Μεταξάδες

Μεταξάδες

  1. Ψηφιακό τεκμήριο
  2. Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
  3. Μεταξάδες
  4. 416
  5. Μεταξάδων
  6. Διδυμοτείχου
  7. Έβρου
  8. Λαζίνα. Αργότερα Τοκμάκι.Σήμερα Μεταξάδες.
  9. Κυρίως ντόπιοι. Ωστόσο εγκαταστάθηκαν περίπου 4 οικογένειες Ηπειρώτες που ακόμα και σήμερα φέρουν το επίθετο "Αρβανιτίδης".
  10. Δόθηκε απάντηση στην παραπάνω ερώτηση.
  11. Όχι
  12. Ελληνικά - την Θρακιώτικη διάλεκτο.
  13. Η πρώτη εκκλησία του Αγίου Αθανασίου κτίστηκε το 1361.
  14. Η εκκλησία αυτή ανήκε σε όλο το χωριό.
  15. Ένα κοντά στην Εκκλησία που αναφέρθηκε.
  16. Το 1882 περίπου. Πιο πμπροστά λειτουργούσε στον νάρθηκα της Εκκλησίας.
  17. 1. Με τη γεωργία, 2. Με την αγγειοπλαστική, 3. Ραφτάδες και ακόμα αρκετοί βαφείς ρούχων., 4. Καρβουνιάρηδες.
  18. Σιτάρια, φασόλια, πολύ λίγα βαμπάκια, σουσάμια, καπνά, λίγες πατάτες και λίγα ωποροκηπευτικά.
  19. Για εμπόριο : Σουσάμια και βαμπάκια, ωποροκηπευτικά, καπνά. Αυτοκατανάλωση : Σιτάρια.
  20. Νέες καλλιέργειες : Ζαχαρότευτλα από το 1970, καναρόσπορος από το 1960. Ακόμα εξακολουθούν περισσότερο συστηματικά να καλλιεργούνται τα ωποροκηπευτικά, φασόλια, δημητριακά και λοιπές παλιές καλλιέργειες.
  21. Κανένα από τα πιο πάνω.
  22. Όχι
  23. Από 50 στρέμματα και πάνω.
  24. Ελάχιστοι. Γύρω στους 20 με 30.
  25. Γύρω στα 40 στρέμματα.
  26. Δύο ή τρεις οικογένειες ασχολούνταν με την αγελαδοτροφία ή την προβατοτροφία. Πολλοί κάτοικοι ασχολούνταν με την σηροτροφία.
  27. Γύρω στα 1920.
  28. Γύρω στα 1922 κοντά στο χωριό εγκαταστάθηκαν μερικές οικογένειες βλάχων. Σήμερα δεν υπάρχουν.
  29. Όχι
  30. Ναι. Οι λεγόμενοι αραμπατζήδες που έκαμναν ξύλινα κάρα (βοϊδάμαξες) και ξύλινα γεωργικά εργαλεία. Σήμρα δεν υπάρχουν.
  31. Σταμάτησαν
  32. Ο παπάς και οι χωρικοί "διάλεγαν" γύρω στα εξ άτομα (προύχοντες) που αποτελούσαν το Κοινοτικό Συμβούλιο (ισόβειο) και που ονομαζόταν ΔΩΔΕΚΑΡΑ (ίσως παλαιότερα να ήταν 12). Μεταξύ τους εξέλεγαν τον Μουχτάρ (Πρόεδρος) ο οποίος με τη βοήθεια του συμβουλίου, ήταν υπεύθυνος για όλες τις υποθέσεις και συμφωνίες του χωριού. Αυτό το σύστημα διήρκησε μέχρι το 1920, οπότε έχουμε την εφαρμογή δημοκρατικών διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου. κ.τ.λ.
  33. Μέχρι το 1915 στους Τούρκους. Από το 1915 μέχρι το 1920 στους ςΒουλγάρους. Ήταν ο φόρος του δέκατου και σε κάθε άνδρα 18 γρόσια, από ηλικίας 20 μέχρι 60 χρονών. Μετά το 1920 το ελληνικό φορολογικό σύστημα.
  34. Γεωργική τάξη. Αγρότες.
  35. Και βέβαια.
  36. Δεν ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή. Γυναίκες δεν συμμετείχαν.
  37. Τον υποχρέωναν να προσφέρει λίγα γρόσια στην εκκλησία.
