- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Ξηροχώρι
- 681
- Ξηροχωρίου Θεσσαλονίκης
- Θεσσαλονίκης
- Θεσσαλονίκης
- Γιόρδενο
- Το χωριό κατοικείται από : 1. Μικρασιάτες 75% 2. Πόντιους 1% 3. Σαρακατσάνους 23% 4. Θράκες 1%
- Οι Σαρακατσάνοι παλαιότερα αλλά και σήμερα κατοικούν σε ιδιαίτερους οικισμούς (μαχαλάδες).
- 1. Ελληνική με ιδιοματικά στοιχεία (Καραμανλίδικη, Μιστιώτη) 2. Τούρκικη.
- Μια (1). Κτίστηκε το έτος 1810.
- Η εκκλησία ανήκε αρχικά στους Βουλγάρους από τους οποίους κτίστηκε και αργότερα περιήλθε στην Κοινότητα.
- Ένα (1)
- Το έτος 1934
- Γεωργία και κτηνοτροφία.
- Δημητριακά, βαμβάκι, αμπέλια, μποστάνια, σουσάμι.
- Για αυτοκατανάλωση προορίζοτναν μέρος των δημητριακών. Τα υπόλοιπα, δηλ. δημητριακά, βαμβάκι, προϊόνταν αμπελώνων, σουσάμι και προϊόντα μποστανιών για εμπόριο.
- Αποκλειστικά τα δημητριακά (κυρίως σίτος).
- Αρχικά ηταν Εβρέϊκο τσιφλίκι. Αργότερα αγοράστηκε και ήταν τσιφλίκι του Σαρακαστάνου Φλώρου.
- Οι καλλιεργητές εργαζόταν και έπαιρναν μόνο όσα έπρεπε ίσα - ίσα που να ζούν.
- Το 1929 - 30 δώθηκαν κλήροι των 45, 57 και 66 στρεμμάτων. Μεγάλος κλήρος εθεωρείτο των 100 στρεμμάτων και άνω.
- Κανείς δεν είχε πάνω από 66 στρέμματα.
- Τα 40 στρέμματα
- Ναι
- Μετά το 1940
- Υπήρχαν του Τίμου Κων/νου με 2.000 πρόβατα, Σούμρου Μήτσου με 1.500 πρόβατα, Λούκα Γεωργίου με 1.000 πρόβατα. Σήμερα δεν υπάρχουν.
- Δεν υπάρχει καθόλου αλιεία.
- Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες.
- Από το 1924 εως 1947 το χωριό υπαγόταν κοινοτικά στο χωριό Παλαιό Αγιονέρι Ν. Κιλκίς. Από το 1940 υπαγόταν μόνο εκλογικά στην Κοινότητα Νέος Μεσημβριός Θεσ/νίκης εως το 1942. Σήμερα αποτελεί από το 1947 και μετα συνέχει ανεξάρητη κοινότητα με στοιχεία αναγνωρίσεως της κοινότητας Ξηροχωρίου Β.Δ. 22-5-1947 ΦΕΚ Α' 142/1947 (Προήλθε από την Κοινότητα Π. Αγιονερίου Κιλκίς).
- Πλήρωναν το 3% της γεωργικής τους παραγωγής φόρο στην Κοινότητα. Αυτό γινόταν με ένορκο βεβαίωση κάθε κατοίκου - παραγωγού ενωπίον της κοινότητος. Η ένορκη βεβαίωση ήταν γραπτή.
- Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις.
- Ναι. Η κοινότητα υποχρέωνε σε προσωπική εργασία 7 εως 10 ημερών τον κάθενα για κάθε χρόνο, για κατασκευή κοινωτικών έργων.
- Ναι, ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή για όλους τους άνδρες ηλικίας 20 - 50 ετών. Οι γυναίκες συμμετείχαν όχι όμως υποχρεωτικά.
- Αν κάποιος αρνιόταν να συμμετάσχει τον τιμωρούσαν με ένταλμα πληρωμής της προσωρινής εργασίας που δεν προσέφερε.
- Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στις οικογένειες της κοινότητας, κυρίως στις επείγουσες γεωργικές εργασίες, όπως π.χ. τρύγος, θέρος, αλώνισμα, όργωμα.
- Γενικά η αλληλοβοήθεια ίσχυε σε όλες τις εργασίες που απαιτούσαν πολύ χρόνο.
- Ναι. Κυρίως στις γεωργικές δουλειές, θέρος, αλώνισμα, συγκομιδή σοδειάς γενικά.
