Κυριάκι

Κυριάκι

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Κυριάκι
  4. 321
  5. Κυριάκι
  6. Λειβαδιάς
  7. Βοιωτίας
  8. Φλυγόνιο
  9. Κατοικείται μόνο από Αρβανίτες.
  10. Την Αρβανίτικη διάλεκτο.
  11. Υπάρχουν 3 και η πρώτη έχει κτισθεί το 1880
  12. Ανήκαν στο χωριό - δεν ήταν οικογενειακές.
  13. (01) ένα
  14. Το 1910
  15. Γεωργία - Κτηνοτροφία
  16. Δημητριακά - Όσπρια - Λάδι - Κρασί.
  17. Τα γεωργικά προϊόντα δεν προορίζονταν για το εμπόριο. Ανταλλαγές προϊόντων γεωργικών - κτηνοτροφικών γινόντουσαν για να καλύπτουν ανάγκες.
  18. Εξακολουθούν κυρίως να καλλιεργούν την ελιά - νέες καλλιέργειες δεν υπάρχουν.
  19. Ήταν κεφαλοχώρι.
  20. Υπήρξαν μοναστηριακές γαίες που μοιράστηκαν στους κατοίκους.
  21. Πάνω από 20 στρέμματα.
  22. 50 κάτοικοι
  23. 10 στρέμματα
  24. Υπήρχε και μάλιστα αναπτυγμένη.
  25. Πριν 10 χρόνια.
  26. Υπήρχαν γύρω στα 50 τσελιγκάτα σήμερα υπάρχουν 5.
  27. Όχι
  28. Όχι
  29. Όχι, τίποτα σχετικό. Επειδή ακριβώς όμως δεν υπήρχε κάποιο είδος οργάνωσης οι κάτοικοι είχαν βρει κάποιο τρόπο για την επίλυση των διαπροσωπικών προβλημάτων τους με το να συμβουλεύονται για τις διαφορές με τους άλλους τρίτο άτομο που κατά την γνώμη τους ήταν ο πιο δίκαιος και σωστός και διευθετούσε με την γνώμη του τις υποθέσεις των κατοίκων.
  30. Ο διαχωρισμός είχε σαν βάση την οικονομική κατάσταση. Υπήρχε η προνομιούχα μειοψηφία και οι πολλοί που αγωνίζονταν για την εξασφάλιση των άμεσων βιοποριστικών αναγκών.
  31. Ναι
  32. Όχι ηταν προαιρετική. Από 20 χρονών και πάνω. Γυναίκες όχι.
  33. Όχι
  34. Ναι πολύ συνηθισμένο. Η αλληλοβοήθεια ίσχυε στις πιο επείγουσες γεωργικές εργασίες (τρύγος, θέρος, μάζεμα ελιάς).
  35. Στο χτίσιμο των σπιτιών, στην μεταφορά ξυλείας, ασβεστοκάμινα κ.λ.π.
  36. Η αλληλοβοήθεια μεταξύ των γυναικών ήταν αξιοσημείωτη στις γεωργικές απασχολήσεις τους αλλά συνεργάζονταν και για την δημιουργία χειροποίητων ειδών προικός.
  37. Δέκα μέλη. Πατέρας, μητέρα, 5-6 παιδιά και οι γονείς του πατέρα (παππούς, γιαγιά).
  38. Πατέρα, μάννα (Η προσφώνηση αυτή ισχύει μόνο για την ελληνική γλώσσα γιατί συνήθως τους προσφωνούσαν αρβανίτικα)
  39. Παππού
  40. Γιαγιά ή κυρούλα.
  41. Παππού.
  42. Γιαγιά ή κυρούλα.
  43. Με το όνομά τους.
  44. Με το όνομά τους.
  45. Με το όνομά τους.
  46. Με το όνομά τους.
  47. Όχι δεν υπήρχε διάκριση.
  48. Όχι.
  49. Με το όνομά τους.
  50. Θείο ή και μπάρμπα
  51. Θειάκα.
  52. Θείο - μπάρμπα, θειάκα
  53. Με το όνομά τους.
  54. Με το όνομά τους.
  55. Όχι.
  56. Μιλαδέρφια.
  57. Μπινιάρια
  58. Συμπεθέρους.
