- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Μανδράκι Νισύρου
- 369
- Δήμος Μανδρακίου
- Νίουρος
- Δωδεκανήσου
- Δεν υπάρχει άλλη ονομασία.
- Κατοικούν ορισμένες οικογένειες Μικρασιατών.
- Κατοικούν ορισμένες οικογένειες Μικρασιατών, που έχουν μεταξύ τους συγγένεια.
- Ναι γιατί το νησί παλαιότερα ήταν πυκνοκατοικημένο με αποτέλεσμα να συναντήσουν δυσκολίες στην εύρεση κατοικιών. Τώρα έχουν ενσωματωθεί με τους κατοίκους.
- Όχι δεν υπήρχαν άλλοι διαλέκτοι απλώς στο λεξιλόγιό τους υπάρχουν Τούρκικες και Ενετικές λέξεις.
- Παναγιά Στηλιανή, Παναγιά Ποταμίτισσα, Παναγιά Καθολική, Άγιος Θεολόγος και Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. 1.200 - 1.300 η Παναγιά η Πομαίτισσα και 14ο αιώνα η Στηλιανή.
- Άγιος Θεολόγος και Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, καθώς και η Παναγιά καθολική: οικογενειακές. Οι άλλες ανηκουν στην Κοινότητα.
- Ένα
- Το 1900 σε υποτυπώδη μορφή. Μια κυρία παρέδιδε μαθήματα σε ένα σπίτι μόνο σε κορίτσια.
- Οι άνδρες ασχολούνταν: με την κτηνοτροφία, αλιεία - εκμετάλευση του θειοχώματος, γεωργία. Οι γυναίκες με την κηπουρική, γεωργία και σειροτροφία.
- Σιτάρι , κριθάρι.
- Μόνο για αυτοκατανάλωση.
- Δεν γίνονται καλλιέργειες.
- Κεφαλοχώρι
- Όχι δεν υπήρξαν ποτέ.
- Γύρω στα 100 στρέμματα
- Περίπου δεκαπέντε
- Περίπου 25 με 30 στρέμματα
- Ναι
- Από τα Μεσσαιωνικά χρόνια
- Δύο, τρία τσελιγκάτα. Σήμερα δεν υπάρχουν.
- Παλαιότερα ναι. Σήμερα 3 με 4.
- Δεν υπήρχαν οργανωμένες βιοτεχνίες. Οι γυναίκες ασχολούντο με την ύφανση κλινοσκεπασμάτων στον αργαλειό που πουλιότανε σε οικογένειες που είχανε κορίτσια για να τα προικίσουν.
- Υπήρξε η Δημογεροντία και μια επιτροπή που ενδιαφέρετο για θέματα παιδείας.
- Φόρος λεγόμενος Μακτού για τα κτήματα στον Δήμο. Και για τα εισαγώμενα είδη πάλι στον Δήμο.
- 1η Τάξη των εγγραμάτων ανθρώπων, 2η τάξη των εργατών - αγροτών, 3η τάξη των ψαράδων. Εγνωρίζοντο μεταξύ τους και είχαν συγκεκριμένους τόπους όπους σύχναζαν, κάθε τάξη ξεχωριστά.
- Ναι. Ο κλητήρας της Δημαρχίας έδιδε στον καθένα τον "επέτη" του δηλαδή ένα χαρτί σφραγισμένο από τη Δημαρχία που εβεβαίωνε τον παραλήπτη ότι ήταν η σειρά του να προσφέρει, χωρίς αμοιβή, τις υπηρεσίες του.
- Βεβαίως από 18 ετών και πάνω. Συμμετείχαν γυναίκες.
- Ήταν υποχρεωμένος τότε να πληρώσει στη Δημαρχεία ένα χρηματικό ποσό που θα το έδιναν σε κάποιον που θα ενδέχετο να πάει στη θέση του.
- Ναι ανεξάρτητα του είδους της εργασίας η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο των κατοίκων των νησιών λόγω της διαμόρφωσης του χώρου του νησιού.
- Σε όλες, ανεξάρτητα του είδους τις εργασίες.
- Ήταν της ίδιας ανάπτυξης. Μόνο όταν επρόκειτο να παντρευθεί ένα κορίτσι παρετηρείτο κάποια έξαρση.
