Αρτεμίσιο

Αρτεμίσιο

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Αρτεμίσιο
  4. 145
  5. Αρτεμισίου
  6. Μαντινείας
  7. Αρκαδίας
  8. Κακούρι
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Υπήρχε μία εκκλησία ο Άγιος Νικόλαος. Είχε χτιστεί το έτος 1730 περίπου. Υπάρχει ακόμα
  12. Ανήκαν στην Κοινότητα και δεν ήσαν οικογενειακές.
  13. Υπήρχε ένα νεκροταφείο
  14. 1850
  15. Η γεωργία και η κτηνοτροφία
  16. Καλλιεργούντο σιτηρά, αραποσίτι, καπνά, πατάτες λίγες, λαχανικά.
  17. Τα περισσότερα προορίζονταν για αυτοκατανάλωση. Τα καπνά ήταν για το εμπόριο
  18. Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες. Σταμάτησαν τα καπνά. Καλλιεργούν περισσότερες πατάτες, μποστάνια, κουκιά ντομάτες, ρεβίθια. Οι νέες άρχισαν το 1950. Οι βιομηχανικές ντομάτες το 1978
  19. Υπήρχαν τσιφλίκια λίγα. Ήταν κεφαλοχώρι, πλούσιο.
  20. Οι καλλιεργητές στους τσιφλικούχους έδιναν τα μισά προϊόντα εκτός από το σπόρο.
  21. Όχι
  22. Από 100 στρέμματα.
  23. Είχαν 15 οικογένειες τέτοιους μεγάλους κλήρους
  24. 60 στρέμματα
  25. Υπήρχε μεγάλη κτηνοτροφία
  26. Δεν υπάρχει οικόσιτη κτηνοτροφία.
  27. Υπήρχαν. Τώρα υπάρχουν μετρημένα.
  28. Όχι
  29. Δεν υπήρχαν οργανωμένες βιοτεχνίες. Κάθε σπίτι είχε τον αργαλειό του, έγνεθαν τα μαλλιά, ύφαιναν, έπλεκαν εγχώρια μάλλινα. Γύρω στα 1910 κατεργάζονταν χασίσι
  30. Είχαν Δημάρχους σε 7 χωριά με κεντρικό χωριό το Κάψια. Τα χωριά ήσαν : Κακούρι, Πικέρνι, Σάγκα, Νεστάνη(Τσιπιανά), Σιμιάδες Κάψια Λουκά.
  31. Πλήρωναν τη δεκάτη. Ερχόταν από την Τρίπολη εισπράκτορας(σπαής)
  32. Υπήρχαν οι νοικοκυραίοι. Διακρίνονταν από τη μεγάλη παραγωγή.
  33. Ναι πρόσφεραν προσωπική εργασία. Έχτισαν το σχολείο την καινούργια εκκλησία, βρύση, έφτιασαν υδραγωγείο
  34. Ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες από 18 χρόνων. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  35. Πλήρωνε πρόστιμο όσο ήταν η αξία των ημερομισθίων που έπρεπε να προσφέρει.
  36. Ναι στον τρύγο, στο θερισμό στη συγκομιδή αραποσιτιού και όχι σε όλες τις γεωργικές εργασίες.
  37. Ναι, αλληλοβοηθιούνταν στο χτίσιμο σπιτιών, καλυβιών, στο γνέσιμο μαλλιών, στο ετοίμασμα για υφάσιμο…
  38. Ναι οι γυναίκες αλληλοβοηθούνταν στο λεύκασμα υφασμάτων βαμβακερών του αργαλιού, στο πλάσιμο χιλοπιτών, στο γνέσιμο, πλέξιμο.
