Μελιγού

Μελιγού

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Μελιγού
  4. 156
  5. Μελιγούς
  6. Κυνουρίας
  7. Αρκαδίας
  8. Δεν υπάρχει
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Δεν μιλούσαν άλλη διάλεκτο
  12. Εκκλησίες υπήρχαν έξη<6> όσες και σήμερα. Η πρώτη που χτίστηκε είναι η Αγία Τριάδα το ε΄τος 1612
  13. Όχι οικογενειακές. Ανήκαν στην Κοινότητα.
  14. Ενα
  15. Το 1906
  16. Γεωργικές: Καλλιέργειες Ελαιών δημητριακών και αμπελιών
  17. Λάδι, Δημητριακά, κηπευτικά, Πρόβατα, Κρασί
  18. Αυτοκατανάλωση: Δημητριακά, κηπευτικά. Εμπόριο: Λάδι, πρόβατα. Κρασί
  19. Οι ίδιες καλλιέργειες γίνονται. Από το 1960 άρχισε και η πτηνοτροφία.
  20. Όχι
  21. Όχι
  22. Άνω των 100 στρεμμάτων
  23. Κανένας
  24. 30 στρέμματα
  25. Ναι
  26. Από πολύ παλιά
  27. Δεν υπήρχαν, ούτε υπάρχουν
  28. Όχι
  29. Δεν υπήρχαν
  30. Δεν γνωρίζουν
  31. Α)Φόρους για αγροφυλακή και β) Δημόσιους φόρους
  32. Α)Τάξη γραμματισμένων-πολιτισμένων και β)Τάξη απλών πολιτών
  33. Πρόσφεραν εργασία χωρίς αμοιβή για εκτέλεση αναγκαίων έργων στην Κοινότητα.
  34. Λάβαιναν μέρος εθελουσίως όσοι μπορούσαν να εργαστούν άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
  35. Του έδειχαν κάποια περιφρόνηση.
  36. Αλληλοβοηθούντο συχνά και κυρίως στο χτίσιμο οικίας, στον θέρο, τον τρύγο και τη σπορά.
  37. Χτίσιμο σπιτιών
  38. Αλληλοβοηθούντο στον αργαλιό, στο ζύμωμα στις γιορτές του σπιτιού(γάμος, βαφτίσια) και όπου εχρειάζονταν πολλά χέρια
  39. Ο πατέρας και η μητέρα του άνδρα, Ο άνδρας, η γυναίκα, τα παιδιά που ανέρχονταν κατά μέσο όρο στα 5 παιδιά.
  40. Πατέρα, μητέρα ή μάνα
  41. Παππούλη
  42. Γιαγιά
  43. Παππούλη
  44. Γιαγιά
  45. Με το όνομά τους
  46. Με το όνομά τους
  47. Με το όνομά του
  48. Με το όνομά της
  49. ΌΧΙ
  50. ΌΧΙ
  51. Με το όνομά τους
  52. Θείε και το όνομά του
  53. Θεία και το όνομά της
  54. Θείε και Θεία και τα ονόματά τους
  55. Με το όνομά του
  56. Με το όνομά τους
  57. ΌΧΙ
  58. Με το ίδιο όνομα.
  59. Μπινιάρια.
  60. Συμπεθέρους
  61. Πατέρα
  62. Μητέρα ή μάνα
  63. Κουνιάδα ή με το όνομά τους
  64. Πατέρα
  65. Μάνα ή μητέρα
  66. Κουνιάδα ή με τα ονόματά τους
  67. Με το όνομά του ή παιδί μου
  68. Με το όνομά του ή παιδί μου
  69. Με το όνομά του
  70. Με το όνομά της
  71. Με το όνομά της
  72. Με τα ονόματά τους
  73. Το πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού από τον πατέρα και στο πρώτο κορίτσι της γιαγιάς από τον πατέρα έπειτα τα ονόματα του παππού και της γιαγιάς από τη μητέρα και στα άλλα διάλεγε ο νονός.
  74. Οι γυναίκες εκτός από τις δουλειές του σπιτιού κουβαλούσαν νερό, φρόντισαν τα ζώα του σπιτιού, ύφαιναν, κεντούσαν
  75. Βοηθούσαν στη σπορά, στο θέρο, στον Τρύγο, στα κηπευτικά, στο μάζεμα των ελιών, στην περιποίηση των οικόσιτων ζώων.
  76. Περιποίηση οικόσιτων ζώων, άρμεγμα, καθαρισμός σταύλου, βοσκή.
  77. Υπήρχαν αργαλιοί και ύφαιναν οι γυναίκες τα ρολυχα τους και τα στρωσίδια του σπιτιού τους.
  78. Το όργωμα, το κλάδεμα, το ράβδισμα των ελιών και των άλλων δέντρων.
  79. Από 12 ετών. Στα αγόρια ανέθεταν πότισμα, βόσκημα οικόσιτων ζώων, σκάψιμο. Στα κορίτσια κέντημα, αργαλιό, και δουλιές του σπιτιού.
