- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Πύλη
- 332
- Πύλη - Θηβών
- Θηβών
- Βοιωτίας
- Σημερινό όνομα χωριού "Πύλη". Παλαιότερο "Δερβενοσάλεσι" (τουρκικά) "Σαλησάτ" (αλβανικά).
- Αρβανίτες
- Όλοι είναι αρβανίτες.
- Αρχικά η Κοινότητα απαρτήζετο από τον Συνοικισμό Δερβενοσαλεσίου. Αργότερα προσετέθη εις αυτήν και ο δημιουργηθείς εκ κατοίκων του χωριού Συνοικισμός "Ραπενδόσας" παρά τον Ασωπό ποταμό ένθα και τα κτήματα του χωριού.
- Αρβανίτικα.
- Τρείς (3) - Βυζαντινές.
- Ένα (1)
- Γεωργία, Κτηνοτροφία. Την εποχή αυτή, το χωριό είχε πάνω από 50.000 γιδοπρόβατα.
- Κηπευτικά, πατάτες, φασόλια, Σιτάρι, σταφύλια.
- Από τα παραπάνω προϊόντα κρατούσαν για αυτοκατανάλωση ένα ποσοστό που χρειάζονταν και τα υπόλοιπα για το εμπόριο.
- Καλλιεργούνται τα ίδια προϊόντα αλλά βασικά καλλιεργούνται σήμερα το καρότο και η πατάτα για το εμπόριο. Το καρότο, έχει αρχίσει πριν τρία χρόνια.
- Κεφαλοχώρι
- Ήταν Εθνικές γαίες, αλλά τα περισσότερα κτήματα τα πήραν όσοι είχαν τότε πολλά χρήματα, και οι φτωχοί που πήραν κτήματα για να μην είναι χρεωμένοι αναγκάστηκαν να τα πουλήσουν στους πλούσιους.
- Από πεντακόσια στρέμματα και πάνω.
- Είκοσι (20) περίπου.
- Εκατό (100) στρέμματα.
- Υπήρχε
- Από το 1940 και μέχρι σήμερα ελαττώθηκε η κτηνοτροφία και οικόσιτη κτηνοτροφία είναι λίγη. Είκοσι περίπου κτηνοτρόφοι.
- Υπήρχαν πριν το 1940. Πέντε (5) περίπου. Όχι, σήμερα δεν υπάρχουν.
- Όχι
- Όχι
- Υπήρχε κοινοτική οργάνωση. Όλα τα Δερβενοχώρια ανήκουν στην Επαρχία Τανάγρας, που ήταν Δήμος (Τανάγρας). Το 1929 τα Δερβενοχώρια αποκτήσαν αυτοδιοικήσεις. Δηλαδή απέκτησε το κάθε χωριό τη δικιά του Κοινότητα με Πρόεδρο και Κοινοτικούς Συμβούλους.
- Κρατούσε η Κοινότητα μικρούς φόρους, από τα σιτηρά ή άλλα προϊόντα που πουλούσαν οι κάτοικοι του χωριού.
- Οι πλούσιοι που ήταν 3-4 και οι υπόλοιποι, οι φτωχοί.
- Ναι, ήταν συνηθισμένο. Προσωπική εργασία χωρίς αμοιβή.
- Υποχρεωτική εργασία (προσωπική) για όλους τους άνδρες, με συμμετοχή και των γυναικών.
- Αν αρνιόταν, τον τιμωρούσαν με καταβολή ανάλογου χρηματικού ποσού.
- Ήταν συνηθισμένο φαινόμενο σχεδόν σ'όλες τις γεωργικές εργασίες.
- Ίσχυε και εδώ η αλληλοβοήθεια αλλά οι μάστορες πληρωνόντουσαν.
- Ήταν η ίδια με των ανδρών.
- Πενταμελής (συνήθως).
- Τάτα (αρβανίτικα), τον πατέρα. Μάμα (αρβανίτικα) τη μητέρα.
- Παππού.
- Γιαγιά.
- Παππού.
- Γιαγιά.
- Με τα ονόματά τους.
- Με τα ονόματά τους.
- Με τα ονόματά τους.
- Με τα ονόματά τους.
- Σέβονταν τον μεγαλύτερο αδελφό.
- Με το όνομά τους.
- Με τα ονόματά τους.
- Μπαρμπάτσι.
- Θειάκα (Αρού Θειάκα = έρχεται η θεία).
- Μπαρμπάτσι και θειάκα.
- Κουσίρι.
- Με τα ονόματά τους.
- Με τα ονόματά τους. Το αβάπτιστο το φωνάζανε ιβόγγλι = μικρός.
- Με τα ονόματά τους.
- Μπινιάρια.
- Συμπέθεροι.
- Τάτα (πατέρα).
- Μάμα.
- Με τα ονόματά τους.
- Παππού.
- Γιαγιά.