  39. Είχαν πολλά μέλη. Πατέρας, μητέρα, γιός, νύφη, εγγόνια, θείος, θεία Όλοι είχαν πολλά παιδιά κι άλλα πολλά πέθαιναν νήπια
  40. Πατέρα-Μάνα
  41. Παπούλη
  42. Νενέ ή κυρούλα
  43. Παπούλη
  44. Κυρούλα
  45. Με το όνομά τους
  46. Με το όνομά τους
  47. Με το όνομά τους
  48. Με το όνομά τους
  49. Ήταν ο δεύτερος πατέρας.
  50. Ήταν η δεύτερη μητέρα.
  51. Με το όνομά τους
  52. Μπάρμπα
  53. Τσάτσα ή θειά
  54. Μπάρμπα-τσάτσα ή θειά
  55. Με το όνομά τους
  56. Με το όνομά τους ή παιδί και τσιούπα
  57. Όχι
  58. Προγόνια
  59. Μπινιάρια
  60. Συμπεθέρους
  61. Πατέρα
  62. Μάνα
  63. Αφέντη κυρά
  64. Γέρο ή πατέρα
  65. Γριά ή μάνα
  66. Με το όνομά τους
  67. Γαμπρέ ή με το όνομά του
  68. Γαμπρέ, παιδάκι μου, ή με το όνομά του
  69. Γαμπρέ, αδερφέ, ή με το όνομά τους
  70. Νύφη-Νυφαριά, ή με το όνομά της
  71. Νύφη ή με το όνομά της
  72. Γυναίκα-Με το όνομά της-Άνδρα μου-αφεντικό, κυρη-
  73. Τα πρώτα παιδιά έπαιρναν το όνομα του παού και της γιαγιάς από τον πατέρα. Μετά του άλλου παπού και γιαγιάς. Αν τέλειωναν τα ονόματα της οικογένειας έβαλε ο νουνός δικό του
  74. Σε όλες τις ανδρικές δουλειές έπαιρναν μέρος και οι γυναίκες εκτός από το κλάδεμα των αμπελιών. Το νερό και τα οικόσιτα ζώα οι δουλειές του σπιτιού η ανατροφή των παιδιών ήταν αποκλειστικές δουλειές των γυναικών
  75. Όλες. Θερισμό, σκάψιμο, σκάλισμα, κορφολόγημα, βοτάνισμα, αλώνισμα, λίχνισμα, κουβάλημα, τρύγο, όργωμα.
  76. Φύλαγαν πρόβατα, γίδια. Άρμεγαν, έβγαλαν βούτυρο, έφτιαχναν τυρί μυτζήθρα. Βοηθούσαν και δεν είχαν αποκλειστικότητα.
  77. Δεν υπήρχαν οργανωμένες βιοτεχνίες. Πολύ παλιά κατεργάζονταν το χασίσι επί πλρωμή. Το 1924 απαγορεύθηκε η καλλιέργεια του χασίς και κατέστρεψαν ό,τι υπήρχε
  78. Το κλάδεμα, το ράντισμα των αμπελιών, το σπάρσιμο δηλ. το σκόρπισμα του σιταριού κριθαριού, σίκαλης.
  79. Από πολύ μικρά 8-10 χρόνων. Τα κορίτσια βοηθούσαν στις δουλειές του σπιτιού. Τα αγόρια βοηθούσαν στην κτηνοτροφία.
  80. Έπρεπε πρώτα να παντρευτούν τα κορίτσια. Αν τα κορίτσια ήσαν πολύ μικρά παντρεύονταν τα πρώτα αγόρια αλλά φρόντιζαν με τον καιρό και για τα κορίτσια
  81. Για τις γυναίκες από 22-27. Για τους άνδρες μετά τα 25. Καμμιά φορά ήσαν οι γυναίκες μεγαλύτερες από τους άνδρες τους
  82. Συνήθιζαν να παντρεύονται από το ίδιο χωριό. Σε λίγες περιπτώσεις έφερναν νύφες από άλλο χωριό. Λεβίδι-Παλαιόπυργο(Μποντιά) Σιμιάδες.
