- Ψηφιακό τεκμήριο
- Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών
- Παραμερίτες
- 437
- Αγίου Λουκά
- Καρυστίας
- Ευβοίας
- Δεν υπάρχει
- Όχι
- Όχι
- Έξι (6)
- Όχι
- Ένα (1)
- Το 1953
- Κτηνοτροφία - γεωργία
- Δημητριακά (σιτάρι, καλαμπόκι κ.α.), κτηνοτροφικά φυτά (τριφύλλι) και ελιές
- Για εμπόριο προορίζονταν μόνο το σιτάρι και το λάδι.
- Εξακολουθούν οι παλιές καλλιέργειες.
- Η περιοχή ήταν τσιφλίκι. Το έτος 1880 αγοράσθηκε απο 7μελή ομάδα, που αποτέλεσε και τον πυρήνα των σημερινών κατοίκων.
- Όχι
- Απο 50 στρέμματα
- Οι περισσότεροι (3/4) περίπου.
- 40 στρέμματα περίπου
- Ναι
- Δεν υπήρξε ποτέ νομαδική κτηνοτροφία. Απο παλιά η κτηνοτροφία ήταν οικόσιτη.
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Όχι
- Φόρους πλήρωναν μόνο όσοι είχαν νερόμυλο ή ελαιοτριβείο. Τους φόρους τους πλήρωναν στην εφορία (ο φόρος ονομαζόταν επίτήδευμα).
- Δεν υπήρχε διαχωρισμός σε κοινωνικές τάξεις.
- Ναι
- Η συμμετοχή ήταν υποχρεωτική για όλους τους άνδρες, συνήθως απο το 20ο έτος της ηλικίας. Οι γυναίκες σπάνια συμμετείχαν.
- Όχι
- Η αλληλοβοήθεια ήταν συνηθισμένο φαινόμενο στις πιο επείγουσες γεωργικές εργασίες συνήθως, χωρίς να αποκλείεται και στις υπόλοιπες εργασίες.
- Μεταξύ συγγενών, επεκτείνονταν η αλληλοβοήθεια και σε άλλες εργασίες που δεν ήταν γεωργικές.
- Η αλληλοβοήθεια ήταν αναπτυγμένη και μεταξύ των γυναικών σε μεγαλύτερο βαθμό και σε αρκετές δουλειές (π.χ πλύσιμο σπιτιών, πλέξιμο κλπ)
- Μια οικογένεια είχε 10 μέλη περίπου (γονείς, παιδιά και παππούδες)
- Πατέρα - μητέρα
- Παππού
- Γιαγιά
- Παππού
- Γιαγιά
- Εγγόνια ή με το βαφτιστικό τους
- Εγγόνια ή με το βαφτιστικό τους.
- Με τα ονόματά τους (βαφτιστικά)
- Με τα ονόματά τους
- Όχι
- Όχι
- Με τα ονόματά τους
- Θείο ή μπάρμπα
- Θεία
- Θείο και θεία αντίστοιχα.
- Με τα ονόματά τους ή "ανηψιέ"
- Με τα ονόματά τους
- Για τα πρωτότοκα το όνομα του παππού και της γιαγιάς. Για τα υστερότοκα δεν υπήρχε ειδικό όνομα.
- Επαιρναν το όνομα του πατέρα.
- Μπινιάρια
- Συμπεθέροι
- Πατέρα
- Μητέρα
- Κουνιάδος - κουνιάδα
- Πατέρα
- Μητέρα
- Κουνιάδος - κουνιάδα
- Με το όνομά του ή "γαμπρέ"
- Το ίδιο όπως κι ο πεθερός
- Στο όνομά του ή "γαμπρέ"
- Με το όνομά της ή "νύφη"
- Με το όνομά της ή "νύφη"
- Με το όνομά τους ή "αντρα" και "γυναίκα" αντίστοιχα.
- Στα παιδιά έδιναν τα ονόματα των παππούδων και των γιαγιάδων συνήθως. Στο πρώτο αγόρι έδιναν το όνομα του παππού απο τον πατέρα. Μπορούσε όμως κι ο νονός να δώσει όποιο όνομα ήθελε χωρίς να υπάρξουν ειδικές περιπτώσεις.
- Οι γυναίκες εκτός απο τις δουλειές του σπιτιού και τη βοήθεια που πρόσφεραν στις γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες, κουβαλούσαν ξύλα, ύφαιναν, έπλεκαν, έρραβαν κλπ
- Συμμετείχαν σε όλες τις γεωργικές δουλειές: θέρος, τρύγος, σπορά, ελαιομάζωμα.
- Βοσκή και άρμεγμα.
- Συνήθως το όργωμα.
