Σαραβάλι

Σαραβάλι

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Σαραβάλι
  4. 292
  5. Σαραβαλίου
  6. Πατρών
  7. Αχαΐας
  8. Το ίδιο
  9. Όχι
  10. Όχι
  11. Καμία. Μιλούσαν καθαρά Ελληνικά.
  12. Πέντε (5) προ του 1900. Άγνωστος χρόνος κατασκευής.
  13. Ενοριακές
  14. 1 μικρό προ του 1900 και 1 μεγάλο μέχρι σήμερα.
  15. Πολύ προ του 1900 των αρρένων. Το παλιό κατεδαφισμένο σχολείο (ιδιοκτησία της εκκλησίας) είχε μαρμάρινη πλάκα 1903.
  16. 1) Αμπελουργία 2) Σταφιδοκαλλιέργεια 3) Κηπευτικά 4) Λιγότερη δενδροκομία (ροδάκινα, εσπεριδοειδή, αχλάδια, αμύγδαλα, ελιές 5) Σίτος καλλιέργεια.
  17. Βλέπε ερώτηση 9.
  18. Όλα για το εμπόριο πέραν της …
  19. Οπωροκηπευτικά - λίγη αμπελοκαλλιέργεια 1)δενδροκομία ελιάς - εσπεριδοειδή - ροδάκια - αχλάδια - βερύκοκα - μύγδαλα. 2) Κηπουρικά: φασολάκια, …, λίγη ντομάτα.
  20. Δεν ήταν ούτε τσιφλίκι, ούτε βακούφι. Μάλλον Κεφαλοχώρι.
  21. Ίσως από το 1870
  22. Από 50
  23. 8 εως 10
  24. 8 εως 10
  25. Ελάχιστη. Υπήρχε όμως οικόσιτη.
  26. Από ανέκαθεν
  27. Όχι
  28. Το χωριό δεν ήταν παραθαλάσιο
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Δεν υπήρχαν. Τουλάχιστον μέχρι το 1870.
  32. Κοινοτική φορολογία και στο κράτος τη δεκάτη στο λάδι.
  33. Δεν υπήρχε τέτοιος διαχωρισμός.
  34. Ναι μέχρι το 1960.
  35. Για τους άνδρες από 18 ετών μέχρι 60. Οι γυναίκες εξαιρούντο.
  36. Χρηματικό πρόστιμο και εισπράτετο από το Δημόσιο Ταμείο ή κοινοτικούς εισπράκτορες.
  37. Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένη σε περιπτώσεις αναξιοπαθούντων και συνίστατο σε όλες ανεξαιρέτως τις γεωργικές εργασίες
  38. Ναι σε όσους ήχοντο ανάγκη κυρίως στο χτήσιμο σπιτιών ή στην προστασία από χείμαρρο που προξενούσε μεγάλη καταστροφή.
  39. Όχι. Ήταν γενικά κατά περίπτωση όπου μπορούσαν όλοι πήγαιναν όλοι.
  40. Ο πατέρας και η μητέρα του άνδρα, καθώς και ανύπανδρες αδελφές ή άγαμα αδέλφια του ίδιου εκτός βέβαια των παιδιών και της συζύγου.
  41. Πατέρα και μητέρα ή μάνα.
  42. Παπούλη
  43. Νόνα ή γιαγιά
  44. Το ίδιο
  45. Το ίδιο
  46. Δεν υπήρχε ξεχωριστή προσφώνηση.
  47. Το ίδιο
  48. Με το μικρό όνομα
  49. Με το μικρό όνομα
  50. Όχι
  51. Όχι
  52. Με το μικρό όνομα
  53. Μπάρμπα ή θείο
  54. Θεία ή θείτσα
  55. Οπως και τον πατέρα του
  56. Με τα μικρά τους ονόματα
  57. Με τα μικρά τους ονόματα
  58. Έλεγαν στερνοπαίδι το τελευταίο και αυτό χάριν τρυφερότητος.
