- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Ευκαρπία Θεσσαλονίκης
- 669
- Ευκαρπίας
- Θεσσαλονίκης
- Άνω Λεμπέτ ή (και) Λεμπετάκι.
- Κυρίως από πρόσφυγες Μικρασιάτες, λίγους Θρακιώτες και Βλάχους (αρκετούς). Λίγους Πόντιους.
- Λίγοι Θρακιώτες, αρκετοί Βλάχοι, ελάχιστοι Πόντιοι και λίγοι Μωαμεθανοί.
- Όχι
- Οι Μικρασιάτες την τούρκικη, οι Βλάχοι την βλάχικη και την ελληνική. Οι λοιποί τα ιδιώματά τους.
- Μια του Αγίου Γεωργίου. Ο Ι.Ν. χτίστηκε το 1925 και ξαναχτίστηκε το 1949.
- Στο χωριό. Υπήρχε (και υπάρχει) μια μικρή μονή (της Αγ. Τριάδος) ανήκουσα στην μοναχή Συγκλητική. Τελευταία περιήλθε στην Ιερ. Μητρόπολη της περιοχής.
- Κανένα, έθαβαν όπου τύχαινε.
- Το 1925
- Γεωργία, κτηνοτροφία, λίγη αμπελουργία, εργάτες σε ξένες βιοτεχνίες περιοχής, μεταφορές (αγώγια).
- Γεωργία: λαχανικά, δημητριακά, όσπρια, σουσάμι.
- Για εμπόριο: δημητριακά, λαχανικά. Για αυτοκατανάλωση: σταφύλια, κτηνοτροφικά.
- Λίγα σιτηρά.
- Ήταν τσιφλίκι που μετά το 1922 εποικίσθηκε από πρόσφυγες έξω και έσω ελλαδικούς.
- Τσιφλικάς Τούρκος μπέης που έφυγε με την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923.
- Έκταση 1.200 στρεμ. Από Δ.Α.Π. αγοράσθηκαν από κοινότητα. Άλλου είδους εθνικές γαίες, όχι.
- Από 33 1/2 στρέμματα και άνω.
- Περίπου 80 οικογένειες.
- Είναι 10 στρεμ. Οι περισσότεροι έχουν πουλήσει αγροκτήματά τους σε βιοτεχνίες περιοχής.
- Ναι, πρόβατα, γίδια και αγελάδια.
- Οικόσιτη, από 1923 εως 1960. Τώρα αρκετά περιορισμένη.
- Υπήρχαν 15. Σήμερα 8.
- Όχι
- Ταπητουργεία, υφαντουργεία από 1923 - 1965. Υφαντουργεία και τώρα (1945) … Στα χρόνια της κατοχής (1941-1944) παραγωγή πετιμεζιού από μαύρη σταφίδα (αγοραστή).
- Τώρα βιοτεχνία για φλοκάτες, έπιπλα κλπ.
- Όχι
- Πλήρωναν 10% επί της ετήσιας παραγωγής γεωργ. Προϊόντων στην νεοϊδρυθείσα (1934) κοινότητα Ν. Ευκαρπίας.
- Ναι, και στην Ν. Ευκαρπή, μέχρι και το 1974 περίπου. Για χτίσιμο σχολείου, κατασκευή δρόμων και εκκλησίας.
- Ναι, από 18 - 60 ετών για 5 ημέρες ετησίεως, για γυναίκες όχι.
- Τιμωρία χρηματική με βάση το τρέχον ημερομίσθιο. Πληρωμή με έκδοση εντάλματος.
- Μόνο μεταξύ συγγενών στο θέρος και τον τρύγο.
- Όχι
- Οι γυναίκες μόνο στις κοινωνικές εκδηλώσεις (βαφτήσια κλπ.)
- Συνήθως 5 μέλη: γονείς, παιδιά, παππούς, γιαγιά (ο πατέρας του άνδρα και η μητέρα, συνήθως).
- Του πατέρα: μπαμπά - μητέρα: ανά μου
- Μπεούκ - μπαμπά
- Μπεούκ ανά
- Μπεούκ - μπαμπά
- Μπεούκ ανά
- Τορούν
- Τορούν
- Τον μεγάλο : αγά ή πασά. Τα μικρά: κιουτσούη, μπαμπή.
- Μεγάλη αδελφή: τατά.
- Νταή
- Νταή
- Με το όνομά τους
- Το αγόρι: ογλούμ, το κορίτσι: κουζούμ.
- Πρωτότοκο αγόρι: ίλη Τσοτζουκ (ίλη ογλούμ) Πρωτότοκο Κορίτσι: ίλη κουζούμ, Υστερότοκο αγόρι: έγη ογλούμ κορίτσι: έγη κουζούμ.
- Βε μπουμπα βέ ανά
- Εκίζ
- Τουγκιούρ
- Γκαϊν τατά
- Γκαϊν ανά
- Γκαϊνώμ - παλτούζα
- Γκαϊνούμ - παλτούζα
- Γκιουβέ
- Γκιουβέ
- Ενιότα
- Γκελίν Κούζ
- Γκελίν Κούζ
- Καρίμα - κοτζάμ
- Προτεραιότητα: ονόματα παππού - γιαγιάς από πατέρα, τα επόμενα από γυναίκα ή κουμπάρου επιλογή. Σε περιπτώσεις διαφωνίας: διαλογή νουνού ή καπά του γονιού.
