Αλωνίσταινα

Αλωνίσταινα

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Αλωνίσταινα
  4. 143
  5. Αλωνίσταινας
  6. Μαντινείας
  7. Αρκαδίας
  8. Όχι
  9. Όχι
  10. Ελληνική γλώσσα με μερικές τούρκικες, αρβανίτικες και φράγκικες λέξεις.
  11. Τρεις εκκλησίες: Αγία Παρασκευή, Άγιος Ιωάννης(Γενέθλιος), Ζωοδόχου Πηγής -επί τουρκοκρατίας.
  12. Κοινοτικές
  13. Ένα
  14. Κτίστηκε και λειτούργησε επί Καποδίστρια.
  15. Γεωργοκτηνοτροφία
  16. Σιτάρι, κριθάρι, φακές, ρόβη, φασόλια, πατάτα
  17. 1-αυτοκατανάλωση(Σιτάρι, κριθάρι, ρόβη) 2-εμπόριο(φακές, φασόλια, πατάτες)
  18. Φασόλια, πατάτες, δενδροκαλλιέργειες(μήλα, καρύδια) -Συνεχίζονται οι παλιές καλλιέργειες -Οι μηλιές και οι καρυδιές φυτεύτηκαν γύρω στο 1950.
  19. Ήταν κεφαλοχώρι.
  20. Όχι
  21. Από 70 στρέμματα και πάνω
  22. Περίπου σαράντα
  23. Περίπου τριάντα στρέμματα
  24. Ναι, η κύρια ασχολία. Αναφέρεται ότι υπήρχαν 50 χιλιάδες γιδοπρόβατα.
  25. Μετά το 1960.
  26. Όχι
  27. Όχι
  28. Ναι, ξυλόγλυπτα σε μικρό ποσοστό.
  29. Σταμάτησαν
  30. Μέχρι της εποχής του Ελ.Βενιζέλου το χωριό υπαγόταν στο Δήμο Φαλάνθου μαζί με τα άλλα χωριά της περιοχής. Κατόπιν απετέλεσε ξεχωριστή κοινότητα. Ως πρώτος δήμαρχος, επί Όθωνος, αναφέρεται ο Κων/νος Δημητρακόπουλος
  31. Πλήρωναν στην κοινότητα, φόρο βοσκής, φόρο για τα υποζύγγια ως επίσης και οι επιτηδηματίες. Παλαιότερα εφαρμοζόταν και το τουρκικό σύστημα της δεκάτης.(10% των προϊόντων)
  32. Υπήρχαν δύο τάξεις, χωρίς όμως να υπάρχει μεγάλη διάκριση μεταξύ τους.
  33. Ήταν κάτι το συνηθισμένο η πρσφορά εργασίας, χωρίς αμοιβή, για έργα κοινωφελή.
  34. Οι άνδρες της κοινότητας συμμετείχαν υποχρεωτικά από της ηλικίας των 2(?) ετών και πάνω. Για τις γυναίκες δεν υπήρχε υποχρέωση.
  35. Η άρνηση συμμετοχής ετιμωρείτο με πρόστιμο, το οποίο πλρωνόταν στην κοινότητα. Το πρόστιμο είχε την αξία του ημεορμισθίου.
  36. Η αλληλοβοήθεια δεν είχε γίνει συνείδηση των κατοίκων, αλλά βοηθούσαν κατά συμπάθεια σε συγγενικές οικογένειες
  37. Όπως και στις γεωργικές εργασίες έτσι και στις άλλες περιπτώσεις υπήρχε κατ'εξαίρεση αλληλοβοήθεια.
  38. Στις γυναίκες ήταν ανεπτυγμένη η αλληλοβοήθεια, ιδίως σε εργασίες υφαντικές.
  39. 1-Πατέρας του άνδρα,2-μάνα του άνδρα 3-αδελφός του άνδρα 4-αδελφή του άνδρα,5-άνδρας,6-γυναίκα 7-παιδιά.
