα. (Παππούς-γιαγιά πατέρας μητέρα παντρεμένα παιδιά και εγγόνια
  43. Πατέρα, μητέρα οι Πρόσφυγες, τάτε-μάμο οι γηγενείς
  44. Πάπα οι πρόσφυγες, ντέντο οι γηγενείς
  45. Γιαγιά οι πρόσφυγες, μπάμπο οι γηγενείς
  46. Παππού
  47. Γιαγιά, μανίκα
  48. Εγγόνια, ανίψια.
  49. Εγγόνια κ ανίψια
  50. Μπράτ
  51. Σέστρα
  52. Μπάτε
  53. Ντάντε.
  54. Δεν υπήρχε ιδιαίτερη προσφώνηση
  55. Θείο, μπάϊτσε
  56. Θεία, νίνια.
  57. Θεία και θείο οι Πρόσφυγες, μπάϊτσε και τέτα.
  58. Ανεψιέ και μνούκ(?)
  59. Ντίτε και τσούπα
  60. Δεν υπήρχε.
  61. Παραδέρφια
  62. Μπλιζνάρι
  63. Συμπεθέρια και σφατόϊ
  64. Σφέκουρ
  65. Σφικάρδα
  66. Τα κορίτσια ζόλβα(?) και τα αγόρια ντέλερ
  67. Τέσ
  68. Τέστα
  69. Σούρε, σούρα
  70. Ζέτ.
  71. Ζέτ.
  72. Ζέτ.
  73. Νιβέστα
  74. Νιβέστα
  75. Ζένα, μας(?)
  76. Του παππού απ'τον πατέρα. Το όνομα της μητέρας του αντρός της. Συνήθως όταν τα παιδιά ήταν άρρωστα μπορούσε ο νονός να δώσει όποιο όνομα ήθελε.
  77. Οι άνδρες έκαναν κυρίως γεωργικές δουλειές, και οι γυναίκες εκτός από τα οικιακά βοηθούσαν και στις γεωργικές εργασίες. Οι γυναίκες ήταν γενικά σε υποδεέστερη μοίρα.
  78. Μάζευαν καπνά, όργωναν, τσάπιζαν, θέριζαν.
  79. Άρμεγαν τα ζώα.
  80. Καμμία. Δεν υπήρχε αλιεία.
  81. Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες.
  82. Το κτίσιμο των σπιτιών, και την οικονομική διαχείρηση.
  83. Από τα 14. Ίδιες δουλειές έκαναν τα αγόρια και τα κορίτσια.
  84. Παντρεύονταν ανάλογα με την ηλικία τους και ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας Έπαιρναν τη νύφη νωρίτερα για χειρονακτικές εργασίες.
  85. 14 για τις γυναίκες και 16 για τους άνδρες. Ήταν επιτρεπτό η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα.
  86. Όχι πάντα έπαιρναν και από γειτονικά χωριά πάντα όμως της ίδιας ομάδας δηλαδή ντόπιοι ντόπιες οι πρόσφυγες-πρόσφυγες. Τα χωριά από τα οποία προτιμούσαν ήταν Ερμακιά, Καρδιά, Μαυροπηγή. Οι γάμοι γίνονταν συνήθως από προξενειό και όχι από αίσθημα.
  87. Στο πατρικό του γαμπρού συνήθως.
  88. Ναι. Ζούσαν όλοι μαζί κάτω από την ίδια στέγη.
  89. Μετά τον θάνατο του πατέρα την μοίραζαν.
  90. Όταν γίνονταν πολλοί και δεν τους χωρούσε το σπίτι. Σε περίπτωση που υπήρχαν όμως διαφωνίες πάνω σε διάφορα θέματα χώριζαν νωρίτερα
  91. Συνήθως ο μικρότερος. Μερικές μόνο φορές όποιον διάλεγαν οι γονείς.
  92. Όταν δεν είχε αγόρι.
  93. Όχι.
  94. Για το μεγαλύτερο συνήθως.
  95. Ήταν υποχρεωμένος ο πεθερός να γράψει στο όνομα του γαμπρού το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του.
  96. Όχι, διατηρούσε το πατρικό επώνυμο.
  97. Όταν είχαν βαθμό συγγενείας πολύ κοντινό π.χ. πρώτος ξάδερφος-πρώτη ξαδέρφη, δεύτερα ξαδέρφια κ.λ.π.
  98. Υπήρχε
  99. Μπορούσαν να παντρευτούν αν είχαν κοινό επώνυμο.
  100. Ναι, συνήθως για κληρονομικές διαφορές και για ασυμφωνία χαρακτήρων.
  101. Ο νονός του γαμπρού.
  102. Όλα τα παιδιά μιας οικογένειας είχαν τον ίδιο νονό.
  103. Στις περιπτώσεις που μια οικογένεια άλλαζε κουμπάρο, προτιμούσαν να είναι κάποιος πλούσιος ή κοινωνικά ανώτερος.
  104. Απαγορευόταν
  105. Δεν συνέβη
  106. Δεν παρουσιάστηκε τέτοια περίπτωση.
  107. Δεν γνωρίζομε.
  108. Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση.
  109. Υπήρχε.
  110. Η προικοδοσία γινόταν προφορικά.
  111. Όχι, δεν υπήρχε.
  112. Δεν υπήρχαν προικοσύμφωνα
  113. Έπαιρνε σαν προίκα μόνο ρουχισμό.
  114. Όχι
  115. Όχι
  116. Όχι
  117. Ανάλογα με την οικονομική ευχέρεια των γονέων έπαιρναν ανεξάρτητα πρωτότοκη ή μη μερίδιο σχετικά.
  118. Όχι. Η περιουσία κινητή και ακίνητη παρέμενε στα αγόρια.
  119. Ναι. Στη περίπτωση αυτή μεταβιβαζόταν σ'όλους τους γιούς
  120. Όχι. Στην περίπτωση θανάτου του πατέρα ναι
  121. Είχε
  122. Παρέμενε στον άνδρα της.
  123. Όχι. Μόνο χρήματα.
  124. Ο πατέρας του γαμπρού.
  125. Πριν το γάμο.
  126. Μόνο ο πατέρας του κοριτσιού.
  127. Όχι
  128. Κατά τη βούληση του πατέρα πριν ή μετά τον θάνατό του.
  129. Κατά τη βούληση του πατέρα
  130. Δεν έπαιρναν μερίδιο ούτε από κινητή, ούτε από ακίνητη περιουσία
  131. Προφορικά.
  132. Ναι γινόταν με λαχνό. Γινόταν μεταξύ αδελφών.
  133. Κανένα μερίδιο.
  134. Τα αδέρφια του άνδρα της.
  135. Οι κόρες του.
  136. Μπορούσε. Δεν συνέβαινε το ίδιο με τον αδερφό της μητέρας του.
  137. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  138. Παιδιά των συγγενών.
  139. Ίδια δικαιώματα μ'ένα νόμιμο παιδί.