- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Αλεποχώρι
- 142
- Αλεποχωρίου
- Μαντινείας
- Αρκαδίας
- Υπάρχουν δύο παραδόσεις α)Επί Τουρκοκρατίας ονομάστηκε Αληποχώρι και το 1840 πήρε το όνομα Αλεποχώρι από το Βασιλιά Όθωνα-β)Ονομάζετο Αλουποχώρι από τις πολλές καταστροφές που έκαναν στους κατοίκους οι αλεπούδες της περιοχής.-
- Οι κάτοικοι του χωριού Αλεποχωρίου είναι ντόπιοι δεν ανήκουν σε ομάδες.
- Δεν υπάρχουν οικογένειες που να ανήκουν σε κάποια από τις παραπάνω ομάδες.-
- Όχι
- Μιλούσαν τη συνηθισμένη γλώσσα του λαού χωρίς παραλλαγές.-
- Παλαιότερα στο χωριό Αλεποχώρι υπήρχαν τρεις Εκκλησίες. Τα εξωκλήσια "Αγία-Παρασκευή" κ' "Άγιος-Δημήτριος" που χτίστηκαν περίπου το "1870" και η εκκλησία "Άγιος-Γεώργιος" μέσα στο χωριό που χτίστηκς το έτος "1903"
- Ανήκαν στο χωριό, γιατί είχαν κτισθεί από προσφορά προσωπικής εργασίας όλων των κατοίκων της Κοινότητας Αλεποχωρίου.-
- Στο χωριό υπήρχε ένα νεκροταφείο στην τοποθεσία "Άγιος-Δημήτριος" που αργότερα μεταφέρθηκε στον "Άγιο-Γεώργιο".-
- Για πρώτη φορά λειτούργησε το σχολείο του χωριού το "1840"
- Οι κυριότερες ασχολίες των κατοίκων γύρω στα 1940 ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία.-
- Τα γεωργικά προϊόντα ήταν πατάτες σιτάρι, κριθάρι, αραποσίτι, κουκιά, βίκο και ρόβη. Καλλιεργούσαν και οπωροφόρα δέντρα, μηλιές, κστανιές, καρυδιές, μυγδαλιές καθώς και αμπέλια.
- Από τα γεωργικά προϊόντα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση οι πατάτες, το σιτάρι(το κριθάρι, βίκος, καλαμπόκι, ρόβη για τα ζώα τους) και η παραγωή των οπωροφόρων δέντρων. Για το εμπόριο προορίζονταν καρύδια, και μούστος από τα αμπέλια.
- Σήμερα καλλιεργούνται στην περιοχή τα δημητριακά, τα οπωροφόρα δέντρα μηλιές, καρυδιές, καστανιές, αμυγδαλιές λίγες βυσινιές κι αχλαδιές. Η δεντροφύτευση της περιοχής και η συστηματική καλλιέργεια των καστανιών άρχισε περίπου από το έτος 1950 και η καλλιέργεια των δέντρων της βυσινιάς κι αχλαδιάς άρχισε απο το έτος 1970 περίπου.
- Παλαιότερα το χωριό ήταν μια αχρησιμοποίητη ορεινή περιοχή.
- Όχι
- Από το 1964 περίπου γίνονταν δεντροφυτέψεις από το Δασαρχείο Τρίπολης σε ορισμένη περιοχή ττου χωριού με αποτέλεσμα τα αγροτεμάχια που έχουν τα δεντροφυτευμένα δεντρίλια να μη χρησιμοποιούνται από τους κατοίκους.
- Ένας κλήρος εθεωρείτο μεγάλος, όταν αποτελείτο από 80 στρέμματα και πάνω πεδινής ή ορεινής έκτασης.
- Οι κάτοικοι του χωριού που είχαν τέτοιους μεγάλους κλήρους ήταν πέντε "5" οικογένειες.
- Το μέγεθος ενός μέσου γεωργικού κλήρου είναι σήμερα 20 με 25 στρέμματα.
- Υπήρχε προβατοτροφία και οικόσιτη αιγοτροφία, αγελαδοτροφία και πτηνοτροφία.
- Στο χωριό άρχισε να υπάρχει οικόσιτη κτηνοτροφία από το έτος 1910 περίπου.
- Υπήρχαν στην περιοχή δύο τσελιγκάτα, σήμερα όμως δεν υπάρχουν.
