Ματαράγκα

Ματαράγκα

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Ματαράγκα
  4. 282
  5. Ματαράγκας
  6. Πατρών
  7. Αχαΐας
  8. Δεν υπάρχει
  9. Όχι
  10. Περίπου 30 οικογένειες Αρβανίτες.
  11. Ναι. Ήταν οι μαχαλάδες Καρουσέικα - Παυλιαυλή - Γιαχαλέικα.
  12. Αρβανίτικα, Σκλίρικα (μάλλον Βλάχικα).
  13. Αναφέρθηκαν 8 εκκλησίες, από τις οποίες υπάρχουν σήμερα οι 3. Χτίστηκαν επί Τουρκοκρατίας, χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει η πρώτη.
  14. Ήταν όλες κοινοτικές.
  15. 2 νεκροταφεία.
  16. Το 1928 - 1929
  17. Αποκλειστικά γεωργία και κτηνοτροφία.
  18. Δημητριακά - Ελιές και λίγα αμπέλια.
  19. Τα προϊόντα προοριζόταν πρώτα για το σπίτι. Ότι περίσσευε δινόταν στο εμπόριο. Κυρίως στο εμπόριο δινόταν δημητριακά.
  20. Δημητριακά - ελιές - αμπέλια - πατάτες - καρπούζια - φασολάκια - μπίζα - σουσάμι. Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες. Οι νέες άρχισαν μετά το 1960.
  21. Όχι
  22. Όχι
  23. Όχι
  24. Από 200 στρ. και πάνω
  25. Κανένας
  26. Περίπου 50
  27. Ναι. Προβάτων - γιδιών.
  28. Μετά τον πόλεμο.
  29. Υπήρχαν 2 - 3. Σταμάτησαν με τον πόλεμο.
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Όχι
  33. Δεν θυμούνται κάτι ξεχωριστό από τη σημερινή κοινοτική οργάνωση.
  34. Κοινή βοσκή ('πραματιάτικα') κατά κεφαλί ζώου. Φόρος εισοδήματος (σιτηρά - λάδι). Για τα σιτηρά πλήρωννα σε χρήμα. Για το λάδι έδιναν λάδι. Εισέπρατταν οι δημόσιοι εισπράκτορες.
  35. Οι πλούσιοι και οι φτωχοί ανάλογα με την περιουσία και τα εισοδήματα.
  36. Ναι. Αναφέρθηκαν αρκετές περιπτώσεις.
  37. Για τους άνδρες η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική από 20 (κατά άλλους από 18) εως 60 χρ. Οι γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  38. Αναφέρθηκε τιμωρία με πρόστιμο από τον Πρόεδρο.
  39. 1. Υπήρχε η "δανεικαριά". Ήταν αμοιβαία. 2. Υπήρχε η "ξέλαση". Χωρίς αμοιβαιότητα. Με αυτή βοηθούσαν κάποιο να τελειώσει τις δουλειές του, που είχαν μείνει πίσω, επειδή το σπίτι του είχε "περίσταση" δηλ. αρρώστεια -αβαρεία κτλ. Η αλληλοβοήθεια γινόταν σε όλες τις γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες ανεξαιρέτως.
  40. Ίσχυε σε κάθε περίπτωση που ένα σπίτι είχε ανάγκη και για κάθε εργασία.
  41. Ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη: Στις καθημερινές δουλειές του σπιτιού (πλύσιμο - ζύμωμα), στα μαλλιά (πλύσιμο - λανάρισμα - αργαλειός) και κυρίως σε κοινωνικές εκδηλώσεις του σπιτιού (γάμοι, βαφτίσια κτλ.)
  42. Περίπου 8-10 μέλη. Οι δύο γονείς - τα παιδιά - ο πατέρας και η μητέρα του άνδρα - οι αδερφοί του άνδρα.
  43. Πατέρα - μάνα.
  44. Παππούλη
  45. Νόνα
  46. Παππούλη
  47. Νόνα
  48. Με το όνομά τους
  49. Με το όνομά τους
  50. "Φούλη", "Λάλα" και με το όνομά τους.
  51. "Τσάτσα" και με το όνομά τους.
  52. Όχι
  53. Όχι
  54. Με το όνομά τους.
  55. Μπάρμπα
  56. Θειά
  57. Μπάρμπα - θειά
  58. "Ανηψέ" και το όνομά τους.
  59. Με το όνομά τους.
