Άγιος Βλάσιος

Άγιος Βλάσιος

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Άγιος Βλάσιος
  4. 3
  5. Αγίου Βλασίου
  6. Τριχωνίδος
  7. Αιτωλοακαρνανίας
  8. Δεν υπάρχει
  9. Όχι
  10. Δεν υπάρχουν.
  11. Μιλούσαν και μιλούν ακόμα Ελληνικά με παραλειπόμενα ή παραποιούμενα φωνήεντα π.χ. Αντί "λύσε το κατσίκι","λύσι του κατσίκ"
  12. Υπήρχαν 3 εκκλησίες. Δεν είναι γνωστός ο χρόνος που χτίστηκε η πρώτη.
  13. Δεν ήταν Οικογενειακές
  14. Υπήρχε και υπάρχει ακόμα 1 νεκροταφείο.
  15. Στο χωριό λειτούργησε σχολείο πριν το 1900.
  16. Ήταν η Γεωργία κ η Κτηνοτροφία
  17. Καλλιεργούντο καπνά, σιτηρά και αμπέλια.
  18. Για αυτοκατανάλωση προορίζονταν τα σιτηρά και τα κρασιά ενώ για το εμπόριο, τα καπνά.
  19. Σήμερα καλλιεργούνται καπνά, πολύ λίγα αμπέλια, και καθόλου σιτηρά. Μια νέα καλλιέργεια είναι τα τριφύλλια και λίγες ελιές, που άρχισαν μετά το 1960.
  20. Ήταν κεφαλοχώρι.
  21. Δεν υπήρξαν
  22. Από 10 στρέμματα και πάνω
  23. Περίπου 20.
  24. Είναι περίπου 15 στρέμματα.
  25. Υπήρχε
  26. Άρχισε πριν από πολλά χρόνια.
  27. Τπήρχαν περίπου 30. Σήμερα υπάρχει μόνο 1.
  28. Όχι
  29. Όχι
  30. Πλήρωναν φόρους για το παραμικρό, όπως π.χ. Για να πουλήσουν μια κότα. Τους πλήρωναν σε ειδικούς εισπράκτορες που ήταν ορισμένοι γι αυτή τη δουλειά
  31. Χωρίζονταν στους πλούσιους και στους φτωχούς. Και διακρίνονταν από το εισόδημα και τα πολλά κτήματα που είχαν. Π.χ. Ο φτωχός έλεγε : Ποιος τολμά να τα βάλει με το Γρηγόρη το Λέφα;
  32. Ήταν πολύ συνηθισμένο.
  33. Ήταν υποχρεωτική από τα 20 χρόνια και πάνω. Δε συμμετείχαν ποτέ γυναίκες.
  34. Ναι. Ή τον έβαζαν άλλη φορά να εκτελέσει βαριά εργασία, ή τον αποστρέφονταν ή ακόμα, πολύ σπάνια, πλήρωνε φόρο.
  35. Ήταν. Σχεδόν σε όλες τις γεωργικές εργασίες
  36. Δεν ίσχυε σε άλλες περιπτώσεις. Σ'αυτές όποιος εργαζόταν, πληρωνόταν.
  37. Ήταν. Για τις δουλειές όπως αργαλειός, γνέσιμο, να ξάνουν τα μαλλιά, να ξεφλουδίσουν το καλαμπόκι.
  38. Συνήθως 10 Μέλη. Ο πατέρας κ η μητέρα του άνδρα, η γυναίκα, τα παιδιά που ήταν πολλά (5 έως 10 και σπάνια λιγότερα), τα αδέρφια του άντρα.
  39. Πατέρα, Μάνα, ποτέ αλλιώς.
  40. Παππούλη, ποτέ παππού
  41. Βάβω, ποτέ γιαγιά
  42. Παππούλη
  43. Βάβω
  44. Με το βαφτιστικό τους όνομα(όχι υποκοριστικά)
  45. Το ίδιο.
  46. Με το βαφτιστικό τους.
  47. Το ίδιο.
  48. Υπήρχαν. Π.χ. προστάτης
  49. Όχι
  50. Με το βαφτιστικό τους
  51. Μπάρμπα.
  52. Θειά ή θειάκω.
  53. Με τιε ίδιες λέξεις
  54. Με το βαφτιστικό τους.
  55. Με το βαφτιστικό τους.
  56. Δεν υπήρχαν.
  57. Νόθα ή Μούλικα.
