Κουνουπίτσα

Κουνουπίτσα

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Κουνουπίτσα
  4. 218
  5. Κουνουπίτσας
  6. Τροιζηνίας
  7. Πειραιώς
  8. Το παλαιότερο όνομα του χωριού ήτο Κουνουπίτσα και σημαίνει λυγαριά στα Αρβανίτικα. Το μέρος είχε πολλές λυγαριές.
  9. Κατοικέιται κυρίως από Αρβανίτες όπως και όλη η περιοχή των Μεθάνων.
  10. Παλαιότερα ομιλούσαν μόνο τα Αρβανίτικα, ενώ σήμερα τα μιλούν μόνο οι γέροι.
  11. Υπήρχαν τρείς. Η πρώτη χτίστηκε περίπου το 1834 μ.Χ.
  12. Ανήκαν στην Ι. Μητρόπολη Ύδρας.
  13. Ένα
  14. Πριν 100 χρόνια περίπου.
  15. Οι γεωργικές ασχολίες και το ναυτικό εμπόριο με πολλά καϊκια.
  16. Υπήρχε γεωργία και τα προϊόντα ήταν πολλά λαχανικά και αμύγδαλα, λάδι, σύκα και σταφύλια καθώς και λεμόνια.
  17. Για αυτοκατανάλωση προορίζονταν το λάδι, το κρασί και για εμπόριο τα λαχανικά, τα σύκα, τα αμύγδαλα και τα λεμόνια.
  18. Οι παλιές καλλιέργειες εξακολουθούν ακόμη και σήμερα. Νέα καλλιέργεια η ανθοκαλλιέργεια που άρχισε πριν (5) πέντε χρόνια.
  19. Ήταν κεφαλοχώρι και η πρωτεύουσα της χερσονήσου μέχρι το 1940
  20. Όχι
  21. Όχι
  22. Περίπου 15 στρέμματα.
  23. Υπήρχε οικόσιτη.
  24. Στις αρχές του αιώνα όλες οι οικογένειες διατηρούσαν οικόσιτη κτηνοτροφία.
  25. Όχι
  26. Η αλιέια αποτελεί κυρίως εργασία ελαχίστων. Οι περισσότεροι είναι ερασιτέχνες.
  27. Οι βιοτεχνίες ήταν λίγες.
  28. Όχι
  29. Ήταν ανύπαρκτη.
  30. Πλήρωναν φόρους για όλα τα εισοδήματα και υπήρχε ειδικός υπάλληλος που πλήρωναν φόρο και τον αποκαλούσαν "φορατζή".
  31. Δεν υπήρχε διοίκηση.
  32. Οι κάτοικοι του χωριού προσέφεραν εργασία υποχρεωτική στην κοινότητα χωρίς αμοιβή. Αυτοί που δεν μπορούσαν να προσφέρουν εργασία, πλήρωναν ανάλογο πρόστιμο.
  33. Η συμμετοχή ήτο υποχρεωτική μόνο για τους άνδρες από 20 ετών και άνω.
  34. Τιμωρείτο με χρηματικό πρόστιμο.
  35. Στις επείγουσες γεωργικές δουλειές ήτο ανεπτυγμένο το συναίσθηημα, της αλληλοβοήθειας και κυρίως στο θέρος στον τρύγο, στο ελαιωμάζωμα και στο μεταφύτευμα λαχανικών.
  36. Η αλληλοβοήθεια ήτο, ανεπτυγμένη και σε έργα δύσκολα όπως χτίσιμο σπιτιών, κατασκευή τοίχων σε πεζούλια όπως και στα έργα της κοινότητας.
  37. Η αλληλοβοήθεια ήταν αναπτυγμένη μεταξύ των γυναικών κυρίως στη χειροτεχνική (εργόχειρα - αργαλειό και στο φτιάξιμο τροφίμων για το χειμώνα).
  38. Ελάχιστες οικογένειες ήταν με περισσότερα των 10 ατόμων μέχρι 14.
  39. Πατέρα - μάνα
  40. Παππούς
  41. Γιαγιά
  42. Το ίδιο
  43. Το ίδιο
  44. Με το όνομά τους
  45. Με το όνομά τους
  46. Με τα ονόματα
  47. Με τα ονόματα
  48. Όχι
  49. Όχι
  50. Χωρίς διάκριση
  51. Θείε
  52. Θεία
  53. Θείους
  54. Ανήψια
  55. Γιέ - κόρη
  56. Όχι
  57. Αλλάδελφα
  58. Δίδυμα ή μπιανιάρικα
  59. Συμπεθέρους
  60. Πατέρα
  61. Μητέρα
  62. Κουνιάδους
  63. Πατέρα
  64. Μητέρα
  65. Κουνιάδους
  66. Γαμπρέ
  67. Γαμπρέ
  68. Γαμπρέ
  69. Νύφη
  70. Νύφη
  71. Με τα ονόματά τους
  72. Έδιναν στο πρώτο αγόρι το όνομα του παππού από τον πατέρα. Στο δεύτερο παιδί έδιναν του παππού της νύφης το όνομα. Ο νονός έδινε το όνομα της αρεσκείας από το τρίτο ή τέταρτο παιδί.