  60. Όχι
  61. Προγόνια
  62. Μπινιάρια ή Μπινιάρικα.
  63. Συμπέθερε
  64. Πατέρα
  65. Μάν
  66. Κουνιάδο - δα
  67. Πατέρα
  68. Μάνα
  69. Κουνιάδο - δα
  70. Με το όνομά του και Γαμπρέ
  71. Με το όνομά του και Γαμπρέ
  72. Με το όνομά του και Γαμπρέ
  73. Νύφη και το όνομά της
  74. Νύφη και το όνομά της
  75. Ο σύζυγος: Μωρή - γυναίκα. Η σύζυγος: Ρε - άντρα -το όνομά του.
  76. Ήταν απόλυτα στη θέληση του κουμπάρου. Συνήθως όμως εκείνος ήξερε ή ρωτούσε και για το πρώτο αγόρι έβγαζε το όνομα του παππού από τον πατέρα και για το πρώτο κορίτσι το όνομα της γιαγιάς από τον πατέρα. Για το όνομα των υπόλοιπων παιδιών ήταν πάλι στην θέληση του κουμπάρου.
  77. Συνήθως οι άντρες έπαιρναν τις εξωτερικές δουλειές και οι γυναίκες τις δουλειές του σπιτιού. Οι γυναίκες επιπλέον βοηθούσαν σε κάθε γεωργική ή κτηνοτροφική εργασία π.χ. στο θέρο, στον τρύγο, στα πρόβατα, στα ξύλα, στο όργωμα, στο σκάψιμο κτλ.
  78. Το θέρο, το μάζωμα των ελιών, χωρίς να να μπορούμε να πούμε ότι ήταν αποκλειστικά γυναικείες δουλειές.
  79. Το φύλαγμα - το άρμεγμα, όπως και πιο πάνω.
  80. Ο κλάδος των αμπελιών - το κούρεμα των προβάτων - το σκάψιμο και το όργωμα (όχι ιδιαίτερα).
  81. Από 10 και πιο πριν. Στα αγόρια έδιναν δουλειές στο χωράφι. Στα κορίτσια δουλειές στο σπίτι.
  82. Όταν δεν υπήρχε μεγάλη διαφορά, πάντρευαν πρώτα τις αδερφές. Τα αγόρια με την σειρά της ηλικίας τους.
  83. Για τις γυναίκες η κανονική ηλικία ήταν τα 25 χρόνια (αυστηρά). Το ίδιο και για τους άντρες. Δεν ήταν συνηθισμένο να είναι μεγαλύτερη η γυναίκα. Ήταν "ανάποδο".
  84. Δεν ήταν συνηθισμένο. Δεν δινόταν ιδιαίτερη σημασία στο χωριό.
  85. Στο πατρικό του γαμπρού αποκλειστικά.
  86. Ναι. Ζούσαν όλοι μαζί, όσο πολλοί και αν ήταν. Αναφέρθηκε σε ένα δωμάτιο να κοιμούνται 10 άτομα. Έτρωγαν - εργαζόταν μαζί. Μαγείρευαν μαζί. Τα εισοδήματα και τα έξοδα ήταν κοινά.
  87. Την κρατούσαν αδιαίρετη, όσο κατοικούσαν μαζί. Όταν χώριζαν τη μοιράζανε.
  88. Δύο ήταν κυρίως οι λόγοι: Όταν δεν τους χωρούσε πια το σπίτι και όταν τσακωνόνταν οι γυναίκες.
  89. Συνήθως ο μεγαλύτερος γιός. Αυτός αναλάμβανε να φροντίζει τους γονείς του και έπαιρνε τα εισοδήματα από την περιουσία τους.
  90. Όταν δεν είχε αγόρια, αλλά μόνο κοιρίτσι ή κορίτσια.
  91. Μερικοί πήγαιναν σώγαμπροι για να αυξήσουν την περιουσία τους.
  92. Για το μεγαλύτερο οπωσδήποτε.
  93. Υποχρεωτικά έπρεπε να πάρει περιουσία. Του έκαναν το ανάλογο μερίδιο, που ήταν κάποτε το περισσότερο ή και όλη η περιουσία.
  94. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του πατέρα τους. Αν το ήθελε ο γαμπρός, ή και με το ζόρι, μπορούσε τα παιδιά να πάρουν το όνομα του πεθερού για να "μη χαθεί το όνομά του".
