Βουνό Τεγέας

Βουνό Τεγέας

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Βουνό Τεγέας
  4. 149
  5. Βουνού Τεγέας
  6. Μαντινείας
  7. Αρκαδίας
  8. Δεν υπάρχει άλλο παλαιότερο όνομα του χωριού.
  9. Δεν κατοικείται από πρόσφυγες.
  10. Δεν υπάρχουν προσφυγικές οικογένειες
  11. Όχι
  12. Δεν μιλούσαν ποτέ άλλες διαλέκτους.
  13. Μία εκκλησία μετά την Τουρκοκρατία.
  14. Ανήκε σ'όλο το χωριό (κοινοτική).
  15. Ένα που υπάρχει και σήμερα.
  16. Το 1900 περίπου.
  17. Γεωργία, Κτηνοτροφία και Αμπελουργία.
  18. Δημητριακοί καρποί, όσπρια, αραβόσιτος και πατάτες.
  19. Για αυτοκατανάλωση οι πατάτες. Για εμπόριο τα δημητριακά, ο αραβόσιτος και τα όσπρια.
  20. Σήμερα καλλιεργούνται κηπευτικά, εξακολουθούν όμως και οι παλιές καλλιέργειες. Από το 1940 δενδροκαλλιέργεια μεγάλη από μηλιές, αχλαδιές, κερασιές, βυσινιές κ' μυγδαλιές.(από το 1960 αρχίζει η καλλιέργεια με μηχανήματα).
  21. Ήταν τσιφλίκι.
  22. Είχαν μεγάλες οικονομικές υποχρεώσεις
  23. Όχι
  24. Από 25 μέχρι 30 στρέμματα.
  25. Περίπου 10 κάτοικοι.
  26. Από 30 μέχρι 50 στρέμματα.
  27. Κτηνοτροφία υπήρχε πάντοτε.
  28. Οικόσιτη κτηνοτροφία υπήρχε από της ιδρύσεως του χωριού.
  29. Υπήρχε ένα τσελιγκάτο. Σήμερα υπάρχουν 3-4 κοπάδια προβάτων.
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Η κοινοτική οργάνωση ήταν ίδια, με κοινοτικούς άρχοντες κ' συμβούλια.
  33. Πλήρωναν μέχρι το 1930 την Δεκάτη(φόρος 10%) σε όλα τα προϊόντα. Ο φορατζής λεγόταν Σπαής.
  34. Χωρίζονταν σε δύο κοινωνικές τάξεις δηλ. σε πλούσιους και πτωχούς. Υπήρχαν βέβαια και οι άρχοντες που ήσαν πιο πλούσιοι.
  35. Όλα τα κοινοτικά έργα με προσωπική εργασία χωρίς αμοιβή.
  36. Υποχρεωτική για όλους τους άνδρες από 18 μέχρι 65 ετών. Συμμετείχαν και γυναίκες.
  37. Τον τιμωρούσαν με πρόστιμο που ήταν έσοδο της Κοινότητας.
  38. Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο και ίσχυε για όλες τις γεωργικές εργασίες.
  39. Η αλληλοβοήθεια ίσχυε γενικά για όλες τις εργασίες.
  40. Ναι κυρίως για γυναικείες δουλειές.
  41. Από πέντε ως δέκα μέλη. Πατέρας κ' μητέρα του άνδρα Αδέλφια του άνδρα κ αδελφές.
  42. Πατέρα-Μητέρα
  43. Παππού
  44. Γιαγιά
  45. Παππού
  46. Γιαγιά
  47. Με το όνομά τους
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. Με το όνομά τους
  51. Πρωτότοκος γιός.
  52. Πρωτότοκη κόρη.
  53. Με το όνομά τους.
  54. Θείε
  55. Θεία
  56. Θείε-Θεία
  57. Με το όνομά τους
  58. Παιδί μου-κόρη μου
  59. Προστάτης-Στερνοπαίδι, στερνοπούλι.
  60. Ξεναδέλφια.
  61. Μπινιάρια.
  62. Συμπεθέρους
  63. Πατέρα.
  64. Μητέρα
  65. Με τα ονόματά τους
  66. Πατέρα
  67. Μητέρα.
