Βάτος Κέρκυρας

Βάτος Κέρκυρας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Βάτος Κέρκυρας
  4. 696
  5. Βάτου
  6. Κέρκυρας
  7. Κέρκυρας
  8. Πάντοτε είχε το ίδιο όνομα
  9. Όχι
  10. Υπάρχουν δύο οικογένειες αρβανίτικης καταγωγής
  11. Όχι
  12. Οι κάτοικοι του χωριού παλαιότερα δεν μιλούσαν ξεχωριστή διάλεκτο αλλά πάντοτε την καθομιλουμένη γλώσσα
  13. Στο χωριό υπήρχαν δύο εκκλησίες. Δεν γνωρίζουμε πότε κτίστηκε η πρώτη.
  14. Ανήκαν στον Μαρτσέλο
  15. Υπήρχε ένα νεκροταφείο
  16. Λειτούργησε σχολείο στο χωριό το 1922
  17. Οι ασχολίες των κατοίκων ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία
  18. Ελαιοκαλλιέργεια, πατάτα, κηπευτικά και χόρτο (σανό)
  19. Για αυτοκατανάλωση προορίζονται τα κηπευτικά και για εμπόριο το λάδι, η πατάτα, ο σανός
  20. Εξακολουθούν τις παλιές καλλιέργειες
  21. Παλαιότερα το χωριό ήταν τσιφλίκι
  22. Υποχρέωση των καλλιεργητών ήταν να δίνουν μερίδιο από τα προϊόντα που καλλιεργούσαν
  23. Όχι
  24. Ένας κλήρος εθεωρείτο μεγάλος από 20 στρέμματα
  25. Τρεις οικογένειες είχαν τόσο μεγάλο κλήρο
  26. Σήμερα ο μέσος γεωργικός κλήρος είναι 15 στρέμματα
  27. Ναι
  28. Πάντοτε υπήρξε οικόσιτη κτηνοτροφία στο χωριό
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Τα χωριά παλαιότερα διοικούνταν από τους δήμους. Ο Βάτος ανήκε στο Δήμο Παραλίων και στο Δήμο αυτό ανήκαν και 5 χωριά
  33. Δεν πλήρωναν φόρους
  34. Παλαιότερα οι κάτοικοι χωρίζονταν σε δύο κοινωνικές τάξεις. 1) Οι άρχοντες και 2) οι απλοί κάτοικοι (χωριάτες) ξεχωρίζονταν που οι χωριάτες ήταν κακοντυμένοι
  35. Οι κάτοικοι προσέφεραν την εργασία τους χωρίς αμοιβή για την εκτέλεση διαφόρων έργων στο χωριό
  36. Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους από 18 ετών. Συμμετείχαν ως γυναίκες.
  37. Αν κάποιος αρνιόταν να εργαστεί ετιμωρείτο με πρόστιμο αλλά δεν εφαρμοζόταν η τιμωρία.
  38. Η αλληλοβοήθεια ήταν ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στις οικογένειες τις κοινότητας και παρατηρούταν σ΄ όλες τις επείγουσες εργασίες
  39. Η αλληλοβοήθεια ίσχυε και σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης μιας οικογένειας
  40. Όχι, σ΄ όλους το ίδιο
  41. Μια οικογένεια αποτελείτο από δέκα περίπου μέλη. Ο πατέρας, η μητέρα, ο παππούς, η νόνα (του πατέρα γονείς), ο αδελφός, η αδελφή (του πατέρα) και τα παιδιά πρώτο, δεύτερο, τρίτο κλπ
  42. Πατέρα, μάνα
  43. Πάππου
  44. Νόνα
  45. Πάππου
  46. Νόνα
  47. Με τ΄ όνομά τους
  48. Με τ΄ όνομά τους
  49. Με τ΄ όνομα τους
  50. Με τ΄ όνομά τους
  51. Για το μεγαλύτερο αδελφό υπήρχε μεγαλύτερος σεβασμός
  52. Το ίδιο
  53. Με το όνομα του
  54. Μπάρμπα
  55. Τσάτσα
  56. Μπάρμπα, τσάτσα
  57. Με το όνομα τους
  58. Με το όνομα τους
  59. Όχι
  60. Τα παιδιά από άλλο πατέρα ή μυτέρα ονομάζονταν πρόγονοι
  61. Συμπέθεροι
  62. Πεθερέ
  63. Πεθερά
  64. Με το όνομά τους
  65. Πεθερέ
  66. Πεθερά
  67. Με το όνομά του
  68. Γαμπρέ
  69. Γαμπρέ
  70. Γαμπρέ
  71. Νύφη ή με το όνομά της
  72. Νύφη
  73. Με το όνομα τους
  74. Πρώτα έβαζαν στα παιδιά το όνομα του παππού ή της γιαγιάς από το πατέρα, μετά από τους γονείς της μητέρας ή άλλων συγγενών και τέλος ο νονός έβαζε το όνομα κατόπι συμφωνίας συνήθως όταν δεν είχε ο ίδιος παιδιά.
  75. Οι άνδρες δούλευαν στα χωράφια ή έβοσκαν τα ζώα. Οι γυναίκες προσέφεραν βοηθητικές εργασίες να μεταφέρου τα προϊόντα, να καθαρίσουν τους στάβλους κλπ.