  73. Εκτός από τις δουλειές του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών όλες οι άλλες δουλειές μοιραζόνταν.
  74. Όργωμα, θέρισμα, ελαιομάζωμα, μεταφύτευμα και γενικά κάθε αγροτική δουλειά.
  75. Φρόντιζαν τα οικόσιτα ζώα.
  76. Καμμία.
  77. Όχι
  78. Το ψάρεμα, το σκάψιμο, το ράβδισμα
  79. Μετά την αποφοίτησή τους από το Δημοτικό σχολείο (12-13 χρονών) στα αγόρια ανέθεταν τη βοήθεια του πατέρα ενώ στα κορίτσια τη φροντίδα των οικόσιτων ζώων και το νοικοκυριό.
  80. Έπρεπε να παντρευτούν κατά ηλικία και πρώτα τα κορίτσια. Τα παιδιά παντρεύονταν μετά το 25 έτος.
  81. Η ηλικία γάμου για τους άνδρες (αγυρία) ήτο 25 περίπου χρονών και των γυναικών 20 - 21.
  82. Η συνήθεια ήταν ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό ή από τα γειτονικά συνήθως χωριά.
  83. Στο σπίτι του γαμπρού.
  84. Ζούσαν όλα τα αγόρια που παντρεύονταν στο πατρικό σπίτι, έτρωγαν, κοιμόνταν κάτω από την ίδια στέγη και εργάζονταν αγαπημένοι.
  85. Την κρατούσαν οι περισσότεροι αδιαίρετη.
  86. Χώριζαν όταν γινόνταν πολλοί και δεν τους χωρούσε το σπίτι.
  87. Με τους γονείς παρέμενε ο μικρότερος γιός ή η μικρότερη κόρη.
  88. Όταν δεν είχε αγόρια.
  89. Ναι
  90. Για το μικρότερο.
  91. Η περιουσία εγράφετο στο όνομα της κόρης.
  92. Πάντοτε έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα τα παιδιά. Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του.
  93. Αν ήταν πρώτα εξαδέλφια.
  94. Υπήρχε
  95. Όχι
  96. Όχι
  97. Ο νονός του γαμπρού.
  98. Ο νονός βάφτιζε το πρώτο παιδί. Τα υπόλοιπα είχαν άλλους νονούς.
  99. Δεν είχαν προτίμηση.
  100. Απαγορευόταν
  101. Όχι
  102. Συνήθως σε αισθήματα μεγάλης φιλίας ή αγάπης.
  103. Σεβασμός, αγάπη και αλληλοβοήθεια του ενός προς τον άλλο.
  104. Συνήθως άνδρες.
  105. Ναι
  106. Η προικοδοσία γινόταν με προικοσύμφωνα και σπάνια προφορικά.
  107. Όχι
  108. Τα συνέτασσαν οι συμβολαιογράφοι και υπέγραφαν ο πεθερός και ο γαμπρός.
  109. Περίπου 3.000 δρχ ο καλύτερος
  110. Ναι
  111. Δέντρα και ζώα.
  112. Όλα τα κορίτσια έπαιρναν την ίδια προίκα. Οι άσχημες πιο πολύ από τις όμορφες.
  113. Όχι
  114. Η προίκα της μητέρας δεν μεταβιβαζόταν στις κόρες ως προίκα. Αν είχε μόνο γιόυς μεταβιβαζόταν σε όλους χωριστά.
  115. Όχι ούτε στην περίπτωση θανάτου του ενός γονιού.
  116. Όχι
  117. Παρέμενε στον άνδρα της.
  118. Όχι
  119. Μετά το θάνατο του πατέρα.
  120. Κληρονομούσαν ίσα μερίδια.
  121. Πολλές φορές η προίκα των κοριτσιών ήταν μεγαλύτερη από αυτή που έπαιρναν τα αγόρια.
  122. Με διαθήκη
  123. Γινόταν με λαχνό όταν πέθαινε ο πατέρας και δεν άφηνε διαθήκη και πάντα μεταξύ αδελφών.
  124. Το 1/4 του μεριδίου αναλογούσε στη μητέρα.
  125. Εκτός από τη γυναίκα είχαν κληρονομικά δικαιώματα και τα αδέλφια του άνδρα.
  126. Οι κόρες του.
  127. Συνέβαινε το ίδιο και με τον αδελφό της μητέρας του.
  128. Όταν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  129. Ορφανά
  130. Πολύ μεγάλη περιουσία ή και ολόκληρη.