  83. Στο πατρικό του γαμπρού. Η νύφη ποτέ δεν έπαιρνε σπίτι προίκα. Καινούργια σπίτια δεν έχτιζαν πολλά από φτώχεια
  84. Ναι. Τα πρώτα χρόνια ζούσαν όλοι μαζί, έτρωγαν μαζί, δούλευαν μαζί στην αδιαίρετη περιουσία, κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη. Γεννούσαν τα πρώτα παιδιά, τα ανάτρεφαν σαν αδέρφια.
  85. Όσο ζούσαν κάτω από την ίδια στέγη η περιουσία ήταν αδιαίρετη Ακόμα και οι προίκες από τις νύφες γινόσαν ένα με την άλλη περιουσία που υπήρχε.
  86. Χώριζαν όταν πλήθαιναν και δεν χωρούσαν στο ίδιο σπίτι. Οι λόγοι που μπορούσαν να επισπεύσουν το χωρισμό ήταν η κούραση, η ζήλεια, η διχόνοια,
  87. Παρέμενε συνήθως ο μεγαλύτερος. Καμμιά φορά ο πιο αγαπητός ή αυτός που είχε αξιαγάπητη γυναίκα που σέβονταν τους γονείς του γαμπρού
  88. Έπαιρνε σώγαμπρο όταν δεν είχε αγόρι.
  89. Σε λίγες περιπτώσεις.
  90. Συνήθως για το μικρότερο. Αν είχαν τα κορίτσια διαφορά ηλικίας έπαιρναν στο μεγαλύτερο σώγαμπρο και φερόταν σαν πραγματικός αδερφός
  91. Στα κορίτσια που έφευγαν έδιναν την ανάλογη περιουσία. Σ'αυτό που έμενε έδιναν κάτι παραπάνω από τα κτήματα και το σπίτι για να γεροκομήσει, όπως έλεγαν, τους γονείς. Έγραφαν κάτι και στο όνομα του γαμπρού.
  92. Σε όλες τις περιπτώσεις ο γαμπρός άλλαζε το επώνυμό του. Τα παιδιά έπαιρναν το αλλαγμένο επώνυμο του πατέρα τους.
  93. Ποτέ δεν παντρεύτηκαν δύο πρώτα εξαδέλφια. Ούτε και δεύτερα. Γιατί τότε οι συγγένειες ήταν πιο πολύ δεμένες μεταξύ τους.
  94. Ναι, υπήρχε το κώλυμα της συγγένειας, η αντίδραση των γονιών. Δεν έδινε στεφανοχάρτι ο παπάς
  95. Αν ήταν πολύ μακρινοί συγγενείς δεν πείραζε το κοινό επώνυμο. Θεωρούνταν σόι αλλά μακρινό πολύ.
  96. Όχι. Τα ανδρόγυνα ποτέ δε χώριζαν κι ας είχαν διαφορές κληρονομικές, χαρακτήρα αταίριαστο ή αν δεν αποκτούσαν παιδιά και θεωρείτο ο ένας υπεύθυνος.
  97. Ο νουνός του γαμπρού. Μπορούσε αυτός να είχε βαφτίσει και στεφανώσει τον παπού, τον πατέρα.
  98. Το πρώτο το βάφτιζε ο κουμπάρος που τους στεφάνωσε. Τα άλλα άλλοι νονοί που προτιμούσαν οι γονείς ή τον βρήκε ο παπούς. Αν το πρώτο ήταν κορίτσι βάφτιζε και το δεύτερο αν ήταν αγόρι.
  99. Συνήθως ήθελαν κουμπάρο έναν ήσυχο, έξυπνο κι εργατικό. Προτιμούσαν φίλο ή κάποιον πλούσιο που ζητούσε να βαφτίσει το παιδί.
  100. Απαγορεύονταν ο γάμος μεταξύ κουμπαριών γιατί και οι κουμπάροι θεωρούνταν σαν συγγενείς αφού είχαν μεγάλη συναναστροφή σε γιορτές, γάμους, δουλειές
  101. Ποτέ, γιατί θεωρούνταν αδέρφια πνευματικά και τα έλεγαν "λαλαδέρφια".