- Όχι
- Παλαιότερα στο χωριό δεν υπήρχαν οργανωμένες βιοτεχνίες ως κύρια και συστηματική απασχόληση μιας μερίδας των κατοίκων. Παρά μόνο τις ελεύθερες ώρες οι νοικοκυρές ύφαιναν στον αργαλειό του σπιτιού τους υφαντά για τις ανάγκες μόνο της οικογενείας των.-
- Δεν υπήρχαν.
- Από μαρτυρίες γερόντων, η Κοινότητα Αλεποχωρίου υπάγετο στο Δήμο Καλτεζούντος, όπως ελέγετο το κεφαλοχώρι Βλαχοκερασιά. Ο Πάρεδρος του χωριού εισηγείτο τα τυχόν προβλήματα στον ανωτέρω Δήμο για την λύση των. Οποιαδήποτε στοιχεία ήθελαν οι κάτοικοι της Κοινότητας Αλεποχωρίου απευθύνοντο στον ανωτέρω Δήμο.-
- Υποχρέωση όλων των κατοίκων του χωριού παλαιότερα ήταν να πληρώνουν με προϊόντα(σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, πατάτες, καρύδια, μούστο κ.λ.π.) τον Παπά του χωριού, τον Αγροφύλακα και τον Υδρονομέα ή νεροφόρο.-
- Δύο ήταν οι κοινωνικές τα'αξεις των κατοίκων της Κοινότητας Αλεποχωρίου παλαιότερα. Η τάξη των πλούσιων που φορούσαν φουστανέλλα και η τάξη των φτωχών που φορούσαν πουκαμίσες από αλαντζιά(=είδος υφάσματος).-
- Ήταν συνηθισμένο οι κάτοικοι του χωριού να προσφέρουν προσωπική εργασία χωρίς αμοιβή για την εκτέλεση έργων που ήταν αναγκαία στην κοινότητα και βελτίωναν τον τρόπο ζωής τους.-
- Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες από ηλικίας 18 ετών μέχρι 60 ετών εκτός των σωματικώς αναπήρων κιασθενών. Προαιρετικά συμμετείχαν και πολλές γυναίκες.
- Η τιμωρία κάποιου που αρνιόταν να συμμετάσχει ήταν να πληρώνει σαν πρόστιμο ένα χρηματικό ποσό στο οικείο Δημόσιο Ταμείο υπέρ της Κοινότητας.
- Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στις οικογένειες της κοινότητας Αλεποχωρίου κυρίως ίσχυε στις πιο επείγουσες γεωργικές εργασίες(θέρος, τρύγος, συγκομιδή καρπων οπωροφόρων δέντρων).-
- Η αλληλοβοήθεια μεταξύ των κατοίκων ίσχυε στο χτίσιμο των σπιτιών, εάν δεν είχε αναλάβει να το χτίσει εργολάβος με το προσωπικό του και στην κατασκευή καλντεριμιών για εξυπηρέτηση πέντε μέχρι δέκα οικογενειών.-
- Σχετική ήταν και η αλληλοβοήθεια μεταξύ των γυναικών στην κοινότητα, κυρίως στο ετοίμασμα του πανιού για τον αργαλειό και στη κατασκευή γλυκισμάτων στις γιορτές.
- Την οικογένεια αποτελούσαν συνήθως τα παρακάτω μέλη: Ο πατέρας, η μητέρα, ο παππούς, η γιαγιά, τα παιδιά, οι οικογένειες των αγοριών που παντρεύονταν και αδέλφια του πατέρα ανίκανα για εργασία και σωματικώς ανάπηρα.
- Τον πατέρα έλεγαν:Πατέρα και τη μητέρα:μάνα.
- Παππού
- Κυρούλα, νόνα, μανίτσα.
- Παππού
- Κυρούλα, νόνα, μανίτσα.
- Εγγονάκια μου, παιδάκια μου, πουλάκια μου αγοράκι μου, κορίτσι μου.
- Εγγονάκια μου, πουλάκια μου, και με το μικρό όνομά τους χαϊδευτικά.
- Με τη λέξη "ρε" και το όνομά τους.
- Με τη έξη "ρε" και το όνομά τους.
- Σεβασμός των μικροτέρων στο μεγαλύτερο.