  38. Ήταν συνηθισμένο φαινόμενο η αλληλοβοήθεια. Όταν κάποιος έκτιζε σπίτι, οι άλλοι τον βοηθούσαν κουβαλώντας πέτρες κ.τ.λ. Ακόμα αν αρρώσταινε την εποχή των επείγουσων γεωργικών ασχολιών πάλι έτρεχαν οι συγχωριανοί για βοήθεια.
  39. Αναφέρθηκε πιο πάνω.
  40. Στον ίδιο βαθμό αναπτυγμένη μεταξύ ανδρών και γυναικών.
  41. Κυρίως η οικογένεια αποτελούσαν από το αντρόγυνο και τους γονείς του.
  42. Μπαμπά, Μάνα.
  43. Παππού.
  44. Μπάμπου.
  45. Παππού.
  46. Μπάμπου.
  47. Στο όνομά τους. (Γιαννάκη, Πέτρο κ.τ.λ.)
  48. Με το όνομά τους.
  49. Τον μεγαλύτερο αδερφό Μπάτη. Την μεγαλύτερη αδερφή Τσάτσα. Τα μικρότερα αδέρφια με το όνομά τους.
  50. Αναφέρθηκε.
  51. Αναφέρθηκε.
  52. Αναφέρθηκε.
  53. Αναφέρθηκε.
  54. Θείο. Παλαιότερα Νταή.
  55. Παλιότερα : Μανιά. Αργότερα θεία.
  56. Το ίδιο.
  57. Στα ονόματα.
  58. Με το όνομά τους.
  59. Όχι.
  60. Παραπαίδια. Μεταξύ τους τα παιδιά ονομάζονταν Μηλαδέρφια.
  61. Διπλάρκα.
  62. Συμπεθαίροι.
  63. Αφέντ'
  64. Μάνα.
  65. Αντράδερφο, αντραδέρφη.
  66. Αφέντ'
  67. Μητέρα.
  68. Γυναικάδερφος, γυναικαδερφη ή με το όνομα.
  69. Με το όνομα.
  70. Στο όνομα.
  71. Μπασιά.
  72. Στο όνομά της ή στο όνομα του άνδρα της (Κώστας-Κώσταινα)
  73. Στο όνομα.
  74. Στα ονόματά τους.
  75. Τον παππού από τον πατέρα ή της μάνας του πατέρα αν ήταν αγόρι ή κορίτσι αντίστοιχα, στο πρώτο παιδί. Στα υπόλοιπα παιδιά στους γονείς της νύφης. Ο νονός δεν μπορούσε να δώσει δικό του όνομα.
  76. Οι δουλειές μοιράζονταν. Η γυναίκα δεν ήταν μόνο για το σπίτι. Πήγαινε και στο χωράφι και στα ζώα κ.τ.λ. Από την άλλη μεριά αρκετοί άνδρες βοηθούσαν τις γυναίκες στις δουλειές του σπιτιού.
  77. Σε όλες τις γεωργικές δουλειές μπορούσε να πάρει μέρος και η γυναίκα.
  78. Άρμεγμα, τάϊσμα.
  79. Δεν υπήρχε συμμετοχή γυναικών.
  80. Στο δάσος για ξύλα, Γεωργικές δουλειές (όργωμα, σπορά και επισκευές του σπιτιού, εξεύρεση τροφής για τα ζώα).
  81. Από 9 με 10 χρονών. Στα κορίτσια δουλειές του σπιτιου (καθαριότητα σπιτιού κ.τ.λ.) Στα αγόρια ελαφριές γεωργικές δουλειές (βόσκημα ζώων κ.τ.λ.)
  82. Τα παιδιά ανεξαρτήτου φύλλου παντρεύονταν κατά ηλικία.
  83. Οι γυναίκες από 18 χρονών. Τα αγόρια από 20 χρονών. Ήταν επιτρεπτό σε μερικές περιπτώσεις (λόγω προίκας) η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη.
  84. Δεν ήταν απαραίτητο να είναι από το ίδιο χωριό. Αρκεί να ήταν από την ίδια ή γειτονικές περιφέρειες. (Ορτάκιο - περιοχή σημερινής Βουλγαρίας) (Διδυμότειχο - Παλιούρι).
  85. Στο πατρικό του γαμπρού.
  86. Όλες οι νύφες στο πατρικό σπίτι. Εργάζονταν όλοι μαζί, έτρωγαν μαζί, αλλά ο λογαριασμός (περιουσία, έσοδα κ.τ.λ. κρατιόταν από τον πατέρα).
  87. Όταν γερνούσε πολύ ο πατέρας τότε μοιράζονταν η περιουσία και το κάθε παντρεμένο αγόρι έκαμνε δικό του σπίτι.