  58. Δίδυμα ή παιδιά από μια κοιλιά ή διπλάρικα
  59. Συμπεθέρους
  60. Πατέρα
  61. Μάνα
  62. Αφέντη.
  63. Με κάποιο αυτοσχέδιο επίθετο ή λέξη. Π.χ. Μπάρπα, παππούλη κλπ.
  64. Θειά, Βάβω, ποτέ πάντως στο βαφτιστικό
  65. Κουνιάδο ή κουνιάδα
  66. Στο όνομά του.
  67. Καλώς το παιδί έλεγε, η απλώς "παιδι"
  68. Στο όνομά του.
  69. "Νύφη", όχι στο όνομα.
  70. "Νύφη", σπάνια στο όνομα.
  71. Στο όνομά της και σπάνια με αυτοσχέδιες λέξεις Σπάνια στο όνομά του, Απέφευγε να του λέει προφωνήσεις π.χ. Να σου βάλω να φας;
  72. Του παππού από τον πατέρα. Της γιαγιάς από τον πατέρα. Στα άλλα, έδιναν το όνομα τυχόν αδερφών του πατέρα ή της μητέρας που είχαν πεθάνει, ή αν δεν συνέβαινε αυτό, τα βάφτιζε ο νουνός όπως ήθελε.
  73. Η γυναίκα συντρόφευε τον άντρα σε όλες τις γεωργοκτηνοτροφικές δουλειές, εκτός από τις δουλειές του σπιτιού. Τις βαριές δουλειές (χτίσιμο π.χ.) ο άντρας τις έκανε μόνος του.
  74. Σκάψιμο, σκάλισμα, Κορφολόγημα, φύτεμα Καπνών, Κουβαλούσαν ξύλα στο σπίτι, Τρυγούσαν, βοηθούσαν στο φόρτωμα, θέριζαν τα σιτάρια, λίχνιζαν το αλωνισμένο σιτάρι. Μάζευαν τα καπνά.
  75. Φύλαγαν τα γιδοπρόβατα(τσοπάνηδες), τα άρμεγαν, έπηζαν το τυρί, Κοπάνιζαν το γάλα για να βγάλουν βούτυρο, βύζαιναν τα νεαρά αρνιά και κατσίκα στη μάνα τους, σκούπιζαν τα μαντριά.
  76. Θεωρούσαν το χτίσιμο, το όργωμα, το σβάρνισμα, το κλάδεμα, το πάτημα των σταφυλιών, το τίναγμα των ελιών πάνω από το δέντρο.
  77. Από πολύ μικρά(5 ετών). Στα αγόρια : τις βαρύτερες (πήγαιναν κοντά στον πατέρα) Στα κορίτσια τις ελαφρότερες (πήγαιναν κοντά στη μητέρα.
  78. Έπρεπε να παντρευτούν όλα τα Κορίτσια πρώτα. Σπάνια παρέβαιναν τον Κανόνα αυτό.
  79. Οι άντρες μετά τα 25 και οι γυναίκες μετά τα 20. Επιτρεπόταν να είναι μεγαλύτερη η γυανίκα και ήταν και συνηθισμένο.
  80. Ναι, προσπαθούσαν να είναι χωριανοί. Αν όχι, από πολύ κοντά: Χούνη, Αμπέλια, Ποταμούλα, Πεντάκορφο, Κυπάρισσο.
  81. Σχεδόν πάντα στο πατρικό του γαμπρού. Σπάνια σε καινούριο σπίτι, που ήταν κι αυτό του γαμπρού.
  82. Συνέβαινε πολλές φορές και πράγματι όλα γίνονταν από κοινού και κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη. Πολύ σπάνια, για λόγους χώρου, χώριζαν τα νεώτερα αδέρφια και κατοικούσαν σε νέο πρόχειρο σπίτι, συχνά τσίγκινη παράγκα.
  83. Μέχρι τα πρόθυρα του θανάτου του πατέρα. Τότε ο πατέρας τη χώριζε την περιουσία. Αν πέθαινε ξαφνικά, τη χώριζαν αμέσως μόνα τους τα αδέρφια και συνήθως ο μεγαλύτερος.
  84. Χώριζαν συνήθως όταν πέθαινε ο πατέρας. Σπάνια όταν δεν τους χωρούσε το σπίτι καιπολύ σπάνια για άλλους λόγους, όπως π.χ. για λόγους οικογ. συμβίωσης.