- Σεβασμός των μικροτέρων στη μεγαλύτερη.
- Με το βαπτιστικό τους όνομα ή με το χαϊδευτικό που τυχόν είχαν αποδόσει σ'αυτό οι γονείς.
- Μπάρμπα τις περισσότερες φορές, σπάνια και θείο.
- Θείτσα και τα΄σατσα.
- Μπάρμπα-θείο Θείτσα-τσάτσα.
- Με το όνομα, όπως το είπε κατά τη βάπτιση ο νουνός του παιδιού, αλλά και με χαϊδευτικό όνομα.
- Το αγόρι τους το έλεγαν "δράκο" δηλαδή γερό παιδί. Το κορίτσι τους το έλεγαν "τσιούπα". Αλλά και τα δυο με το όνομά τους.
- Πρωτότοκο=καπετάνιο, αρχηγό, αφεντικό. Το τελευταίο=στερνοπούλι, Βενιαμίν. Τα υπόλοιπα=με το μικρό τους όνομα αλλά και χαϊδευτικά.
- Ονομάζοντο "ξεναδέλφια".-
- Τα ονόμαζαν "μπινιάρια"
- Συμπεθέρους
- Πατέρα, σε συζήτηση με τρίτους πεθερό.
- Μητέρα, σε συζήτηση με τρίτους πεθερά.
- Τα αδέλφια του άνδρα της, τα έλεγε "Κουνιάδια" ή με το όνομά τους.
- Πατέρα, σε συζήτηση με τρίτους πεθερό.
- Μάνα, μητέρα, σε συζήτηση με τρίτους πεθερά.
- Κουνιάδο, κουνιάδα αλλά και με το όνομά τους
- Παιδί μου, με το όνομά του, γαμπρέ και "προκομένο" όταν δεν ήταν ευχαριστημένος από αυτόν.
- Παιδί μου , με το όνομά του, γαμπρέ και "αχαϊρευτο", όταν δεν ήταν ευχαριστημένη από αυτόν.
- Γαμπρέ, με το όνομά του, σε τρίτους ο άνδρας της αδερφής μας. Ακόμη και με το παρατσούκλι που τυχόν είχε.
- Νύφη, με το όνομά της, αλλά και με του ανδρός της το όνομα π.χ. Κυρά-Κώσταινα όταν ο άνδρας της λεγόταν Κων/νος.
- Με το όνομά της, με το όνομα του άνδρα της Κων/νιά, Γιώργενα, Αλέξενα
- Ο σύζυγος με το όνομά της χρησιμοποιώντας μπροστά τη λέξη "ρε", ακόμη γυναίκα, κυρά. Η σύζυγος το σύζυγο αφέντη, άνδρα μου, με το όνομά του.
- Τα βαφτιστικά ονόματα όριζαν ο πατέρας του παιδιού κι ο νουνός κατόπιν συννενοήσεως. Στο πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού από τον πατέρα και στο πρώτο κορίτσι της γιαγιάς από τον πατέρα. Στα υπόλοιπα παιδιά το όνομα του πατέρα κ' μητέρας ατνίστοιχα της μητέρας του παιδιού. ακόμη του Αγίου που βαπτίζετο το παιδί κ' που ήταν διαφορετικό απο του πατέρα του παιδιού.
- Φρόντιζαν οι γυναίκες τα οικόσιτα ζώα(πάχνισμα, άρμεγμα όχι τα ζώα για βοσκή). Έφεραν με τα ζώα ξύλα από το λόγγο, έφεραν νερό και κυρίως στη γεωργία ότι έκανε και ο άνδρας. Ο άνδρας είχε υποχρέωση να βοσκήσει τα ζώα, τα οργώνει, να κόβει ξύλα και να φορτώνει γενικά τα πράγματα στα ζώα. και οι δύο βοηθούσαν στο χτίσιμο σπιτιού, καλυβιού, σταύλου και μαντροτοίχων.
- Σπάρσιμο, σκάψιμο, σκάλισμα κήπου, πατάτας, καλαμποκιού, κλάδεμα δέντρων εάν γνώριζαν, ράντισμα δέντρων, βοηθούσαν τον άνδρα τους στο όργωμα με το ξύλινο αλέτρι, μάζευαν τις βέργες από το κλάδεμα των δέντρων.
