Ευκαρπία Θεσσαλονίκης

Ευκαρπία Θεσσαλονίκης

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Ευκαρπία Θεσσαλονίκης
  4. 669
  5. Ευκαρπίας
  6. Θεσσαλονίκης
  7. Άνω Λεμπέτ ή (και) Λεμπετάκι.
  8. Κυρίως από πρόσφυγες Μικρασιάτες, λίγους Θρακιώτες και Βλάχους (αρκετούς). Λίγους Πόντιους.
  9. Λίγοι Θρακιώτες, αρκετοί Βλάχοι, ελάχιστοι Πόντιοι και λίγοι Μωαμεθανοί.
  10. Όχι
  11. Οι Μικρασιάτες την τούρκικη, οι Βλάχοι την βλάχικη και την ελληνική. Οι λοιποί τα ιδιώματά τους.
  12. Μια του Αγίου Γεωργίου. Ο Ι.Ν. χτίστηκε το 1925 και ξαναχτίστηκε το 1949.
  13. Στο χωριό. Υπήρχε (και υπάρχει) μια μικρή μονή (της Αγ. Τριάδος) ανήκουσα στην μοναχή Συγκλητική. Τελευταία περιήλθε στην Ιερ. Μητρόπολη της περιοχής.
  14. Κανένα, έθαβαν όπου τύχαινε.
  15. Το 1925
  16. Γεωργία, κτηνοτροφία, λίγη αμπελουργία, εργάτες σε ξένες βιοτεχνίες περιοχής, μεταφορές (αγώγια).
  17. Γεωργία: λαχανικά, δημητριακά, όσπρια, σουσάμι.
  18. Για εμπόριο: δημητριακά, λαχανικά. Για αυτοκατανάλωση: σταφύλια, κτηνοτροφικά.
  19. Λίγα σιτηρά.
  20. Ήταν τσιφλίκι που μετά το 1922 εποικίσθηκε από πρόσφυγες έξω και έσω ελλαδικούς.
  21. Τσιφλικάς Τούρκος μπέης που έφυγε με την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923.
  22. Έκταση 1.200 στρεμ. Από Δ.Α.Π. αγοράσθηκαν από κοινότητα. Άλλου είδους εθνικές γαίες, όχι.
  23. Από 33 1/2 στρέμματα και άνω.
  24. Περίπου 80 οικογένειες.
  25. Είναι 10 στρεμ. Οι περισσότεροι έχουν πουλήσει αγροκτήματά τους σε βιοτεχνίες περιοχής.
  26. Ναι, πρόβατα, γίδια και αγελάδια.
  27. Οικόσιτη, από 1923 εως 1960. Τώρα αρκετά περιορισμένη.
  28. Υπήρχαν 15. Σήμερα 8.
  29. Όχι
  30. Ταπητουργεία, υφαντουργεία από 1923 - 1965. Υφαντουργεία και τώρα (1945) … Στα χρόνια της κατοχής (1941-1944) παραγωγή πετιμεζιού από μαύρη σταφίδα (αγοραστή).
  31. Τώρα βιοτεχνία για φλοκάτες, έπιπλα κλπ.
  32. Όχι
  33. Πλήρωναν 10% επί της ετήσιας παραγωγής γεωργ. Προϊόντων στην νεοϊδρυθείσα (1934) κοινότητα Ν. Ευκαρπίας.
  34. Ναι, και στην Ν. Ευκαρπή, μέχρι και το 1974 περίπου. Για χτίσιμο σχολείου, κατασκευή δρόμων και εκκλησίας.
  35. Ναι, από 18 - 60 ετών για 5 ημέρες ετησίεως, για γυναίκες όχι.
  36. Τιμωρία χρηματική με βάση το τρέχον ημερομίσθιο. Πληρωμή με έκδοση εντάλματος.
  37. Μόνο μεταξύ συγγενών στο θέρος και τον τρύγο.
  38. Όχι
  39. Οι γυναίκες μόνο στις κοινωνικές εκδηλώσεις (βαφτήσια κλπ.)
  40. Συνήθως 5 μέλη: γονείς, παιδιά, παππούς, γιαγιά (ο πατέρας του άνδρα και η μητέρα, συνήθως).
  41. Του πατέρα: μπαμπά - μητέρα: ανά μου
  42. Μπεούκ - μπαμπά
  43. Μπεούκ ανά
  44. Μπεούκ - μπαμπά
  45. Μπεούκ ανά
  46. Τορούν
  47. Τορούν
  48. Τον μεγάλο : αγά ή πασά. Τα μικρά: κιουτσούη, μπαμπή.
  49. Μεγάλη αδελφή: τατά.
  50. Νταή
  51. Νταή
  52. Με το όνομά τους
  53. Το αγόρι: ογλούμ, το κορίτσι: κουζούμ.
  54. Πρωτότοκο αγόρι: ίλη Τσοτζουκ (ίλη ογλούμ) Πρωτότοκο Κορίτσι: ίλη κουζούμ, Υστερότοκο αγόρι: έγη ογλούμ κορίτσι: έγη κουζούμ.
  55. Βε μπουμπα βέ ανά
  56. Εκίζ
  57. Τουγκιούρ
  58. Γκαϊν τατά
  59. Γκαϊν ανά
  60. Γκαϊνώμ - παλτούζα
  61. Γκαϊνούμ - παλτούζα
  62. Γκιουβέ
  63. Γκιουβέ
  64. Ενιότα
  65. Γκελίν Κούζ
  66. Γκελίν Κούζ
  67. Καρίμα - κοτζάμ
  68. Προτεραιότητα: ονόματα παππού - γιαγιάς από πατέρα, τα επόμενα από γυναίκα ή κουμπάρου επιλογή. Σε περιπτώσεις διαφωνίας: διαλογή νουνού ή καπά του γονιού.