  59. Δεν υπήρχε διαχωρισμός
  60. Δίδυμα
  61. Συμπεθέρους
  62. Πατέρα
  63. Μητέρα
  64. Με το μικρό όνομα
  65. Πατέρα
  66. Μητέρα
  67. Με το μικρό όνομα
  68. Με το μικρό όνομα (ή γαμπρό)
  69. Με το μικρό όνομα (ή γαμπρό)
  70. Με το μικρό όνομα
  71. Με το μικρό όνομα
  72. Με το μικρό όνομα
  73. Με τα μικρά ονόματα και σπανιώτερα άντρα και γυναίκα.
  74. Το πρώτο αγόρι έπαιρνε το όνομα του παπού και το πρώτο κορίτσι το όνομα της γιαγιάς του από πατέρα. Τα επόμενα των γονέων της νύφης. Ο νονός μπορούσε να δώσει όποιο όνομα ήθελε αλλά σπάνια χρησιμοποιούσε αυτό το δικαίωμα.
  75. Οι βαρειές δουλειές στον άνδρα όσον αφορά τη γεωργία. Η γυναίκα είχε αποκλειστικά το σπίτι και την ανατροφή των παιδιών. Τα οικόσιτα γίδια τα φρόντιζαν και οι δύο. Στη γεωργία βοηθούσε σε κάθε περίπτωση τον άνδρα.
  76. Σχεδόν όλες αλλά κυρίως την συγκομοιδή των λαχανικών ή ελιές - τρύγο.
  77. Το όργωμα, σκάψιμο κτημάτων, κλαδέματα, αρδεύσεις.
  78. Τα αγόρια από 10 - 12 χρόνων κατά περίπτωση. Τα κορίτσια βοηθούσαν στο σπίτι.
  79. Δεν υπήρχαν περιορισμοί αλλά προηγούντο τα κορίτσια λόγω κυρίως της βαρέως του γιατρού (προίκα).
  80. Μετά το 20 για τις γυναίκες και για τους άνδρες μετά την υπηρεσία στο στρατό. Δεν ήταν επιτρεπτό η γυναίκα να ήταν μεγαλύτερη, γι' αυτό όταν συνέβαινε αυτό έκρυβαν τα χρόνια.
  81. Συνήθως η γυναίκα ήταν από άλλο χωριό. Δεν ήταν όμως απαραίτητο.
  82. Στο σπίτι το πατρικό αρχικώς και μετά σε δικό τους που γινόταν με χρήματα προίκας ή από γενική βοήθεια και των 2 μερών.
  83. Δεν συνέβαινε αυτό ποτέ ή πολύ-πάρα πολύ σπάνια. (Συνέβαινε σπάνια σε … φτωχούς και δεν κρατούσε κι αυτό πολύ)
  84. Εφόσον συγκατοικούσαν υπό την ίδια στέγη.
  85. Συνέβαιναν όλες οι παραπάνω περιπτώσεις χωρίς κανονα ή εθιμο συνήθως μετά τον θάνατο του πατέρα. Αν κάποιο παιδί (οπωσδήποτε έγγαμο και με ή όχι παιδιά) χώριζε έπαιρνε μόνο μέρος του μεριδίου του, το δε υπόλοιπο μετά το θάνατο του πατέρα.
  86. Κατά κανόναν και έθιμο στο πατιρκό σπίτι έμενε ο μικρότερος γιός. Συνέβαιναν και εξαιρέσεις, ποτέ όμως η μικρότερη κόρη.
  87. Όταν δεν υπήρχαν αρσενικά παιδιά.
  88. Όχι
  89. Για το μεγαλύτερο κυρίως, όχι αποκλειστικά.
  90. Συνήθως ο πεθερός έδινε μεγαλύτερο μερίδιο περιουσίας στη γυναίκα του σώγαμπρου και μερικές φορές το ίδιο έδινε μερίδιο ιδιαίτερο αλλά μετά την απόκτηση του ζευγαριού παιδιών.
  91. Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του ΠΑΝΤΟΤΕ και τα παιδιά του έπαιρναν το δικό του επώνυμο.
