Βόνη

Βόνη

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Βόνη
  4. 616
  5. Βόνης
  6. Πεδιάδος Ηρακλέιου
  7. Ηρακλείου
  8. Στο Καστροφύλακα το 1583 γράφεται Vogni με 278 κατοίκους.
  9. Όχι. Έγιναν όμως μετά μετακήσεις πολλές από το οροπέδιο Λασιθίου. Το 1834 κατοικούσαν μόνο Τούρκοι.
  10. Δεν υπάρχουν.
  11. Μιλούσαν τη δίαλεκτο της ανατολικής Κρήτης.
  12. Τέσσερις. Το πότε κτίστηκαν είναι άγνωστο.
  13. Ανήκαν σ' όλους τους Χριστιανούς. Δεν ήταν οικογενιακές.
  14. 1
  15. Το 1900
  16. Καλλιέργειες των: ελιών, αμπελιού, σιτηρών, καπνου εκτροφή κατοικίδιων ζώων.
  17. Λάδι, κρασί, σταφίδα, επιτραπέζια σταφύλια, δημητριακά και κηπευτικά.
  18. Μέρος πήγαινε στο εμπόριο και μέρος για αυτοκατανάλωση.
  19. Τα ίδια προϊόντα. Οι νέες καλλιέργειες άρχισαν πριν 2 χρόνια.
  20. Κατά την Τουρκοκρατία ήταν χωριό Δερβίσηδων.
  21. Είχε δωρηθεί από το Σουλτάνο για τη συντήρηση του Τεμέ στο σημερινό Ηράκλειο (Αμπελόκηποι).
  22. Όχι
  23. Ναι
  24. Από παλιά
  25. Όχι
  26. Όχι
  27. Όχι
  28. Ναι υπήρχε κοινωτική οργάνωση και κοινοτικοί σύμβουλοι.
  29. Πλήρωναν και είδος και χρήμα στους Τούρκους.
  30. Κοινωνικές τάξεις δεν υπήρχαν. Διάκριση υπήρχε μεταξύ ντόπιων και προσφύγων από το Λασίθι μόνο ως προς την διάλεκτο.
  31. Ναι για δρόμους σχολεία και εκκλησίες.
  32. Πάνω από 20. Ήταν υποχρεωτική για τους άνδρες και προαιρετική για τις γυναίκες.
  33. Αν ήταν για εκκλησία όχι. Αν ήταν για κοινοτικό έργο ναι με το ανάλογο μεροκάματο.
  34. Ναι. Στις ελιές, στο τρύγο, στο θέρος.
  35. Στο χτίσιμο των σπιτιών. Στις κοινωνικές εκδηλώσεις γάμους, βαπτίσια κηδείες κλπ.
  36. Η αλληλοβοήθεια ήταν περισσότερο αναπτυγμένη μεταξύ των γυναικών στο θέρος στον τρύγο και στην προίκα.
  37. Αποτελούσαν οι γονείς και τα παιδιά, αλλά υπήρχαν και οικογένειες όπου είχαν παππού ή γιαγιά θείο ή θεία που ήταν μόνοι και ήθελαν κάποια φροντίδα.
  38. Πατέρα και μητέρα.
  39. Παππού.
  40. Γιαγιά.
  41. Παππού.
  42. Γιαγιά.
  43. Με τα ονόματά τους
  44. Με τα ονόματά τους
  45. Με τα ονόματά τους
  46. Με τα ονόματά τους
  47. Όχι
  48. Όχι
  49. Με τα ονόματά τους
  50. Θείε
  51. Θεία
  52. Θείε, θεία.
  53. Με τα ονόματά τους
  54. Με τα ονόματά τους
  55. Για τα πρωτότοκα όχι. Για τα υστερότοκα υπήρχαν οι λέξεις στεροβύζι και ψιμάκι.
  56. Προγόνια
  57. Δίδυμα ή συμπραγά
  58. Συμπεθέρους
  59. Πατέρα
  60. Μητέρα
  61. Κουνιάδο, κουνιάδα
  62. Πατέρα
  63. Μητέρα
  64. Κουνιάδο, κουνιάδα
  65. Με το όνομά του
  66. Με το όνομά του
  67. Κουνιάδο
  68. Κουνιάδα
  69. Κουνιάδα
  70. Με το όνομα ή μπρεσύ
  71. Συνήθως έδιναν τα ονόματα των παππούδων και των γιαγιάδων. Όταν έβγαζαν τα ονόματα των παππούδων και γιαγιάδων ο νονός έδινε το όνομα που ήθελε.
  72. Οι γυναίκες δούλευαν και μέσα και έξω από το σπίτι π.χ. ζύμωναν ύφαιναν κεντούσαν φρόντιζαν τα ζώα και πήγαιναν και στα χωράφια.