  69. Οι άντρες κυρίως ελεύθεροι επαγγελματίες. Οι γυναίκες νοικοκυρές και εργάτριες σε ταπητουργεία.
  70. Μεγάλη η συμμετοχή των γυναικών στη βιοτεχνία (ιδίως ταπητουργία, υφασματουργία) τόσο στο Ουσάκ όσο και στη Ν. Ευκαρπία.
  71. Εμπόριο, ξυλουργική.
  72. Τα κορίτσια από 12 ετών περίπου. Τα αγόρια από 14 ετών περίπου. Τα κορίτσια με ανέμη έκαναν μασούρια (κουβάρια) και άλλες βοηθ. Εργασίες. Τα αγόρια τσιράκια στις επαγγελματίες για 5 - 6 μήνες.
  73. Πρώτα έπρεπε να παντρευτούν όλα τα κορίτσια (πλην όσων δεν ήταν για παντρειά).
  74. Για κορίτσια : μετά τα 16 Για αγόρια: μετά τα 20. Οι άντρες πάντα να είναι πιο μεγάλοι από τις γυναίκες τους.
  75. Από το ίδιο χωιρό, γιατί στα πέριξ δεν υπήρχαν Χριστιανοί πολλοί. Σπάνιες οι ξενόφερτες γυναίκες.
  76. Άλλοτε εγκαθίστατο στο πατρικό (μοναχογιοί) του γαμπρού. Άλλοτε στο της νύφης (μοναχοκόρης). Άλλοτε νοίκιαζε ή σε ιδιόκτητο του γαμπρού. Για το σώγαμπρο ήταν προίκα της νύφης.
  77. Ενίοτε γινόταν. Ζούσαν όλοι μαζί με πατριαρχική οργάνωση.
  78. Ναι
  79. Όλες οι περιπτώσεις δυνατές. Επίσπευση χωρισμού λόγω αδιαχώρητου ή φιλονικιών.
  80. Συνήθως έμεναν στο πατρικό ο υστερότοκος γιός ή κόρη, ενιότε επιλογή γονιών για το ποιος θα μείνει μαζί τους.
  81. Όταν υπήρχε μοναχοκόρη ή ορφανή ή μεγάλη περιουσία, ελκυστική.
  82. Σε περίπτωση αισθηματικού δεσμού.
  83. Σώγαμπρος για το μικρότερο κορίτσι.
  84. Ενίοτε με αχαρτίη, παρουσία της δημογεροντίας.
  85. Αλλαγή επωνύμου: όχι. Τα παιδιά: το πατρικό της επώνυμο.
  86. Ποτέ δεν επιτρεπόταν τέτοιος γάμος
  87. Όχι
  88. Ναι, σε περίπτωση απλής συνωνυμίας
  89. Σε περίπτωση μοιχείας ναι. Και με διαζευκτήριο από Δεσπότη.
  90. Ο νονός του γαμπρού πάντα ή ο γιός του ή η κόρη του.
  91. Το πρώτο ο κουμπάρος. Αν ήταν εύπορος και τα επόμενα αλλιώς όχι.
  92. Συγγενείς και φίλοι κατά προτίμηση, πλούσιοι και κοινωνικά ανώτεροι δεν υπήρχαν, αφού όλοι ήταν πρόσφυγες.
  93. Όχι
  94. Όχι "Κάθε οικογένεια έκανε για το παιδί της ότι μπορούσε".
  95. Προφορικά "άτυπα"
  96. Λίρες (πενώλιρα, κλπ.) για "ενθύμιο".
  97. Τα τελευταία χρόνια.
  98. "Προσπαθούσε η μάνα, συνήθως να δώσει εξ ίσου σε όλα τα παιδιά της, αλλά η καπάτσα άρπαξε τα περισσότερα κάποτε".
  99. Όχι
  100. Όχι
  101. Ναι, πάντα ιδίως οι εύποροι.
  102. Τελευταία ναι. "Εγώ δεν είμαι από κείνον τον πατέρα και τη μητέρα;" έλεγε πριν ή μετά το θάνατο των γονιών τους.
  103. Η προίκα παρέμενε στον άντρα.
  104. Όχι
  105. Μετά το θάνατο και των δύο γονέων.
  106. Οι γονείς φρόντιζαν για ίσα μερίδια. Ενίοτε οι καπάτσοι έπαιρναν περισσότερα.
  107. Ίσο μερίδιο αγόρια και κορίτσια πλην εξαιρέσεων.
  108. Προφορικά, και άτυπη.
  109. Ενίοτοε και με λαχνό (σε περίπτωση ασυμφωνίας).
  110. Ίσα μερίδια παιδιών και μητέρας τους.
  111. Κανείς
  112. Μόνο οι κόρες του.
  113. Ναι και στις δύο περιπτώσεις.
  114. Υιοθεσία σε περίπτωση ατεκνίας και σε μεγάλη ηλικία. Ενίοτε υιοθεσία συγγενικού παιδιού ("ψυχοπαίδι") έστω και με ύπαρξη τέκνων.
  115. Συνήθως αδελφών, στενών συγγενών.
  116. Όλα δικά του, έστω και "άτυπα".