Υπήρχαν δύο εκκλησίες, η πρώτη από αυτές χτίστηκε περίπου το 1820.
Οι εκκλησίες υπάγοντνα στο πατριαρχείο και δεν ήταν οικογενειακές.
Ένα (1)
Γεωργία και κτηνοτροφία.
Δημητριακά.
Όλα τα παραγόμενα προϊόνταν προορίζονταν για αυτοκατανάλωση.
Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες.
Ήταν τσιφλίκι
Οι τσιφλικούχοι πλήρωναν τους καλλιεργητές με είδος κυρίως (προϊόντα δημητριακά).
Όχι
Ο μεγαλύτερος κλήρος ήταν 40 στρέμματα.
Όλοι σχεδόν οι εντόπιοι είχαν κλήρο 40 στρεμ. Οι κουτσόβλαχοι είχαν ιδιοκτησίες.
Περίπου 30 στρέμματα
Ναι (κυρίως νομαδική)
Μετά τον Β' πόλεμο.
Ναι περίπου 3- 4. Όχι δεν υπάρχουν σήμερα.
Όχι
Όχι
Όχι
Το χωριό διοικούντνα από τοπικούς άρχοντες που εκλέγονταν από τους πιο πλούσιους και επιφανείς.
Σε δύο: α) ιδιοκτήτες γης ή τους ιδιοκτήτες κοπαδιών προβάτων. Β) Υπάλληλοι (εργάτες - βοσκοί).
Ναι. Οι κάτοικοι πρόσφεραν την προσωπική τους εργασία (οι άνδρες) για δενδροφυτεύσεις, χτίσιμο σχολείων κλπ.
Η προσωπική εργασία ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες. Οι γυναίκες δεν συμμετείχαν.
Όποιος δεν πρόσφερε προσωπική εργασία πλήρωνε κάτι σαν πρόστιμο.
Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο κυρίως στο αλώνισμα των σιτηρών και στο κούρεμα των προβάτων.
Η αλληλοβοήθεια ίσχυε και σε άλλες περιπτώσεις π.χ. χτίσιμο σπιτιών, συμμετοχή σε έξοδα γάμου φτωχών κοριτσιών κλπ.
Όχι. Η αλληλοβοήθεια ήταν ανεπτυγμένη μεταξύ οικογενειών και όχι ατόμων χωριστά.
Οι οικογένειες ήταν μεγάλες. Ζούσαν μαζί ο άνδρας με τη γυναίκα και τα παιδιά τους, καθώς και τα παντρεμένα αδέλφια με τα παιδιά τους και ο παππούς με τη γιαγιά. Τα μέλη της οικογένειας ήταν πάνω από 7-8 άτομα.
Πατέρα ή μπαμπά - μητέρα ή μάνα.
Παππού -πάππο
Γιαγιά - μπάμπω
Παππού -πάππο
Γιαγιά - μπάμπω
Ονομαστική προσφώνηση
Ονομαστική προσφώνηση
Ονομαστική προσφώνηση
Ονομαστική προσφώνηση
Μπέπμπε (βλάχικα)
Ονομαστική προσφώνηση
Θείο, λαλέ (βλάχικα)
Θεία, τέτα (βλάχικα)
Θείο και θεία, λάλε και τέτα (βλάχικα).
Ονομαστική προσφώνηση
Ονομαστική προσφώνηση
Όχι
Δεν υπάρχει ιδιαίτερη ονομασία.
Δίδυμα
Συμπέθερους.
Πατέρα
Μητέρα
Κουνιάδο - κουνιάδα
Πατέρα - παππού (αν ήταν ηλικιωμένος)
Μητέρα - γιαγιά (αν ήταν ηλικιωμένη)
Κουνιάδο - κουνιάδα
Γαμπρέ
Γαμπρέ
Γαμπρέ
Νύφη
Νύφη
Ονομαστική προσφώνηση
Στο πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού από τον πατέρα. Στο πρώτο κορίτσι έδιναν το όνομα της γιαγιάς από τον πατέρα. Στα υπόλοιπα παιδιά έδιναν τα ονόματα του παππού και της γιαγιάς από μητέρα. Σε καμία.
Οι γυναίκες ασχολούνταν μόνο με τις δουλειές του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών. Οι εξωτερικές δουλειές γινόταν από τους άνδρες.
Βοηθούσαν στη συγκομιδή.
Επεξεργασία των γαλακτομικών.
Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες
Τις δουλειές στο ύπαιθρο (καλλιέργεια των αγρών, εκτροφή των ζώων), χτίσιμο και όσες είχαν σχέση με δημόσιες υπηρεσίες.
Μόλις μπορούσαν (ανεξάρτητα από την ηλικία). Εξωτερικές δουλειές τα αγόρια και τις δουλειές του σπιτιού τα κορίτσια.
Πρώτα παντρευόταν όλα τα κορίτσια και μετά τα αγόρια.
Κανονική ηλικία γάμου για τις γυναίκες ήταν από 18 χρονών και πάνω και για τους άντρες μετά το στρατιωτικό. Η γυναίκα δεν ήταν επιτρεπτό να είναι μεγαλύτερη από τον άντρα και αν ποτέ συνέβαινε το ζευγάρι γινόταν αντικείμενο χλευασμού.
Συνήθως ο γαμπρός και η νύφη ήταν από το ίδιο χωριό. Αν όχι από τα γειτονικά.
Στο πατρικό του γαμπρού.
Όλα τα αγόρια μιας οικογένειας μαζί με τις οικογένειές τους ζούσαν στο πατρικό σπίτι, εργάζοντνα, έτρωγαν μαζί, κοιμόταν κάτω από την ίδια στέγη αρχηγός της οικογένειας ήταν ο πατέρας ή αν δεν ζούσε, ο μεγαλύτερος αδερφός.
Ναι
Τα αδέρρφια χώριζαν όταν γίνοντνα πολλοί και δεν τους χωρούσε το σπίτι. Οι λόγοι που μπορούσαν να επισπεύσουν το χωρισμό ήταν οι διαφωνίες που αναπτύσσονταν ανάμεσα στις οικογένειες.
Οι γονείς έμεναν με το μικρότερο γιό.
Όταν δεν είχε γιό.
Συνήθως όχι
Σώγαμπρο έπαιρναν για το μικρότερο κορίτσι.
Η περιουσία μοιραζόταν στις κόρες παίρνοντας όμως μεγαλύτερο μερίδιο η κόρη για την οποία είχαν πάρει το σώγαμπρο.
Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του και τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα τους.
Δύο άτομα δεν μπορούσαν να παντρευτούν μεταξύ τους όταν ήταν πρώτα ξαδέρφια. Τέτοια περίπτωση δεν υπήρξε στο χωριό μας.
Ναι
Όχι εφ' όσον δεν υπήρχε στενός βαθμός συγγένειας.
Σπάνιες. Λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων ή επειδή κάποιος από τους δύο είχε μια ανίατη αρρώστια.
Ο νονός του γαμπρού.
Συνήθως όλα τα παιδιά μιας οικογένειας είχαν τον ίδιο νονό.
Φίλος ή συγγενής.
Επιτρεπόταν αλλά συνήθως το απέφευγαν.
Όχι, γιατί θεωρούνταν πνευματικά αδέρφια.
Από στενή φιλία.
Οι ίδιες που είχαν και προς τα πραγματικά τους αδέρφια.
Γυναίκα με γυναίκα, ναι.
Ναι
Γινόταν και προφορικά και με προικοσύμφωνα.
Όχι
Οι συμπεθέροι.
Ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας
Ναι, αλλά όχι επιπλωμένο.
Συνήθως στο χωριό.
Ναι
Ζώα, ναι
Η πιο άσχημη έπαιρνε το μεγαλύτερο μερίδιο.
Όχι
Όχι
Μόνο στις περιπτώσεις θανάτου του πατέρα.
Ναι
Παρέμενε στον άντρα της.
Όχι
Ανάλογα με τις περιστάσεις
Το μικρότερο αγόρι κληρονομούσε συνήθως το μεγαλύτερο μερίδιο μιας και οι γονείς έμενα μαζί τους.
Ήταν μικρότερο από το μερίδιο των αγοριών.
Η μεταβίβαση της περιουσίας γινόταν με διαθήκη.
Δεν γινόταν με λαχνό.
Λιγότερο από το μερίδιο των παιδιών.
Κανένας
Τον κληρονομούσαν οι κόρες του.
Όχι
Ένα ζευγάρι αποφάσιζε να υιοθετήσει παιδί στην περίπτωση που δεν είχε δικά του.
Προτιμούσαν τα παιδιά των αδελφών.
Τα ίδια με το κανονικό.
Παλαιόκαστρο Θεσσαλονίκης - Identifier: 119838
Internal display of the 119838 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)