Κατοικείται από Αρκάδες του Βαλτετσίου, που έστειλε ο Θ.Κολοκοτρώνης μετά την επανάσταση του 1821 να καταλάβουν το ακρωτήριο Σκύλαιο. Επειδή ο τόπος είναι εύφορος και το κλίμα ήπιο έμεναν το χειμώνα και το καλοκαίρι έφευγαν για το Βαλτέτσι.
Υπήρχαν μικροί οικισμοί εκεί όπου ο καθένας είχε τα κτήματά του. Οι οικισμοί ανήκαν στην Κοινότητα Ερμιόνης.
Εμιλούσαν περισσότερο βλάχικα. Οι κάτοικοι του χωρίου Ηλιοκάστρου εμιλούσαν περισσότερο αρβανίτικα και εθεωρούνταν απόγονοι Αλβανών ή Τούρκων.
Πολλά ερημοκλήσια.
Οι εκκλησίες έγιναν για ναμη φορολογούνται από τους Τούρκους τα κτήματα. Ανήκαν τα κτήματα στις εκκλησίες. Υπήρχαν πολλές οικογενειακές εκκλησίες.
Όπου ήταν εκκλησία, ήταν και νεκροταφείο. Σώζονται πέτρες με σταυρούς στους τάφους.
Το Σχολείο βρισκόταν στη Θερμησία. Εκεί επήγαιναν τα παιδιά όλης της περιοχής με γαϊδούρια ή με τα πόδια.
Ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, έκαναν και ξυλοκάρβουνα. Εκαλλιεργούσαν λαχανικά (ντομάτες, κολοκύθια, μελιτζάνες, πεπόνια, καρπούζια, λεμονιές, πορτοκαλιές, μανταρινιές, έβοσκαν πρόβατα και γίδια.
Καλλιεργούνταν λαχανικά, διάφορα οπωροφόρα δέντρα.
Για εμπόριο προορίζονταν ολίγα κτηνοτροφικά προϊόντα, λάδι και λαχανικά. Επωλούνταν στην Ύδρα και στον Πειραιά όπου μεταφέρονταν με καϊκια.
Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες, αλλά γίνονται με σύγχρονους τρόπους και είναι πολύ περισσότερες.
Τα κτήματα ανήκαν στο Κράτος, εκτός από το Μετόχι που ανήκε στην Ιερά Μητρόπολη Ύδρας και είχε δοθεί από τους Τούρκους. Με δηλώσεις οι κάτοικοι έπαιρναν τα κτήματα από το Κράτος, αφού επλήρωναν ένα ποσό χρημάτων.
Για ενοίκιο οι καλλιεργητές στο Μετόχι έδιναν λάδι. Για το Σωληνάριο οι καλλιεργητές έπαιρναν τα κτήματα μόνο με δηλώσεις, όπως είπαμε προηγουμένως. Η πληρωμή εγινόταν με ομολογίες. Πρώτα ήταν βοσκοτόπια και έβγαζαν ξυλοκάρβουνα.
Ήταν εθνικές γαίες.
Έπρεπε να ήταν μεγαλύτερος από 1000 στρέμματα.
Ήταν δύο (2).
Γύρω στα 150 στρέμματα.
Υπήρχε πολύ περισσσότερη από σήμερα.
Όσοι δεν είχαν στάνες είχαν στο σπίτι ολίγα πρόβατα και κατσίκες.
Ήταν 50, σήμερα είναι πολύ ολιγώτερα.
Όχι, δεν εψάρευαν.
Δεν έφτιαχναν τίποτε.
Ανήκε στο Δήμο Κρανιδίου όλη η Ερμιονίδα.
Επλήρωναν φόρο στο Δήμο Κρανιδίου, ανάλογα με τα κεφάλια ζώων που είχαν.
Δεν υπήρχαν κοινωνικές τάξεις.
Επρόσφεραν προσωπική εργασία, μόνο για δρόμο.
Συμμετείχαν μόνο άνδρες, άνω των είκοσι ετών, μετά τη στρατιωτική θητεία.
Επλήρωνε πρόστιμο στο Δήμο Κρανιδίου.
Είχαν αλληλοβοήθεια σε όλες τις εργασίες, κυρίως τις γεωργικές, όπως ήταν εκχέρσωση κτημάτων, τη βοσκή ζώων και άλλες.
Στο χτίσιμο σπιτιών, κατασκευή μαντριών με κλαριά.