- Άρμεγμα ζώων, πήξιμο γάλατος για τυρί, φέτα κ' κεφαλοτύρι(?), μυζήθρες, βούτυρο. Στην καλλιέργεια κτηνοτροφικών φυτών.(Βίκο, ρόβη, καλαμπόκι). Βοσκούσαν τα ζώα μόνο την ημέρα.
- Οχι.
- Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες στο χωριό. Μόνο οι κατ'οίκον αργαλειοί για την κατασκευή μάλλινων υφαντών για τις ανάγκες της οικογένειας και για την προίκα των κοριτσιών.
- Το βόσκιμα των ζώων το βράδυ(νυχτόσκαρο). Το κόψιμο ξύλων. Το χτίσιμο σταύβου(?), μαντροτοίχων και κυρίως του σπιτιού. Το κούρεμα των ζώων-Κλάδεμα δέντρων-Το όργωμα Διόρθωση οικοσκευών-Επισκευή των ακινήτων κ' γεωργικών εργαλείων.
- Τα παιδιά άρχιζαν να βοηθούν στις δουλειές από εννέα "9" χρονών. Τα αγόρια κουβαλούσαν ξύλα με το άλογο από το λόγγο στο σπίτι, βοηθούσαν κυρίως τον πατέρα στις γεωργικές εργασίες και επισκευής σπιτιού, καλυβιών. Τα κορίτσια βοηθούσαν στο σπίτι τη μητέρα τους(Καθαριότητα, μαγείρεμα, πλύσιμο). Πήγαιναν το φαγητό στο χωράφι, πρόσφεραν νερό στους εργαζόμενους. Αμφότερα μάζευαν τα στάχυα πίσω απο τους θεριστές κ' τις βέργες μετά το κλάδεμα των δέντρων.
- Πρώτα παντρεύονταν τα κορίτσια με σειρά ηλικίας, πρώτα η μεγαλύτερη μετά η αμέσως μικρότερη κλπ. Τα αγόρια περίμεναν να παντρευτούν οι αδερφές τους πρώτα και μάλιστα έμεναν ανύπαντρα, όταν δεν παντρεύοντο οι αδερφές τους έγκαιρα. Υπήρχε συνήθεια οι γονείς να κρύβουν τα τυχόν υπόλοιπα κορίτσια που είχαν, όταν ερχόταν στο σπίτι υποψήφιος γαμπρός, παρουσίαζαν τη μεγαλύτερη σ'αυτόν.
- Το κορίτσι για να παντρευτεί έπρεπε να έχει περάσει τα είκοσι(20) χρόνια ηλικίας. Το αγόρι έπρεπε να έχει έλθει από στρατιώτης. Συνηθισμένο η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα λίγα χρόνια.
- Υπήρχε η συνήθεια ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό, γιατί γνώριζαν η μια οικογένεια την άλλη. Αλλά προ πάντων κοιτούσαν το συμφέρον τους. Για να δώσουν σε άνδρα γυναίκα έπρεπε να ξέρει να κλέβει ζώα αλλιώς δεν του έδιναν τον θεωρούσαν ανίκανο να ζήσει οικογένεια. Γυναίκες προτιμούσαν απο το χωριό Κολλίνες και άνδρες απο τα γειτονικά χωριά Βλαχοκερασιά, Κερασιά, Πηγαδάκι και Μανθυρέα.
- Το νέο ζευγάρι εγκαθίστατο στο πατρικό συνήθως του γαμπρού, όταν υπήρχαν λίγα μέλη στην οικογένεια. Εγκαθίστατο το νέο ζευγάρι στο πατρικό της νύφης, όταν οι γονείς της δεν είχαν άλλο παιδί, τότε ο γαμπρός λεγόταν "σόγαμπρος". Πήγαιναν σε καινούριο σπίτι να ζήσουν και αυτό ήταν προίκα της νύφης απο τους γονείς της.
- Όταν μια οικογένεια είχε μέχρι δυο αγόρια, τότε αυτά μόλις παντρεύονταν έφερναν τις γυναίκες τους στο πατρικό, αλλά και στην περίπτωση που δεν είχαν δικό τους σπίτι να μείνουν ή για προσωρινά μέχρι να έφτιαχναν δικό τους. Ζούσαν όλοι μαζί αγαπημένα, βοηθούσανόλοι σε όλες τις δουλειές, έτρωγαν όλοι μαζί και κοιμόνταν κάτω απο την ίδια στέγη. Αρχηγός σ'αυτή τη μεγάλη οικογένεια ήταν ο πατέρας των παιδιών, που διηύθυνε σε όλα τα ζητήματα του σπιτιού. Αυτός όριζε την εργασία που θα πρόσφερε ο κάθε ένας, την αγάπη του την μεταχειριζόταν ίσα για όλους.