  102. Δεν υπήρχε τέτοια συνήθεια
  103. Ναι υπήρχε και δεν γινόταν γάμος χωρίς έστω και λίγη προίκα.
  104. Έκαναν προικοσύμφωνο επίσημο με μάρτυρες και υπογραφές. Σε σπάνιες περιπτώσεις η προικοδοσία γινόταν προφορικά.
  105. Ναι υπήρχε το χαρτί που έγραφε τα προικιά της νύφης(ρουχα μάλλινα, σεντόνια, εσώρουχα, σκεύη, ζώα)
  106. Τα πεθερικά, με μάρτυρες συγγενείς, κουμπάρους, φίλους, γείτονες.
  107. Έπαιρνε χρήματα όχι πολλά γιατί δεν υπήρχαν. Οι πλούσιες έπαιρναν.
  108. Σε ελάχιστες περιπτώσεις γιατί τα σπίτια τα έπαιρναν τα αγόρια.
  109. Στο χωριό
  110. Ναι
  111. Δέντρα δεν υπήρχαν πολλά ζώα ναι
  112. Ναι, κατά το δυνατό. Μόνο αυτό που έμενε στο σπίτι. Ή καμιά φορά αν επέμενε ο γαμπρός για περισσότερο μερίδιο.
  113. Όχι, σε καμιά περίπτωση
  114. Η περιουσία της μητέρας μοιραζόταν εξ ίσου στα παιδιά όλα αγόρια και κορίτσια όταν δεν την έδινε προίκα σε κανένα ή όταν πέθαινε η μητέρα και δεν είχε δοθεί σε κανένα.
  115. Συνεισέφεραν στο ρουχισμό, αν ζούσε ο πατέρας, σα δώρο. Αν πέθαινε ο πατέρας ο αδερφός γινόταν πατέρας.
  116. Όχι. Άλλωστε ο πατέρας με το προικοσύμφωνο που έκανε παρετείτο η γυναίκα (κόρη) από την υπόλοιπη περιουσία. Ο πατέρας φρόντιζε να κάνει έγκαιρα διαθήκη
  117. Επιστρεφόταν και η περιουσία(χωράφια, ζώα) και ο ρουχισμός. Αν ήθελε ο πεθερός άφηνε ένα χωράφι στο γαμπρό χωρίς βέβαια να είναι υποχρεωτικό.
  118. Δεν υπήρχε τέτοια συνήθεια
  119. Πρώτα προφορικά όταν χώριζαν από το σπίτι, μετά το γάμο τους φυσικά, ύστερα με διαθήκη. Αν πέθαινε ξαφνικά ο πατέρας, τα παιδιά όλα, όσα δεν είχαν περιουσία στο όνομά τους με διαθήκη μοίραζαν εξ ίσου, αγόρια και κορίτσια την περιουσία, ακόμα και το σπίτι.
  120. Αυτός που έμεινε με τους γονείς έπαιρνε λίγο μερίδιο παραπάνω.
  121. Το μερίδιο των κοριτσιών πάντα ήταν μικρότερο από των αγοριών.
  122. Με διαθήκη επίσημη
  123. Όχι. Μόνο στο ρουχισμό ή στα σκεύη γινόταν με λαχνό
  124. Έπαιρνε το μερίδιο που του ανήκε κανονικά
  125. Είχαν τα αδέρφια του άνδρα
  126. Τον κληρονομούσαν οι κόρες
  127. Αν τον έπαιρνε θετό παιδί, (ψυχοπαίδι). Το ίδιο γινόταν με τον αδερφό της μητέρας του ή της μητέρας του.
  128. Αν δεν υπήρχαν καθόλου παιδιά.
  129. Προτιμούσαν παιδιά αδερφών
  130. Σαν το πραγματικό τους παιδί.