- Την κάθε οικογένεια αποτελούσαν συνηθως ο άνδρας με τη σύζυγό του, τα ελεύθερα παιδιά του, τα έγγαμα αγόρια με τις συζύγους τους και τα παιδιά τους. Τα έγγαμα αγόρια με τη σύζυγο και τα παιδιά τους αποχωρούσαν από το σπίτι αναλόγως των οικονομικών, συνήθως μετά 7 - 10 χρόνια γάμου.
- Τον πατέρα "τέτα" και τη μητέρα "μαμά".
- "παππού"
- "κάκα"
- "παππού"
- "γιαγιά"
- "εγγόνια" στο όνομά τους
- "εγγόνια" στο όνομά τους
- "αδερφός" στο όνομά του
- "αδερφή" στο όνομά της
- Όχι
- Όχι
- "αδέρφια" στο όνομά τους
- "Λούβα"
- "ιζιά"
- Τον αδερφό "νταπ", την αδελφή "θεία"
- "Ανήψια" στο όνομά τους
- Το αγόρι "Παιδί" το κορίτσι "κόρη"
- Όχι
- "παραπαίδι"
- "κίτσια"
- "συμερώ"
- "πεχερό"
- "πεχερά"
- Τον αδελφό "μπασιά" την αδελφή "ιζιά"
- "πεχερό"
- "πεχερά"
- Τον αδελφό "γαϊντσιο", την αδελφή "μπαλτούζα"
- "ένιστα"
- "ένιστα"
- "ένιστα"
- "νύφη"
- "νύφη"
- Ο σύζυγος τη σύζυγο "Κορέσ" ή "Έ …" και η σύζυγος το σύζυγο "άντρα" ή "Ε …"
- Στο πρώτο αγόρι της οικογένειας έδιναν το όνομα του παππού από τον πατέρα και στο πρώτο κορίτσι της γιαγιάς από τον πατέρα. Ακολουθούσαν τα ονόματα από τους γονείς της μητέρας. Ο νονός δεν μπορούσε να δώσει όποιο όνομα ήθελε ο ίδιος
- Οι γυναίκες απολάμβαναν την ανατροφή των παιδιών, τη φροντίδα του σπιτιού, κουβαλούσαν ξύλα, νερό, φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα, έβοσκαν ζώα, κουβαλούσαν πέτρα, ξύλα, λάσπη, και γενικά οικοδομικά υλικά για το κτίσημο σπιτιών και αποθηκών, όργωναν με αλέτρι, θέριζαν, αλώνιζαν. Γενικά έκαναν οποιαδήποτε δουλειά εκτός του κτίστη.
- Όργωμα, σπορά, συγκομοιδή βαμβακιού, θέρισμα, αλώνισμα, κλαδεμα αμπελιών, πάτημα σταφυλιών και γενικά κάθε γεωργική δουλειά.
- Φρόντισμα οικόσιτων ζώων, βοσκή ζώων (νομαδιακή βοσκή), άρμεγμα, κούρεμα προβάτων, πήξη γάλατος για τυρί, καθάρισμα σταύλων και μαντριών.
- Το κτίσιμο οικιών, σταύλων, βοηθητικών χώρων.
- Από την ηλικία των 10 περίπου ετών. Οι δουλειές γινόταν χωρίς διάκριση των αγοριών και κοριτσιών.
- Τα παιδιά παντρεύοντνα κλιμακωτά από το μεγαλύτερο προς το αμέσως επόμενο μέχρι το τελευταίο, αδιάκριτσα με το φύλο.
- Για γυναίκα κανονική ηλικία γάμου θεωρούσαν την ηλικία των 18 χρονών. Για άνδρα των 20 χρονών. Ήταν επιτρεπτό και συνηθισμένο η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα.
- Η συνήθεια ήταν ο γαμπρός και η νύφη να είναι της ίδιας φυλής (π.χ. Σαρακατσάνοι, Μικρασιάτες, κλπ.) άσχετα από την καταγωγή τους από πιο χωριό ήταν.
- Στο πατρικό του γαμπρού.
- Όλα τα αγόρια μιας οικογένειας, όταν παντρεύονταν, συνήθως έφερναν τις γυναίκες τους στο πατρικό τους. Ζούσαν όλοι μαζί. Εργάζονταν όλοι, έτρωγαν μαζί, κοιμόντουσαν κάτω από την ίδια στέγη. Μόνο όταν τους επέτρεπαν τα οικονομικά τους έκτιζαν σιγά σιγά σπίτι για το κάθε παιδί από το κοινό τους συνήθως ταμείο. Το κάθε παιδί με τη γυναίκα του και τα παιδιά του "χώριζε" μετά 7 - 10 περίπου χρόνια από το γάμο του και αποτελούσε ανεξάρτητη οικογένεια.
- Ναι. Σπάνια τη χώριζαν και αυτό συνήθως μετά το θάνατο του πατέρα.