  68. Με τα ονόματά τους
  69. Με το όνομά του
  70. Με το όνομά του
  71. Με το όνομά του
  72. Με το όνομά της
  73. Με το όνομά της.
  74. Με τα ονόματά τους.
  75. Τα πρώτα των γονιών του πατέρα Τα άλλα των γονιών της μητέρας Τα υπόλοιπα διάφορα άλλα ονόματα. Όταν ήταν ανώτερης κοινωνικής τάξης.
  76. Όλες γενικά τις δουλειές μέσα και έξω απ'το σπίτι τις μοιράζονταν άνδρες και γυναίκες.
  77. ΟΙ γυναίκες βοηθούσαν γενικά σε όλες τις αγροτικές δουλειές.
  78. Την βοσκή και το άρμεγμα.
  79. Κλάδεμα, κέντρωμα, ράντισμα των δένδρων-Όργωμα-Καραγωγία.
  80. Από 10 ετών και άνω τα παιδιά βοηθούσαν, τα αγόρια σε δουλειές έξω από το σπίτι και τα κορίτσια δουλειές του σπιτιού.
  81. Πρώτα πάντρευαν όλα τα κορίτσια της οικογένειας με σειρά ηλικίας και μετά τα αγόρια.
  82. Για τις γυναίκες 25 ετών και άνω. Για τους άνδρες 30 ετών περίπου. Σπάνια οι γυναίκες παντρεύονταν μικρότερους άνδρες.
  83. Συνήθως από το ίδιο χωριό. Σπάνια από άλλα χωριά γειτονικά κυρίως της Τεγέας.
  84. Συνήθως στο πατρικό του γαμπρού, σπάνια στο πατρικό της νύφης.
  85. Συνέβαινε και ζούσαν όλοι μαζί.
  86. Συνήθως.
  87. Όταν γίνονταν πολλοί.
  88. Συνήθως ο μεγαλύτερος γιός.
  89. Όταν δεν είχε αγόρι.
  90. Όχι.
  91. Συνήθως για το μικρότερο.
  92. Ο πεθερός έπρεπε να γράψει μέρος της περιουσίας.
  93. Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα τους.
  94. Δεν μπορούσαν να παντρευτούν μέχρι δεύτερα εξαδέλφια. Δεν υπήρξε περίπτωση γάμου πρώτων εξαδέλφων στο χωριό.
  95. Υπήρχε κώλυμα.
  96. Όχι
  97. Όχι
  98. Ο νονός του γαμπρού.
  99. Το πρώτο ο κουμπάρος, τα άλλα διαφορετικοί νονοί.
  100. Προτιμούσαν κάποιον πλούσιο ή κοινωνικά ανώτερο.
  101. Συνήθως όχι.
  102. Όχι, γιατί ήσαν λαδαδέρφια.
  103. Πάντοτε υπήρχε ο θεσμός της προίκας.
  104. Με προικοσύμφωνα.
  105. Συμβολαιογράφοι.
  106. Μέχρι 5.000 δρχ.
  107. Σπάνια
  108. Στο χωριό
  109. Ναι
  110. Ναι
  111. Περίπου την ίδια προίκα.
  112. Όχι
  113. Η προίκα της μητέρας μεταβιβαζόταν ανάλογα με τη θέληση και την κρίση της.
  114. Μόνον όταν είχε πεθάνει ο πατέρας.
  115. Όχι
  116. Παρέμενε στον άνδρα της.
  117. Όχι
  118. Συνήθως μετά το θάνατο και των δύο γονέων.
  119. Ανάλογα με την διαγωγή και την όλη συμπεριφορά τους.
  120. Ανάλογα με τη διάθεση των γονιών τους.
  121. Με διαθήκη
  122. Η κληρονομιά μοιραζόταν συνήθως με λαχνούς στους στενούς συγγενείς από επιτροπή σεβαστών προσώπων.
  123. Ίσο μερίδιο με τα παιδιά.
  124. Τα ανήψια του άνδρα.
  125. Κληρονομούσαν οι κόρες του.
  126. Ναι, κληρονομούσε και στις δυό περιπτώσεις.
  127. Όταν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  128. Συνήθως αδελφών, σπάνια μακρινών συγγενών ή ορφανά.
  129. Όλα τα δικαιώματα με τα γνήσια τέκνα.