Κοκκινιά

Κοκκινιά

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Κοκκινιά
  4. 340
  5. Κοκκινιάς
  6. Γρεβενών
  7. Γρεβενών
  8. Σούμπινο
  9. Όχι
  10. Υπάρχουν περίπου 15 οικογένειες Ποντίων
  11. Κατοικούν σε ιδιαίτερο οικισμό (Ν.Τραπεζούς)
  12. Μιλούσαν την δημοτική με πολλούς τοπικούς ιδιωματισμούς. Στο λεξιλόγιο υπήρχαν λέξεις που η ρίζα τους ήταν τούρκικη.
  13. Υπήρχαν 2 εκκλησίες. Η πρώτη χτίστηκε το 1863.
  14. Στην κοινότητα.
  15. Ένα
  16. Δεν θυμαίνται οι παλιότεροι. Αυτοί πήγαιναν.
  17. Γεωργία και κτηνοτροφία.
  18. Σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, βρίζα, βίκος και λίγος καπνός.
  19. Για κατανάλωση το κριθάρι, καλαμπόκι, βρίζα βίκος Για το εμπόριο κυρίως το σιτάρι.
  20. Σήμερα καλλιεργούνται το σιτάρι, κριθάρι, ρεβύθια και καπνός. Ο καπνός είναι το κύριο προϊόν που παράγεται στο χωριό.
  21. Τσιφλίκι
  22. Οι καλλιεργητές έδωναν στους γαιοκτήμονες μέρος των εισοδημάτων. Αυτό ήταν στην κρίση του εισπράκτορα που έστελνε ο μπέης.
  23. Όχι
  24. Από 200 και πάνω.
  25. Πολλοί λίγοι.
  26. 30 στρέμματα
  27. Ναι
  28. Πριν 15-20 περίπου χρόνια.
  29. Όχι
  30. Όχι
  31. Όχι
  32. Υπήρχαν κοινοτικοί σύμβουλοι με τον Πρόεδρο όπως και σήμερα.
  33. Πλήρωναν τους φόρους στους μπέηδες. Τους μάζευε ο εισπράκτορας, ανάλογα με το εισόδημα του καθένα.
  34. Υπήρχαν οι πλούσιοι (αρχοντάδες) και οι φτωχοί
  35. Ναι
  36. Η συμμετοχή δεν ήταν υποχρεωτική Γυναίκες σπάνια συμμετείχαν.
  37. Όχι
  38. Ήταν συνηθισμένο φαινόμενο η αλληλοβοήθεια, όχι μόνο στις επείγουσες γεωργικές εργασίες αλλά σε όλες.
  39. Για το χτίσιμο των σπιτιών οπωσδήποτε, για το άνοιγμα ενός πηγαδιού, για την μεταφορά ξυλείας οικοδομής κλπ.
  40. Και οι γυναίκες μεταξύτων βοηθούσαν η μια την άλλη σε δουλειές του σπιτιού. Π.χ. στον αργαλειό, στο γνέσιμο των μαλλιών, στα κεντίματα, στην κουζίνα όταν επρόκειτο για γάμο.
  41. Τα μέλη μιας οικογένειας συνήθως ήταν 8-10 και πολλές φορές έφτανε στα 15. Ο παππούς, η γιαγιά, τα αδέρφια που συνήθως ήταν από 5 και πάνω, οι νύφες
  42. Πατέρα και μάνα.
  43. Παππού
  44. Γιαγιά
  45. Παππού
  46. Γιαγιά
  47. Εγγονάκια
  48. Εγγονάκια
  49. Στα ονόματά τους, ή "φούτσε"
  50. Στα ονόματά τους ή "ντιάντια".
  51. Όχι.
  52. Όχι.
  53. Με τα ονόματά τους
  54. Θείο και συνήθως μπάρμπα-
  55. Θεία και νιάνια.
  56. Θείε-θεία και μπάρμα -νιάνια.
  57. Ανεψιέ ή στα ονόματά τους
  58. Στα ονόματά τους.
  59. Τα υστερότοκα τα έλεγαν "σουγκάρια".
  60. Μελαδέρφια.
  61. Τζουτζουμάρκα.
  62. Συμπέθερε και συμπεθέρα.
  63. Πατέρα
  64. Μητέρα
  65. Στο όνομά του.
  66. Πεθερέ
  67. Πεθερά
  68. Κουνιάδε-κουνιάδα ή στα ονόματά τους.
  69. Γαμπρέ ή στο όνομά του.
  70. Το ίδιο.
  71. Γαμπρέ ή στο όνομά του.
  72. Νυφαδιά.
  73. Στο όνομά της.
  74. Γυναίκα-άνδρα ή στα ονόματά τους.
  75. Το πρώτο αγόρι έπαιρνε το όνομα του παππού από τον πατέρα. Το κορίτσι από τη γιαγιά του πατέρα. Τα δεύτερα από τον παπού ή γιαγιά της μητέρας. Ο νονός μπορούσε να δώσει το όνομα που ήθελε, αν ήθελε.
  76. Οι γυναίκες πάντα ακολουθούσαν τους άνδρες σ'όλες τις γεωργικές δουλειές, εκτός από τις πολύ βαριές. Κουβαλούσαν ξύλα, νερό, τάιζαν τα ζώα, θέριζαν, τρυγούσαν, αλώνιζαν, μάζευαν καλαμπόκι, καπνό, έσπερναν το σιτάρι στο χωράφι. Μόνο στο εμπόριο δεν ανακατεύονταν.