  59. Πατέρα (μπαμπά)
  60. Μάννα (μαμά)
  61. Με το όνομά τους συνήθως αλλά μερικές φορές όταν υπήρχε κάποια διαφορά ηλικίας τον αδερφό του άντρα της τον προσφωνούσε με το "θείος" και το όνομά του.
  62. "Πεθερέ"
  63. Πεθερά
  64. Με το όνομά τους
  65. Με το όνομά του.
  66. Με το όνομά του.
  67. Με το όνομά του ή όταν υπήρχε κάποια διαφορά ηλικίας με το "θείος" και το όνομά του.
  68. Με τ'όνομά της ή νύφη.
  69. Με τ'όνομά της ή νύφη.
  70. Ή με τ'όνομά της ή "γυναίκα". Ή με τ'όνομά του ή "νοικοκύρη" ή "άνδρα".
  71. Κατά προτεραιότητα έδιναν στα παιδιά τους τα ονόματα των γονιών του γαμπρού. Στο πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού από τον πατέρα και στο πρώτο κορίτσι το όνομα της γιαγιάς από τον πατέρα. Στα υπόλοιπα παιδιά έδιναν τα ονόματα των γονιών της νύφης και στη συνέχεια θείων κ.λ.π. Σε περίπτωση που υπήρχε κάποια διαφωνία ως προς το όνομα που ήθελαν να δώσουν στο παιδί μπορούσε ο νονός να δώσει όποιο όνομα ήθελε.
  72. Θέρος, τρύγος, μάζεμα ελιάς, γενικά όλες τις εξωτερικές δουλειές. Ακόμη βοηθούσαν στο κουβάλημα των ξύλων, του νερού την παραγωγή κάρβουνου κ.λ.π.
  73. Γενικά ασχολούνταν μαζί με τον άνδρα τους σε όλες τις αγροτικές δουλειές.
  74. Όλες.
  75. Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες αλλά και εάν υπήρχαν η συμμετοχή τους θα ήταν μικρή.
  76. Φύτεμα ελιάς, αμπελιών, παραγωγή κάρβουνου.
  77. Από την ηλικία των 9-10 χρονών. Στα αγόρια κυρίως τις εξωτερικές δουλειές. Στα κορίτσια ανέθεταν τις οικιακές δουλειές συγχρόνως με το ετοίμασμα της προίκας και εξωτερικές αλλά περιορισμένες αυτές δηλαδή που άρμοζαν στη φύση τους.
  78. Ανεξαρτήτου ηλικίας ήταν απαράβατη - και κατακριτέα η μη τήρησή της - συνήθεια να παντρεύονται πρώτα τα κορίτσια.
  79. Α) Για την γυναίκα η ηλικία των 18 χρονών. Για τον άνδρα η ηλικία των 22 χρονών μετά την στρατιωτική θητεία. β) Όχι. Κάθε άλλο θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν απαγορευμένο η γυναίκα να είναι μεγαλύτερης ηλικίας από τον σύζυγό της.
  80. Όχι μόνο συνήθεια αλλά και προτίμηση αποτελούσε το γεγονός να είναι η νύφη και ο γαμπρός από τον τόοπο τους. Σπάνια ο γαμπρός ή η νύφη ήταν από τα κοντινά χωριά όπως Στείρι, Κορώνεια, Αγία Άννα.
  81. Στο πατρικό του γαμπρού.
  82. Ναι για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα έως ότου τακτοποιηθούν.. Ζούσαν όλοι μαζί σαν μια οικογένεια.
  83. Συνήθως ναι. Την χώριζαν μετά τον θάνατο του πατέρα.
  84. Όταν γίνονταν πολλοί και η συμβίωση ήταν πια εκ των πραγμάτων αδύνατη. Ένα γεγονός που πολλές φορές ανάγκαζε τα αδέρια να χωρίσουν ήταν ο τσακωμός.
  85. Πάντα ο μικρότερος γιός.
  86. Όταν δεν έιχε αγόρια.
  87. Όχι δεν πήγαιναν.
  88. Συνήθως για το μικρότερο.
  89. Α) Ο σώγαμπρος έπαιρνε μερίδιο και από την πατρική περιουσία και από την περιουσία του πεθερού του. β) Όταν ο γαμπρός το απαιτούσε σχεδόν πάντα ο πεθερός υποχωρούσε και έγραφε στο όνομα του γαμπρού του μέρος της περιουσίας του.
  90. Ο σώγαμπρος διατηρούσε το επώνυμό του όπως και τα παιδιά του έφερναν πάντα το επώνυμο του πατέρα τους.