- Παππούς, γιαγιά, θείος ή θεία, πατέρας, μητέρα και παιδιά.
- Πατέρα, μητέρα ή μάννα.
- Παππού
- Μάμμη
- Παππού
- Μάμμη
- "Παιδιά μου και ακολουθούσε το όνομά τους."
- Έλα γυιέ μου ή έλα κόρη μου
- Με το όνομά τους
- Με το όνομά τους
- Δεν υπήρχε
- Δεν υπήρχε
- Με το όνομά τους
- Θείο ή μπάρμπα
- Κυράτσα ή θεία
- Μπάρμπα ή κυράτσα
- Ανεψιέ έλα εδώ για το μικρό λέγανε μικρανεψιέ
- Γυιέ μου - κόρη μου
- Όχι δεν εγένετο διακρίσεις.
- Η οικογένεια αδελφό ή αδελφή, οι άλλοι λιόπρονα
- Γεμέλικα
- Συμπεθέρους
- Πατέρα ή μπαμπά
- Μητέρα ή μάννα
- Κουνιάδο και κουνιάδα
- Πατέρα
- Μητέρα
- Κουνιάδος και κουνιάδα
- Γαμπρέ μου ή παιδί μου
- Γαμπρέ μου ή γυιέ μου
- Γαμπρέ ή το όνομά του
- Νύφη μας
- Νύφη μας
- Γυναικούλα μου ή το όνομά της. Άντρας μου ή το όνομά του.
- Το πρώτο αγόρι το όνομα του πατέρα του πατέρα του και το κορίτισ το όνομας της μητέρας της μητέρας του. Έδιναν συγγενικά ονόματα (θείο - θείας κλπ) μόνο κατόπιν θελήεως των γονέων του παιδιού.
- Οι γυναίκες κουβαλούσαν ξύλα, νερό, φρόντιζαν τα κηπευτικά και τα οικόσιτα ζώα ή άλεθαν τα σιτηρά στο χειρόμυλο. Οι άνδρες ασχολούντο με τις εκτός του σπιτιού δουλειές (σκληρές δουλειές).
- Σκάλισμα, βοτάνισμα, θέρισμα.
- Συγκέντρωση χόρτων και διανομή αυτών στα ζώα. Στο κούρεμα και άρμεγμα αυτών συμμετείχαν και οι γυναίκες.
- Πουλούσαν τα ψάρια.
- Δεν υπήρχαν βιοτεχνίες.
- Οικοδομικές εργασίες, αλιεία.
- Από δώδεκα ετών. Τα αγόρια βοηθούσαν τον πατέρα στα χωράφια ή στο ψάρεμα, τα κορίτσια τη μητέρα στο σπίτι.
- Έπρεπε κατά τις συνήθειες του τόπου να "διαφεντέψουν" παδρέψουν τις αδελφές τους προικίζοντάς τες και μετά να νυμφευτούν τα αγόρια.
- Για τις γυναίκες το 16ο έτος της ηλικίας. Για τους άνδρες το 25ο έτος. Εφρόντιζνα οι άνδρες η γυναίκα που θα νυμφευθούν να είναι μικρότερή τους ή έστω συνομίλική τους.
- Ο τόπος καταγωγής δεν είχε σημασία, τους ενδιέερε το καλό όνομα της οικογένειας.
- Στο πατρικό της νύφης αφού οι γονείς της νύφης το εγκατέλειπαν υποχρεωτικά αν η νύφη δεν είχε σπίτι να το δώσει σαν προίκα. Ήταν δυνατόν όμως να μείνουν και στο πατρικό του γαμπρού.
- Αυτό δεν συνέβαινει διότι τα σπίτια ήταν ευρύχωρα για να μπορέσουν να συγκατοικήσουν τα σπίτια που υπάρχουν μπορούν να φιλοξενήσουν μόνο μια οικογένεια.
- Την περιουσία του πατέρα την εδικαιούτο το αγόρι, ενώ το κορίτσι έπαιρνε τη μητρική.
- Οι βασικοί λόγοι είναι: α) χώρος β) ο πρωτότοκος εταξίδευε για να μπορέσει να προικήσει την αδελφή γ) μετα τον γάμο εχωρίζουν δ)αν υπήρχαν πολλά παιδία πήγαιναν και μένανε μαζί με τη γιαγιά, τον παππού, το θείο ή τη θεία.