  80. Έπρεπε πρώτα να παντρεφτούν τα κο΄ριτσια όλα και έπειτα τα αγόρια της οικογένειας
  81. Κανονική ηλικία γάμου για τις γυναίκες θεωρείτο στα 18-22 έτη. Για τους άνδρες μετά τη στρατιωτική θυτεία.
  82. Συνήθως ο γαμπρός και η νύφη ήταν από το ίδιο χωριό ή από τα γειτονικά χωριά.
  83. Συνήθως στο πατρικό του γαμπρού και πολλές φορές σε κάποιο άλλο σπίτι συνήθως προίκα της νύφης
  84. Συνέβαινε όλα τα αγόρια μιάς οικογένειας να ζούσαν με τις γυαναίκες τους στο πατρικό σπίτι αλλά πολύ νωρίς χώριζαν το πατρικό σπίτι και την περιουσία τους την πατρική και εργάζονταν χωριστά μέχρι που έκαναν άλλη κατοικία.
  85. Στα πρώτα χρόνια που παντρεύονταν δεν τη χώριζαν την περιουσία. Πολλές φορές έμεν αδιαίρετη για πάντα.
  86. Χώριζαν μετά από το γάμο τους ή μετά από μερικά χρόνια μετά το γάμο τους. Όταν πέθαινε ο πατέρας χώριζαν. Λόγοι που αναγκάζονταν να χωρίσουν ήταν συνήθως η διαπληκτισμοί μεταξύ των νυφάδων.
  87. Παρέμενε συνήθως ο μικρότερος γιός ή αυτός που διάλεγαν οι γονείς
  88. Όταν δεν είχε αγόρι
  89. Σπάνια
  90. Συνήθως το μικρότερο αλλά πολλές φορές πήγαινε κάποιος από τους άλλους γαμπρούς
  91. Έγραφε μέρος της περιουσίας στην κόρη του και τα υπόλοιπα τα παραχωρούσε μετά θάνατο
  92. Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του, και τα παιδιά είχαν το επώνυμο του πατέρα τους
  93. Δεν μπορούσαν να παντρευτούν λόγω συγγένειας τα πρώτα εξαδέλφια, τα δεύτερα εξαδέλφια και τα τρίτα εξαδέλφια. Υπήρξε γάμος δύο πρώτων εξαδέλφων από μητέρα.
  94. Υπήρχε
  95. ΌΧΙ. Μπορούσαν να παντρευτούν
  96. Ναι. Για λόγους ηθικούς.
  97. Ο Νονός του γαμπρού
  98. Το πρώτο ο Κουμπάρος που στεφάνωνε. Τα υπόλοιπα διάφοροι φίλοι.
  99. Προτιμούσαν φίλο, ή πλούσιο και κοινωνικά ανώτερο.
  100. Απαγορεύονταν ο γάμος.
  101. Όχι
  102. Λόγω στενής αμοιβαίας φιλίας και εκτίμησης
  103. Αλληλοβοήθεια
  104. Μόνο άνδρες μεταξύ τους
  105. Υπήρχε ο θεσμός της προίκας
  106. Η προικοδοσία γινόταν με προικοσύμφωνα. Ελέγοντο προικοσύμφωνα.
  107. Όχι
  108. Τα συνέτασσαν συμβολαιογράφοι ή άνθρωποι που γνώριζαν γράμματα και τα υπέγραφαν οι συμπέθεροι.
  109. Σπάνια έπαιρναν χρήματα.
  110. Σπίτι επιπλωμένο
  111. Συνήθως στο χωριό
  112. Ναι
  113. Ναι
  114. Όλα τα κορίτσια έπαιρναν την ίδια προίκα.
  115. Όχι
  116. Της μητέρας η προίκα μεταβιβαζόταν στα κορίτσια και αν δεν αποκτούσαν κορίτσια μεταβιβαζόταν στα αγόρια.
  117. Στα κορίτσια εδίνετο περισσότερη προίκα από τα αγόρια.
  118. Όχι
  119. Παρέμενε στον άνδρα της
  120. Δεν υπήρχε τέτοια συνήθεια
  121. Η μεταβίβαση της πατρικής περιουσίας γινόταν διά λόγου μετά το γάμο ή όταν πέθαινε ο πατέρας.
  122. Όλα κληρονομούσαν ίσια μερίδια από την πατρική περιουσία
  123. Συνήθως ήταν μεγαλύτερο τα μερίδια των κοριτσιών από τα μερίδια των αγοριών.
  124. Προφορικά και με διαθήκη
  125. Το μοίρασμα της κληρονομιάς γινόταν με λαχνό μεταξύ των στενών συγγενών.
  126. Το 1/3
  127. Δεν κληρονομούσαν άλλοι
  128. Οι κόρες του
  129. Μπορούσε να κληρονομήσει και τον άτεκνο αδελφό του πατέρα του και τον άτεκνο αδελφό της μητέρας του
  130. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά και σπάνια αν είχε μόνο κορίτσια.
  131. Παιδιά αδελφών, συγγενών και αν δεν εύρισκαν αυτά έπαιρναν ορφανά.
  132. Έπαιρνε το επώνυμο του θετού πατέρα και την περιουσία και των δύο γονέων του