  40. Πατέρα και μάνα
  41. Παπού
  42. Γιαγιά και κυρούλα και νενέ
  43. Παπού
  44. Γιαγιά και νενέ
  45. Συνηθέστερα με τα ονόματά τους
  46. Με τα ονόματά τους
  47. Ο αδελφός μου ή ο άλλος
  48. Οι αδελφές μου
  49. Ο τσίτσης
  50. Θείε και μπάρμπα
  51. Θεία και τσάτσα
  52. Μπάρμπα-θείο και θεία
  53. Ανήψι
  54. Παιδί και κορίτσι
  55. Φόλο και στερνοπαίδι
  56. Προγόνια
  57. Μπινιάρια
  58. Συμπεθέρους
  59. Πατέρα
  60. Μητέρα
  61. Κουνιάδος και κουνιάδα
  62. Πατέρα και γέρο
  63. Μητέρα
  64. Κουνιάδος και κουνιάδα
  65. Παιδί μου και γαμπρέ μου
  66. Παιδί μου
  67. Γαμπρέ και συνήθως με το όνομά του.
  68. Με το όνομά της
  69. Με το όνομά της
  70. Μωρή και ρε
  71. 1-του παού από τον πατέρα 2-της γιαγιάς " " " 3-του παππού και της γιαγιάς από την μητέρα 4-συνήθως το όνομα κάποιου πεθαμένου αδελφού.
  72. Ξύλα, νερό, φροντίδα για τα ζώα, όλες τις αγροτικές εργασίες και μερικές φορές αντί μισθώματος.
  73. Σπορά, σκάλισμα, θέρισμα, αλώνι όργωμα.
  74. Φύλαξη των γιδοπροβάτων.
  75. Σχίσιμο των ξύλων
  76. Από 8 χρονών Τα αγόρια βοηθούσαν στο κουβάλημα. Τα κορίτσια δουλειές του σπιτιού και φρόντιζαν για το φαγητό και το νερό ή το κρασί των εργατών του χωραφιού.
  77. Παντρεύονταν πρώτα τα κορίτσια
  78. Οι γυναίκες περίπου 20 χρονών. Οι άνδρες περίπου στα 25. Δεν επιτρεπόταν να είναι μεγαλύτερη η γυναίκα.
  79. Παντρεύονταν από το ίδιο χωριό αλλοιώς από κοντινά χωριά, Πιάνα, Δαυγιές(?), Σιμιάδες Χρυσοβίτσι. Οι γυναίκες προτιμούσαν να φεύγουν για Τρίπολη
  80. Στο πατρικό του γαμπρού.
  81. Συνήθως στο πατρικό εγκαθίστατο ο πρωτότοκος. Κοιμόντουσαν σ'ένα δωμάτιο με υποτυπώδη χωρίσματα. Το φαγητό ήταν κοινό. *Πάντα όμως υπήρχαν προβλήματα αρμονικής διαβίωσης.
  82. Η περιουσία μοιράζοταν μετά το θάνατο του πατέρα.
  83. Συνήθως μετά το θάνατο του πατέρα. Ο χωρισμός μπορούσε να επισπευθεί -όταν το σπίτι δεν χωρούσε όταν υπήρχε διαφωνία σε θέματα ιδιοκτησίας.
  84. Πάντα εξαρτόταν από τους γονείς και τα παιδιά. Δεν υπήρχε κάτι το κατεστημένο.
  85. 1. Όταν δεν υπήρχε αδερφός ή το αγόρι της οικογένειας έφευγε
  86. Σπάνιο φαινόμενο
  87. Συνήθως για το μεγαλύτερο κορίτσι
  88. Έγραφε στο όνομα του γαμπρού το μερίδιο της κόρης.
  89. Το φαινόμενο αυτό παρουσιάζοταν πολύ παλαιότερα.
  90. Στο χωριό δεν ενθυμούνται τέτοια περίπτωση.
