Δαφνωτή

Δαφνωτή

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Δαφνωτή
  4. 182
  5. Άρτας
  6. Τσοβίστα
  7. Όχι
  8. Όχι
  9. Όχι
  10. Δε μιλούσαν άλλες διαλέκτους εκτός της Ελληνικής
  11. Δύο : Του Αγίου Νικολάου που δεν ξέρει κανείς από τους κατοίκους του χωριού πότε χτίστηκε και της Ζωοδόχου Πηγής που χτίστηκε το 1866
  12. Ανήκαν στους κατοίκους του χωριού.
  13. Ένα(1)
  14. Το έτος 1918
  15. Γεωργικές και κτηνοτροφικές ασχολίες.
  16. Καλλιεργούνταν κυρίως : το καλαμπόκι και τα όσπρια
  17. Το καλαμπόκι επαρκούσε μόνο για αυτοκατανάλωση. Το ίδιο και τα όσπρια
  18. Σήμερα καλλιεργούνται : το καλαμπόκι και το τριφύλλι.
  19. Ήταν κεφαλοχώρι.
  20. Όχι
  21. Από 17 στρέμματα.
  22. Εφτά(7)
  23. Περίπου 12 στρέμματα
  24. Ναι
  25. Από το 1950
  26. Ναι. Πέντε 95). Σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν δύο (2)
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Υπήρχε Κοινοτικό Συμβούλιο
  30. Οι κάτοικοι πλήρωναν κοινοτικούς φόρους, στην Κοινότητα.
  31. Δεν υπήρχαν χωριστές κοινωνικές τάξεις
  32. Ναι
  33. Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες από το 21ο έτος. Γυναίκες δε συμμετείχαν.
  34. Ναι. Με ένταλμα που το πλήρωναν στο Δημόσιο Ταμείο.
  35. Ήταν η αλληλοβοήθεια συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στις οικογένειες και ίσχυε σε όλες ανεξαιρέτως τις γεωργικές εργασίες.
  36. Ίσχυε και για το χτίσιμο σπιτιών, εκκλησιών.
  37. Ήταν η αλληλοβοήθεια περισσότερο αναπτυγμένη στις γυναίκες. Μαζεύονταν στα σπίτια και έκαναν τα λεγόμενα "νυχτέρια" καθαρίζοντας τα καλαμπόκια.
  38. Ο πατέρας του άνδρα, η μητέρα του άνδρα, Οι αδελφοί και οι αδελφές του άνδρα.
  39. "Μάνα" "Πατέρα"
  40. "Παππούλη"
  41. "Βάβω"
  42. "Παππούλη"
  43. "Βάβω"
  44. Με το όνομά τους
  45. Με το όνομά τους
  46. Με το όνομά τους
  47. Με το όνομα τους
  48. Όχι
  49. Όχι
  50. Με το όνομά τους.
  51. "Θείο"
  52. "Θειάκω"
  53. "Θείο" "Θειάκω"
  54. Με το όνομά τους
  55. Με το όνομά τους
  56. Όχι
  57. Αλλάδερφα
  58. Διπλάρικα
  59. "Συμπέθερε"
  60. Πατέρα
  61. Μάνα
  62. Με το όνομα.
  63. Πεθερέ
  64. Πεθερά
  65. Με το όνομα
  66. Με το όνομα
  67. Με το όνομα
  68. Με το όνομα
  69. Με το όνομα
  70. Με το όνομα
  71. Με το όνομα
  72. Στο πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού από τον πατέρα. Στο πρώτο κορίτσι το όνομα της γιαγιάς από τον πατέρα. Ο νονός μπορούσε να δώσει όποιο όνομα ήθελε, όταν δίνονταν τα παραπάνω ονόματα.
  73. Οι γυναίκες εκτός από τις δουλειές του σπιτιού, κουβαλούσαν : ξύλα, νερό, φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα.
  74. Βοηθούσαν τους άνδρες στη σπορά, στο σκάψιμο και στη συγκομιδή των προϊόντων.
  75. Άρμεγμα-Καθάρισμα στάβλου.
  76. Το όργωμα.
  77. Τα αγόρια από 12 χρονών ασχολούνταν κυρίως με γεωργικές δουλειές. Τα κορίτσια με τα οικιακά.
  78. Αν η διαφορά ηλικίας ανάμεσα στα αγόρια και κορίτσια ήταν μεγάλη παντρεύονταν τα αγόρια. Αν ήταν μικρή η διαφορά ηλικίας, παντρεύονταν τα κορίτσια
  79. Κανονική ηλικία γάμου για τις γυναίκες και τους άνδρες ήταν το 22ο έτος. Δεν ήταν συνηθισμένο η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα.
  80. Οι περισσότεροι προτιμούσαν να είναι από το ίδιο χωριό.