- Όποιο παιδί θα διάλεγαν οι γονείς.
- Όταν η οικογένεια δεν είχε αγόρι.
- Ανεξάρτητα με την περιουσία που διέθεταν η απόφαση της μόνιμης κατοικίας επαίρνετο κατόπιν συζητήσεως και κυρίως ανάλογα με το πιο σπίτι ήταν πιο άνετο.
- Για το μεγαλύτερο
- Ο γαμπρός, από την πρώτη κοπέλλα, έπαιρνε τη μητρική περιουσία, σπίτι - χωράφια. Το πρώτο παιδί της οικογένειας, αγόρι, έπαιρνε την πατρική περιουσία.
- Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του και το μεταβίβαζε και στα παιδιά του.
- Όταν είχαν συγγενείς πρώτου βαθμού (πρώτα εξαδέλφια κλπ.) και όταν ήταν "καλιαδέφλια" είχαν τον ίδιο "νονό".
- Ήταν δύσκολος ο γάμος και σε αυτήν την περίπτωση και απεφεύγετο.
- Αφού δεν υπήρχε συγγένεια μπορούσαν να παντρευτούν.
- Υπήρχνα λόγοι α) ασυμφωνία χαρακτήρων, β)μοιχεία, γ) αν μυρίζανε τα χνώτα της γυναίκας.
- Όποιος είχε την δυνατότητα να ανταπαξέλθει στις οικονομικές ανάγκες του γάμου.
- Το πρώτο παιδί αυτός που τους στεφάνωσε, μετά προσπαθούσαν να βρούνε άλλους νονούς έστω και συγγενικά τους πρόσωπα.
- Τους ενδιέφερε περισσότερο ο πλούσιος κουμπάρος και μετά ο κοινωνικά ανώτερος.
- Τα εμπόδια ήταν μικρά.
- Όχι το θεωρούσαν αμαρτία
- Όταν έφτιαχναν κάποιο συνεταιρισμό ή έκτιζαν ένα κοινό σπίτι.
- Η συνεισφορά, ο αλληλοσεβασμός, η εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλο.
- Κυρίως άνδρας με άνδρα ή γυναίκα με γυναίκα, απεφεύγετο το άνδρας με γυναίκα.
- Οι γονείς και το αγόρι είχαν την απαίτηση της προίκας.
- Γινότανε με προικοσύμφωνα που τα φτιάχνανε παρουσία του Γραμματεά του δήμου και του Ιερέα την Παρασκευή και ανεγινώσκετο μεγαλοφώνως.
- Υπήρχε το λεγόμενο γεροντομοίρι που εξασφάλιζε ένα κομμάτι της περιουσίας μέχρι του θανάτου του στον πεθερό.
- Ο γραμματέας του Δήμου το έγραφε και το υπέγραφε μαζί με τον ιερέα και 4 μαρτύρους, οι προικοδότες και οι προικοδοτούμενοι.
- Χρήματα και χρυσά κοσμήματα, ανάλογα με την οικονομική ευχέρεια της οικογενείας.
- Ναι, γράφανε "Προκίζομε το σπίτι μας και εως ευρίσκεται".
- Όπου υπήρχε
- Ναι, αναγράφοντας την περιοχή που ευρίσκετο.
- Ναι. Ακόμα και γεωργικά εργαλεία.
- Η πρωτοκόρη έπαιρνε το μεγαλύτερο μερίδιο.
- Όχι την πατρική περιουσία την έπαιρνε το αγόρι, τα κορίτσια έπαιρναν από τη μητρική.
- Η προίκα της μητέρας πήγαινε στις κόρες. Αν δεν υπήρχαν κόρες εδίδετο στα αγόρια εξίσου.
- Οι αδελφοί ανεξάρτητα εάν ζούσε ο πατέρας ή ήταν αποθαμένος συνεισφέρανε στην προίκιση των κοριτσιών.
- Όχι δεν είχε δικαίωμα να ζητήσει κληρονομικό μερίδιο.
- Παρέμενε στον άνδρα της.
- Δεν υπήρχε τέτοια συνήθεια.