- Οι άντρες κυρίως ελεύθεροι επαγγελματίες. Οι γυναίκες νοικοκυρές και εργάτριες σε ταπητουργεία.
- Μεγάλη η συμμετοχή των γυναικών στη βιοτεχνία (ιδίως ταπητουργία, υφασματουργία) τόσο στο Ουσάκ όσο και στη Ν. Ευκαρπία.
- Εμπόριο, ξυλουργική.
- Τα κορίτσια από 12 ετών περίπου. Τα αγόρια από 14 ετών περίπου. Τα κορίτσια με ανέμη έκαναν μασούρια (κουβάρια) και άλλες βοηθ. Εργασίες. Τα αγόρια τσιράκια στις επαγγελματίες για 5 - 6 μήνες.
- Πρώτα έπρεπε να παντρευτούν όλα τα κορίτσια (πλην όσων δεν ήταν για παντρειά).
- Για κορίτσια : μετά τα 16 Για αγόρια: μετά τα 20. Οι άντρες πάντα να είναι πιο μεγάλοι από τις γυναίκες τους.
- Από το ίδιο χωιρό, γιατί στα πέριξ δεν υπήρχαν Χριστιανοί πολλοί. Σπάνιες οι ξενόφερτες γυναίκες.
- Άλλοτε εγκαθίστατο στο πατρικό (μοναχογιοί) του γαμπρού. Άλλοτε στο της νύφης (μοναχοκόρης). Άλλοτε νοίκιαζε ή σε ιδιόκτητο του γαμπρού. Για το σώγαμπρο ήταν προίκα της νύφης.
- Ενίοτε γινόταν. Ζούσαν όλοι μαζί με πατριαρχική οργάνωση.
- Ναι
- Όλες οι περιπτώσεις δυνατές. Επίσπευση χωρισμού λόγω αδιαχώρητου ή φιλονικιών.
- Συνήθως έμεναν στο πατρικό ο υστερότοκος γιός ή κόρη, ενιότε επιλογή γονιών για το ποιος θα μείνει μαζί τους.
- Όταν υπήρχε μοναχοκόρη ή ορφανή ή μεγάλη περιουσία, ελκυστική.
- Σε περίπτωση αισθηματικού δεσμού.
- Σώγαμπρος για το μικρότερο κορίτσι.
- Ενίοτε με αχαρτίη, παρουσία της δημογεροντίας.
- Αλλαγή επωνύμου: όχι. Τα παιδιά: το πατρικό της επώνυμο.
- Ποτέ δεν επιτρεπόταν τέτοιος γάμος
- Όχι
- Ναι, σε περίπτωση απλής συνωνυμίας
- Σε περίπτωση μοιχείας ναι. Και με διαζευκτήριο από Δεσπότη.
- Ο νονός του γαμπρού πάντα ή ο γιός του ή η κόρη του.
- Το πρώτο ο κουμπάρος. Αν ήταν εύπορος και τα επόμενα αλλιώς όχι.
- Συγγενείς και φίλοι κατά προτίμηση, πλούσιοι και κοινωνικά ανώτεροι δεν υπήρχαν, αφού όλοι ήταν πρόσφυγες.
- Όχι
- Όχι "Κάθε οικογένεια έκανε για το παιδί της ότι μπορούσε".
- Προφορικά "άτυπα"
- Λίρες (πενώλιρα, κλπ.) για "ενθύμιο".
- Τα τελευταία χρόνια.
- "Προσπαθούσε η μάνα, συνήθως να δώσει εξ ίσου σε όλα τα παιδιά της, αλλά η καπάτσα άρπαξε τα περισσότερα κάποτε".
- Όχι
- Όχι
- Ναι, πάντα ιδίως οι εύποροι.
- Τελευταία ναι. "Εγώ δεν είμαι από κείνον τον πατέρα και τη μητέρα;" έλεγε πριν ή μετά το θάνατο των γονιών τους.
- Η προίκα παρέμενε στον άντρα.
- Όχι
- Μετά το θάνατο και των δύο γονέων.
- Οι γονείς φρόντιζαν για ίσα μερίδια. Ενίοτε οι καπάτσοι έπαιρναν περισσότερα.
- Ίσο μερίδιο αγόρια και κορίτσια πλην εξαιρέσεων.
- Προφορικά, και άτυπη.
- Ενίοτοε και με λαχνό (σε περίπτωση ασυμφωνίας).
- Ίσα μερίδια παιδιών και μητέρας τους.
- Κανείς
- Μόνο οι κόρες του.
- Ναι και στις δύο περιπτώσεις.
- Υιοθεσία σε περίπτωση ατεκνίας και σε μεγάλη ηλικία. Ενίοτε υιοθεσία συγγενικού παιδιού ("ψυχοπαίδι") έστω και με ύπαρξη τέκνων.
- Συνήθως αδελφών, στενών συγγενών.
- Όλα δικά του, έστω και "άτυπα".