  92. ΟΥΔΕΠΟΤΕ είχε γίνει αλλά και ανεπίτρεπτο ήταν θρησκευτικός και κοινωνικός, γάμος πρώτων εξαδέλφων. Επίσης σπάνια γινόταν γάμος και μεταξύ δευτέρων εξαδέλφων.
  93. Κώλυμα όχι, αλλά κοινωνικά δεν το ήθελαν
  94. Όχι
  95. Κυρίως λόγοι ηθικής ή ατεκνίας της γυναίκας.
  96. Ο νονός του γαμπρού.
  97. Ο κουμπάρος (αυτός που στεφάνωνε το ζευγάρι) βάφτιζε το πρώτο παιδί. Τα άλλα κατά προτίμηση οι κουμπάροι ή στενοί οικογενιακοί φίλοι ή με κάποια θέση
  98. Κάποιος φίλος, πλούσιος ή κοινωνικά ανώτερος.
  99. Μάλλον απαγορευόταν.
  100. Όχι
  101. Υπήρχε πάντοτε.
  102. Προφορικά ή και με προικοσύμφωνο. Λεγόταν προικοσύμφωνονο.
  103. Όχι
  104. Οι γονείς
  105. Χρήματα. Συνήθως λίγα.
  106. Όχι
  107. Χωράφια παντοτε όταν ήταν από το ίδιο χωριό.
  108. Επίσης ελιές και σπάνια ζώα.
  109. Το ίδιο αλλά αυτό εξαρτιόταν από την οικονομική και κοινωνική θέση του γαμπρού.
  110. Όχι
  111. Δεν υπήρχε κανόνας. Απλώς συμπλήρωνε την πατρική προίκα.
  112. Οι αδελφοί υποχρεούντο πάντοτε σε περίπτωση θανάτου του πατέρα. Σε άλλη περίπτωση τα αδέλφια βοηθούσαν αν είχαν καλύτερη οικονομική κατάσταση, πάντοτε δηλαδή σε αυτήν την περίπτωση.
  113. Συνήθως έκανε συμβολαιογραφική παραίτηση.
  114. Μάλλον επιστρεφόταν η μικτή ακίνητη περιουσία ή και όλη.
  115. Όχι
  116. Συνέβαιναν όλες οι περιπτώσεις. Συνηθίστερη ήταν α) μετά το θάνατο του πατέρα και β) μετά το γάμο τους και εφ' όσον κατοικούσαν σε δικό τους σπίτι.
  117. Συνήθως το παιδί που έμενε με τους γονείς (μετά την αποχώρηση λόγω γάμου ή αποδημίας) έπαιρνε το μεγαλύτερο μερίδιο ανεξαρτήτως ηλικίας.
  118. Τις περισσότρες φορές ήταν μεγαλύτερο μια και η επιδίωξη ήταν ο εύπορος γαμπρός.
  119. Τα παλαιότερα χρόνια προ του 1900 εως 1902 προφορικά οι γονείς, μάλλον ο πατέρας καθόριζε προφορικά το μερίδιο του καθενός. Δεν ήταν ασυνήθιστο και η διαθήκη και η διαθήκη με το περάς του χρόνου, η διαθήκη καθιερώθηκε.
  120. Λαχνούς ετίθετο συνήθως όταν γοινόταν μοίρασμα μεταξύ αδελφών που ο πατέρας τους είχε πεθάνει χωρίς να έχει κάνει διανομή προφορική ή γραπτή.
  121. Ο σύζυγος κρατούσε μερίδια γι' αυτόν και για τη γυναίκα του για όσο χρόνο ζούσαν. Στην περίπτωση που πέθαινε πρώτα περιήρχετο στη γυναίκα.
  122. Οι γονείς και τα αδέλφια.
  123. Οι κόρες του.
  124. Νι στην περίπτωση που αυτοί δεν είχαν άλλους κληρονόμους.
  125. Σε περίπτωση που δεν είχαν καθόλου παιδιά.
  126. Παιδιά συνήθως αδελφών.
  127. Συνήθως όλα όπως και το γνήσιο παιδί.