  73. Θέριζαν, αλώνιζαν, τρυγούσαν και μάζευαν τις ελιές.
  74. Τυροκομούσαν, άρμεγαν και έγνεθαν και έπλεκαν τα μαλλιά.
  75. Το σκάψιμο, το όργωμα, το κλάδεμα. Συνήθως τις βαριές εργασίες.
  76. Από ηλικία 7-8 ετών και πάνω. Στα κορίτσια περισσότερο δουλειές του σπιτιού και στα αγόρια εξωτερικές δουλειές. Σε πεοχές συγκομιδής έξω και ανάλογα.
  77. Ανάλογα με την ηλικία τους.
  78. Από 16 - 30 για τις γυναίκες και από 20 - 40 για τους άνδρες. Η γυναίκα θα έπρεπε να είναι μικρότερη ή ίση.
  79. Ναι. Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις όπου ο γαμπρός και η νύφη ήταν από τα γύρω χωρία χωρίς περιορισμούς.
  80. Συνήθως σε καινούργιο σπίτι που έχτιζε ο άνδρας αλλα και σε σπίτι που ήταν προίκα της νύφης.
  81. Όχι
  82. Όχι
  83. Όταν μεγάλωναν. Όταν πήγαιναν για τέχνη γράμματα ή ξενιτειά.
  84. Κανένας. Οι γονείς έμενα μόνοι μέχρι που μπορούσαν να αυτοσυντηρούνται. Μετά τους φρόντιζαν τα παιδιά τους στα σπίτια τους.
  85. Όταν ήταν πολύ φτωχός.
  86. Όχι
  87. Για το μικρότερο.
  88. Το μοίρασμα της περιουσίας ήταν εξ ίσου. Υπήρχαν όμως και εξαιρέσεις που γινότανε γραπτά.
  89. Παρέμενε με το επώνυμό του. Τα παιδιά έπαιρναν πάντα το επώνυμο του πατέρα.
  90. Κάτω από δεύτερα εξαδέλφια. Δεν υπήρχε περίπτωση γάμου πρώτων εξαδέλφων.
  91. Όχι αλλά δεν το έκαναν.
  92. Όχι. Υπάρχουν και σήμερα οικογένειες που γονείς έχουν το ίδιο επώνυμο αλλά δεν είναι συγγενείς.
  93. Ναι. Για λόγους μη συμφωνίας χαρακτήρων.
  94. Δεν υπήρχε περιορισμός. Άλλος βάπτιζε άλλος στεφάνωνε.
  95. Πότε πότε ο κουμπάρος. Συνήθως όμως άλλος. Κάθε παιδί είχε και ξεχωριστό νονό.
  96. Όλες οι περιπτωσεις γινότανε.
  97. Απαγορευόταν ο γάμος.
  98. Όχι
  99. Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση.
  100. Ναι. Όταν γινόταν γάμος με προξενειά, όχι όταν γινόταν με αίσθημα.
  101. Στα σίγουρα με προικοσύμφωνα. Λεγότανε γραπτά.
  102. Όχι
  103. Οι συμβολαιογράφοι
  104. Ναι. Το ποσό ήταν διάφορο.
  105. Ναι επιπλωμένο
  106. Όπου υπήρχε και όπου ζητούσε ο γαπρός.
  107. Ναι
  108. Ναι
  109. Ναι. Η πρωτότοκη έπαιρνε σε λίγες περιπτώσεις περισσότερη προίκα.
  110. Όχι
  111. Όχι
  112. Όλη η οικογένεοια δούλευε για την προίκα των κοριτσιών ακόμα και σε περίπτωσ θανάτου του πατέρα
  113. Ναι
  114. Άλλοτε την κρατούσαν και άλλοτε την επέστρεφαν.
  115. Όχι
  116. Συνήθως μετά την αποκατάσταση όλων των παιδιών και ανάλογα με τις περιστάσεις.
  117. Όλοι κληρονομούσαν ίσα μερίδια.
  118. Συνήθως ίσο. Υπήρχαν και περιπτώσεις που η προίκα ήτο κατι το παραπάνω.
  119. Και προφορικά και με διαθήκη.
  120. Γινόταν με λαχνό μεταξύ αδελφών και γονέων.
  121. Το 1/4 που λεγόταν ανδρομοίρι.
  122. Τα αδέλφια του συζύγου.
  123. Οι κόρες του
  124. Ναι και στις δύο περιπτώσεις.
  125. Αν δεν ειχε καθόλου παιδιά
  126. Ίσχυσαν όλες οι περιπτώσεις.
  127. Όλα όσα και το γνήσιο.