- Α)Συνηθισμένο ήταν τα αδέλφια να κρατούν την περιουσία αδιαίρετη όσο ζούσαν οι γονείς τους. Μετά θάνατο των γονέων τους τη διαχώριζαν δια λόγου και τη γεωργική κ' την κτηνοτροφική αγαπημένα εξίσου β)Αλλά εν ζωή ακάμποι(?) γονείς χώριζαν δίκαια την περιουσία στα παιδιά τους, χωρίς αυτά να έχουν παράπονο.
- Χώριζαν όταν πέθαινε ο πατέρας και έμενε στο πατρικό κάποιος που θα φρόντιζε και τη μητέρα τους. Όταν γίνονταν πολλοί στην οικογένεια αποφάσιζαν τα ίδια τα παιδιά να φύγουν με την οικογένειά τους από το πατρικό αφού είχαν φτιάξει το δικό τους με την βοήθεια όλων. Αλλά και στην περίπτωση που πέθαινε ο ένας απο τους γονείς της νύφης πήγαινε ο γαμπρός να ζήσει στο πατρικό του πεθερού του φεύγοντας απο το δικό του πατρικό.
- Α)Στο πατρικό σπίτι παρέμενε ο πρωτότοκος γιος με τους γονείς, όταν αυτός παντρευόταν πρώτος από τους άλλους και καθόταν στο πατρικό σπίτι. Β)Οι γονείς συνήθιζαν να κρατούν το τελευταίο παιδί τους (αγόρι) στο σπίτι αφού τα προηγούμενα άνοιγαν δικό τους σπιτικό όταν παντρεύονταν. γ)Όταν οι γονείς είχαν μόνο κορίτσια κρατούσαν το μικρότερο κορίτσι μέσα στο σπίτι έκαναν δηλαδή σόγαμπρο.
- Α)Μία οικογένεια έπαιρνε σώγαμπρο μόνο όταν είχε ένα παιδί(κορίτσι) β)Ακόμη όταν είχε παιδιά (κορίτσια) έπαιρνε σώγμαπρο για το τελευταίο μικρότερο κορίτσι που παντρευόταν και τελευταίο γ)Αλλά κι όταν είχε αδυναμία σε ένα κορίτσι που ήταν αγαπητό στους γονείς και πάντα τους άκουγε κ' τους αγαπούσε.
- Σπάνια πήγαιναν σώγαμπροι άνθρωποι που διέθεταν περιουσία οι ίδιοι.
- Α)Συνηθίζετο οι γονείς να παίρνουν σώγαμπρο για το μικρότερο κορίτσι τους ή για το κορίτσι που του είχαν ιδιαίτερη αδυναμία, που τους σεβόταν, τους υπάκουε και τους αγαπούσε.
- Η οικογένεια που έπαιρνε σώγαμπρο, έδινε ένα μερίδιο μεγαλύτερο σ'αυτόν από τα άλλα παιδιά της κι αυτό το έδιναν σαν προίκα στην κόρη τους οι γονείς. Ο πεθερός ήταν υποχρεωμένος να γράψει στο όνομα του γαμπρού μέρος της περιουσίας του, όταν αυτός ήταν απαιτητικός, δημιουργούσε προβλήματα πάνω στο ζήτημα αυτό σε βάρος της κόρης τους.
- Ο γαμπρός αν και πήγαινε σώγαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του αλλά και η οικογένεια που δημιουργούσε. Τα παιδιά του έπαιρναν το δικό του επώνυμο. Εάν ο γαμπρός λεγόταν Κουλογεωργίου και ο πεθερός του Ρούπας τα παιδιά λέγονταν Κουλογεωργίου.
- Δύο άτοαμ δεν μπορούσαν να παντρευτούν μεταξύ τους λόγω συγγένειας όταν ήταν μέχρι και τρίτα ξαδέλφια. Δεν υπήρξε περίπτωση γάμου μεταξύ πρώτων εξαδέλφων στο χωριό Αλεποχώρι.