  77. Όλες.
  78. Όλες.
  79. Το εμπόριο(παζάρι).
  80. Από 7-8 χρονών τα παιδιά δούλευαν με τους γονείς στις ελαφριές δουλειές. Κουβαλούσαν ξύλα, νερό, βοσκούσαν τα αρνιά, αγελάδια, μάζευαν καπνό.
  81. Πρώτα έπρεπε να παντρευτούν τα κορίτσια, αν είχε η οικογένεια. Ο αδελφός φρόντιζε κι αυτός γιάυτό.
  82. Για τις γυναίκες δεν υπήρχε ηλικία πάνω απ'τα 14. Οι άνδρες έπρεπε να εκπληρώσουν τις στρατιωτικές υποχρεώσεις. Ήταν επιτρεπτό η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα, αλλά όχι συνηθισμένο.
  83. Μόνο από χωριά Ποντίων και προσφύγων δεν ίσχυε αυτό. Μπορούσε ο γαμπρός και η νύφη να είναι από το ίδιο χωριό(το πιο συνηθισμένο), αλλά διάλεγαν και από γειτονικά χωριά.
  84. Στο πατρικό του γαμπρού.
  85. Ζούσαν όλοι μαζί, εργάζονταν, έτρωγαν, κοιμόνταν στο ίδιο σπίτι.
  86. Την κρατούσαν και την εκμεταλλεύονταν μαζί.
  87. Χώριζαν όταν πέθαινε ο πατέρας συνήθως. Αλλά και όταν δεν τους χωρούσε το σπίτι. Επίσης, όταν γινόταν κάποια παρεξήγηση μεταξύ των.
  88. Συνήθως παρέμεινε στο πατρικό ο μικρότερος γιός.
  89. Σώγαμπρο έπαιρνε όταν δεν είχε καθόλου αγόρια.
  90. Πήγαιναν.
  91. Για το μεγαλύτερο.
  92. Ο σώγαμπρος έπαιρνε μερίδιο της περιουσίας κανονικά όπως θα έπαιρνε και ο γιός.
  93. Συνήθως ο γαμπρός κρατούσε το επώνυμό του και τα παιδιά του έπαιρναν κι αυτά το επώνυμο του πατέρα τους.
  94. Πρώτα εξαδέλφια σε καμιά περίπτωση δεν παντρεύονταν.
  95. Για τα δεύτερα εξαδέλφια δεν υπήρχε κώλυμα.
  96. Αν δεν είχαν συγγένεια μπορούσαν.
  97. Πολύ σπάνιες περιπτώσεις.
  98. Του γαμπρού
  99. Όλα τα παιδιά είχαν τον ίδιο νονό.
  100. Σε περίπτωση αλλαγής προτιμούσαν να είναι συγγενής ή φίλος.
  101. Απαγορευόταν
  102. Μπορούσαν
  103. Σε περίπτωση μεγάλης φιλίας.
  104. Σαν να ήταν αδέλφια.
  105. ;
  106. Προίκα έπαιρνε πάντα ο γαμπρός από τη νύφη.
  107. Προικοσύμφωνα ελέγοντο.
  108. Όχι
  109. Ο προξενητής και οι συμπεθέροι.
  110. Έπαιρνε χρήματα (λίρες) ανάλογα με την περιουσία του πατέρα της.
  111. Όχι. Πολύ σπάνια
  112. Στο χωριό
  113. Έπαιρνε
  114. Έπαιρνε
  115. Την προίκα την κανόνιζε ο πατέρας των κοριτσιών και έδωνε αυτός μεγαλύτερη ή μικρότερη σε όποιο κορίτσι ήθελε.
  116. Όχι
  117. Όχι
  118. Και ο αδελφοί βοηθούσαν στην προίκα αν είχαν δικιά τους περιουσία.
  119. Είχε και συνήθως έπαιρνε.
  120. Επιστρεφόταν στην οικογένειά της.
  121. Όχι
  122. Συνήθως ύστερα από το θάνατο και των δύο γονέων. Αν πέθαινε μόνο ο πατέρας η περιουσία ανήκε στην μητέρα. Αν όμως χώριζε κάποιο παιδί και αποκτούσε δικό του σπίτι, έπαιρνε το μερίδιο τότε.
  123. Η διάθεση της περιουσίας (μοιρασιά) ήταν στην κρίση του πατέρα. Συνήθως έδινε μεγαλύτερο μερίδιο σ'όποιο παιδί αγαπούσε περισσότερο.
  124. Κι αυτό ήταν στην κρίση του πατέρα.
  125. Και προφορικά και με διαθήκη. Συνήθως προφορικά.
  126. Πολλές οικογένειες χρησιμοποιούσαν και λαχνό στη μοιρασιά.
  127. Όλη την περιουσία στην περίπτωση αυτή την έπαιρνε η γυναίκα και την μοίραζε όποτε ήθελε.
  128. Συνήθως δεν είχε άλλος κληρονομικά δικαιώματα.
  129. Τον κληρονομούσαν οι κόρες του.
  130. Μπορούσε
  131. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά
  132. Προτιμούσαν παιδιά αδελφών, για να μην χαθεί το όνομα.
  133. Τα ίδια που θα είχε ένα όχι υιοθετημένο παιδί.