  91. Υπήρχε κώλυμα.
  92. Δεν υπήρχε εμπόδιο
  93. Περιπτώσεις διαζυγίων δεν υπήρχαν στο χωριό.
  94. Συνηθέστερα ο νονός του γαμπρού.
  95. Αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι βάφτιζε και το πρώτο παιδί. Σε περίπτωση που το πρώτο ήταν κορίτσι και το δεύτερο αγόρι, βάφτιζε και το δεύτερο.
  96. Η επιλογή γινόταν τις περισσότερες φορές με κάποιο υπολογισμό.
  97. Απαγορευόταν
  98. Όχι. Θεωρούνταν πνευματικά αδέρφια.(λαλαδέρφια).
  99. Όταν ήταν πολύ φίλοι ή ο ένας είχε βοηθήσει τον άλλον. Σ'αυτές τις περιπτώσεις γινόντουσαν σταυραδερφοί και ονομάζοταν βλάμηδες.
  100. Υπήρχε απόλυτη εμπιστοσύνη και υποχρεούνταν να αλληλοβοηθιούνται.
  101. Στο χωριό γινόντουσαν μόνο άνδρας με άνδρα.
  102. Η προίκα ήταν υποχρεωτική.
  103. Συντάσσετο προικοσύμφωνο.
  104. Υποχρεωνόταν ο γαμπρός να συντάξει κάποιο χαρτί με το οποίο θα αποκαταστούσε τη νύφη.
  105. Οι γονείς του ζευγαριού με μάρτυρες ή σε συμβολαιογράφο.
  106. Γύρω στο 1950, περίπου διακόσιες λίρες.
  107. Εάν υπήρχε ναι.
  108. Συνήθως στη Τρίπολη
  109. Ναι
  110. Ναι
  111. Ανάλογα με τις απαιτήσεις του γαμπρού δινόταν και η προίκα.
  112. Όχι
  113. Τα χωράφια δινόταν σαν προίκα στις κόρες. Εάν υπήρχαν αγόρια μοιράζοταν σ'αυτά.
  114. Βοηθούσαν και τα αδέλφια. Σε περίπτωση θανάτου του πατέρα ανελάμβαναν εξ ολοκλήρου τη υποχρέωση.
  115. Συνήθως όταν έπαιρναν τη προίκα έκαναν "παραίτηση" από την πατρική περιουσία. Διαφορετικά εδικαιούτο μερίδιο.
  116. Εάν πέθαινε νέα, συνηθιζόταν ο άνδρας να επιστρέφει ένα μέρος της προίκας, χωρίς όμως να είναι υποχρεωτικό.
  117. Όχι
  118. Συνήθως όταν πέθαιναν και οι δύο ή όταν προέκυπτε διαφωνία του πατέρα και του γιού.
  119. Μοιράζοταν σε ίσα μερίδια.
  120. Το μερίδιο μπορεί να ήταν μεγαλύτερο όταν δινόταν σαν προίκα και ήταν μεγάλες οι απαιτήσεις του γαμπρού.
  121. Αν υπήρχε μεγάλη περιουσία γινόταν διαθήκη διαφορετικά μοιράζοταν δια λόγου.
  122. Σε μερικές περιπτώσεις μοιράζοταν η περιουσία σε ίσα μερίδια και έβαζαν λαχνό.
  123. Μοιράζοταν την περιουσία, τα μισά η σύζυγος και τα άλλα μισά τα παιδιά.
  124. Οι κοντινοί συγγενείς του άνδρα δηλαδή αδέλφια και ανίψια.
  125. Τα κορίτσια του.
  126. Τον κληρονομούσε σαν πρώτος ανιψιός. Στην περίπτωση του αδελφού της μητέρας, την κληρονομούσε όταν δεν υπήρχαν κληρονόμοι από τη συγγένεια της γυναίκας του.
  127. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  128. Παιδιά των αδελφών.
  129. Όπως και τα άλλα παιδιά.