  88. Α) Όταν ο πατέρας από τα γεράματα γινόταν ανίκανος να διαφεντεύει, μοίραζε την περιουσία και χώριζαν., β) Όταν η οικονομική κατάσταση το επέτρεπε, γ) Όταν το σπίτι ήταν μικρό τ αάτομα πολλά.
  89. Ο μικρότερος γιος.
  90. Όταν η οικογένεια είχε μόνο κόρες. Η μια από όλες έπαιρνε τον σύζυγό της σώγαμπρο.
  91. Σε αρκετές περιπτώσεις πήγαιναν.
  92. Το φρονιμότερο κορίτσι, το πιο αγαπημένο κορίτσι έμεινε στο σπίτι του πατέρα με σώγαμπρο.
  93. Ανάλογα με την συμφωνία που θα γινόταν στον αραβώνα.
  94. Ποτέ ο γαμπρός δεν έπαιρνε το επώνυμο του πεθερού. Τα παιδιά έπαιρναν το επώνυμο του φυσικού τους πατέρα.
  95. Δεν επιτρεπόταν γάμος μεταξύ συγγενών. Σε καμιά περίπτωση.
  96. Δεν υπήρχε εμπόδιο αν πλήρωναν ένα πρόστιμο στη μητρόπολη.
  97. Δεν υπήρχε εμπόδιο . Αρκεί να πιστοποιούσε η "Κοινότητα", ότι δεν ήταν συγγενής.
  98. Δεν υπήρξε περίπτωση διαζυγίου με παντρεμένους.
  99. Ο νονός του γαμπρού.
  100. Το πρώτο παιδί το βάφτιζε ο πατέρας του κουμπάρου και τα υπόλοιπα ο κουμπάρος και τα αδέρφια του. (Κουμπάρος = αυτός που τους στεφάνωσε).
  101. Σε τέτοια περίπτωση έπρεπε ο παλιός κουμπάρος να δώσει άδεια και την ευχή του. Ιδιαίτερες προτιμήσεις δεν υπήρχαν.
  102. Απαγορευόταν ο γάμος.
  103. Δύσκολα. Γιατί "τα λάδωσε" ο ίδιος άνθρωπος.
  104. Δεν είχε το χωριό τέτοιες περιπτώσεις.
  105. Και βέβαια υπήρχε.
  106. Η συμφωνία γινόταν προφορικά με μάρτυρες τους προξενητάδες.
  107. Όχι
  108. 5-10 λίρες χρυσές.
  109. Όχι
  110. ΝΑΙ ανάλογα με το πόσα διέθετε ο πατέρας.
  111. Όλα τα κορίτσια εξίσου.
  112. Όχι
  113. Η μητέρα έδινε τα δικά της (ντούμπλες - νομίσματα που κρεμούσαν στο λαιμό - ή άλλα κοσμήματα στα παιδιά της ανεξάρτητα από φύλλο).
  114. Και βέβαια. Ιδίως όταν πέθαινε ο πατέρας. Τα αδέρφια ανελάμβαναν την υποχρέωση να προικίσουν την αδερφή.
  115. Δεν είχε δικαίωμα τέτοιο.
  116. Η προίκα παρέμεινε στον άνδρα της.
  117. Όχι
  118. Πολλές φορές όσο ζούσε ο πατέρας στα βαθιά γεράματα, μοίραζε την περιουσία αφήνοντας για τον εαυτό του. Ένα χωραφάκι. Αυτό μοιράζονταν μετά τον θάνατο του πατέρα.
  119. Ανάλογα με τις συμπάθειες του πατέρα.
  120. Ανάλογα με τις συμπάθειες ανεξάρτητα φύλλου.
  121. Διαθήκη που συνέτασε η Εκκλησιαστική Επιτροπή σύμφωνα με τις υποδείξεις του πατέρα.
  122. Μεταξύ αδερφών πολλές φορές εφαρμοζόταν και αυτός ο τρόπος μοιρασιάς.
  123. Το 1/5 της περιουσίας πήγαινε στη γυναίκα. Η υπόλοιπη στα παιδιά.
  124. Τα αδέρφια του αποθανόντος είχαν δικαιώματα στην περιουσία του.
  125. Οι κόρες του.
  126. Μπορούσε να κληρονομήσει και τους δύο θείους του (και από πατέρα και από μητέρα).
  127. Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
  128. Παιδιά αδερφών και κοντινών συγγενών.
  129. Έχουν κληρονομικά δικαιώματα σαν κανονικά παιδιά.