- Υπήρχε εμπόδιο η συγγένεια που τα συνέδεε ώστε να μην μπορούν να παντρευτούν.
- Μπορούσαν να παντρευτούν δυο άτομα αν είχαν κοινό επώνυμο δεν μπορούσαν αν είχαν συγγένεια μεταξύ τους.
- Σπάνια περίπτωση για το χωριό μας Αλεποχώρι. Αν τύχαινε να γίνει θα γινόταν για λόγους τιμής.
- Το ζευγάρι στεφάνωνε κατά προτίμηση ο νονός του γαμπρού και εάν αυτός είχε πεθάνει το ζευγάρι στεφανωνόταν από το νονό της νύφης.
- Το πρώτο παιδί το βάφτιζε ο κουμπάρος που στεφάνωνε το ζευγάρι. Εάν το πρώτο γεννιόταν κορίτσι το βάφτιζε ο κουμπάρος αλλά μπορούσε να βαφτίσει και το πρώτο αγόρι που θα γεννιόταν μετέπειτα.
- Κατά πρώτον μια οικογένεια εάν ήθελε να αλλάξει κουμπάρο προτιμούσε να είναι κάποιος συγγενής ή φίλος ή κάποιος πλούσιος και κοινωνικά ανώτερος. Όλες οι ανωτέρω περιπτώσεις ήταν πιθανές να συμβούν.
- Όταν οι οικογένειες συνδέονταν με κουμπαριά απαγορευόταν ο γάμος μεταξύ των παιδιών τους.
- Δεν μπορούσαν να παντρευτούν ποτέ δυο παιδιά που είχαν τον ίδιο νονό, θεωρούντο σαν αδέλφια.
- Δεν είχε συμβεί τέτοια περίπτωση στο χωριό Αλεποχώρι παλαιότερα, κατά μαρτυρία γερόντων. Άγνωστο.
- Δεν υπήρχε περίπτωση.
- Δεν υπήρχε περίπτωση
- Παλαιότερα στο χωριό Αλεποχώρι υπήρχε ο θεσμός της προίκας. Κάποιος που παντρευόταν φρόντιζε να πάρει η γυναίκα του από την οικογένειά της προίκα έστω και λίγη εάν οι γονείς της δεν είχαν αρκετά για να της δώσουν.
- Η προικοδοσία γινόταν και προφορικά και με προικοσύμφωνα. Τις περισσότερες φορές γίνονταν προικοσύμφωνα ενώπιον μαρτύρων από τον Ειρηνοδίκη της περιοχής.
- Κατά μαρτυρία των παρήλικων του χωριού Αλεποχωρίου δεν υπήρχε άλλο είδος γαμηλίων συμβολαίων εκτός από τα προικοσύμφωνα.
- Τα προικοσύμφωνα συνέτασσαν οι εκάστοτε ειρηνοδίκες της περιοχής κατά τη θέληση των γονέων της νύφης ενώπιον μαρτύρων. Τα υπέγραφαννο πατέρας ή η μητέρα της νύφης ανάλογα με το σε ποιόν ανήκε η περιουσία που δινόταν σαν προίκα.
- Προ του 1930 έπαιρναν από 100 δραχνές μέχρι 1.000 και μετά το 1930 έπαιρναν μέχρι 30.000 χιλιάδες δραχμές.
- Μόνο σπίτι όχι με την επίπλωσή του κι αυτό όχι πάντοτε μόνο όταν ο πατέρας της νύφης ήταν πλούσιος.
- Συνήθως στο χωριό.
- Από δύο(2) στρέμματα μέχρι σαράντα (40) στρέμματα.
- Λίγα δέντρα και ζώα οικόσιτα μέχρι 10 κατ'είδος.
- Όλα τα κορίτσια μιας οικογένειας έπαιρναν την ίδια προίκα. Περισσότερη περιουσία καμιά φορά έπαιρνε το κορίτσι που καθόταν στο σπίτι και φρόντιζε τους γονείς της, όταν δεν υπήρχε αδελφός.
- Σε καμιά περίπτωση δεν έπαιρνε προίκα ολόκληρη την πατρική περιουσία κάποιο από τα κορίτσια της οικογένειας, αλλά οι γονείς συνήθιζαν να τα μοιράζουν σ'όλα τα παιδιά τους εξίσου(αγόρια ή κορίτσια).