  91. Μετά από τρίτο βαθμό συγγένειας παντρεύονταν.
  92. Κώλυμα συνειδήσεως μα ιδιαίτερα προκαταλήψεων.
  93. Όχι. Το κοινο επώνυμο ποτέ δεν υπήρξε παράγοντας ανασταλτικός για ένα γάμο.
  94. Ο χωρισμός ήταν πολύ σπάνιο φαινόμενο σωστό σκάνδαλο όταν γινόταν. Εξαντλούσαν βέβαια όλα τα μέσα πριν φτάσουν εκεί. Ο πιο συνηθισμένος λόγος ήταν η διαφορά των συμπεθέρων στην προίκα. Συνηθισμένο η απαίτηση από τον πεθερό επιπλέον προίκας.
  95. Ο νονός του γαμπρού.
  96. Αυτός που πάντρευε το ζευγάρι κυρίως βάφτιζε το πρώτο παιδί, τα υπόλοιπα άλλοι. - Όχι ποτέ.
  97. Διάλεγαν έναν οποιονδήποτε ανεξάρτητα από δεσμό συγγένειας - φιλίας ή οικονομική κατάσταση.
  98. Απαγορευόταν
  99. Όχι
  100. Δεν υπήρχε τέτοια συνήθεια.
  101. Η προίκα αποτελούσε ένα από τα κύρια προσόντα της νύφης. Χωρίς προίκα γάμος δεν γινόταν γιατί ο γάμος στηριζόταν κύρια σε κοινωνικοοικονομικούς υπολογισμούς.
  102. Προφορικά πάντα δεσμεύονταν με το λόγο τους. Υπήρχαν βέβαια σε περίπτωση διαφωνίας μάρτυρες οι παρευρισκόμενοι στο τάξιμο της προίκας.
  103. Όχι
  104. Υπέγραφε ο πατέρας της νύφης. Παρευρίσκονταν οι στενότεροι συγγενείς των μελλονύμφων.
  105. Τα χρήματα κυμαίνονταν γύρω στις 10-12.000 δρχ.
  106. Όχι
  107. Ναι
  108. Ναι (κυρίως δέντρα)
  109. Ίσος καταμερισμός γινόταν κατά κανόνα για όλα τα κορίτσια. Υπήρχαν όμως και οι εξαιρέσεις ανάλογα με την περίπτωση.
  110. Όχι
  111. Όχι. Στους γυιους της.
  112. Τα αδέρφια έφερναν κύρια την ευθύνη της προίκισης των κοριτσιών.
  113. Ναι είχε δικαίωμα αλλά ποτέ σχδόν δεν ζητούσε.
  114. Παράμενε στον άντρα της.
  115. Δεν ήταν καθορισμένο αλλά μερικοί έδιναν.
  116. Ο γαμπρός σαν μια πράξη ευχαριστίας για την κοπέλα που του έδιναν σαν σύζυγό του.
  117. Πριν από τον γάμο.
  118. Οι γονείς της νύφης.
  119. Όχι
  120. Η μοιρασιά γινόταν όταν αποκαθίστανταν όλα τα παιδιά. Συνηθισμένο φαινόμενο να γίνεται η μοιρασιά μετά τον θάνατο του πατέρα. Δεν ήταν όμως απόλυτο κυμαινόταν και διαρρυθμιζόταν ανάλογα με τις περιστάσεις.
  121. Ο μικρότερος κληρονομούσε και το μερίδιο που είχαν κρατήσει οι γονείς του.
  122. Πάντα μικρότερο.
  123. Και προφορικά αλλά και με διαθήκη.
  124. Όταν δεν συμφωνούσαν στον τρόπο καταμερισμού της περιουσίας έριχαν λαχνό. Παρευρίσκονταν συνήθως οι θείοι των παιδιών.
  125. Ίσο μερίδιο με τα παιδιά της.
  126. Η γυναίκα κύριος κληρονόμος και αυτή θα μπορούσε να διευθετήσει την περιουσία στο εξής.
  127. Οι κόρες του.
  128. Αν υπήρχαν οι γονείς του παιδιού και η γυναίκα του αναφερόμενου θείου τότε ναι, διαφορετικά μόνο εάν τον υιοθετούσε. Ναι.
  129. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  130. Αδερφών.
  131. Τα ίδια με ένα γνήσιο παιδί.