  76. Οι αγροτικές δουλειές των γυναικών ήταν το μάζεμα των ελιών, το πότισμα, η περιποίηση των ζώων
  77. Οι γυναίκες τάιζαν τα ζώα και καθάριζαν τους στάβλους
  78. Δεν ασχολούνταν με την αλιεία
  79. Στο χωριό δεν υπήρχαν βιοτεχνίες
  80. Ανδρικές δουλειές θεωρούσαν το όργωμα, το θέρισμα, το άρμεγμα
  81. Τα παιδιά άρχιζαν να βοηθούν στις δουλειές από 10 χρονών. Τα αγόρια έβοσκαν τα ζώα. Τα κορίτσια μάζευαν ελιές.
  82. Πρώτα έπρεπε να παντρευτούν τα κορίτσια και μετά τα αγόρια κατά σειρά ηλικίας
  83. Τα κορίτσια παντεύονταν στα 20 ενώ τα αγόρια 18 ετών και συνήθως οι γυναίκες ήταν μεγαλύτερες από τους άνδρες
  84. Συνήθως ο γαμπρός και η νύφη ήταν από το ίδιο χωριό καμία φορά παντρεύονταν από γειτονικά χωριά όπως Γιαννάδες, Πέλεκα ή Κοκκίνι
  85. Το νέο ζευγάρι έμενε στο πατρικό του γαμπρού, σπανίως σε καινούργιο σπίτι που ήταν προίκα της νύφης
  86. Όλα τα αγόρια μιας οικογένειας όταν παντρεόνταν δεν έμεναν στο πατρικό τους, έφτιαχναν δικό τους σπίτι.
  87. Η περιουσία έμενε αδιαίρετη στην κυριαρχία του πατέρα
  88. Τα αδέλφια χώριζαν όταν πέθαινε ο πατέρας
  89. Παρέμενε στο σπίτι συνήθως ο μεγαλύτερος γιός ή όποιον προτιμούσε ο πατέρας
  90. Μια οικογένεια έπαιρνε σώγαμπρο όταν είχε μοναχοκόρη ή ήταν φτωχός ο γαμπρός
  91. Όχι
  92. Για τον μικρότερο
  93. Αν μία οικογένεια έπαιρνε σώγαμπρο ο πεθερός έδινε στο γαμπρό μέρος της περιουσίας
  94. Ουδέποτε συνέβη κάτι τέτοιο
  95. Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση
  96. Όχι
  97. Δύο άτομα με κοινό επώνυμο μπορούσαν να παντρευτούν
  98. Υπήρξαν διαζύγια για λόγους τιμής
  99. Συνήθως στεφάνωνε το ζευγάρι ο νονός του γαμπρού
  100. Συνήθως είχαν τον ίδιο νονό
  101. Όταν μια οικογένεια άλλαζε κουμπάρο προτιμούσε συγγενή ή φίλο
  102. Μεταξύ οικογενειών που συνδέονταν με κουμπαριά επιτρεπόταν ο γάμος
  103. Δύο παιδιά που είχαν τον ίδιο νονό μπορούσαν να παντρευτούν μεταξύ τους
  104. Δεν είχαμε στο χωριό κανένα αδελφοποιτό
  105. Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση
  106. Ναι πάντοτε υπήρχε ο θεσμός της προίκας
  107. Η προικοδοσία γινόταν προφορικά
  108. Δεν γνωρίζομεν, μάλλον όχι
  109. Τα προικοσύμφωνα τα συνέτασσαν οι γονείς με δύο μάρτυρες
  110. Όχι
  111. Όχι
  112. Ναι
  113. Ελαιόδεντρα
  114. Όλα έπαιρναν την ίδια προίκα
  115. Όχι ποτέ
  116. Η προίκα της μητέρας μεταβιβαζόταν ως προίκα στις κόρες της. Αν είχε μόνο γιούς την μοιραζόταν μετά θάνατον
  117. Πάντοτε βοηθούσαν οι αδελφές στην προίκιση των κοριτσιών
  118. Όχι
  119. Αν μια γυναίκα πέθαινε άτεκνη η μισή προίκα επιστρεφόταν στην οικογένειά της και η άλλη μισή παρέμενε στον άνδρα της
  120. Όχι
  121. Δεν γνωρίζουμε
  122. Ύστερα από τον θάνατο των γονέων τα αγόρια έπαιρναν το μερίδιο της πατρικής περιουσίας που τους αναλογούσε.
  123. Όλα τα αγόρια της οικογενείας κληρονομούσαν ίσα μερίδια
  124. Κατά κανόνα και τα κορίτσια ίσο μερίδιο έπαιρναν
  125. Η μεταβίβαση της περιουσίας γινόταν παλαιότερα προφορικά και αργότερα με διαθήκη
  126. Το μοίρασμα δεν γινόταν με λαχνό αλλά ο γέρος κανόνιζε
  127. Στην πρώτη περίπτωση αυτή στη γυναίκα αναλογούσε όλη η περιουσία
  128. Αν δεν υπήρχαν παιδιά ήταν υποχρεωμένη η γυναίκα να δώσει τη μισή περιουσία του ανδρός της στο πεθερό της
  129. Τον κληρονομούσαν οι κόρες του
  130. Ένα παιδί μπορούσε να κληρονομήσει τον αδελφό του πατέρα του εαν δεν είχε παιδιά όχι όμως τον αδελφό της μάνας του
  131. Ένα ζευγάρι αποφάσιζε να υιοθετήσει ένα παιδί αν δεν είχε καθόλου παιδιά
  132. Προτιμούσαν παιδιά αδελφών
  133. Ένα υιοθετημένο παιδί είχε τα ίδια κληρονομικά διακιώματα