- Πολλές φορές συνέβαινε η προίακ της μητέρας(σπίτι, χρήματα, ζώα, χωράφια) να μεταβιβαζόταν ως προίκα στις κόρες της, εξίσου σε όλες. Αν η γυναίκα αποκτούσε μόνο γιούς, τότε η προίκα της παρέμενε αδιαίρετη μέχρι το θάνατό της και μετά θάνατον της μοίρζαν εξίσου τα παιδιά της(γιοί). Αν κάποιος γιός ζούσε παρέα με τη μητέρα του στο σπίτι που ήταν προίκα της και οι άλλοι γιοι είχαν παντρευτεί και ζούσαν μόνοι τους τότε εν ζωή η μητέρα του έκανε το σπίτι δικό τυο και μετά το θάνατό της η υπόλοιπη περιουσία της μοιραζόταν εξίσου απο όλους τους γιούς.
- Εκτός από τον πατέρα υποχρέωση να συνεισφέρουν στην προίκιση των κοριτσιών της οικογένειας είχαν κι οι αδελφοί. Όχι μόνο σε περίπτωση θανάτου του πατέρα που η υποχρέωση γι'αυτούς ήταν καθολική αλλά εν ζωή ακόμη του πατέρα τους , εάν εργάζονταν, τις οικονομίες τους έπρεπε να τις δώσουν σαν προίκα για να παντρευτούν οι αδερφές τους κυρίως οι μεγαλύτεροι γιοί και μάλιστα ο πρωτότοκος.
- Μια γυναίκα που τύχαινε να πάρει προίκα έκανε έγγραφη παραίτηση ενώπιον του Ειρηνοδίκη της περιοχής ότι δεν θα συμμετέχει για κληρονομικό μερίδιο. Αλλά κ' χωρίς την έγγραφη παραίτησή της δεν πήγαινε μετά θάνατο των γονέων της να πάρει κληρονομικό μερίδιο απο τη μοιρασιά που έκαναν τα αδέλφια της(αγόρια). Ήταν σύμφωνος τις περισσότερες φορές κι ο άνδρας της και δεν την άφηνε να ζητήσει και μερίδιο μια και είχε προικισθεί.
- Αν μια παντρεμένη γυναίκα πέθαινε άτεκνη, η προίκα της επιστρεφόταν στην οικογένειά της αν ο γάμος της ήταν πρόσφατος. Αν είχαν περάει αρκετά χρόνια από δέκα και πάνω περίπου παρέμενε η περιουσία προίκα στον άνδρα της. Αλλά εξαρτιόταν και από τη θέληση των γονέων κι αδελφών(αγοριών) της γυναίκας που πέθαινε εάν θα ζητούσαν από το γαμπρό τους την προίκα που είχε λάβει απ'αυτούς η γυναίκα του.
- Στο χωριό Αλεποχώρι δε συνέβαινε ο γαμπρός να δίνει ζώα ή άλλα πράγματα στον πεθερό πριν από το γάμο.
- Δεν είχε συμβεί.
- Δε συνέβαινε ο θεσμός αυτός της προσφοράς περιουσίας εκ μέρους του γαμπρού στον πεθερό του.
- Δε συνέβαινε κατά μαρτυρία των γερόντων του χωριού.
- Δεν είχε συμβεί.
- Η μεταβίβαση της πατρικής περιουσίας στα αγόρια της οικογένειας γινόταν με συμβολαιογραφική πράξη από τον πατέρα ή και διαθήκη που άφηνε για να ανοιχτεί μετά θάνατόν του. Τα αγόρια της οικογένειας έπαιρνα το μερίδιο που τους αναλογούσε μετά το θάνατο του πατέρα τους για την πατρική περιουσία και μετά το θάνατο της μητέρας τους για τη μητρική περιουσία. Συνέβαινε να διαμοιράζονται της περιουσία των γονέων τους μετά το θάνατο κ' των δύο. Υπήρξε περίπτωση οι γονείς να δίνουν μερίδιο στα αγόρια τους ευρισκόμενοι εν ζωή ακόμη, όταν αυτά δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν οικογενειακές τους υποχρεώσεις.