  85. Παρέμενε κατά κανόνα ο μεγαλύτερος γιός. Μερικές φορές όμως παρέμενε και οποιοδήποτε άλλο αρσεινκό παιδί, που είτε το διάλεγαν οι γονείς είτε σε συνεννόηση με τα άλλα αδέρφια το προτιμούσε μόνο του.
  86. Σώγαμπρο έπαιρνε μια οικογένεια: α)Όταν τα αρσενικά παιδιά εγκατέλειπαν το σπίτι και β)όταν δεν υπήρχαν αρσενικά παιδιά.
  87. Όχι, ποτέ γιατί το θεωρούσαν προσβολή.
  88. Κατά κανόνα για το μικρότερο για πολλούς λόγους που είναι ευνόητοι.
  89. Μια από απαράβατες συμφωνίες για να πάει κανείς σώγαμπρος ήταν να πάρει εκεί που θα πάει μέρος ή και ολόκληρη την πατρική περιουσία.
  90. Όχι. Ο γαμπρός διατηρούσε πάντα το επώνυμό του και τα παιδιά έπαιρναν το δικό του επώνυμο.
  91. Δεν παντρευόταν αν ήταν πρώτα εξαδέρφια ή αν ήταν κουμπάροι ή πνευματικά αδέρφια9είχαν τον ίδιο νουνό). Ποτέ δεν παντρεύτηκαν πρώτα ξαδέρφια, δεύτερα όμως πολλά.
  92. Υπήρχε αλλά αυτό γινόταν , αν γινόταν τις περισσότερες φορές με απαγωγή.
  93. Μπορούσαν, αρκεί να μην ήταν συγγενείς με μια από τις παραπάνω περιπτώσεις.
  94. Υπήρξαν ελάχιστες για λόγους ηθικής.
  95. Ο νονός του γαμπρού
  96. Το πρώτο το βάφτιζε ο νονός του γαμπρού ίσως και το δεύτερο, το τρίτο ο παρακούμπαρος και τα άλλα, άλλοι. Ποτέ όλα τα παιδιά δεν είχαν τον ίδιο νονό.
  97. Προτιμούσαν να είναι κατά κανόνα φίλος, όχι συγγενής. Σπάνια προτιμούσαν τους πλούσιους. Αλλά σπάνια άλλαζαν και κουμπάρο.
  98. Απαγορευόταν
  99. Όχι. Ήταν αδύνατο
  100. Δεν υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις.
  101. Υπήρχε και υπάρχει κατά κανόνα και σήμερα.
  102. Η προικοδοσία γινόταν προφορικά. Πολύ σπάνια γραπτά.
  103. Έπαιρνε και χρήματα περίπου 10.000 σημερινές. Ακόμα δέντρα, χωράφια.
  104. Πολύ σπάνια σπίτι
  105. Αν έπαιρνε, ήταν στο χωριό. Σπάνια σε πόλη
  106. Τις περισσότερες φορές ναι.
  107. Ναι
  108. Δεν έπαιρναν όλα την ίδια προίκα. Ανάλογα με τις απαιτήσεις του γαμπρού.
  109. Όχι
  110. Όχι
  111. Συνεισέφεραν και οι αδερφοί όχι μόνο σε περίπτωση θανάτου αλλά και όταν ζούσε ο πατέρας.
  112. Όχι
  113. Παρέμενε στον άντρα της.
  114. Ανάλογα με τις περιστάσεις.
  115. Προσπαθούσαν οι γονείς να μην είναι πολύ μεγαλύτερο το μερίδιο του ενός από το μερίδιο του άλλου.
  116. Αναλόγως. Εξαρτιόταν από το μέγεθος της πατρικής περιουσίας και τις απαιτήσεις του γαμπρού
  117. Συνήθως προφορικά. Σπάνια με διαθήκη.
  118. Πολύ σπάνια γινόταν με λαχνό, όταν (πολύ σπάνια) υπήρχε περίπτωση να μαλώσουν οι κληρονόμοι.
  119. Αναλογούσε στη γυναίκα, όλη η περιουσία, που αργότερα, όταν χρειαζόταν τη μοίραζε στα παιδιά.
  120. Μόνο η γυναίκα, κανείς άλλος.
  121. Τον κληρονομούσαν οι κόρες του.
  122. Μπορούσε, σπανίως, και συνέβαινε και για τις δυο περιπτώσεις.
  123. Και στις δυο περιπτώσεις.
  124. Όλων των περιπτώσεων
  125. Όσα και ένα κανονικό παιδί