- Απο 13ο και 14ο έτος της ηλικίας. Τα αγόρια ασχολούνταν συνήθως με αγροτικές και κτηνοτροφικές δουλειές και τα κορίτσια με δουλειές του σπιτιού (π.χ μαγείρεμα, πλύσιμο κλπ)
- Τις περισσότερες φορές παντρεύονταν πρώτα τα κορίτσια και μετά τα αγόρια.
- Το 20ο -25ο έτος της ηλικίας για τις γυναίκες και το 25ο -30ο έτος της ηλικίας για τους άνδρες. Συνήθως η γυναίκα ήταν μικρότερη απο τον άνδρα.
- Συνήθως ήταν απο το ίδιο χωριό.
- Στο πατρικό του γαμπρού ή και σε καινούριο σπίτι μερικές φορές.
- Τις περισσότερες φορές ζούσαν όλοι μαζί στο πατρικό.
- Μετά το γάμο ο καθένας έπαιρνε το μερίδιό του.
- Συνήθως μετά το γάμο, αν δεν τους χωρούσε το σπίτι χώριζαν.
- Ο μεγαλύτερος συνήθως.
- Όταν είχε μόνον κορίτσια. Κάποιος απο τους γαμπρούς των κοριτσιών πήγαινε σώγαμπρος (και κληρονομούσε την περιουσία των πεθερικών).
- Ναι.
- Για το μεγαλύτερο συνήθως.
- Ήταν υποχρεωμένος ο πεθερός να γράψει στο όνομα του γαμπρού μέρος της περιουσίας του. (Συνήθως και το σπίτι).
- Ο γαμπρός διατηρούσε το επώνυμό του. Τα παιδιά του έπαιρναν το επώνυμό του.
- Οι συγγενείς (μέχρι και τρίτα ξαδέλφια) δεν παντρεύονταν μεταξύ τους.
- Δεν επέτρεπαν ποτέ σε ξαδέλφια να παντρεύονται μεταξύ τους.
- Δεν υπήρχε ποτέ κώλυμα να παντρευτούν άτομα με κοινό επώνυμο.
- Σπάνια υπήρχε περίπτωση διαζυγίου.
- Ο νονός του γαμπρού.
- Το πρώτο παιδί το βάπτιζε ο νονός του γαμπρού. Τα υπόλοιπα μπορούσε να τα βαπτίσει όποιος χωρικός ήθελε. Δεν αποκλειόταν κι η περίπτωση ο νονός του πρωτότοκου να βαπτίσει και τα υπόλοιπα παιδιά.
- Προτιμούνταν οι συγγενείς και οι φίλοι και οι κοινωνικά ανώτεροι.
- Επιτρεπόταν
- Όχι
- Δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση.
- Ναι
- Η προικοδοσία γινόταν πάντοτε με προικοσύμφωνα.
- Όχι, δεν υπήρχε.
- Ο πεθερός και ο γαμπρός.
- Έπαιρνε και χρήματα, ανάλογα με τις δυνατότητες των γονέων της.
- Αν υπήρχε (Σπάνια τέτοια περίπτωση)
- Στο χωριό συνήθως.
- Ναι
- Έπαιρνε και δέντρα (ελιές) και ζώα.
- Η προίκα δεν μοιραζόταν με κριτήριο την ηλικία του κοριτσιού, αλλά ανάλογα με τις απαιτήσεις του γαμπρού.
- Πολύ σπάνια τέτοια περίπτωση.
- Ποτέ δεν μεταβιβαζόταν η προίκα της μητέρας στις κόρες της ή στους γιους.
- Πάντοτε οι αδελφοί συνείσφεραν στην προίκιση των κοριτσιών, πολύ δε περισσότερο, όταν πέθαινε ο πατέρας τους.
- Όχι
- Συνήθως παρέμενε στον άντρα της.
- Πριν απο το γάμο δεν συνηθίζονταν τα δώρα μεταξύ των πεθερικών.
- Συνήθως έπαιρναν το μερίδιό τους μετά το γάμο.
- Κληρονομούσαν όλοι ίσα μερίδια απο την πατρική περιουσία.
- Ανάλογα με τις απαιτήσεις του γαμπρού. Συνήθως όμως τα κορίτσια έπαιρναν μεγαλύτερο μερίδιο.
- Πάντοτε με διαθήκη.
- Γινόταν και με λαχνό, αν υπήρχε διαφωνία μεταξύ των αδελφών (π.χ αν ένα χωράφι ήταν καλύτερο απο τα άλλα).
- Ίσο μερίδιο με τα παιδιά.
- Μόνο η γυναίκα.
- Τον κληρονομούσαν οι κόρες του.
- Μόνο αν έκανε διαθήκη
- Αν δεν είχε καθόλου παιδιά.
- Συγγενών συνήθως (αδελφών κλπ)
- Τα ίδια κληρονομικά δικαιώματα που θα είχε ένα κανονικό.