- Τις περισσότερες φορές όλα τα αγόρια της οικογένειας κληρονομούσαν ίσα μερίδια από την πατρική περιουσία. Συνέβαινε όμως μερίκες φορές κατά την κρίση του πατέρα ένα από τα αγόρια της οικογένειας ανεξαρτήτου σειράς γεννήσεως να κληρονομεί μεγαλύτερο μερίδιο απο τους αδερφούς του με τη διαθήκη που άφηνε ο πατέρας του.
- Το μερίδιο που έπαιρναν τα κορίτσια της οικογένειας ως προίκα συνήθως ήταν μικρότερο από το μερίδιο που έπαιρναν τα αγόρια, προσπαθούσαν εκάστοτε οι γονείς να παντρεύουν τα κορίτσια τους δίδοντάς τους για προίκα όσο το δυνατό λιγότερα αγαθά από τη περιουσία που είχαν. Όταν τα κορίτσια δεν είχαν λάβει προίκα τότε το κληρονομικό μερίδιο που δικαιούταν ήταν ίσο με εκείνο που έπαιρναν τα αδέλφια τους(αγόρια).
- Τις περισσότερες φορές η μεταβίβαση της περιουσίας γινόταν με διαθήκη που άφηνε ο πατέρας. Υπήρξαν λιγοστές περιπτώσεις να γινόταν προφορικά η μεταβίβαση της περιουσίας.
- Μερικές φορές το μοίρασμα της κληρονομιάς γινόταν με λαχνό, όταν συμφωνούσαν μ'αυτό τον τρόπο μοιρασιάς όλοι οι κληρονόμοι και ενώπιο μαρτύρων. Ο τρόπος αυτός ίσχυε στη μοιρασιά κληρονομιάς από γονείς που δεν είχαν κάνει διαθήκη από τα αδέλφια, αγόρια αλλά και στην περίπτωση που κληρονομούσαν τα ανίψια ένα θείο τους απο πατέρα ή μητέρα.
- Αν πέθαινε πρώτα ο σύζυγος, το μερίδιο της περιουσίας που αναλογούσε στη γυναίκα ήταν το ήμισυ της όλης περιουσίας και το άλλο ήμισυ ανήκε στα παιδιά που είχαν αποκτήσει από το γάμο τους.
- Κληρονομικά δικαιώματα είχε μόνο η γυναίκα αν δεν υπήρχαν παιδιά. Συνέβαινε όμως η γυναίκα να μην έχει όλους τους τίτλους ιδιοκτησίας στην περιουσία του ανδρός της, τότε μπορούσαν να διεκδικήσουν κληρονομιά και τα κουνιάδια της δηλαδή τα αδέλφια του άντρα της.
- Τον κληρονομούσαν οι κόρες του μόνο και έπαιρναν ίσο μερίδιο κληρονομιάς.
- Α)Όταν οι θείοιντους ήταν ανύπαντροι και είχαν αποκτήσει περιουσία τους κληρονομούσαν τα ανίψια τους στην περίπτωση που μετά το θάνατό τους δεν υπήρχε άλλος αδελφός τους ή αδελφή τους εν ζωή β)Ένα παιδί μπρούσε να κληρονομήσει τον αδελφό του πατέρα του ή της μητέρας του όταν αυτοί δεν είχαν παιδιά στην περίπτωση που και οι σύζυγοι των θείων τους δεν είχαν μεταβιβάσει αλλού την περιουσία που είχε περιέλθει στα χέρια τους νόμιμα με το θάνατο των ανδρών των.
- Ένα ζευγάρι αποφάσιζε να υιοθετήσει ένα παιδί είτε αγόρι, είτε κορίτσι όταν δεν είχε καθόλου παιδιά. Στην περίπτωση που είχε κορίτσια δεν υιοθετούσε.
- Κατά πρώτον προτιμούσαν τα παιδιά αδελφών. Ελλείψει αυτής της περίπτωσης προτιμούσαν παιδιά από μακρινούς συγγενείς αλλά κι ορφανά.
- Ένα υιοθετημένο παιδί είχε κληρονομικά δικαιώματα ίσα με ένα θετό. Θεωρείτο κανονικό παιδί και οι γονείς του που το υιοθετούσαν φρόντιζαν εν ζωή ακόμη να του κάνουν δική του την περιουσία τους, μια και δεν είχαν άλλο παιδί.