  95. Από 3α ξαδέλφια και πάνω και να μην έχουν το ίδιο επώνυμο. Αναφέρθηκαν σπάνιες περιπτώσεις μεταξύ πρώτων εξαδέλφων και από τις δύο περιπτώσεις.
  96. Ναι
  97. Μόνο αν δεν είχαν συγγένεια, πράγμα απίθανο για τη στενή κοινωνία του χωριού.
  98. Όχι ποτέ.
  99. Ο νονός του γαμπρού πάντα.
  100. Το πρώτο παιδί το βάφτιζε οπωσδήποτε ο κουμπάρος (που στεφάνωσε). Τα υπόλοιπα τυχαίοι. Σπάνια τα παιδά της ίδιας οικογένειας είχαν ίδιο νονό.
  101. Προτιμούσαν συνήθως κάποιο πολύσιο ή κοινωνικά ανώτερό τους.
  102. "Έχω λάδι ριγμένο" έλεγαν: απαγορεύεται.
  103. Όχι ποτέ (λαδαδέρφια).
  104. Δεν έτυχε τέτοιο περιστατικό στο χωριό. Δεν γνώριζαν καν τον όρο.
  105. Ναι οπωσδήποτε. Ήταν αδιανόητο χωρίς προίκα να γίνει γάμος.
  106. Η προικοδοσία γινόταν με προικοσύμφωνα. Έτσι και λεγόταν.
  107. Όχι
  108. Ο πατέρας της νύφης ή ο μεγαλύτερος αδερφός της με συμφωνία και των άλλων αδερφών και ο πατέρας του γαμπρού. Υπέγραψαν οι ίδιοι.
  109. 15.000 εως 30.000 δρχ.
  110. Σπάνια
  111. Σε γειτονική πόλη.
  112. Ναι
  113. Δέντρα (ελιές) και ζώα (πρόβατα) ναι.
  114. Συνήθως έπαιρναν εξ ίσου. Μόνο αν υπήρχαν κορίτσια άσχημα ή με κάποια σώματική αλλαγή ή περασμένης ηλικίας, τότε έπαιρναν μεγαλύτερη προίκα.
  115. Όχι ποτέ
  116. Μεταβιβαζόταν στις κόρες, όπως ρούχα, χαλκώματα κτλ. Αν είχε μόνο αγόρια τη μοίραζε στις νύφες της.
  117. Όταν πέθανε ο πατέρας είχαν υποχρέωση τα αγόρια να προικήσουν.
  118. Αν μαζί με την προικολαβή είχε κάνει "απαραίτηση" δεν έπαιρνε μερίδο κληρονομιάς. Διαφορετικά μπορούσε.
  119. Συνήθως παρέμενε στον άντρα της. Υπήρχε περίπτωση όμως τα αδέρφια της πεθαμένης να ζητήσουν ή να απαιτήσουν εκβιαστικά, με το ζόρι την προίκα της αδερφής της.
  120. Κατηγορηματικά όχι. "Ο γαμπρός έπαιρνε, δεν έδινε".
  121. Όπως στις ερωτήσεις 16 και 17 του β μέρους.
  122. Έπαιρναν εξ ίσου. Όποιο παιδί όμως θα φρόντιζε τα υστερνά των γονιών του, έπαιρνε και το μερίδιό τους.
  123. Ανάλογα με τις απαιτήσεις του γαμπρού ως προς την προίκα. Ως προς την κληρονομιά έπαιρναν εξ ίσου.
  124. Συνήθως προφορικά.
  125. Συνήθως με λαχνό. Γινόταν πιο πολύ μεταξύ αδερφών ή και ανηψιών.
  126. Έπαιρνε κανονικά μερίδιο. Μετά το θάνατό της το μοιράζονταν μεταξύ τους τα παιδιά, αν δεν το είχε αυτή παραχωρήσει σε αυτόν που την φρόντιζε.
  127. Τα αδέρφια του ή και των αδερφών του τα παιδιά.
  128. Οι κόρες του μόνο
  129. Μπορούσε να κληρονομήσει τον αδερφό του πατέρα του οπωσδήποτε. Τον αδερφό της μητέρας του ναι, μόνο με ορισμένες προϋποθέσεις.
  130. Μόνο στην περίπτωση που δεν είχε παιδιά.
  131. Προτιμούσαν κυρίως παιδιά αδερφών τους.
  132. Τα ίδια με τα κανονικά παιδιά.