  81. Το νέο ζευγάρι μετά το γάμο, εγκαθίστατο στο πατρικό του γαμπρού.
  82. Συνέβαινε όλα τα αγόρια μιας οικογένειας, όταν παντρεύονταν, να μένουν στο πατρικό τους. Εργάζονταν, έτρωγαν μαζί και κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη.
  83. Ναι. Όσο ζούσαν μαζί.
  84. Τα αδέλφια χώριζαν όταν γίνονταν πολλοί και δεν τους χωρούσε πια το σπίτι.
  85. Συνήθως παρέμενε στο πατρικό μαζί με τους γονείς ο μικρότερος γιος.
  86. Όταν δεν είχε αγόρια.
  87. Πήγαιναν σώγαμπροι και άνθρωποι που διέθεταν οι ίδιοι περιουσία.
  88. Έπαιρναν σώγαμπρο για το μεγαλύτερο κορίτσι.
  89. Έπρεπε ο πεθερός να γράψει στο όνομα του γαμπρού μέρος της περιουσίας του.
  90. Σε σπάνιες περιπτώσεις ο γαμπρός έπαιρνε το επώνυμο του πεθερού. Περίπου 2% και κατά το 1920 περίπου.
  91. Όταν ήταν στενοί συγγενείς(πρώτα εξαδέλφια) δεν μπορούσαν να παντρευτούν.
  92. Τα δεύτερα εξαδέλφια μπορούσαν να παντρευτούν, σε ελάχιστες όμως περιπτώσεις.
  93. Το κοινό επώνυμο δεν εμπόδιζε δύο άτομα να παντρευτούν.
  94. Περιπτώσεις διαζυγίων δεν υπήρξαν στο χωριό.
  95. Ο νονός του γαμπρού.
  96. Το πρώτο το βάφτιζε ο νονός.
  97. Όταν η οικογένεια άλλαζε κουμπάρο, προτιμούσαν το φίλο.
  98. Απαγορευόταν ο γάμος.
  99. Δεν μπορούσαν.
  100. Όταν ήταν πολύ φίλοι.
  101. Αμοιβαία συμπαράσταση, κυρίως στις δύσκολες στιγμές.
  102. Μόνο οι άνδρες μπορούσαν να γίνουν αδελφοποιτοί.
  103. Υπήρχε ο θεσμός της προίκας στο χωριό.
  104. Η προικοδοσία γινόταν με προικοσύμφωνα.
  105. Δεν υπήρχε άλλο είδος γαμηλίων συμβολαίων.
  106. Το συνέτασσε κάποιος που ήξερε λίγα γράμματα. Το υπέγραφαν οι συμπέθεροι και μάρτυρες.
  107. Έπαιρνε χρήματα. Περίπου 5.000 δρχ.
  108. Όχι
  109. Ναι
  110. Έπαιρνε μόνο ζώα.
  111. Έπαιρναν όλα τα κορίτσια, συνήθως, την ίδια προίκα. Δεν υπήρχε διάκριση.
  112. Όχι
  113. Μπορούσε η προίκα της μητέρας να μεταβιβαστεί ως προίκα στις κόρες της. Σε περίπτωση που αποκτούσε μόν γιους, την προίκα της τη μοίραζαν οι γιοί της.
  114. Σε όλες τις περιπτώσεις είχαν και οι αδελφοί υποχρέωση να συνεισφέρουν στην προίκιση των κοριτσιών της οικογένειας.
  115. Είχε δικαίωμα.
  116. Η προίκα της, αν πέθαινε άτεκνη η γυναίκα, επιστρεφόταν στην οικογένειά της.
  117. Όχι
  118. Ανάλογα με τις περιστάσεις.
  119. Όλα τα αγόρια κληρονομούσαν ίσα μερίδια. Αν όμως, κάποιο από τα αγόρια, είχε προσφέρει περισσότερα από τα άλλα μέσα στην οικογένεια, μπορούσε να κληρονομήσει μεγαλύτερο μερίδιο.
  120. Συνήθως ήταν μικρότερο από το μερίδιο των αγοριών.
  121. Συνήθως γινόταν προφορικά.
  122. Το μοίρασμα της κληρονομιάς σε πολλές περιπτώσεις γινόταν με λαχνό. Το μοίρασμα γινόταν ανάμεσα στα αγόρια.
  123. Η γυναίκα κρατούσε ένα μικρό μερίδιο.
  124. Κληρονομικά δικαιώματα είχαν οι πιο στενοί συγγενείς.
  125. Τον κληρονομούσαν οι κόρες του
  126. Μποορύσε.
  127. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  128. Συνήθως παιδιά των συγγενών
  129. Τα ίδια κληρονομικά δικαιώματα που είχαν τα παιδιά από γάμο.