Ναι. Οι γυναίκες παρακινούσαν τους άνδρες να συνεργασθούν.
Ήταν οι γονείς του ανδρόγυνου, οι αδελφοί, οι εξάδελφοι. Ήταν 15 έως 20 άτομα.
Πατέρα, μάνα.
Παππούλη
Γιαγιά, μανίτσα
Παππού
Γιαγιά
Με το όνομά του
Με το όνομά τους
Με το όνομά του
Με το όνομά τους
Όχι, δεν υπήρχαν.
Όχι, δεν υπήρχαν
Με το όνομά τους
Θείο
Θεία
Θείο, θεία
Με το όνομά τους
Με το όνομά τους
Δεν υπήρχαν
Αδέλφια
Ελέγονταν μπινιάρια
Συμπέθερους
Πεθερό ή πατέρα
Πεθερά ή μητέρα
Κουνιάδο, κουνιάδα
Πατέρα
Μητέρα
Κουνιάδο, κουνιάδα
Γαμπρό
Γαμπρό
Γαμπρό
Νύφη
Νύφη
Με το όνομα που είχε ο καθένας
Στο πρώτο αγόρι και στο δεύτερο παιδί έδιναν το όνομα των γονέων του πατέρα, για τα άλλα δύο παιδιά έδιναν όνομα από συγγενείς της γυναίκας, έδιναν ακόμη όνομα συγγενούς που είχε αποθάνει πρόσφατα. Μερικές φορές έδινε όνομα και ο νονός όταν εσυμφωνούσαν και οι γονείς.
Οι γυναίκες εβοηθούσαν στην καλλιέργεια των χωραφιών, στη βοσκή των ζώων και σε όλες τις δουλειές των ανδρών.
Οι γυναίκες έκαναν όλες τις αγροτικές δουλειές.
Όλες τις δουλειές.
Δεν γινόταν ποτέ ψάρεμα, ούτε και από άνδρες.
Έκαναν σε αργαλειούς σκεπάσματα, κουβέρτες, χαλιά, ρούχα για άνδρες και γυναίκες.
Μόνο οι άνδρες έβγαζαν κούτσουρα, οι γυναίκες έκαναν ελαφρότερες εργασίες. Τα κούτσουρα εγίνονταν ξυλοκάρβουνα.
Από 10 ετών άρχιζαν να βοηθούν σε όλες τις δουλειές, αγόρια και κορίτσια.
Παντρεύονταν πρώτα τα κορίτσια και έπειτα τα αγόρια με τη συγκατάθεση γονέων και συγγενών
Τα κορίτσια παντρεύονταν από είκοσι χρονών, τα αγόρια έπειτα από τη στρατιωτική θητεία. Μπορούσε η γυναίκα να είναι ένα έως δύο χρόνια μεγαλύτερη.
Ήταν συνήθεια ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό, εάν δεν ήταν εγίνονταν γάμοι μεταξύ κατοίκων γειτονικών χωριών. Γειτονικά χωριά προς το Σωληνάριο είναι: Θερμησία, Ερμιόνη, Ηλιόκαστρο, Βλαχέικα, Γαλατάς.
Έμεναν στο σπίτι του πατέρα του γαμπρού. Εχώριζαν, πριν πεθάνουν οι γονείς, και έμεναν σε άλλο σπίτι.
Έμενε το πρώτο αγόρι, έπειτα εχώριζε, έμενε το δεύτερο αγόρι. Στο τέλος έμενε το τελευταίο αγόρι μέχρι να αποθάνουν οι γονείς.
Μερικοί γονείς εμοίραζαν την περιουσία πριν παντρευθούν τα παιδιά, άλλοι γονείς όταν παντρεύονταν όλα τα παιδιά. Η κυριότητα ερχόταν μετά το θάνατο. Οι γονείς εκρατούσαν ένα μέρος της περιουσίας. Αυτό εμοιράζονταν εξίσου τα παιδιά ή το έπαιρνε όποιο παιδί εκοίταζε τονπατέρα.
Όπως είπαμε στην ερώτηση 15
Έμενε με τους γονείς το τελευταίο αγόρι
Όταν δεν υπήρχε αγόρι, για το τελευταίο κορίτσι.
Όχι, μόνο το αγόρι που δεν είχε περιουσία.
Έπαιρναν σώγαμπρο για το τελευταίο κορίτσι.
Έγραφε την περιουσία στο όνομα της κόρης, ή έγραφε και στους δύο μαζί την ίδια περιουσία.