- Όταν γινότα πολλοί και δεν χωρούσε το σπίτι. Συνήθως μετά όμως το θάνατο του πατέρα. Ο οικονομικός παράγοντας σπάνια μπορούσε να επισπεύσει το χωρισμό των αδελφών.
- Ο μικρότερος γιός πάντα. Αν δεν υπήρχε γιός τότε η μικρότερη κόρη.
- Αν δεν είχε αγόρια ή ένα μόνο κορίτσι.
- Όχι
- Συνήθως στο μικρότερο. Όχι όμως πάντα.
- Αν μια οικογένεια έπαιρνε σώγαμπρο η περιουσία μοιραζόταν συνήθως εξ ίσου στα κορίτσια μετά τον θάνατο του πατέρα. Ο πεθερός δεν ήταν υποχρεωμένος να γράψει στο όνομα του γαμπρού μέρος της περιουσίας του. Πολλές φορές όμως το έκανε πρόθυμα.
- Ο γαμπρός δεν έπαιρνε το όνομα (επώνυμο) του πεθερού. Τα παιδιά έπαιρναν το όνομα του γαμπρού.
- Δεν μπορούσαν να παντρευτούν, λόγω συγγένειας μέχρι τέταρτα ξαδέρφια. Δεν υπήρξε ποτέ γάμος στο χωριό μεταξύ πρώτων εξαδέλφων.
- Ναι υπήρχε κώλυμα. Δεν έδινε άδεια η εκκλησία.
- Ναι, δεν μπορούσαν.
- Όχι, δεν υπήρξαν περιπτώσεις διαζυγίων.
- Ο νονός του γαμπρού.
- Όλα τα παιδιά μιας οικογένειας είχαν τον ίδιο νονό.
- Προτιμούσαν μόνο τους συγγενείς του νονού, άσχετα αν ήταν πλούσιος ή με την κοινωνική του θέση.
- Απαγορευόταν
- Όχι
- Όχι
- Προφορικά, αν και θεσμός προίκας δεν υπήρχε. Για τις ελάχιστες περιπτώσεις γινόταν προφορικά.
- Δεν υπήρχε
- Δεν έπαιρνε χρήματα.
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Όχι, πάντα τα ίδια.
- Όχι
- Όχι δεν μεταβιβαζόταν η προίκα της μητέρας στις κόρες, ούτε στους γιούς.
- Ναι και οι αδελφοί εκτός από τον πατέρα προσέφεραν στην προίκιση των κοριτσιών της οικογένειας. Δεν ανέβαινε μόνο στις περιπτώσεις θανάτου του πατέρα αυτό.
- Όχι
- Παρέμενε στον άνδρα της.
- Ναι. Ο γαμπρός, υπήρχε η συνήθεια να δίνει στον πεθερό πριν από το γάμο 750 δρχ. Η προσφορά αυτην λεγόταν "Γιολούχ".
- Ο γαμπρός
- Λίγο προ του γάμου την ίδια μέρα που θα γινόταν το μυστήριο, στο σπίτι του πεθερού.
- Την έπαιρνε αποκλεστικά ο πεθερός για την οικογένειά του.
- Όχι
- Μετά το θάνατο του πατέρα συνήθως. Πολλές φορές όμως ανάλογα με τις περιστάσεις.
- Συνήθως όλοι ίσα μερίδια.
- Τα κορίτσια δεν έπαιρναν προίκα, ούτε κληρονομικά μερίδια.
- Προφορικά.
- Εφόσον ζούσε ο πατέρας το μοίρασμα γινόταν την κληρονομιάς σύμφωνα με την επιθυμία του πατέρα και μόνο στα αγόρια. Με λαχνό γινόταν σπάνια μετά τον θάνατο του πατέρα, μόνο μεταξύ αγοριών και εφ όσον ο ο πατέρας δεν είχε αποφασίσει και δηλώσει προφορικά στους γιούς για το μερίδιό τους, όταν ζούσε.
- Αν πέθαινε πρώτα ο σύζυγος, μοιραζόταν αναλογικά η περιουσία με το σύνολο γυναίκας και αριθμού παιδιών. Π.χ. γυναίκα με 4 παιδιά έπαιρνε το 1/5 της περιουσίας.
- Αν δεν υπήρχαν παιδιά κανείς δεν είχε κληρονομικά δικαιώματα όσο ζούσε η γυναίκα.
- Οι κόρες.
- Ναι μπορούσε και τις δύο περιπτώσεις
- 1. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά 2. Αν είχε μόνο κορίτσια υιοθετούσε αγόρι.
- Των αδελφών. Αν δεν υπήρχαν αδέλφια άλλων συγγενών.
- Τα ίδια με όλα τα παιδιά μιας οικογένειας.