- Με τα ονόματά τους.
- Με το όνομά του.
- Με το όνομά του.
- Με το όνομά του.
- Νούσε = Νύφη
- Νούσε
- Με τα ονόματά τους.
- Το πρώτο αγόρι της οικογένειας έπαιρνε το όνομα του παππού του πατέρα του. Το πρώτο κορίτσι της γιαγιάς του πατέρα του.
- Οι γυναίκες εκτός από τις δουλειές του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών βοηθούσαν τους άντρες τους ακόμη και σε πιο βαριές δουλειές. Γενικά όμως υπήρχε αλληλοκατανόηση και πολλές φορές και οι άντρες τις βοηθούσαν στις λεγόμενες γυναικείες δουλειές.
- Συνήθως τις πιο ελαφριές δουλειές π.χ. Θέρος, μάζεμα ελαιών, τρύγος.
- Μερικές φορές έβοσκε τα γιδοπρόβατα, βοηθούσε στο κούρεμα των προβάτων ή κουβαλούσε το γάλα.
- Σκάψιμο στ'αμπέλια, με μάτσουκα (= σκαλιστήρια) (κυρίως) βοσκή γιδοπροβάτων.
- Από δέκα (10) χρονών περίπου σε ελαφριές δουλειές, ότι μπορούσαν να προσφέρουν.
- Δεν είχε σημασία ποιός θα παντρεύονταν πιο μπροστά, αλλά ο πατέρας φρόντιζε να παντρευτεί το μεγαλύτερο κορίτσι για να μη μείνει.
- Για τα κορίτσια 18 μέχρι το πολύ 20 χρονών έπρεπε να παντρευτεί. Ελάχιστο ποσοστό γυναικών να είναι μεγαλύτερες των ανδρών στην ηλικία.
- Προσπαθούσαν ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό.
- Ανάλογα.
- Συνέβαινε μερικές φορές κι αυτό και τότε ζούσαν όλοι μαζί κ.λ.π.
- Εξαρτάται από τους γονείς των παιδιών. Συνήθως όμως διαιρούσαν την περιουσία.
- Όταν έφταναν στην ηλικία του γάμου.
- Ο μικρότερος γιός.
- Όταν δεν είχε γυιούς.
- Όχι.
- Το μικρότερο.
- Ήταν υποχρεωμένος ο πεθερός να γράψει στο όνομα του γαμπρού μέρος της περιουσίας του.
- Ο γαμπρός θα διατηρούσε το επώνυμό του και τα παιδιά έπαιρναν το δικό του.
- Υπήρξε. Και στις δύο περιπτώσεις.
- Υπήρχε
- Όχι
- Όχι
- Δεν είχε σημασία.
- Το πρώτο παιδί, το βάφτιζε αυτός που στεφάνωσε το ζευγάρι.
- Ανάλογα με την περίπτωση. Συνήθως ο άντρας διάλεγε τον κουμπάρο.
- Επιτρεπόταν
- Μπορούσαν
- Πολύ παλιά. Όταν είχαν μεγάλη φιλία μεταξύ τους. Και δίναν όρκο όταν το αποφάσιζαν.
- Ανώτεροι και από των αδελφών. Αυτό γίνονταν την εποχή της Τουρκοκρατίας για να ενωθούν και να αποτινάξουν τον Τουρκικό ζυγό.
- Μόνο άντρες.
- Υπήρχε. Ανάλογα τι είχε ο καθένας και τι ζητούσε ο γαμπρός.
- Ανάλογα με την περίπτωση.
- Εκτός από τα προικοσύμφωνα μπορούσε να δώσει, ιδία θελήσει, ένα χωράφι ή αμπέλι (αν εκτιμούσε ο πεθερός τον γαμπρό).
- Εξαρτάται από την οικονομική άνεση του πεθερού και ότι άλλο είχε και εκτιμούσε το γαμπρό, του το έδινε.
- Έπαιρναν περίπου την ίδια προίκα.
- Όχι
- Αν είχαν και αν ήθελαν δίνανε και αυτοί ένα ορισμένο ποσό.
- Όχι
- Θέμα δικαστικό.
- Όχι
- Ανάλογα με τη διάθεση του πατέρα τους. Συνήθως κατά τη στιγμή του γάμου τους γίνονταν η μεταβίβαση.
- Είναι θέμα κάμε γονιού να δώσει περισσότερα ή λιγότερα στους γυιούς του. Αλλά φρόντιζε να τα μοιράζει εξίσου.
- Ίδια απάντηση με την ερώτηση 53.
- Ανάλογα με την περίπτωση.
- Όχι
- ; (Δικαστικό θέμα)
- ; (Δικαστικό θέμα)
- Τα κληρονομούσαν οι κόρες.
- Όχι
- Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
- Συνήθως συγγενικά παιδιά.
- Σαν κανονικό παιδί.