Ο σώγαμπρος διατηρούσε το επίθετό του. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα τους.
Επαντρεύονταν από πέμπτα εξαδέλφια και έπειτα, εξαδέλφια δεν επαντρεύονταν ποτέ.
Ναι, ακόμη τα παιδιά που είχαν πολύ μακρινή συγγένεια προσπαθούσαν να αποφύγουν το γάμο. Εξαδέλφια δεν ήθελαν να παντρευθούν ποτέ.
Ναι, δεν μπορούσαν να παντρευθούν. Ακόμη όταν είχαν πολύ μακρινή συγγένεια, εάν είχαν κοινό επώνυμο προσπαθούσαν να αποφύγουν το γάμο.
Δεν εχώριζαν ποτέ. Αν εμάλλωναν οι συγγενείς επροσπαθούσαν να συμβιβάσουν τους συζύγους.
Ο νονός του γαμπρού, ο οποίος εβάπτιζε το πρώτο παιδί. Έπαιρνε το όνομα του πατέρα ή της μητέρας του πατέρα.
Το πρώτο παιδί εβάφτιζε ο νονός του γαμπρού. Όποιος ετύχαινε εβάφτιζε τα άλλα παιδιά.
Όποιος να ήταν κατά την κρίση του γαμπρού και της νύφης με τη συγκατάθεση των γονέων.
Δεν εγινόταν γάμος
Δεν επαντρεύονταν. Αυτά τα παιδιά ελέγονταν λαλαδέλφια
Δεν παρουσιάσθηκε τέτοια περίπτωση
Δεν είχαν καμία υποχρέωση, δεν εδεσμεύονταν σε τίποτε
Μόνο τυχαίως
Υπήρχε το έθιμο της προίκας, υπάρχει και σήμερα
Όχι προφορικά, αλλά με προικοσύμφωνο. Η κόρη ή ο υιός γραπτά έδινε παραίτηση από την υπόλοιπη περιουσία.
Εκτός από το προικοσύμφωνο με άλλο τρόπο δεν έδιναν περιουσία
Το προικοσύμφωνο συνέτασσαν οι γονείς, υπογραφόταν από αυτούς, τη νύφη και το γαμπρό
Χρήματα ανάλογα με τη συμφωνία, έως 20000 δραχμές
Έπιπλα δεν είχαν, σπίτι δεν έπαιρναν
Χωράφια έδιναν
Δέντρα, ζώα έδιναν, καϊκια όχι
Δεν έπαιρναν την ίδια προίκα, αλλά έπαιρναν προίκα όπως ετύχαινε
Όχι
Η μάνα έδινε την περιουσία μόνο στους γιούς, εάν δεν υπήρχαν γιοί την έπαιρναν οι κόρες.
Μόνο εάν επέθαινε ο πατέρας
Μπορεί να έπαιρνε.
Η προίκα επιστρεφόταν στον πατέρα, δηλαδή στην οικογένειά της.
Όχι, δεν έδινε τίποτε.
Δεν έδιναν. Δεν έδινε ούτε ο πατέρας
Δεν έδιναν.
Δεν έδιναν
Δεν έδινε τίποτε ποτέ.
Ανάλογα με τις περιστάσεις.
Εξαρτιόταν από τη θέληση του πατέρα
Ανάλογα με τις περιστάσεις
Η μεταβίβαση της περιουσίας γινόταν προφορικά, με διανεμητήρια στο συμβολαιογραφείο, όποτε ήθελε ο πατέρας και με διαθήκη
Ποτέ δεν γινόταν λαζνός
Εκρατούσε ένα μερίδιο για να ζει. Όταν επέθαινε το εμοιράζονταν όλα τα παιδιά.
Μπορεί να την έπαιρνε ο πατέρας του γαμπρού, μπορεί να την άφηνε και στη γυναίκα.
Μόνο τα κορίτσια έπαιρναν όλη την περιουσία
Ναι, γινόταν αυτό και στις δύο περιπτώσεις
Μόνο εάν δεν είχαν παιδιά
Προτιμούσαν παιδιά αδελφών, μακρινών συγγενών. Εάν δεν υπήρχαν ή δεν τους έδιναν έπαιρναν ορφανά
Έπαιρνε το επίθετο και ολόκληρη την περιουσία
Σωληνάριο Ερμιόνης Αργολίδας - Identifier: 119693
Internal display of the 119693 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)